Chapter 6

Nasa malalim ako ng pag iisip habang isa isa kong pinupulot ang mga nagkalat ng mga inuming alak sa may sahig dahil ang akala ko ay mababago na ang lahat pero ganito din pala ang aking magiging trabaho ko at walang nagbago. Isang taon akong magtatrabaho sa kan'ya hanggat hindi pa siya nakakapagtapos ng pag aaral. Hindi ko din alam ang kan'yang dahilan kung bakit naririto siya at dito piniling mag aral samantalang may kaya naman ito sa buhay. Kung tutuusin ay hindi mo makikitaan sa kan'ya ang mababang uring tao dahil sa pananalita, pananamit at sa mga magagarang gamit niya'y mukhang mamahalin na.

Isang oras ang tinagal ng paglilinis ko rito sa loob ng kan'yang tinitirahan. Pakiramdam ko ay mag isa na lang ako dito dahil sobrang tahimik na. Gusto ko sanang umuwe muna upang makapagpalit ng damit dahil hindi pa ko tapos sa paglilinis ng bakuran at maya maya ay maglalaba ako ng mga nagdumihan niyang mga damit.

Tumakas ako dahil alam kong hndi niya ko papayagang umuwe para magpalit ng damit. Dumaan ako sa may likuran niyang bakuran at dumaan sa may bukid dahil doon ang daan papunta sa may boarding house.

Malapit na ko sa boarding house nang makita kong kay daming costumer ngayon ni ante na pumapasok sa loob ng bakuran. Dahan dahan akong pumasok sa loob at nakita nang dalawa kong mata na naririto sila kumakain. Sumiksik pa ako para lang makapasok sa loob ng kantina.

"Hoy! magsialisan nga kayo dito kung hindi naman kayo bibili ng ulam," matapang kong sabi sa kanila dahil narito lang sila para lang sa apat na lalaking naririto.

"Grabe ka talaga manang. Bawal bang tumingin sa mga 'yan," turo niya sa apat na lalaking kumakain.

"Aba! kung makapagsalita ka ay hindi kayo nakakasagabal sa mga ibang costumer," singhal ko.

"Taga saan ba ang mga 'yan manang?" Tanong ng kapit bahay naming tsismosa.

"Bakit ako ang tinatanong mo? Jowa ko ba ang mga 'yan? Kung gusto mong malaman sila ang tanungin mo at hindi ako," mataray kung sabi.

"Tsupe! umalis na kayo dito," pagtataboy ko sa kanila.

"Kainis! sana tumanda ka na lang na dalaga," inis nilang turan sa 'kin at isa isang nagsisilabasan ang mga ito sa may gate.

Patungo na ko sa loob nang makita nila akong papasok sa kantina. Tumayo ang isa sa mga kaibigan ni Jeho at saktong dumaan ako sa may gilid upang makaiwas ngunit sa pag iwas ko naman ay nabangga ko ang isa pa niyang kaibigan na may hawak na tubig kaya natapunan niya ng tubig ang aking damit. Biglang nilamig ang aking katawan dahil sa pagkakatapon ng tubig na may laman na yelo. Sobra akong gininaw kaya napayakap ako sa aking katawan.

"Oh Im sorry," hinging paumanhin nito ngunit hindi siya sa akin nakatingin kundi sa pisngi ng dibdib kong litaw. Agad namang may tumakip na puting tshirt sa aking katawan. Lumingon ako kung sino 'yon. May ngiti sa aking mga mata nang makita kong si Jeho ang may gawa 'nun. Sa kan'ya pala ang damit na iyon at nakita kong muli ang kan'yang mala adonis niyang katawan ngunit hindi ko 'yon pinansin.

"Magpalit ka na nga ng damit mo manang," utos niya sa 'kin. Napalitan ng inis nang marinig ko muli sa kan'ya ang salitang manang. Kailangan pa ba niyang diinan ang pagbigkas sa salitang manang. Parang ang pangit sa aking panding kapag siya ang nagsasalita ng salitang manang.

Naningkit ang aking mga mata sa kan'ya dala ng pagkainis. Imbes sa kaibigan niya ako mainis ay nabaling tuloy sa kan'ya.

"Ano pa ang tinatayo tayo mo diyan? Go upstairs and put on clothes where you feel comfortable," utos niya ulit sa 'kin na akala mo ay siya ang mas matanda sa aming dalawa.

Napangiwi ako, "opo manong Jeho," magalang kong sabi at tinalikuran ko na agad siya.

"Don't touch my sweetheart," dinig kong sabi niya sa mga kaibigan niya nang papaakyat na ko sa itaas ng aking kuwarto.

Hay naku Jeho, ang galing galing mong mang uto sa mga kaibigan mo. Ako sweetheart niya? Aba! kahit mayaman siya ay hindi ko siya papatulan. Ayoko sa mas bata ang edad kaysa sa 'kin kahit siya pa ang lalaking natitira sa mundo kahit hindi na ko magka jowa basta huwag lang siya. Ano ang mapapala ko sa kan'ya pag nagkataon na naging kami?

Nasa kuwarto na ko't nagpapalit ng damit. Sabi niya, isuot ko daw 'yung damit kung saan ako komportable. Kaya napili kong magdamit na lawlaw na damit na tshirt at pajama. Saglit lang ako nagpalit kaya bumaba na ulit ako. Naroon pa ang apat na magkakaibigan tila may inaantay. Si Jeho ay humihithit ng sigarilyo at pinitik na niya ito nang maubos na niya ang sigarilyo. Nakatingin ang apat sa akin. Nagtataka siguro sila sa suot ko dahil pang manang nga naman ang dating. Nauna na kong lumabas sa kanila at hindi ko na sila tinawag dahil hindi naman kami close. Binalak kong muli na maglakad sa bukid papunta sa kan'yang apartment dahil mas malapit lang itong lakarin dito kaysa sa kalasada kasi iikot pa mula rito hanggang doon sa tinitirahan niyang apartment.

Tumili na naman ang mga abangers naming kapitbahay na akala mo naman ay hindi sila nakakita ng guwapo. Pero teka! pakiramdam ko parang nakasunod sila sa akin.

"Sinusundan niyo ba ko ha?" Tanong ko paglingon ko sa kanila.

"Hindi ba obvious manang," sabi ng isang lalaking nakatapon ng tubig sa aking damit.

"Huwag niyo na ko sundan dahil maraming tae ng kalabaw at baka ang nagkalat dito sa bukid," paalala ko sa kanila.

"Narito na kaming apat manang, pababalikin mo na naman kami sa kalsada," sabi ni Marko. "Saan ba ito patungo manang?" Tanong niya ulit.

"Sumunod na lang kayo at malalaman niyo kung saan ito patungo," seryoso kong sabi.

Tumabi sa akin si Jeho na nakapamulsa ang dalawang kamay nito sa kan'yang khaki short ngunit lumayo ako ng konti sa kan'ya.

Kunot noo niya kong tinignan. "Arte mo manang!" biglang sabi nito.

"Maluwang kaya ang daanan kaya puwede akong maglakad kung saan ko gusto," irap kong sabi sa kan'ya at binilisan ko ng maglakad para makarating na kami agad do'n.

"Fuck! shit!" mura nila. Lumingon ako kung bakit nagmumura si Jeho at pati din 'yung isa niyang kaibigan habang ang dalawang kasama nila ay panay ang tawa nila. Nakita ng dalawa kong mata na nakatapak sila ng tae ng kalabaw na medyo basa pa ng konti. Sumabay na din ako sa pagtawa sa kanila dahil buong paa nila ang nalagyan ng tae. Nainis ang dalawa kaya pati ang dalawang kaibigan nito ay nadamay. Walang pag aalinlangan na kinamay ni Jeho ang tae ng kalabaw. Lumaki ang dalawa kong mga mata na sa akin nakatingin si Jeho. Napangiwi ako dahil alam kong sa akin niya ito ibabato. Tama nga ko dahil sa 'kin nga niya binato at sapol sa aking mukha. Tinawanan ako ng apat dahil sa pagbato niya sa aking mukha. Hindi ako handa dahil iniisip kong nagbibiro lang siya kaya hindi ko agad nakaiwas.

"Jeho!" inis kong sigaw. Dahil sa inis ko ay namulot na din ako ng tae ng kalabaw at agad kong binato sa kan'ya. Naalala ko noong bata pa ko na ganito kami maglaro ng bato batuhan pero matittigas na tae ang pinangbabato namin noon.

"Takbo manang!" sigaw nilang apat na may halong pang aasar sa kanilang mga boses.

Tumakbo ako upang makaiwas ngunit nakasunod lang sila sa akin hangga't sa nakarating kami sa ilog. Ang daya, ako ang kinawawa nila. Wala na talagang modo ang mga kabataan ngayon. Tinawanan pa talaga nila ako.

"Anyare sayo Kayrelle?" Tanong ni Madette na kaibigan ko nang makasalubong ko siya. Marami ang naglalaba ngayon kapag ganitong oras.

"Hindi mo ba nakikita ha," inis kong sabi at lumoblob na ko agad sa tubig.

Akala ko ay hindi sila makakasunod dito dahil kung saan saan ako nagpasikot sikot para lang hinfi ako masundan pero hindi pala dahil narito din sila at lumublob din sa tubig. Lumayo ako sa kanila at baka mapagtripan na naman nila ako.

Umahon na si Jeho at kinakausap niya ang kaibigan kong si Madette.

Hindi nila ko napapansin na pinapanood ko silang dalawa na nag uusap dahil narito ako sa may bandang malalim. Halatang masaya ang aking kaibigan habang kausap siya ni Jeho.

Maganda si Madette at mas bata ito ng edad kaysa sa 'kin. Walang problema sa 'kin kung magkagustuhan man ang dalawa.

"Ay buwisit!" mura ko na lang nang may humawak sa aking kamay. Agad ang aking pag ahon sa tubig dahil sa takot ngunit may humawak na naman sa aking paa nang malapit na ko sa may gilid ng ilog. Nahinto ako sa paglangoy nang may umahon bigla sa tubig at yung kumag pala ang nang tritrip na naman sa 'kin.

"Ikaw, wala ka bang magawa ha," inis kong sabi. Tinawanan niya lang ako.

"Galing mo talaga mang asar," sabay irap ko sa kan'ya.

"Sorry babe, wala lang akong magawa eh."

"Magpakalunod ka diyan para matigil yang pangbabad trip mo sa 'kin," inis kong sabi.

Tuluyan na kong nakaahon sa ilog at nauna ng umalis. Hindi na ko nagpaalam pa sa kaibigan ko at baka makaistorbo pa ko sa pag uusap nilang dalawa.

Pakiramdam ko ay walang nakasunod sa akin at naroon pa ang apat sa ilog at baka hindi pa napapasagot ni Jeho ang aking kaibigan.