Ito ay hindi isang kaaya-ayang hapunan para sa Robinsons. Kaya, upang maipatas ang "laban" na ito, sadyang binago ni Hugo ang pinag-uusapan, alam niya na mawawalan sila ng lugar kung magpapatuloy nilang talakayin ang tungkol sa imitation o membership card.Nilinaw ni Hugo ang kanyang lalamunan at ngumiti habang sinasabi, "Ay, tama, mayroong isang medyo mainit na drama na tinawag na 'Hello, Dad’ na naipapalabas nitong mga nagdaang araw. Nakita mo na ba iyon? "Nang banggitin ito, ang pansin ni Johnson ay napukaw."Napanood ko ito, at ito ay isang magandang palabas. Kahit ako, na hindi pa talaga nakakapanood ng mga drama dati, ay sobrang na-hook! Nakaupo ako sa harap ng TV tuwing gabi, naghihintay para maipalabas ang mga bagong episodes. "Umikot ang mga mata ni Emma sa pahayag na iyon at naisip. 'Iyon ba ay dapat ipagmalaki?'Tumawa si Hugo at tinanong, "Kaya, Tiyo Johnson, sinong karakter ang gusto mo noon?"“Kailangan mo bang tanungin yan? Si Gemma Peake, syempre, manugang ng la
Sinamantala ni Hugo ang sitwasyon at sumagot, "Yo, kung hindi mo makuha ang nais ng iyong ama, anong uri kang manugang? Naiinggit ka sa lagda ng tanyag na tao na ito na meron ang iba kapag hindi mo nakuha ang sarili mo? Anong kalokohan yan! "Sinundan ito ni Cecilia at sinabi, "Maasim na ubas."Si Thomas ay hindi gaanong nag-react, at ang kanyang mga ekspresyon ay nanatiling kalmado at mabait. "Itay, talagang naghanda rin ako ng pangalawang regalo, at nagkataon, ang pangalawang regalo na ito ay nauugnay din kay Gemma Peake," mahinahon niyang sinabi."Oh?"Natutuwa si Johnson, "Tom, nagdala ka rin ng autograp niya para sa akin?"Umiling si Thomas, "Hindi yan ang nagawa ko eh."Natuwa si Hugo na, "Hindi, kung gayon ano ang sinasabi mo? Ano, nagbayad ka ng $ 2 para sa isang poster upang ma-hoodwink ang iyong ama? Nakakahiya. "Hindi siya pinansin ni Thomas at nagpatuloy, "Itay, alam ko na gusto mo si Gemma, kaya't espesyal ko siyang inimbitahan dito at inanyayahan siyang mag-alay n
Hindi nagtagal, lahat ay nagtipon sa labas ng booth at bumuo ng isang pila, lahat ay sumulyap sa direksyon ng pangunahing pasukan.Ang mga tao ay naglalakad papasok at palabas, ngunit walang mga palatandaan ng Gemma Peake.Ang lahat ay naghintay ng halos 5 minuto sa labas ng booth, ngunit walang nangyari.Ngumisi si Hugo, "Hoy Thomas, nasaan si Gemma?""Maaaring siya ay naghintay ng matagal sa traffic, alam mo, maraming mga kotse ang lumalabas kapag gabi," mahinahon na tugon ni Thomas.“Hahaha, nagsisinungaling ka pa rin ngayon sa ngipin mo? Wow, siguradong makapal nga ang iyong balat. Tiyo Johnson, kung natitiyak mong panatilihin siya bilang iyong manugang, pinapayuhan ko kayo na pag-isipan itong mabuti. Si Emma ay isang napakahusay na babae, at sayang ang pinakasalan niya na walang silbi at sinungaling na tao. Ito ay isang kumpletong basura! "Handa na sana si Hugo na bumalik na ang kanyang mga kamay ay nasa likuran na at ayaw niya ring masyadong intindihin si Thomas..Ngunit
Ang ekspresyon ni Thomas ay kalmado pa rin tulad ng tubig, at hindi siya nagalit.Tahimik siyang tumingin sa direksyon ng entablado at sinabi kay Johnson, "Tay, huwag kang magambala, si Gemma ay aawit para sa iyo."'Bakit hindi niya ito tinatanggap kahit hanggang ngayon?'Nagkaroon ng paghihinala si Johnson sa "karakter" ni Thomas. 'Angkop ba talaga siya na makasama ang aking anak na babae?'Wala nang magawa, ayaw na niyang sumulyap kay Thomas at tumingin sa direksyon ng entablado.Sa oras na ito, si Gemma ay umakyat sa entablado habang napapaligiran ng karamihan. Habang inaayos niya ang palda, inabot sa kanya ng emcee ang mikropono, at ipinakita niya ang kanyang matamis, ngiti na lagda."Kumusta, lahat, ako ang iyong maliit na cutie, Gemma."Matapos niyang ipakilala ang kanyang sarili, mayroong isang malakas na palakpak at hiyawan sa gitna ng madla sa ibaba ng entablado."Gemma, mahal kita!""Si Gemma nga talaga. Hindi ko inaasahan na makikita ko talaga si Gemma nang personal
Sa buong hotel, ang iba pa ay nahuhulog sa pagkanta ni Gemma. Ang pamilya Robinson lamang ang hindi komportable na para silang kumain lang ng patay na langaw.May kumakalat na palakpak, sinabayan ng masasayang pag-awit at sayaw.Mayroong isang masayang ngiti sa mukha ng lahat.Si Johnson Hill ay masaya rin na parang isang bata at ang kanyang mga bisig ay gumagalaw upang maisabay ang mga ito sa palo. Sinusundan niya si Gemma sa pamamagitan ng pag-ikot at pagikot ng kanyang katawan sa sobrang saya.Tinakpan ni Emma ang kanyang mukha at dumistansya mula kay Johnson. Nahihiya siyang magkaroon ng gayong walang kamuwang-muwang na ama na nais niyang hindi na makilala pa ng iba.Ang tagal ng kanta ay hindi ganoon kahaba at natapos ito sa tatlo o apat na minuto.Lahat ng nasa venue ay nakadama ng pagkalungkot sapgkat inaasahan nila na si at Gemma ay mananatili ng mas matatagal.Sinabi ni Gemma sa isang tunog na coquettish, "Sa ngayon, maaari akong manatili nang medyo mas mahaba, ngunit a
'Marami pang darating na pagkain?''Napahiya ako ngayon na hindi ko na gugustuhin na kumain pa ulit kasama si Jonathan!'Malamig na ngumuso si Jack, "Busog na ako, kaya uuwi muna ako. Kita na lang tayo sa kumpanya bukas. ”Paulit-ulit na tumango si Jonathan, "Okay, okay, see you at the company bukas."Kinuha ni Jack sina Cecilia at Hugo at umalis sa hotel sa desperadong pamamaraan. Ang mukha nilang lahat ay puno ng kalungkutan, at halos sumabog sila sa galit.Sa loob ng maraming taon, si Jack ay hindi kailanman natalo ng lubusan tulad ng ngayon.Dinala niya ang kanyang manugang mula sa ibang bansa upang tulungan siya at natapos ito sa isang mapanganib na pagkatalo. Napagtanto niya na ito ay tunay na hindi katanggap-tanggap.Ang isang partido ay malungkot, at ang isa pang partido ay masaya.Pinatunayan ni Jonathan ang kanyang sarili ngayon.Siya ay 'nakikipaglaban' kay Jack sa loob ng maraming taon, at ngayon ang pinaka masusi at masayang tagumpay!Tinapik niya ang balikat ni
Pagkaalis ni Emma sa hotel, hindi siya masyadong naglalakad, dahan dahan ang kanyang paghakbang sa daan.Tumigil siya saglit sa bawat dalawang hakbang.Sinusulyap niya kung sinundan ba siya ni Thomas.At ayon na nga, nalaman niya na walang sumusunod sa kanya, kahit isang tao! Pinadyak niya ang kanyang mga paa ng galit at kinulot ang labi."Bulok na si Thomas!""Magsama kayo ng Gemma mo, hindi na kita guguluhin!"Tumalikod siya at umalis.Matapos ng dalawang hakbang pasulong, hindi siya natitigil na tumigil at tumingin sa likod. Labis siyang nagdamdam na halos maiyak siya.Sa sandaling iyon, napatakbo na lang si Thomas matapos na mahikayat ni Jonathan. Nagsimula siyang maglakad sa direksyon ni Emma."Emma!"Si Emma, na galit pa rin, ay biglang naging masaya.Pagkatapos, nagpanggap siya na galit na galit ulit, tumalikod at lumakad pasulong. Gayunpaman, hindi siya masyadong mabilis. Sa kanyang puso, hihinintayin niya na maabutan siya ni Thomas.Tahimik siyang nagbilang."Ta
"Sige."Dumating silang dalawa sa parking lot habang magkahawak ang kamay. Nang buksan ni Emma ang pinto ng kotse at sasakay, nag-atubili si Thomas.Matagal siyang tumitig sa sasakyan at tinanong, "Hindi ba ito Porsche? Emma, kailan ka bumili ng bagong kotse? ”Ngumiti si Emma, “Nakalimutan mo ba na nasira ang sasakyan ko? Inaayos pa ito. Ang Porsche na ito ay sasakyan ni Gilbert. Anyway, nagpupunta siya sa bahay sa mga panahong iyon at naiwan ang kanyang kotse na iyan sa kumpanya. Hiniram ko lang 'ito para sa isang test drive. ""So, ganoon ang nangyari, at ang kotseng ito ay kay Gilbert?""Oo, sumakay ka na sa kotse."Dahil nakainom ng alak si Thomas, hindi siya nakapagmaneho. Diretso siyang naupo sa upuang pampasahero at pinabayaan na si Gemma ang magdrive pauwi.Si Emma ay minamaneho ang Porsche sa malawak na kalsada, at maingat niyang ginagawa ito.Halfway through the drive, naramdaman niyang medyo mainit at binuksan niya ang bintana ng kotse. Ito ay isang tunay na kas
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D