"Sige."Dumating silang dalawa sa parking lot habang magkahawak ang kamay. Nang buksan ni Emma ang pinto ng kotse at sasakay, nag-atubili si Thomas.Matagal siyang tumitig sa sasakyan at tinanong, "Hindi ba ito Porsche? Emma, kailan ka bumili ng bagong kotse? ”Ngumiti si Emma, “Nakalimutan mo ba na nasira ang sasakyan ko? Inaayos pa ito. Ang Porsche na ito ay sasakyan ni Gilbert. Anyway, nagpupunta siya sa bahay sa mga panahong iyon at naiwan ang kanyang kotse na iyan sa kumpanya. Hiniram ko lang 'ito para sa isang test drive. ""So, ganoon ang nangyari, at ang kotseng ito ay kay Gilbert?""Oo, sumakay ka na sa kotse."Dahil nakainom ng alak si Thomas, hindi siya nakapagmaneho. Diretso siyang naupo sa upuang pampasahero at pinabayaan na si Gemma ang magdrive pauwi.Si Emma ay minamaneho ang Porsche sa malawak na kalsada, at maingat niyang ginagawa ito.Halfway through the drive, naramdaman niyang medyo mainit at binuksan niya ang bintana ng kotse. Ito ay isang tunay na kas
Wala nang pakialam si Thomas. Nagpatuloy siya sa pagmamaneho ng mabilis. Sa isang iglap lang ng isang mata, naabutan niya ang GTR at sa sobrang lapit niya para na siyang talagang nakabuntot dito.Maaaring nagmamadali siya, ngunit si Thomas ay hindi nagulat ng kahit kaunti. Sa katunayan, ang kotse ay lubos na matatag, at ang pag-upo dito ay napaka komportable.Nagulat naman si Emma. Kailan nakuha ni Thomas ang masusing mga kasanayan sa pagmamaneho?Maaaring magaling talaga siya, ngunit hindi lang siya mulat tungkol dito?Sa loob ng GTR, patuloy na nagmamaneho si G. Headband. Mula sa salamin, nakita niya ang Porsche na nakahabol sa kanila.Tumawa sa tabi si freckles. "Hoy, Bro, nahabol ka na nila."Tumawa siya ng may pagka-cool. "Sino sa palagay niya siya?"Tinadyakan niya ang accelerator, nag-zoom pasulong ang GTR kasama ang napakalaking horsepower nito. Agad na nawala ang Porsche sa paningin nila. Base sa mga specifications ng kotse, ang horsepower ng GTR ay mas mataas kaysa sa
“Yep, drift iyon. Hindi ko inakala na makakakita tayo ng isang walang kaparis na dalubhasa sa isang lugar na tulad nito. "Napatingin si Freckles sa Cola ng bote sa kanyang kamay. "Hindi lang natin alam kung sino ang taong iyon."Sinabi ng Headband, "Siguro siya ay isang propesyonal na racer dahil mayroon siyang mga kasanayan sa antas na iyon. Talagang puno ng nakatago na mga talentadong tao ang distrito ng Southland. Natalo tayo sa ating unang araw dito. Balik muna tayo at sabihin sa big bro natin ang tungkol dito. Kailangan nating hanapin ang may-ari ng Porsche na iyon. Kung ang napakahusay na talento ay sumali sa ating grupo ng mga racers, ang ating pag-asa na makakuha ng ginto sa taong ito ay tataas nang malaki! "Inilayo ni Headband ang GTR sa palayo at umalis.Hindi nila napansin ang isang maitim na kotse na bumuntot sa di kalayuan ng likuran nila.May isang lalaki at isang babae sa sasakyan.May hawak na camera ang babae at nakasuot ng salamin.Tumawa siya at sinabi, "Ori
Kinaumagahan, hinatid ni Thomas si Emma sa pangunahing gusali ng kumpanya. Ipinarada niya ang kotse sa isang bakanteng lote.Pagbaba pa lang nilang dalawa mula sa sasakyan, nakita nila si Harvard na sumugod sa isang huff."Emma, sino ang nagpahintulot sa iyo na magmaneho ng aking sasakyan?" Walang pasensya na tanong ni Harvard.Nagkibit balikat si Emma. "Ipinadala ko ang aking sasakyan para miapaayps sa loob ng dalawang araw, kaya hiniram ko muna sandali ang iyo. Wag kang mag alala, hindi ko na ito gagamitin mula sa araw na ito. ”“Manghiram? Wala kang sinabi sa akin! Magnanakaw ka! "Dinala ni Harvard ang kanyang sasakyan sa tagiliran at sinuri ito pataas at pababa. Dumudugo ang puso niya sa nakita. “Ah, ahh. Bakit ang dumi ng aking sasakyan? "Dali-daling hinila ni Emma si Thomas upang umalis ng tahimik.Nagkakagulo pa rin si Harvard tungkol sa maruming sasakyan niya. Nang siya ay lumingon, nawala na si Emma."Emma, mas mabuti pang bayaran mo ako para sa aking minamahal n
Nang mailabas ang artikulo, kumalat ito sa mga malayo at malawak na lugar.Isang mababang profile na Racing Legend; isang tulad ng diyos na propesyonal na karera.Sapat na upang maabot ang puso ng mga mahilig sa karera bawat oras. Kahit na ang mga normal na nanonood ay nagsimulang idolohin ang maalamat na karera na ito.Sa mga susunod na araw, ang mga dalagang babae ay patuloy na lumalapit sa kanya dahil sa lahat ng kanyang katanyagan.Lahat sila ay dumating ng may alinmang regalo para sa kanya gaya ng mga bulaklak at humingi rin sila ng mga autograp. Ang ilan ay nag-alok pa ng kanilang sarili na kunin upang anakan ni Harvard.Sa loob ng ilang maikling araw, ang Harvard Hill ay naging usap-usapan ng bayan. Siya ay naging nangungunang alamat ng karera sa distrito ng Southland.Alam ng lahat na mayroong isang hindi kapani-paniwalang tao mula sa pamilyang Hill sa Southland.Si Harvard ay pinaliguan ng papuri at mga bulaklak; ito ay isang paningin na tunay na kainggit inggit.Sa ar
Sa pangunahing gusali ng kumpanya ng Hill, ang silid pagpupulong ng gusaling administratibo.Si Richard ay nakikipagpulong sa mga pangunahing miyembro ng kumpanya upang talakayin ang mga plano sa trabaho sa susunod na buwan. Sina Emma at Harvard ay kabilang din sa mga nakaupo rito.Habang sila ay nagtatalakay, isang babaeng kalihim ang lumakad at sinabi kay Richard. "Ginoong Hill, mayroong isang lalaki na nag-aangkin na siya ay Cobra na nais makilala si Havard. "Hmm? Nais ni Cobra na makilala si Harvard?Tumingin si Richard sa Harvard at tinanong, "Kailan pa kayo nakipag-mix sa mga ganung klaseng tao?"Mabilis na umiling si Harvard. "Hindi. Hindi ko sila kilala. ”Tumingin siya sa kalihim. “Tama ba narinig mo? Narito sila para sa akin? ""Tama iyan. Sumama sila kasama ang 7-8 katao. Sa palagay ko sila ang mga miyembro ng ilang Volant race team. "Sa sandaling marinig niya ang mga salitang "Volant race team", nagbago ang ekspresyon ni Harvard. Nahihirapan siyang magsalita ngayo
Ngayon araw, nais ni Cobra na personal na hamunin ang Race Legend.Kakailanganin nilang mabawi ang dignidad na nawala sa kanila!Alam ni Harvard ang kanyang kakayahan nang malinaw. Sino siya upang makipagkumpitensya sa mga propesyonal na miyembro ng koponan ng karera ng kotse? Hindi niya namamalayan na siya’y napalunok at awkward siya na napakamot sa ulo."Um, sa palagay ko hindi na kailangan ..."Umirap si Cobra kay Harvard. Ang kanyang titig ay nakapagpapaalala ng isang makamandag na ahas, at kinilabutan ng husto si Harvard kaya't ang mga salita ni Harvard ay namatay sa kanyang lalamunan.Nag-flash ng isang pekeng ngiti si Cobra at sinabing, "Siyempre, hindi kita hahayaang makipagkumpitensya para sa wala. Anuman ang resulta, bibigyan kita ng isang bayad sa paanyaya na $ 10,000,000! "Sampung milyong dolyar?Hindi alintana ang resulta?Naging interesado si Harvard. Kamakailan ay nasa kaguluhan siya, at nagkulang ang kanyang pera.Dapat pumayag na lang siya. Pagdating ng oras,
Sinabi ni Cobra, “titigil na lang ako sa pagsasalita dito. Aalis muna ako. Hihintayin ko ang iyong tawag upang ipaalam sa akin ang oras at venue. ”Pagkatapos niyang magsalita ay tumalikod na siya at umalia.Natigilan si Harvard. Hindi niya alam kung ano ang dapat niyang sabihin.Napakalubha ng kanyang kasanayan sa pagkarera ng kotse. Paano siya makikipagkumpitensya sa mga propesyonal na driver ng racecar? Ngunit, hindi rin siya maaaring maging "deserter". Nilagdaan niya ang form ng pahintulot. Kung siya ay natalo, ang kanyang ancestral plaque ay aalisin.Ano ang dapat niyang gawin?Tila pinagkatiwalaan siya ng husto ni Richard.Tinapik niya ang balikat ni Harvard. “Harvard, magsumikap ka. Huwag mo akong pabayaan. Dahil nagawa mong talunin ang mga ito sa huling pagkakataon, natural na matatalo mo sila sa pangalawang pagkakataon!"Nangangahas silang kumilos nang mayabang sa ating pamilyang Hill. Haha! Ipaalam mo sa kanila ang aming lakas!“Harvard, kailangan mong panatilihin ito
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D