Nagmamadaling naglakad si Max. Hindi siya mukhang isang department director.Bahagyang kumunot ang noo ni William. Hindi ganoon ang hitsura ng kanyang tiyuhin. Bakit bigla siyang nagbago ngayon? Siya ay karaniwang may matatag na paglalakad at kahanga-hanga ang kanyang mukha.Bakit nakayuko siya habang naglalakad ngayon?Ito ay medyo kakaiba.Nang makalapit si Max ay agad na pumunta si William sa harapan. Ilang sandali pa ay ngumisi siya at sinabing, “Tito, dumating ka na rin sa wakas. Binugbog nila ako! Tulungan mo ako.”Ipinakita niya na siya ay mukhang miserable.Alam niyang pinakamamahal siya ng kanyang tiyuhin. Hangga't ginawa niyang kawawa ang kanyang sarili, walang awa na tuturuan ng kanyang tiyuhin si Thomas ng leksyon at ipapasara ang Food and Medicine Hall.Gayunpaman, sa kanyang pagtataka ay parang walang pakialam sa kanya ang kanyang tiyuhin. Ang kanyang tiyuhin ay tila iba sa karaniwan at medyo kakaiba ang hitsura.Lumakad si Max, pinandilatan si William, at nagtan
Nanalo sila sa unang round!Magkasamang bumalik sa restaurant sina Thomas at Pisces. Umakyat sila sa third floor at umupo.Ibinuhos ni Pisces si Thomas ng isang tasa ng tsaa, saka ngumiti at sinabing, “Una, inihanda niya ang lahat ng mga mamamatay-tao, pagkatapos ay nagpadala siya ng mga tao para isara ang negosyo natin. Ang mga pamamaraan ni Lord Vedastus ay talagang marumi. Hindi dapat ganoon ang kilos ng isang bayani.”Kinuha ni Thomas ang tasa, humigop, at sumagot, “Hindi siya itinuturing na bayani. Sinakop niya ang Celandine City dahil sa kanyang mga kasuklam-suklam na pamamaraan at sa pamamagitan ng Heart Eater. Kung wala ang Heart Eater, walang kwenta ang skill niya.Sumagot si Pisces, “Kailangan nating maging maingat. Hindi natin pwedeng hayaan ang ating sarili na malason ng Heart Eater, kung hindi, tayo ay mapupunta sa ilalim ng kontrol ni Lord Vedastus.”Syempre.Hindi ganoon katanga si Thomas para hayaan siyang kontrolin ni Lord Vedastus gamit ang Heart Eater.Pagkata
Una sa lahat, napansin ni Thomas kung gaano kalaki ang kastilyo bago ang anumang bagay!Noong kanina pa niya ito tinitigan mula sa ibaba ng bundok, wala siyang naramdaman. Nang nasa loob na talaga siya ng kastilyo, ramdam na ramdam niya kung gaano kalaki ang kastilyo. Bukod, ang mga sipi sa kastilyo ay humantong sa lahat ng uri ng mga lugar. Napakaraming daanan na para itong maze.Kahit na si Thomas ay napakatalino at gusto niyang malaman ang lugar sa loob ng tatlumpung minuto, ito ay napakahirap.Hindi siya matatapos sa isa o dalawang araw. Hindi rin nagmamadaling pumunta si Thomas kung saan-saan. Sa halip, may plano siyang suriin ang bawat lugar, at dahan-dahan niyang susuriin ang mga ito.Sa huli, nagbunga ang kanyang pagsusumikap. May nahanap siya.Nang itulak niya ang isang kahoy na pinto sa kastilyo, isang hardin ang lumitaw sa likod ng pinto. Ito ay isang pambihirang hardin.Maraming bulaklak ang nakalagay doon.Nagkaroon ng iba't ibang uri ng mga bulaklak na may iba't ib
Humalakhak ang matanda at sinabing, “Siyempre, ito ang kinalabasan na natamo ko matapos gugulin ang kalahati ng buhay ko sa pag-aaral sa kanila. Hindi ba sila maganda?"Tumango si Thomas. “Oo, sila. Maaari ko bang malaman kung paano kita haharapin?"Sabi ng matanda, “Tawagin mo na lang akong Mr. Cole. Ako ang hardinero sa Bahay ng Vistaria. Ako ay nagtatrabaho dito para sa kalahati ng aking buhay. Wala akong ibang libangan. Gusto ko lang magtanim ng bulaklak."Sabi ni Thomas, “Mr. Cole, kakaiba ang husay mo sa pagtatanim ng mga bulaklak. Ang iba ay karaniwang nagtatanim ng mga bulaklak sa mga kama ng bulaklak o mga kaldero, ngunit itinanim mo ang mga bulaklak sa mga puno. Hindi ko narinig ang tungkol dito.”Lumapit si Mr. Cole. He examined his flowers as he answered, “Mahilig lang akong pahirapan ang sarili ko. Sa totoo lang, walang masama sa pagtatanim sa mga flower bed at paso, pero may kulang ito kumpara sa pagtatanim sa mga puno.”“Ano ang kulang nito?”"Pagiging agresibo."
Muli, ang terminong "Plant Human" ay lumitaw sa ulo ni Thomas. Ang sitwasyon sa harap niya ay halos kapareho ng sitwasyon na nakita niya sa Southland District.Bagaman walang mga nakakulong na tao, may mga tunay na hayop!Napakalupit at hindi kapani-paniwalang paghugpong ng halamang bulaklak sa katawan ng hayop!Napalunok si Thomas, at bumilis ang tibok ng kanyang puso.Ang lugar na ito ay parang daanan na patungo sa impiyerno. Si G. Cole, na tila palakaibigan kanina, ay isa na ngayong demonyo o Satanas sa paningin ni Thomas!Pero walang pakialam si Mr. Cole.Pumasok lang siya, itinuro ang mga hawla, at buong pagmamalaking sinabi, “Buddy, tingnan mo, ito ang pinaghirapan ko.“Bukod sa pagiging hardinero, mahusay din akong doktor. Ang aking mga kasanayan sa grafting ay hindi lamang nagtatapos sa grafting ng mga bulaklak sa mga puno ng kahoy. Pwede ko ring grafting ang mga bulaklak sa mga hayop."Hindi mo ba ako tinanong kung ano ang gagawin ko pagkatapos kong magtanim ng mga agr
Napatingin si Thomas sa telepono at mahinang ngumiti. Aniya, “Dapat halos tapos na si Miss Mars sa lunch niya, kaya kailangan ko munang bumalik. G. Cole, ang pakikipag-usap sa iyo ngayon ay nakinabang ako nang husto.“Bago ako umalis, may hiling ako. Sana pumayag ka, Mr. Cole."Hinaplos ni G. Cole ang kanyang balbas at nakangiting sinabi, “Napakasaya ng pakikipag-usap sa iyo ngayon. Kung mayroon kang anumang mga kahilingan, sabihin lamang ang mga ito. Tiyak na tutulong ako kung kaya ko."Kaya, tinuro ni Thomas ang mga bulaklak sa labas at sinabing, “Mr. Cole, maaari mo bang bigyan ako ng isa sa mga nilinang na bulaklak? Gusto ko ng mga bulaklak at halaman."“Oh?” Pinikit ni Mr. Cole ang kanyang mga mata at sinabing may magalang na ngiti, “Walang masama kung bigyan ka ng bulaklak. Ang problema ay hindi ko ito tatanggalin para sa iyo. Nasa iyo kung maaari mong kunin ang bulaklak.""Salamat!" Nakipagkamay si Thomas sa kanya.Kaya, umakyat si Thomas sa puno ng puno at pinagmasdan ito
Sinabi ni G. Cole nang walang pag-aalinlangan, "Si Lord Vedastus ay isang masamang tao, kaya ang kanyang kaaway ay dapat na isang mabuting tao. Ngayon, mas magaan ang pakiramdam ko sa karakter ni Thomas.”Napailing si Declan na may mapait na ngiti.Si Lord Vedastus ba ay isang masamang tao? Siguro nga. Ito ay dahil ninakaw ni Lord Vedastus ang lalaking iyon kay Mr. Cole. Ang lalaking iyon ang pinakamamahal at pinaka hinahangaang alagad ni G. Cole. Siya ang nag-iisang alagad ni G. Cole, ang Capricious Holy Hand.Sa kabilang banda, bumalik si Thomas sa bulwagan. Sa sandaling ito, pinupunasan na ni Phoebe ang kanyang bibig gamit ang isang tuwalya. Katatapos lang niyang kumain."Bumalik ka sa tamang panahon. Kinain ko na lahat."Tumingin si Thomas sa ibaba, at natapos na ang pagkain sa mesa. Tila sinasadya ni Phoebe na bumili ng oras para sa kanya.Hindi niya maiwasang sabihin, “Salamat.”Biglang uminit ang puso ni Phoebe, at nagtanong siya sa mabait na tono, “Paano na? May nahanap
Isang malungkot na pangyayari?Pagkatapos ng dalawang salita na iyon, alam ni Thomas na kailangang may nakakaantig na kuwento sa likod nito.Ang pag-unlad ng bagay ay eksaktong nahulaan ni Thomas.Napabuntong-hininga si Phoebe at sinabi kay Thomas ang mahirap na nakaraan na nangyari kay Mr. Cole. Ito ay hindi kumplikado, ngunit ito ay napaka-trahedya.Lumalabas na noong bata pa si Mr. Cole, isa siyang magaling na doktor na may guwapong hitsura, napakahusay na medikal na kasanayan, at mataas na etika sa medisina.Naging maliwanag ang kanyang kinabukasan.Ang mga lalaking tulad nito ay napakapopular sa mga kabataang babae. Maraming magagandang babae ang humahabol kay Mr. Cole, kasama na ang ilang marangal na babae.Sa mga kondisyon ni G. Cole, maaaring ma-screen out ang isang mahusay na kasosyo.Akala din ng lahat.Hanggang isang araw, ang hitsura ng babaeng iyon ang nagpabago sa buhay ni G. Cole.Isa itong ordinaryong babae mula sa mahirap na pamilya. Dahil siya ay may sakit n
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D