Wala talagang masabi ang team leader ngayon. Hindi rin niya alam kung paano haharapin si Thomas.“Anong balak mong gawin ngayon? Gusto mo pa bang hulihin si Mr. Mayo?” malamig na tanong ni Fergus.arestuhin pa rin siya?Hinding-hindi siya maglalakas-loob na gawin iyon kahit gaano pa siya katapang!Umiyak ang pinuno ng pangkat at sinabing, “Naku, Mr. Morgan, ano ang pinag-uusapan mo? Nakagawa na ako ng isang pagkakamali. Paano ako patuloy na magkakamali? Si G. Mayo ang tagapagligtas ni G. Braun. Kahit anong mangyari, hindi ko siya hahayaang makaranas ng anumang pinsala."Ang ilang mga tao ay hindi maaaring magtaas ng kanilang mga ulo kapag sila ay ibinaba sa isang bingaw.Habang mabangis ang team leader kanina, medyo tuta na siya ngayon.Humalakhak siya at sinabi kay Thomas, “Um, Mr. Mayo, I’m really sorry about just now. Dapat hindi kita kinausap ng ganyan. Sa totoo lang, kasalanan ng pansamantalang manggagawa ang buong bagay na ito. Nakakatawa para sa kanya na gawin ang kanyang
Tahimik niyang hinawakan ang baril sa kanyang damit, at may malamig na kinang sa kanyang mata. 'Art Trading Corporation, hindi pa ito tapos!'......Sa silid ng board of directors sa loob ng gusali ng Art Trading Corporation, nakaupo sa upuan si Bernard Vedastus, ang deputy director ng kumpanya. Siya ang kapatid ni Silvester at ang panganay na anak ng padre de pamilya. Siya ang namamahala sa Southland District.Masasabi ng isang tao na ang kasalukuyang mga tagumpay ng Art Trading Corporation ay pawang salamat sa pagpapalawak ni Bernard.Sa sandaling ito, kaswal na sinabi ni Bernard habang hinihiwa ang mansanas, “Silvester, masyado kang walang ingat lately. Ang iyong mga aksyon ay nagdulot ng malaking pinsala sa Art Trading Corporation."Pinag-uusapan niya ang kamakailang serye ng mga paghaharap nina Silvester at Thomas.Malamig na sabi ni Silvester, “I wasn’t reckless. Ang lahat ng ito ay dahil si Thomas ang nag-provoke sa akin. Bilang miyembro ng board of directors ng Art Tradin
Sa sumunod na tatlong araw, maulan sa Southland District. Araw-araw umuulan. May mga payong ang mga naglalakad sa kalye, kaya hindi nila makita ang maulap na kalangitan.Nakapagtataka, ang tatlong araw na ito ay ang pinakatahimik na tatlong araw sa Southland District.Walang nangyaring malaking bagay, at wala ring kriminal na aktibidad. Para itong paraiso sa lupa.Ngunit ang ganitong uri ng kalmado ay naglalagay lamang sa mga tao sa gilid ng higit pa.Ito ay dahil ang Southland District ay hindi paraiso. Nagkaroon ito ng bahagi ng mga kasalanan. Kapag ang mga kasalanang ito ay hindi nakikita, hindi ito nangangahulugan na nawala na ang mga ito. Nakatago sila, naghihintay ng pagkakataong sumiklab.Malaking kasamaan ang darating.Makalipas ang tatlong araw.Alas diyes ng gabi.Nakasuot ng itim na damit si Thomas at may dalang baril sa kanyang balakang. Pagkatapos, lumabas siya ng bahay, dumaan sa ambon, at sumakay sa kotse.Huminga siya ng malalim. Pagkatapos, pinaandar na niya a
Naging balisa ang matipunong lalaki.Iniabot niya ang kanyang mga kamay at gustong abutin si Thomas, ngunit iniwasan ni Thomas ang paggalaw.Masyadong malaki ang agwat ng lakas sa pagitan ng dalawa.Sa sandaling iyon, isang mas hindi inaasahang bagay ang nangyari. Nadulas ang dalawa sa mga coolie. Maaaring dahil sa sobrang pagod, o madulas ang lupa dahil sa ulan. Nahulog sa lupa at dalawang beses na gumulong ang kahon na dala nila.Sa paggulong ng kahon, may sumigaw mula sa loob.Iyon ay ang sigaw ng isang maliit na batang babae!Ngayon, lahat ng naroroon ay natulala.Nagpalitan ng tingin ang mga coolie at tumingin sa kahon na nahulog sa lupa. Pagkatapos, tumingin sila sa mga kahon na dala nila at tumigil sa paggalaw dahil sa takot.Hindi kaya may mga tao sa loob ng lahat ng mga kahon?Ang mga kalakal na dinadala ng Art Trading Corporation ay pawang mga tao?Ang lahat ng mga coolie ay hindi pa nakakita ng ganoong eksena. Gaano man sila katapang, hindi sila naglakas-loob na ma
Ang hitsura ng maliit na batang babae na ito sa harap nila ay nagdulot sa lahat ng naroroon na nawalan ng malay at walang kaalam-alam, lalo na nang malaman nilang tumubo talaga ang mga halaman sa ibabaw ng katawan ng batang babae. Ang mga coolies ay natakot lahat. Nagtago silang lahat sa isang sulok, dahil takot silang masaktan ng halimaw na ito.Actually, dapat naisip nila. Kung talagang ganoon kalakas ang halimaw na ito, hindi ito maikukulong sa kahon nang ganito kadali at dinadala ng mga tao bilang mga kalakal.Tumayo si Thomas sa ulan na may dalang payong at tiningnan ang batang babae sa kahon. Lumaki ang matinding awa sa kanyang puso.Nagkaroon din siya ng isang anak, at ito ay isang anak na babae.Kung may naghatid sa anak na babae ni Thomas bilang mga kalakal, tiyak na pirapiraso ni Thomas ang taong iyon.Inilahad ni Thomas ang kanyang kamay sa batang babae habang gusto niya itong ilayo.Ngunit ang maliit na batang babae ay hindi nangahas na lumabas sa kahon. Siya ay tulad
Hindi ito pinansin ni Thomas.Tiningnan lang niya ang batang babae sa kahon at mahinang nagtanong, “Ano ang nangyayari?”Naging seryoso na rin si Vincent.Tumingin din siya sa batang babae at nakakunot ang noo niyang sinabi, “Hindi ko rin alam. Ang alam ko lang ay napakahalaga ng mga paninda ngayong gabi sa Art Trading Corporation. Hiniling ko sa iyo na pumunta dito para lamang alertuhan sila at makita kung ano ang mga kalakal na ito. Sa ganitong paraan, maaari kong dalhin ang aking mga subordinates at pumunta."Ngunit hindi ko inaasahan na ang batch ng mga kalakal na ito ay talagang tao! Hindi, maaari pa bang ituring na mga tao ang mga iyon?"May mga bulaklak na tumutubo sa ibabaw ng katawan ng batang babae. Kung tutuusin, matatawag siyang flower fairy, pero isa lang siyang halimaw.Ang maliit na batang babae na ito, pati na rin ang iba pang "Plant Men" na nakulong sa iba pang mga kahon, ay napakahalaga para sa pagsasaliksik.Marahil, naiintindihan nila ang mga sikreto sa likod
Lumabas si Adery mula sa inner room at malamig na sinabi, “Dad, don’t talk nonsense anymore, okay? Napakawalang galang nito sa iba."Awkward na umubo si William. "Nakuha ko. Magpapansin ako."Pagkatapos, hinawakan ni William ang kamay ni Thomas at pumasok sa loob. Sabi niya habang naglalakad, “Nakakamangha talaga ang batang babae na pinadala mo kagabi. Ang nangyari sa kanya ay isang bagay na hindi mo maisip. Halika, ipapakita ko sa iyo."Dinala ni William si Thomas sa isang research room.Ito ang lugar kung saan karaniwang nag-aaral ng medisina si William. Ngayon ay naayos na ito, at naroon din ang isang hospital bed. Kasalukuyang nakahiga dito si Clover para sa pagsasaliksik.Sa sandaling ito, nakapikit si Clover, na para bang natutulog.Ang kaibahan sa kagabi ay hindi ganoon kaputla ang mukha ni Clover, at mukhang malusog siya. Ito ay mas mahusay kaysa sa maputlang hitsura kagabi.Makikita na sa nakalipas na pito o walong oras, si William ay gumawa ng maraming pagsisikap.“Na
Tanong niya, “Mr. Owen, sa iyong palagay, mayroon bang espesyal na halaga ang batang babae na ito?”Hinawakan ni William ang kanyang balbas at sinabing, “Hindi ko naisip ang kanyang espesyal na halaga. Pagkatapos ng lahat, walang espesyal maliban sa pagiging kamangha-manghang. Pero…”Itinuro ni William ang mga bulaklak sa katawan ni Clover at sinabing, "Patuloy akong nagkakaroon ng intuwisyon na ang mga bulaklak na ito ay maaaring ang aktwal na pinagmumulan ng halaga. Pagkatapos mamulaklak ang mga bulaklak na ito, tiyak na marami tayong makukuhang sikreto."ito ba?Tiningnan ni Thomas ang mga bulaklak at nagpasyang hintayin ang sandali kung kailan sila namumulaklak.Dapat nilang mahanap ang sikretong nakatago sa likod ng Art Trading Corporation sa katawan ni Clover.Sa oras na ito, lumapit si Adery at galit na galit na sinabi, “Sapat na ba ang inyong nakita? Pwede ka bang lumabas?”Sandaling natigilan sina Thomas at William. Pagkatapos, nakuha nila ito.Bagama't napakaespesyal