Sa sumunod na tatlong araw, maulan sa Southland District. Araw-araw umuulan. May mga payong ang mga naglalakad sa kalye, kaya hindi nila makita ang maulap na kalangitan.Nakapagtataka, ang tatlong araw na ito ay ang pinakatahimik na tatlong araw sa Southland District.Walang nangyaring malaking bagay, at wala ring kriminal na aktibidad. Para itong paraiso sa lupa.Ngunit ang ganitong uri ng kalmado ay naglalagay lamang sa mga tao sa gilid ng higit pa.Ito ay dahil ang Southland District ay hindi paraiso. Nagkaroon ito ng bahagi ng mga kasalanan. Kapag ang mga kasalanang ito ay hindi nakikita, hindi ito nangangahulugan na nawala na ang mga ito. Nakatago sila, naghihintay ng pagkakataong sumiklab.Malaking kasamaan ang darating.Makalipas ang tatlong araw.Alas diyes ng gabi.Nakasuot ng itim na damit si Thomas at may dalang baril sa kanyang balakang. Pagkatapos, lumabas siya ng bahay, dumaan sa ambon, at sumakay sa kotse.Huminga siya ng malalim. Pagkatapos, pinaandar na niya a
Naging balisa ang matipunong lalaki.Iniabot niya ang kanyang mga kamay at gustong abutin si Thomas, ngunit iniwasan ni Thomas ang paggalaw.Masyadong malaki ang agwat ng lakas sa pagitan ng dalawa.Sa sandaling iyon, isang mas hindi inaasahang bagay ang nangyari. Nadulas ang dalawa sa mga coolie. Maaaring dahil sa sobrang pagod, o madulas ang lupa dahil sa ulan. Nahulog sa lupa at dalawang beses na gumulong ang kahon na dala nila.Sa paggulong ng kahon, may sumigaw mula sa loob.Iyon ay ang sigaw ng isang maliit na batang babae!Ngayon, lahat ng naroroon ay natulala.Nagpalitan ng tingin ang mga coolie at tumingin sa kahon na nahulog sa lupa. Pagkatapos, tumingin sila sa mga kahon na dala nila at tumigil sa paggalaw dahil sa takot.Hindi kaya may mga tao sa loob ng lahat ng mga kahon?Ang mga kalakal na dinadala ng Art Trading Corporation ay pawang mga tao?Ang lahat ng mga coolie ay hindi pa nakakita ng ganoong eksena. Gaano man sila katapang, hindi sila naglakas-loob na ma
Ang hitsura ng maliit na batang babae na ito sa harap nila ay nagdulot sa lahat ng naroroon na nawalan ng malay at walang kaalam-alam, lalo na nang malaman nilang tumubo talaga ang mga halaman sa ibabaw ng katawan ng batang babae. Ang mga coolies ay natakot lahat. Nagtago silang lahat sa isang sulok, dahil takot silang masaktan ng halimaw na ito.Actually, dapat naisip nila. Kung talagang ganoon kalakas ang halimaw na ito, hindi ito maikukulong sa kahon nang ganito kadali at dinadala ng mga tao bilang mga kalakal.Tumayo si Thomas sa ulan na may dalang payong at tiningnan ang batang babae sa kahon. Lumaki ang matinding awa sa kanyang puso.Nagkaroon din siya ng isang anak, at ito ay isang anak na babae.Kung may naghatid sa anak na babae ni Thomas bilang mga kalakal, tiyak na pirapiraso ni Thomas ang taong iyon.Inilahad ni Thomas ang kanyang kamay sa batang babae habang gusto niya itong ilayo.Ngunit ang maliit na batang babae ay hindi nangahas na lumabas sa kahon. Siya ay tulad
Hindi ito pinansin ni Thomas.Tiningnan lang niya ang batang babae sa kahon at mahinang nagtanong, “Ano ang nangyayari?”Naging seryoso na rin si Vincent.Tumingin din siya sa batang babae at nakakunot ang noo niyang sinabi, “Hindi ko rin alam. Ang alam ko lang ay napakahalaga ng mga paninda ngayong gabi sa Art Trading Corporation. Hiniling ko sa iyo na pumunta dito para lamang alertuhan sila at makita kung ano ang mga kalakal na ito. Sa ganitong paraan, maaari kong dalhin ang aking mga subordinates at pumunta."Ngunit hindi ko inaasahan na ang batch ng mga kalakal na ito ay talagang tao! Hindi, maaari pa bang ituring na mga tao ang mga iyon?"May mga bulaklak na tumutubo sa ibabaw ng katawan ng batang babae. Kung tutuusin, matatawag siyang flower fairy, pero isa lang siyang halimaw.Ang maliit na batang babae na ito, pati na rin ang iba pang "Plant Men" na nakulong sa iba pang mga kahon, ay napakahalaga para sa pagsasaliksik.Marahil, naiintindihan nila ang mga sikreto sa likod
Lumabas si Adery mula sa inner room at malamig na sinabi, “Dad, don’t talk nonsense anymore, okay? Napakawalang galang nito sa iba."Awkward na umubo si William. "Nakuha ko. Magpapansin ako."Pagkatapos, hinawakan ni William ang kamay ni Thomas at pumasok sa loob. Sabi niya habang naglalakad, “Nakakamangha talaga ang batang babae na pinadala mo kagabi. Ang nangyari sa kanya ay isang bagay na hindi mo maisip. Halika, ipapakita ko sa iyo."Dinala ni William si Thomas sa isang research room.Ito ang lugar kung saan karaniwang nag-aaral ng medisina si William. Ngayon ay naayos na ito, at naroon din ang isang hospital bed. Kasalukuyang nakahiga dito si Clover para sa pagsasaliksik.Sa sandaling ito, nakapikit si Clover, na para bang natutulog.Ang kaibahan sa kagabi ay hindi ganoon kaputla ang mukha ni Clover, at mukhang malusog siya. Ito ay mas mahusay kaysa sa maputlang hitsura kagabi.Makikita na sa nakalipas na pito o walong oras, si William ay gumawa ng maraming pagsisikap.“Na
Tanong niya, “Mr. Owen, sa iyong palagay, mayroon bang espesyal na halaga ang batang babae na ito?”Hinawakan ni William ang kanyang balbas at sinabing, “Hindi ko naisip ang kanyang espesyal na halaga. Pagkatapos ng lahat, walang espesyal maliban sa pagiging kamangha-manghang. Pero…”Itinuro ni William ang mga bulaklak sa katawan ni Clover at sinabing, "Patuloy akong nagkakaroon ng intuwisyon na ang mga bulaklak na ito ay maaaring ang aktwal na pinagmumulan ng halaga. Pagkatapos mamulaklak ang mga bulaklak na ito, tiyak na marami tayong makukuhang sikreto."ito ba?Tiningnan ni Thomas ang mga bulaklak at nagpasyang hintayin ang sandali kung kailan sila namumulaklak.Dapat nilang mahanap ang sikretong nakatago sa likod ng Art Trading Corporation sa katawan ni Clover.Sa oras na ito, lumapit si Adery at galit na galit na sinabi, “Sapat na ba ang inyong nakita? Pwede ka bang lumabas?”Sandaling natigilan sina Thomas at William. Pagkatapos, nakuha nila ito.Bagama't napakaespesyal
Ang bagay ni Clover ay isinantabi pansamantala, at si Thomas ay umuwi.Pagdating niya sa bahay ay may nakita siyang sasakyan na huminto sa may pintuan. Bumukas ang pinto ng kotse, at pumasok ang dalawang matipunong lalaki na may dalang maleta. Sinundan sila ng isang babaeng nasa edad singkwenta anyos.“Felicia, nandito na ang mga paninda,” sabi ng babae habang naglalakad.Nang marinig iyon ni Felicia ay agad siyang tumayo at naglakad. Sinabi niya sa dalawang matipunong lalaki na maingat na ilagay ang kahon at binayaran sila ng shifting charge bago sila umalis.Nagkatinginan sina Emma, Johnson, at Thomas, dahil hindi nila alam ang ginagawa ni Felicia."Felicia, anong ginagawa mo?" diretsong tanong ni Johnson sa kanya.Itinuro ni Felicia ang nasa katanghaliang-gulang na babae at sinabing, “Pakilala ko siya sa inyo. Ito ang deputy director ng aming kumpanya, si Charlotte Roux.Si Felicia ay isang English teacher sa isang high school, at si Charlotte ang kanyang superior. Napakagand
Galit na galit si Felicia. "Anong ibig mong sabihin? May resibo ako dito!"Napangiti si Kyle. "E ano ngayon? Posible rin na binili mo ang mga kalakal mula sa amin at binago mo ang mga ito. Pagkatapos, maaari mong subukang i-frame kami sa pamamagitan ng pagsasabi na ito ay peke. Lady, sinusubukan mo bang i-blackmail ako?"Balisa talaga si Felicia.Nakakita na siya ng mga walanghiyang tao, ngunit hindi pa siya nakakita ng gayong walanghiyang mga tao. Binaluktot niya ang katotohanan at binigyang-katwiran ang hindi makatwiran."M-Masyado kang hindi makatwiran!" Umakyat si Felicia at hinawakan ang kwelyo ni Kyle."Ikaw bruha, huwag mong ipilit ang swerte mo."Malakas na itinulak ni Kyle, diretsong bumagsak si Felicia sa sahig. Napasigaw siya sa sakit."Guwardiya!"Sigaw niya, at lumabas ang mahigit isang dosenang security guard na kumakaway ng mga stick. Pinaalis nila si Felicia at ang dalawa pa.Ang isang lalaking may panulat ay hindi maaaring mangatuwiran sa isang lalaking may ba
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D