Kabanata 1644

Parehong tahimik ang mag-ama sa harap ng lapida. Pagkaraan ng mahabang panahon, mahinang sinabi ni Nelson, “Brother, natupad na ni Thomas ang habambuhay mong hangarin.”

“Mula ngayon, hindi na umiral ang pamilya Gomez. Magkakaroon lang ng pamilya Mayo."

“Magpahinga ka sa kabila. Kung maaari, sabihin mo sa aming ina na ang kontrabida na nag-iwan sa kanyang asawa ay pinarusahan."

Nang matapos niya ang kanyang pangungusap, tahimik siyang nanalangin.

Tumingala si Nelson sa langit. Maulap sa Central City ngayon, at tila uulan sa lalong madaling panahon.

Sabi niya, “Sa wakas makakauwi na tayo, Thomas.”

Tumango si Thomas.

Pagkatapos ay humakbang siya pasulong, yumuko bilang paggalang sa kanyang yumaong tiyuhin, at sinabing, “Ginawa ko ang ipinangako ko, tiyuhin. Makakapagpahinga ka na sa kapayapaan dahil nabayaran na ang lahat ng utang."

Ang utang na iniwan ni Nicholas ay kinuha na ni Thomas at sa wakas ay nalinis.

Ang kabaitan ay nagdudulot ng kabaitan, ang kasamaan ay nagbubunga ng