Nagkaroon ng sapat na mga sorpresa para sa isang araw. Si Nicholas ay malapit nang mabigla sa isang estado ng katangahan habang siya ay hinampas ng sunod-sunod na alon ng pagkabigla.Naguguluhang tinitigan niya si Tina, hindi maintindihan kung paanong ang babaeng nakadroga na ito ay himalang gumaling.Sa pagtingin sa mga mata ni Tina, na kumikinang sa nakakasilaw na liwanag, ay nahahayag na siya ay ganap na gumaling.Nagngagat ang ngipin ni Nicholas at inabot si Tina para ituro. Medyo nanginginig ang pananalita niya sa takot. "Ikaw, ikaw, paano? How could you possibly be fine?"Habang sinasabi niya ito ay napatingin siya sa matandang kasambahay na katabi niya.Ang responsable sa pagkalason kay Tina ay ang matandang kasambahay.Kung ayos lang si Tina, dapat ang matandang kasambahay ang ugat ng problema. Pinagtaksilan ba siya ng matagal na niyang kasambahay, na ilang dekada nang sumusunod sa kanya?Ito ay hindi magkaroon ng kahulugan, tama?Sa totoo lang hindi.Ang matandang kas
"You little brats have done enough to deal with me to this point. Bilang isang matanda, matatag akong kumbinsido.""Pero sino ang may pakialam kung sabay-sabay ninyong isinagawa ang masalimuot na planong ito? Ako pa rin ang pinuno ng pamilya Gomez, at hindi ninyo maaagaw ang katayuan ko hangga't hindi ako mamamatay. Ang iyong kasalukuyang kalamangan ay mananakaw. sa akin sa wakas!"Ngumisi si Jeremy at sinabing, "Nicholas, hindi ba talaga gumagana ang utak mo? Kakasabi ko lang. Wala kang oras para diyan.""Anong ibig mong sabihin?""Ang ibig sabihin ay medyo simple. Handa akong ipadala ka sa loob ng kulungan.""Ikaw? What makes you think na kaya mo yan?""Sa batayan ng ......" binigyan ng tingin ni Jeremy si Tina.Lumapit si Tina at sinabing: "720617, ang numerong ito ay madalas na idiniin sa akin ni Dominic bago siya pumanaw at hiniling niya sa akin na tandaan ito.Sa totoo lang, hindi ko maaalala ang numerong ito kung hindi dahil sa kaarawan ni Jeremy. Ang hindi ko lang nakuh
Ang pagkatalo ni Nicholas ay isang bagay na hindi niya inaasahan. Ang matandang mayordomo ay nakatayo doon sa galit. Kung may napansin siyang abnormal kanina, baka iba na ngayon.“Mga bastos kayo!”Naglabas ng fruit knife ang matandang mayordomo. “Lahat kayo ay mga inapo ng pamilya Gomez, ngunit nangahas kayong makipagkamay sa kaaway para saktan ang patriarch ng pamilya Gomez. Mayroon pa ba kayong katiting na katauhan sa inyo?"Sangkatauhan?Ito ay ang maliit na piraso ng sangkatauhan na mayroon sila na humantong sa kanila na mag-alsa laban kay Nicholas!Sabi ni Jeremy, “Nasaan ang pagiging tao niya noong ikinulong ako ni Nicholas sa loob ng maraming taon? Nasaan ang kanyang katauhan nang itulak niya ang aking anak sa kanyang kamatayan? Nasaan ang kanyang katauhan noong nilason ni Nicholas ang aking asawa? At ngayon sasabihin mo na wala na tayong katiting na katauhan na natitira sa atin? Gaano ka kayang ipokrito?!"Sinigawan siya ng matandang mayordomo, “Kahit na mali ka niya, ta
Parehong tahimik ang mag-ama sa harap ng lapida. Pagkaraan ng mahabang panahon, mahinang sinabi ni Nelson, “Brother, natupad na ni Thomas ang habambuhay mong hangarin.”“Mula ngayon, hindi na umiral ang pamilya Gomez. Magkakaroon lang ng pamilya Mayo."“Magpahinga ka sa kabila. Kung maaari, sabihin mo sa aming ina na ang kontrabida na nag-iwan sa kanyang asawa ay pinarusahan."Nang matapos niya ang kanyang pangungusap, tahimik siyang nanalangin.Tumingala si Nelson sa langit. Maulap sa Central City ngayon, at tila uulan sa lalong madaling panahon.Sabi niya, “Sa wakas makakauwi na tayo, Thomas.”Tumango si Thomas.Pagkatapos ay humakbang siya pasulong, yumuko bilang paggalang sa kanyang yumaong tiyuhin, at sinabing, “Ginawa ko ang ipinangako ko, tiyuhin. Makakapagpahinga ka na sa kapayapaan dahil nabayaran na ang lahat ng utang."Ang utang na iniwan ni Nicholas ay kinuha na ni Thomas at sa wakas ay nalinis.Ang kabaitan ay nagdudulot ng kabaitan, ang kasamaan ay nagbubunga ng
Isang oras hanggang hatinggabi nang tuluyang marating ni Thomas ang Southland District.Malakas na tinamaan ng nostalgia si Thomas sa mukha. Ang kapaligiran ay nagparamdam sa kanya ng ilang taon na mas bata.Siya ay nasa isang mahusay na mood.Siya rin, nagtataka kung ano ang naging kalagayan ng mga dati niyang kaibigan sa Southland District pagkatapos ng lahat ng oras na ito.Dahil wala siya ng halos sampung buwan, hindi niya alam kung ang Southland District ay nagbago nang husto mula noong bago siya umalis at ngayon.Si Thomas, dahil mahina ang loob, ay sumakay ng taksi pauwi.Bagama't ang 33 Metro Garden Neighborhood ay isang maliit na sira-sirang villa, ito ay bahay ni Emma, at ito ang lugar na nawala ni Thomas sa lahat ng oras na ito.Honey, nagbabalik ako!Habang nakatayo si Thomas sa harap ng pinto at handang kumatok, bumukas ang pinto.Hindi kaya nakita na siya ng kanyang pamilya?Gayunpaman, hindi iyon ang kaso.Inalalayan ng kanyang biyenang si Johnson, at biyenang
Nanatiling malamig ang puso ng mga kontrabida kahit na sa harap ng mga pakiusap ng iba. Sinipa ng isa ang lalaki at sinabing, “Bakit kailangan kong pakialaman ang asawa mo? Hindi ko siya nabuntis.”Sapat na ang masama na hindi nila pinayagan ang sinuman, ngunit ngayon ay nagsasalita sila ng masama tungkol sa iba. Maaari pa bang ituring ang mga taong ito bilang 'mga tao'?Lahat ng naroroon ay nagrereklamo at nagmumura.Pero kahit gaano sila pinagalitan, hindi sila pinayagang makapasok. Wala sa kanila ang maaaring gumawa ng anuman tungkol dito. Ang ilan sa kanila ay nagtangkang sumugod ngunit naputol ng mga kontrabida na may hawak na patalim. Nag-spray ng dugo kung saan-saan.Hindi sila makapasok o makalaban sa kanila.Wala silang magawa kundi umiyak.Napakunot ang noo ni Thomas sa pinapanood. Hindi ba naging maunlad at mapayapa ang Southland District nang siya ay umalis? Paano lumitaw ang isang masamang puwersa sa Southland District sa loob lamang ng sampung buwan?Tinanong niya,
Nais ipakita ng mga kontrabida kay Thomas kung saan sila ginawa. Kasabay nito, ginagamit nila si Thomas para magpakita ng halimbawa para makita ng iba.Ngunit sa kasamaang palad, nakilala nila ang kanilang kapareha.Si Thomas ay hindi isang ordinaryong mamamayan at tiyak na hindi isang basura na tatayo roon na nakaugat habang may humahampas sa kanya ng machete.Lumakas ang aura ng God of War!Itinaas ni Thomas ang kanyang kamay at hinawakan ang machete sa kanyang kamay. Hindi makagalaw kahit isang pulgada ang kontrabida, kahit anong pilit niya.Nagkaroon ng disparidad sa lakas sa pagitan ng dalawang partido."Nararapat kang mamatay."Inagaw ni Thomas ang machete at nilaslas, naputol ang braso ng kontrabida.Sa isang iglap, bumalot sa buong lugar ang isang nakapako na hiyawan."Ahhhh!"Sa kabila ng kanyang pagiging mabangis at mayabang, nauwi sa paggulong-gulong sa lupa, sumisigaw sa sakit.ha?Nagulat ang lahat ng nakakita sa nangyari.Mabilis na nag-react ang mga kasamaha
Ngayon ang araw na manganganak ang asawa ni Silvester. Para makapagbigay ng tahimik at komportableng kapaligiran para sa kanyang asawa, ini-‘book’ niya ang buong ospital para sa kanyang asawa.Siyempre, ang mga pamamaraan na ginamit niya ay krudo at simple. Inutusan niya ang isang grupo ng mga tao na harangan ang pangunahing pasukan at dapat nilang tanggihan ang sinumang pumasok o lumabas.Kung may gustong pumasok ng puwersahan, puputulin nila ang kanilang braso at binti.Naniniwala siya na walang nangahas na sumalungat sa Art Trading Corporation.Dumating man ang mga pulis, walang pakialam si Silvester.Sa una, ang mga bagay ay talagang naaayon sa kung ano ang gusto niya. Tahimik at payapa ang ospital, walang ingay. Tahimik na hinintay ni Silvester ang panganganak ng kanyang asawa.Sino ang mag-aasam na ang kapayapaan at katahimikan ay hindi magtatagal? Malakas na ingay ang narinig sa buong ospital.Parang isang malaking grupo ng mga tao ang nagmamadaling pumasok sa ospital.“
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D