Jeremy gnashed his teeth in hatred and yelled, "Nicholas, sinet-up mo ko?"Nagkibit balikat si Nicholas. "So? It's not like this has not happen before. Kung kaya kitang ikulong noon, madali na lang kitang patayin ngayon. You'll always be my son. Hindi mo ako matatalo. ."Naging awkward ang atmosphere.Naniniwala ang lahat na napakalakas ni Jeremy na kaya niyang talunin si Thomas. Sinong mag-aakala na may ibang makikinabang sa kanyang mga aksyon sa huli?Ang kanyang pagsusumikap sa paggawa ng Starry Moon Pavilion ay naging pag-aari ni Nicholas sa huli.Ito ay isang trahedya para sa lahat ng nakarinig nito.Naubos ni Nicholas ang isang sigarilyo at agad na nagsindi ng bago. Nag-aapoy ang kanyang mga mata sa kaligayahan. Tulad ng sinasabi, ang tao ay palaging may high spirits kapag kasama sa mga masasayang kaganapan.Ang isang tao ay nasa ibang estado kapag ang kanyang puso ay masaya.Pero, pagkatapos ng maikling panahon ng kaligayahan, nakaranas si Nicholas ng isang pag-urong.M
Si Georgia ay humakbang pasulong, isang bastos na tingin kay Nicholas, at sinabing, "Nicholas, hindi ka ba nagtataka kung bakit patuloy na nabibigo si Thomas? Ilang beses mo nang inaway si Thomas at natatalo sa bawat pagkakataon, kaya bakit laging nananalo si Jeremy? Siya ba talagang mas malakas kumpara kay Thomas?"Hindi sa hindi naisip ni Nicholas ang tungkol dito. Ito ay lamang na ang kagalakan ng tagumpay ay nabulag sa kanya.Napagtanto niya ngayon na si Thomas ay hindi tunay na mahina, ngunit nagkukunwaring kahinaan at sinasadyang matalo kay Jeremy.Dahil ang Starry Moon Pavilion ay itinatag sa pangalan ni Thomas.Si Jeremy ay nagtatrabaho para sa Starry Moon Pavilion. To put it bluntly, nagtatrabaho siya para kay Thomas!Nawala ni Thomas ang Sterling Technology at Prosperous Star Pavilion sa Star Moon Pavilion. Kung tutuusin, kumukuha lang siya ng pondo sa kaliwang bulsa at inilalagay sa kanang bulsa.Walang kahit katiting na pagkawala para kay Thomas.Hindi lang iyon, kin
Nagkaroon ng sapat na mga sorpresa para sa isang araw. Si Nicholas ay malapit nang mabigla sa isang estado ng katangahan habang siya ay hinampas ng sunod-sunod na alon ng pagkabigla.Naguguluhang tinitigan niya si Tina, hindi maintindihan kung paanong ang babaeng nakadroga na ito ay himalang gumaling.Sa pagtingin sa mga mata ni Tina, na kumikinang sa nakakasilaw na liwanag, ay nahahayag na siya ay ganap na gumaling.Nagngagat ang ngipin ni Nicholas at inabot si Tina para ituro. Medyo nanginginig ang pananalita niya sa takot. "Ikaw, ikaw, paano? How could you possibly be fine?"Habang sinasabi niya ito ay napatingin siya sa matandang kasambahay na katabi niya.Ang responsable sa pagkalason kay Tina ay ang matandang kasambahay.Kung ayos lang si Tina, dapat ang matandang kasambahay ang ugat ng problema. Pinagtaksilan ba siya ng matagal na niyang kasambahay, na ilang dekada nang sumusunod sa kanya?Ito ay hindi magkaroon ng kahulugan, tama?Sa totoo lang hindi.Ang matandang kas
"You little brats have done enough to deal with me to this point. Bilang isang matanda, matatag akong kumbinsido.""Pero sino ang may pakialam kung sabay-sabay ninyong isinagawa ang masalimuot na planong ito? Ako pa rin ang pinuno ng pamilya Gomez, at hindi ninyo maaagaw ang katayuan ko hangga't hindi ako mamamatay. Ang iyong kasalukuyang kalamangan ay mananakaw. sa akin sa wakas!"Ngumisi si Jeremy at sinabing, "Nicholas, hindi ba talaga gumagana ang utak mo? Kakasabi ko lang. Wala kang oras para diyan.""Anong ibig mong sabihin?""Ang ibig sabihin ay medyo simple. Handa akong ipadala ka sa loob ng kulungan.""Ikaw? What makes you think na kaya mo yan?""Sa batayan ng ......" binigyan ng tingin ni Jeremy si Tina.Lumapit si Tina at sinabing: "720617, ang numerong ito ay madalas na idiniin sa akin ni Dominic bago siya pumanaw at hiniling niya sa akin na tandaan ito.Sa totoo lang, hindi ko maaalala ang numerong ito kung hindi dahil sa kaarawan ni Jeremy. Ang hindi ko lang nakuh
Ang pagkatalo ni Nicholas ay isang bagay na hindi niya inaasahan. Ang matandang mayordomo ay nakatayo doon sa galit. Kung may napansin siyang abnormal kanina, baka iba na ngayon.“Mga bastos kayo!”Naglabas ng fruit knife ang matandang mayordomo. “Lahat kayo ay mga inapo ng pamilya Gomez, ngunit nangahas kayong makipagkamay sa kaaway para saktan ang patriarch ng pamilya Gomez. Mayroon pa ba kayong katiting na katauhan sa inyo?"Sangkatauhan?Ito ay ang maliit na piraso ng sangkatauhan na mayroon sila na humantong sa kanila na mag-alsa laban kay Nicholas!Sabi ni Jeremy, “Nasaan ang pagiging tao niya noong ikinulong ako ni Nicholas sa loob ng maraming taon? Nasaan ang kanyang katauhan nang itulak niya ang aking anak sa kanyang kamatayan? Nasaan ang kanyang katauhan noong nilason ni Nicholas ang aking asawa? At ngayon sasabihin mo na wala na tayong katiting na katauhan na natitira sa atin? Gaano ka kayang ipokrito?!"Sinigawan siya ng matandang mayordomo, “Kahit na mali ka niya, ta
Parehong tahimik ang mag-ama sa harap ng lapida. Pagkaraan ng mahabang panahon, mahinang sinabi ni Nelson, “Brother, natupad na ni Thomas ang habambuhay mong hangarin.”“Mula ngayon, hindi na umiral ang pamilya Gomez. Magkakaroon lang ng pamilya Mayo."“Magpahinga ka sa kabila. Kung maaari, sabihin mo sa aming ina na ang kontrabida na nag-iwan sa kanyang asawa ay pinarusahan."Nang matapos niya ang kanyang pangungusap, tahimik siyang nanalangin.Tumingala si Nelson sa langit. Maulap sa Central City ngayon, at tila uulan sa lalong madaling panahon.Sabi niya, “Sa wakas makakauwi na tayo, Thomas.”Tumango si Thomas.Pagkatapos ay humakbang siya pasulong, yumuko bilang paggalang sa kanyang yumaong tiyuhin, at sinabing, “Ginawa ko ang ipinangako ko, tiyuhin. Makakapagpahinga ka na sa kapayapaan dahil nabayaran na ang lahat ng utang."Ang utang na iniwan ni Nicholas ay kinuha na ni Thomas at sa wakas ay nalinis.Ang kabaitan ay nagdudulot ng kabaitan, ang kasamaan ay nagbubunga ng
Isang oras hanggang hatinggabi nang tuluyang marating ni Thomas ang Southland District.Malakas na tinamaan ng nostalgia si Thomas sa mukha. Ang kapaligiran ay nagparamdam sa kanya ng ilang taon na mas bata.Siya ay nasa isang mahusay na mood.Siya rin, nagtataka kung ano ang naging kalagayan ng mga dati niyang kaibigan sa Southland District pagkatapos ng lahat ng oras na ito.Dahil wala siya ng halos sampung buwan, hindi niya alam kung ang Southland District ay nagbago nang husto mula noong bago siya umalis at ngayon.Si Thomas, dahil mahina ang loob, ay sumakay ng taksi pauwi.Bagama't ang 33 Metro Garden Neighborhood ay isang maliit na sira-sirang villa, ito ay bahay ni Emma, at ito ang lugar na nawala ni Thomas sa lahat ng oras na ito.Honey, nagbabalik ako!Habang nakatayo si Thomas sa harap ng pinto at handang kumatok, bumukas ang pinto.Hindi kaya nakita na siya ng kanyang pamilya?Gayunpaman, hindi iyon ang kaso.Inalalayan ng kanyang biyenang si Johnson, at biyenang
Nanatiling malamig ang puso ng mga kontrabida kahit na sa harap ng mga pakiusap ng iba. Sinipa ng isa ang lalaki at sinabing, “Bakit kailangan kong pakialaman ang asawa mo? Hindi ko siya nabuntis.”Sapat na ang masama na hindi nila pinayagan ang sinuman, ngunit ngayon ay nagsasalita sila ng masama tungkol sa iba. Maaari pa bang ituring ang mga taong ito bilang 'mga tao'?Lahat ng naroroon ay nagrereklamo at nagmumura.Pero kahit gaano sila pinagalitan, hindi sila pinayagang makapasok. Wala sa kanila ang maaaring gumawa ng anuman tungkol dito. Ang ilan sa kanila ay nagtangkang sumugod ngunit naputol ng mga kontrabida na may hawak na patalim. Nag-spray ng dugo kung saan-saan.Hindi sila makapasok o makalaban sa kanila.Wala silang magawa kundi umiyak.Napakunot ang noo ni Thomas sa pinapanood. Hindi ba naging maunlad at mapayapa ang Southland District nang siya ay umalis? Paano lumitaw ang isang masamang puwersa sa Southland District sa loob lamang ng sampung buwan?Tinanong niya,