1

“Oh, Castro! Castro! Aandar na! dalawa pa, punuan na!” kanina pa ko nahihilo sa usok, at sa dami ng tao na nakikita ko, hindi ko alam nag anito pala talaga ang itsura ng siyudad.

Ito ang unang beses na lumuwas ako, nagbabaka sakali na may makuha akong trabaho para matustusan ang pamilya ko. Hindi na rin ako nakapag tapos nang pag aaral dahil maaga ko sila sinuportahan. Nalulong sa sugal ang tatay ko, ang nanay ko ipapakulong na, dahil nagpapakalat ng mga mali na impormasyon na halos makasira sa relasyon ng mag-asawa sa kabilang kanto namin. Ang kapatid ko naman na akala ko todo aral, ayun, nabuntis sa edad na sixteen years old.

“Oh, neng, sasakay ka ba? Kasya ka pa dyan, para makaalis na kayo.” Sabi nang caller sa akin, tinignan ko ang loob ng jeep, mukhang kalahati na lang ng puwet ko ang makakaupo dito, pang siyaman lang ang upuan, pero sampu na ang nakaupo.

“Oho, sasakay ho.” Pinili ko na lang sumakay, dahil hindi naman ako pamilyar sa lugar na ito, hindi ko alam kung anong oras ulit dadaan ang mga ganitong jeep na pumapasada.

Gaya ng inaasahan ko, halos nakaluhod na lang ako dahil wala na akong pwesto, yung katabi ko pa, akala mo manganganak sa laki ng pagkakabuka ng mga hita, pinili ko na lang na hindi magsalita at tiisin ang pwesto ko.

Tinignan ko ang 3310 ko na cellphone at hinanap ang text ni Charlotte sakin, nandoon kasi ang address nang dapat ko puntahan. Kapit bahay ko yon sa probinsya, dito rin sa siyudad nagtrabaho, pwede niya daw ako ipasok bilang isang maid dito, naghahanap daw kasi yung kaibigan ng amo niya, buti na lang.

Humawak ako sa railings, at pinilit sumiksik sa pagitan ng isang babae at lalaki na nasa magkabilang gilid ko, para akong palaman dito. Nasa ganoon akong pag-iisip nang may maramdaman ako na gumagapang sa kaliwang binti ko pataas sa hita ko, nakasuot lang ako ng leggings, kaya ramdam na ramdam ko ang kamay niya.

Tinignan ko agad ang lalaki para siyang walang siyang ginagawang katarantaduhan, at nakatingin lang sa labas ng jeep.

“Putangina mo, hayop ka, manyak!” malakas na sigaw ko, at sinampal siya! Natulig yata siya dahil hindi siya nakagalaw agad, “Ano ha, gusto mo, putulin ko yang malikot mong kamay? Ha! Tarantado ka!”

Nakatingin na rin ang ibang sakay samin at ang iba ay nakatutok ang cellphone sa amin, nang huminto ang jeep, ay diretso siyang lumabas at tumalon.

“Putangina mo! Huwag kita makikita ulit! Papatayin kita!” sigaw ko muli, at huminga ng malalim, para pigilan na ang galit sa dibdib ko, walang ni isa sa kanila ang nagsalita at nagtanong sa akin, nakatingin lang sila, at kapag tinitignan ko ay umiiwas sila ng tingin.

Halos bente minutos din ako sa posisyon ko bago ako nakarating sa address na sinabi sakin. Pagbaba ko, mataas na building ang sumalubong sa akin, “Putek, nakakalula, s***a.” Hinigpitan ko ang hawak sa strap ng bag ko at pumasok sa building, hinanapan ako ng ID for safety protocol lang daw. Sinabi na rin naman sakin ni Charlotte to, hindi na ko nagulat.

Sikat at exclusive ang building na ito, at kadalasan mga matataas na tao ang kumukuha ng condo dito, dahil sila lang ang may afford, well, sanaol. Matapos nila mai-verify ang identity ko, sinabihan ako na dumiretso sa twenty sixth floor, dahil nandoon daw ang mag a-assist sa akin.

Pag bukas ng elevator, isang matangkad na lalaki ang nakatayo malapit sa hallway, panay siya tingin sa wristwatch na suot niya, sya ba magiging boss ko? Sobrang formal niya sa suot niyang black  three-piece suit, na tinirnuhan pa ng kumikinang na black shoes at clean cut na buhok, baka nga siya na boss ko. Mukha siyang masungit.

“You are three minutes late, Miss Feliciano.” Bungad niya nang makita ako na lumabasa ng elevator, habang hila hila ang maliit ko na maleta at bag.

“Ah, sorry po sir, medyo nahirapan po kasi ako hanapin yung address.” Sagot ko na lang at bahagyang yumuko, medyo nahihiya rin ako na na-late ako, naniniwala kasi ako sa first impression’s last.

“Okay, come with me now.” Tumango lang ako, at sumunod nang mag umpisa siya na maglakad papunta sa isang malaking pinto. Binuksan niya iyon, at bumungad sa akin ang napaka laki na living area.

“Wow,” hindi ko napigilan na masabi, mas Malaki pa sala niya sa bahay namin, grabe.

“Obviously, this is the living room,” nang maglakad siya ulit ay sumunod ako, “This is the dining area, good for four to five person,” tinignan ko ang dining nya, ang ganda rin, puno ng magagarang utensils sa pagkain, “This is the kitchen, usually may cook na pumupunta, especially if there will be a guest or any special occasion,” tumango ako kahit hindi niya nakikita, “This is his bedroom, don’t open it, until he say so.” He? So hindi siya ang magiging boss ko? Wew, ano sya? I mean sino sya? “You can tour yourself, it’s not really big as a mansion, I bet you won't get lost, this condo is too small.”

Nagpapatawa ba siya? Ang laki kaya, triple na ng bahay namin to, kasama pa yung garden ko sa likod bahay.

“For you salary, fifteen and thirty, you can give me your bank account so I can send it to you, but if you want cash, then you can say so, about your day off, every two weeks, you can take your off, Mondays, so there won’t be any possible schedule.”

Buti na lang natatandaan ko lahat ng sinasabi niya sakin ngayon, “How about other incentives po, sir?”

“Oh, right.” He looked at me, “You have your 13^th month pay, if possible, you will have a 14^th and 15^th, but that’s a performance based, so do well. You will also be compensated for any holidays that you have to stay here, don’t worry, that would be triple pay.”

Seryoso ba siya? Mukhang tama si Charlotte, magkakapera nga ako dito, makakaipon ako agad, at mababayaran ang mga dapat ko bayaran. Mukhang hindi naman ako nagkamali na maniwala sa kaniya. Mukha kasi siyang p****k sa siyudad sa klase ng pag bibihis niya, kaya wala siya masyadong kaibigan, ayaw sa kaniya.

Hindi na rin masama na naniwala ako sa kaniya, grabe, ang daming compensation na pwede ko makuha dito.

“Do you have any other concern?” tanong niya, kaya agad akong nag angat ng tingin.

Umiling ako at ngumiti, “So far, wala na po sir, pero can I contact you po ba, just in case something bad happen? Hindi naman sa iniisip ko, baka lang, hehe.” Pagak akong tumawa, minsan talaga bastos bunganga ko.

“No worries,” inabot niya sa akin ang card niya, “That’s my personal number. I’m warning you. You will just give me a call if it’s a life and death situation, okay?”

“Yes po.” Tanging sagot ko.

“Okay good,” tumingin siya ulit sa mamahalin niyang wristwatch, “I will take my leave now, good luck and congratulations, I hope you will do well.”

Nang makaalis siya, tinignan ko ang paligid. Sobrang tahimik, malayo sa kinagisnan ko na maingay na probinsya, alas kuwatro pa lang, maingay na, may nagbebenta na ng umagahan, may nag lalaba na, may nag kukwentuhan na.

Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili ko, kailangan ko gawin to, ako lang ang inaasahan nila nanay, at hindi ko sila bibiguuin, “Aja, Naya!”