“Ano ba masarap lutuin, ah adobo, teka, masarap yon pag matagal bago kinain, bibili din ako ng bacon, hotdogs, tapa na rin, ito, itlog.” Para akong tanga sa supermarket, habang nakatingin sa listahan ko.
Buti na lang sanay ako gumamit ng maps, at mahusay ako sa direction, hindi na ko naligaw papunta dito, isang sakay lang naman ng jeep, nagtagal lang ako bago makarating dahil sa walang kamatayan na traffic.
Tinignan ko ang pushcart ko, ang dami nang laman, kaya ko ba buhatin to? Bahala na, basta napamili ko, sanay naman ako mamalengke, pero grabe, ang mamahal dito, tapos bawal tumawad, kanina pa nangangati bibig ko sabihin na “Ate, bente na lang to?” kaso syempre, ako lang ang mapapahiya. Hay.
Para sa breakfast, may bacon, may hotdogs, may ham, tapa, may egg, sa lunch at dinner, good for five days lang, kumuha akong rekado para sa adobo, sweat and sour, kaya may meatballs ako, beef steak, tokwa’t baboy na rin, kumuha din ako ng ilan sa mga nakita ko na wala na sa bahay, gaya ng mga pang laba, shampoo, hinanap ko na lang yung brand na katuald ng nasa condo, just in case na may certain allergy ang boss ko, hindi magiging problema.
“That would be, twelve thousand, and two hundred seventy eight, would you like to pay in cash?” tanong ng cashier sakin, umiling ako at inabot ang credit card sa kaniya, medyo nagulat siya sandali, bago ngumiti at kinuha ang card na iniabot ko.
Tatlong box, at anim na plastic, buti na lang, magaling mag pack yung bagger kanina, kaya ko dalin lahat to, nilagay ko muna sa pushcart, hanggang sa makalabas ako, kinuha ko ang dalawang box at isinabit sa braso ko ang tig-tatlong plastic. Sa harap ng jeep ako sumakay para wala akong maabala.
Nang makauwi ako, hindi na ko nagsayang ng oras, at inayos ko na ang mga binili ko, nagpahinga muna ako sandali, ang sakit sa braso, ang bigat, grabe.
Naramdaman ko na nag vibrate ang cellphone ko, kaya madali ko itong kinuha at bunuksan, may two messages galing kay tatay, at tatlo galing kay Cris.
‘Magpadala ka ng pera sa katapusan, para naman may pakinabang ka’
‘P*****a ka, wag kang mayabang, kung di dahil samin ng nanay mo, wala ka, kailangan mo sukian yon’
Sa message pa lang ni tatay, naiiyak na ko, parang tinutusok ang dibdib ko sa sakit, masakit nag anito ang mababasa mo galing sa magulang mo, pinipilit mo buhayin, kahit kaya naman nila magtrabaho. Bakit naman ganito? Deserve ko ba to?
Hindi ko na binuksan ang message ni Cris, dahil baka lalo lang ako masaktan, kung ituring nila ako parang hindi nila ako pamilya, panganay ako, pero parang katulong at atm machine ako sa mga mata nila. Hirap.
--
“Ayaaan, ang ganda na sa mata.” Inayos ko ang mga gulay sa vegetable stall, nilagay ko sa chiller ang mga process food, ang mga meat nasa freezer, iniwan ko lang ang mga lulutuin ko, dalawang ulam na. beef steak at adobo, masarap kasi yon lalo pag na-stock ng matagal, nanunuot ang lasa.
Hiniwa ko na ang bawang, sibuyas, buti na lang may natirang beef kahapon, at naisipan ko ibabad, nakamarinate na yon sa toyo, calamansi at paminta, inilabas ko na sa ref, ipiprito ko muna yon, tsaka ko lalagyan ng sauce.
“Aray! Aray! S***a! Sandali! Lintek na ilansik!” para kong tanga umiiwas sa ilansik, ang sakit kaya mag prito ng baboy, “Ah pucha! Aray! Ayoko naa!” halos pasigaw na ko, at binitiwan ang takip ng kawali kainis.
Nilagyan ko ng toothpaste mga nailansikan sa akin bago itinuloy ang pagluluto, hindi ko alam kung kelan uuwi ang boss ko, pero ayos na rin na may pagkain sa ref, isa sa mga bilin nung assistant yon, kailangan ko gawin.
Isang oras din ako nagluto. Four barner naman ang kalan kaya hindi naman ako nahirapan, medyo nanibago lang ako, dahil first time ko gamitin, pero kalan pa rin naman yan, lutuan.
Nilinis ko ang pinaglutuan ko, at hinugasan ang mga ginamit ko, inilagay ko na rin sa trash bin para maihabol sa pagkuha ng basura, mabilis lang ako, baka makita nanaman ako ni tita maritess, baka mag umpisa na siya mag chismis, hindi ko na alam paano makakaalis.
Tinignan ko ang wall clock sa sala, grabe, alas otso na pala? Kaya pala pagod na pagod na ang pakiramdam ko, napagpasyahan ko na maligo muna, may sarili naman akong kwarto, kaya ayos lang, may cr din don, parang guest room ang itsura.
“Sarap maligo.” May shower pa, ang sosyal talaga, sa probinsya namin, tabo at timba lang, tapos alasingko ng umaga ka maliligo, para ko binubuhusan ng tubig, tapos dito may heater pa, ang sosyal ng condo na to.
Sinuot ko na ang ternong pajama ko, habang tinutuyo ko ang buhok ko, nilock ko ang pinto, pati na rin ang mga glass window, tumambay ako sandali bago napagpasyahan na matulog, hindi ako nag iwan ng ilaw, saying sa kuryente, at pumasok na ko sa kwarto ko.
Tinignan ko ang cellphone ko, hindi ko alam kung dapat ko ba talagang buksan ang message ni Cris, baka katulad lang din siya ng sinabi ni tatay. Hay. Hayaan na nga.
Tinignan ko ang unang message niya, ‘Ate’ iyon ang una niyang message sakin, kaya kumunot ang noo ko.
‘Sorry samin nila tatay at nanay. Simula bata ka, problema mo talaga kami lahat, nabuntis pa ko.’
Hindi ko napigilan ang pag patak ng mga luha sa mata ko, sana pala, kanina ko pa binasa to, sana Nabawi yung sinabi ni tatay.
‘Sorry, ginastos ko pang tuition ko, hindi ko gusto ang anak ko, ayoko nito, pero nadadamay iba. Sorry, mag iingat ka dyan, sorry sa sinabi ko.’
Napangiti na rin ako dahil don, huminga ako ng malalim at pinatay ang phone ko, tsaka nahiga, may aircon dito, kaya kailangan ko magkumot, ayoko naman magising dahil sa init. Ang lambot ng kama, pero mag isa ko, well, ganito rin naman sa bahay. Pero kailangan ko magtrabaho ng maigi, para sa magiging anak ni Cris.
---
Naalimpungatan ako nang may marinig na tunog ng bakal na nag tatami, May tao? Tinignan ko ang oras sa stand clock sa gilid ko, alastres pa lang ng umaga, agad na tumambol ang puso ko sa sobrang kaba, may nakapasok sa bahay, hindi naman siguro uuwi ng ganito ang boss ko.
Kinuha ko ang walis sa gilid ng pinto, at dahan dahan itong binuksan, walang ilaw, pero alam ko na may gumagalaw, damang dama ko ang malamig na pawis sa noo ko, second day ko pa lang, pero may magnanakaw na agad, putek, paano pag may kutsilyo to at sinaksak ako?
Bahala na.
Naglakad ako papalapit sa kung saan nanggagaling ang tunog, sa kusina,
1, 2, 3, “Ahhhh!!1 magnanakaawww!” sigaw ko at hinampas ang tao sa harapan ko
“Aray! Aray! Shit!” lalaki?! Lalaki ang magnanakaw?! Shit! Shit!
“Pangalawang araw ko pa lang dito, ikaw ang magpapalayas sa akin sa trabaho kooo!!!” sigaw ko pa rin habang hinahampas sya ng walis! Walanghiya!! “Sa iba ka magnakaw! Wag dito! Pashneaaa!!”
“Wait! Aww! What the fuck! Aww! Stop! God damn it! Light’s on!” sigaw niya, at isang Segundo lang ay lumiwanag ang buong paligid, naiwan sa ere ang hampas na dapat ibibigay ko sa kanya.
Isang matangkad na lalaki ang bumungad sa akin, nakasuot pa siya ng three-piece suit, pero may dugo ang ilong niya, at may kanin pa sa bibig.
“S-sino k-ka? Sino ka, ha?! Bakit ka nandito?! Bakit ka kumakain dito?! Para sa boss ko yan! Hindi sa’yo! Ha!” lakas loob na sabi ko.
“What the fuck? Of course, I’m eating because I’m hungry, and what the fuck? Of course I’ll be here, this is my house!”
Ha?
Sya daw may ari ng b—agad na nanlaki ang mata ko nang marealized ko ang sinabi niya ngayon lang. shit. Siya ba boss ko?! Putek!
“Sorry talaga boss, hindi ko naman alam na ikaw ang amo ko dito,” hinging paumanhin ko habang nilalagyan ng yelo ang ice pack, halos nakayuko na ko, at hindi ko na makita ang ginagawa ko dahil sa sobrang hiya. “Weren’t you informed? My god, ano ba laman ng utak mo?” medyo nasaktan ako sa sinabi nya, pero hindi ko na lang pinansin, kasalanan ko naman din kasi, kaya sya nagagalit ngayon, at may malaki pa siyang pasa sa mukha. “Sorry na po, hindi ko po talaga alam, hindi po ako nasabihan,” hindi ko na alam kung ilang beses na ako nag sorry. “Whatever, what’s your name?” doon lang ako nakahinga nang maluwag, nag iba na sya ng topic, siguro naman tapos na sya magsalita ngayon. “Naya Feliciano po, Naya na lang po para maigsi,” sagot ko, kinuha ko ang ice pack sa kanya dahil napansin ko na medyo ubos na ang laman non, kumuha ulit ako sa ice bucket, tsaka inabot sa kanya. Nakaupo lang ako sa sofa, at sya naman sa katapat ko na upuan. Hindi na masyadong masama ang tingin nya sakin, hindi k
“Hindi ba talaga nito sasagutin tawag ko? Pasabi sabi pa sya na personal number nya daw to, paano kung sinaksak na ko? At wala ako mahingan ng tulong?”Para akong baliw na kausap ang halaman sa paso na nasa harap ng condominium. Dalawang oras na ko nandito sa labas. Balak ko sana kumain, pero hindi ko sigurado kung hindi ako maliligaw. Kailangan ko hintayin si bossing, dahil itatanong ko kung lalayas ba talaga ko.Dahil na rin sa sobrang gutom, naglakad na ko para makahanap ng tuhok tuhog sa labas, halos sampung minuto din ako naglakad bago tuluyang nakakita ng naglalako, nakisawsaw agad ako, at nakituhog. Isang daan ang naubos ko, sa sobrang gutom ko.Nag libot libot na rin ako, pero hindi ako masyadong lumayo. Napansin ko na parami na ng parami ang mga tao, tsaka ako napatingin sa mumurahin ko na relo, pasado alasingko na.May ilan na rin na estudyante, yung iba may kasamang mga magulang, napako ang tingin ko sa isang pwesto, kung saan may dalawang bata, kasama ang nanay at tatay ni
ISANG LINGGO matapos ang insidente na iyon, balik bossy at strikto na ulit si bossing, lagi akong pinapagalitan, pero tinuturuan din naman ako kung paano gawin.Ilang araw na rin akong hindi tumatawag sa probinsya, tinuon ko na lang ang atensyon ko sa trabaho, siguro nga tatawag na lang ako pag magpapadala na ko ng pera.Nagbilin na rin si sir Kalix na mamili ako ngayon, dahil may bisita siyang darating bukas, tinapos ko lang ang pag lilinis ko, tsaka ako naligo, at pumunta sa supermarket. Inilbas ko ang listahan ko, nakaready na ang pang tatlong araw na ulam ni bossing. Tinanong ko sya kahapon kung ano ang mga ulam na gusto niya.Gusto nya daw ng afritada, nilaga, bicol express, at syempre, adobong baboy. Naging instant favorite nya yon. Pumunta muna ako sa meat section at namili ng mga gagamitin ko, isinunod ko ang mga gulay, at rekado. Mas gusto ko sana kung sa palengke ako bumili, at least don, makakatawad ako, at makakapag ikot, kung saan mas mura, kaso sabi ni bossing, mas safe
KINABUKASAN, maaga pa rin akong nagising, hindi ko nga alam kung nakatulog ba ko ng ayos, medyo mabigat pa rin ang pakiramdam ko, siguro dahil sa nangyari kahapon. Hindi na muna ako ulit tumawag para makibalita, basta ang gusto ko, mag focus muna sa pag tatrabaho, bahala na muna sila don, tatawag na lang ako pag magpapadala ko, total alam ko naman na kung ano ang nangyayari sa kanila. Saktong alasingko na, nang tumayo ako, nag luto agad ako ng bacon, at itlog, nag gawa na rin ako ng crab soup, tsaka nag sangag ng bahaw na kanin. Nag init na rin ako ng tubig para sa kape, saktong alasais, narinig ko nang bumukas ang pinto ng work out room, maya maya pa ay pumasok na sa kusina si sir Kalix, mukhang nakaligo na rin sya, dahil naamoy ko pa ang . “Good morning, bossing, kain ka na po,” mahinang sabi ko at inilapag ang kape sa harap nya, kung saan sya uupo, umupo naman sya at walang sinabi, katulad lang din nang mga nakaraan na araw. Habang kumakain sya, naglinis ako ng kusina, at naghug
NARAMDAMAN ko na may mabigat sa bandang braso ko, kaya dahan dahan akong dumilat. Kisame na puti, hanggang sa wall ang sumalubong sa akin. May isang mahabang khaki na sofa, na may katapat na glass table, may side table din sa kama na hinihigaan ko, mula dito, ay naaamoy ko ang fresh na bulaklak.Nasan ba ko? Bakit ang sakit ng katawan at ulo, pati mata ko mainit?Tatayo sana ko, nang maramdaman ko na parang may nakadagan sakin, kunot noo akong napatingin sa lalaki sa tabi ko, kahit hindi ko tignan, alam ko na si bossing to, aba naman kasi, alam ko amoy ng shampoo nya, pag naglilinis ako.Gigisingin ko ba, o hayaan ko lang?Tumingin ako sa kaliwang kamay ko, doon ko nakita na may nakatusok sa akin na dextrose, nangangalahati pa lang ang laman. Kinapa ko ang noo ko, medyo mainit pa, pero hindi na katulad kaninang nang pumunta ko sa opisina ni sir.Balak ko sana mag banyo, pero gumalaw si bossing, akala ko matutulog pa sya, pero, bigla na lang sya nag inat at nag angat ng ulo, doon kami
DALAWANG BUWAN na ang nakakalipas, simula nang magtrabaho ako kay bossing, at ito ang pinaka gusto ko sa lahat, Pay day!“You look like an idiot, don’t smile, stupid,” at sa bawat istorya, meron talagang isang tao na ayaw maging maligaya ang mga bida, at siya yon, ew.“Payday bossing, sino hindi sasaya, ikaw ba, hindi masaya kapag sasahod ka na?”“I never got paid, I have business, I don’t do salary,”“Omg, you’re not doing salary,” I mimic him, tinignan nya lang ako ng masama, sanay na sya sa akin, kahit paano naman palagay na ang loob ko sa kanya. Minsan lang talaga magulo sya, minsan ako si yaya Naya, pero hindi Naya lang, buti na lang tama ang binigay na boss sakin ni Charlotte, speaking of Charlotte, madalas na sya tumawag sa akin.Dati naman kasi talaga kami magkaibigan, simula nang mga bata kami, sabay pa nga kami naliligo sa ilog, habang nakapanty lang, kaso nang mag asawa nang iba ang tatay nya, nag bago na rin sya, pero issue ng pamilya yon, kalaro lang ako, hindi kapamilya,
“Where do you plan next to go?” tanong ni bossing, kaya nag isip ako agad, dahil wala naman akong plano puntahan ngayon, “Mall? Cinema? Food park?”“May malapit ba na amusement park dito bossing?” kunot noo sya na tumingin sakin, at ibinalik din ang tingin sa daan, dahil nagmamaneho siya.“Yes, you want to go there?” sunod sunod ang tango na ginawa ko, narinig ko ang mahinang tawa ni bossing, at pag iling, “Crazy woman,”Gaya ng sinabi ni bossing meron nga talagang amusement park, wala pa masyadong bukas dahil alas dos pa lang ng hapon, “Bossing gusto mo muna ba kumain?”“Is there any place to eat here?” natatawa talaga ko sa mukha nya, halata kasi na hindi sya sanay sa ganitong lugar, akala mo first time nakapunta dito.“Oo, doon oh!” sabay turo ko sa kainan.“What?! There’s no way I’m eating that dirty thing,”Malakas ang tawa na pinakawalan ko, “Tara na, masarap yan! Hindi ka mamatay dyan!” hinila ko sya at tumakbo papunta saan pa nga ba.Edi sa ihawan!“Manong, apat na isaw, dalaw
“Tara bossing!” hindi ko na siya hinayaan na tapusin ang sasabihin nya, parang may kung anong dumurog sa puso ko nang makita ko ang kakaibang lungkot sa mga mata nya.“Where? I thought, we will wait?” gulong gulo na sabi nya.“Oo, nga, eh tignan mo, five thirty na, narinig ko kanina sabi nung student don sa ihawan, may fireworks daw ng alas nueve, dapat bago mag nine, nasakyan na natin lahat!”“What?! Are you crazy?! All of it? Do you even know how many rides are there?”“Huh? Hindi, kung ano kayanin ng oras! Tara na!” hinila ko na sya agad, syempre, pang warm up, octopus muna!Hindi nagsasalita si bossing sa buong ride, “Okay ka lang bossing?” tumango lang sya pero hindi tumingin sakin, naglakad na lang ako hanggang sa makarating kami sa caterpillar, puro mga bata nakasakay, pero gusto ko pa rin subukan.“What’s this ride? Is it like the first one that we rode?” mahinang bulong ni bossing nang makasakay kami, sasagot n asana ko, pero napansin ko na hindi nakaayos ang belt nya, aba, k
As I finished preparing lunch for Kalix, I couldn’t shake off this strange feeling. I couldn’t exactly place it, but something about today felt different. I packed the adobo, rice, some vegetables, and a little dessert I made, and just like that, it was ready. I was excited to bring it to him. Cooking for him always felt… right.I quickly changed into something simple—just jeans and a blouse—nothing too formal but still presentable. I grabbed the lunch and headed out, feeling the warmth of the sun on my skin. The street was filled with people, each absorbed in their own world, and here I was, walking down the road, unsure of what exactly I was doing.I made my way to my car, alam ko naman ang way papunta sa office ni Kalix, Nag park na ako at pumasok sa building, the front desk officer greeted me as soon as I reached the lobby, kilala naman ako nang ilan sa mga employee ni Kalix. but as I was walking, I suddenly bumped into someone. I stepped back, looking up, and realized it was Jame
When I walked through the door, the weight of everything I was feeling hit me again. My mind was still foggy, unclear about so many things. The accident left gaps in my memory, things I couldn’t recall, and a lot of it felt like it didn’t belong to me. But there was one thing I felt, and that was this heavy, gnawing pain whenever I looked at Kalix. I didn’t understand why, but the discomfort in my chest wouldn’t go away. I couldn’t remember the incident that might have caused it, but it was there, lingering.Si Kalix, nakaupo sa sofa, relaxed na parang walang nangyari. Nang narinig niyang bumukas ang pinto, parang nag-freeze ako. Parang ang tagal ng katahimikan bago siya nagsalita.“Hey,” sabi niya, malambing ang tono. “How was your day?”Huminto ako sandali, parang hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Wala sa isip ko, pero ramdam ko ang bigat sa dibdib. Tumagal ang ilang segundo bago ko naisip mag-reply.“It was alright,” sagot ko, kahit na parang hindi ko maintindihan kung bakit.
“So, you’re really not gay or something?” Tanong ko kay Macoy habang magkasabay kami kumain sa cafeteria. May mga taon nang hindi kami nagkita, at marami pa akong hindi alam tungkol sa kanya. Kahit pitong taon na ang nakalipas.Napatingin siya sa akin, nagtaas ng kilay, at tumawa ng konti. “Huh? Seriously, Naya? Why would you even think that?”“Eh kasi… noong unang kita ko sa’yo, you were about to be given, and way too soft.” Sagot ko, medyo naiilang. “Kasi, you were always so quiet, and wala, basta!”Macoy smiled, pero parang may halong kung ano sa mga mata niya. “Naya, I’m not gay. I mean, if that’s what you’re asking.” Tumingin siya sa akin, parang sinisigurado na naiintindihan ko. “I was just… I didn’t expect you to remember me. And I didn’t really know how to reach out until now.”Napakunot ang noo ko. “Wait, what do you mean, ‘reach out’? Anong ibig mong sabihin?”Tumingin siya sa paligid, parang nag-iwas ng kaunti, bago siya nag-salita muli. “Naya, I’ve been looking for you for
FLASHBACK CONTINUATIONNapakislot ako nang maramdaman ang malamig na hangin mula sa aircon na tumatama sa balat ko. Unti-unti kong idinilat ang aking mga mata, naninibago sa liwanag ng puting kisame. Nang mapansin ko ang benda sa braso ko, para bang biglang bumalik lahat ng nangyari—ang dugo, ang sigawan, ang malamig na kamay ni Cosme na parang hahablot sa akin.“Nasa’n ako?” mahinang tanong ko, halos pabulong.“You’re in the hospital, Naya,” sabi ng boses mula sa gilid ko.Napatingin ako, at naroon si Michael—Macoy, nakaupo sa tabi ng kama. Hawak niya ang kamay ko, pero hindi na siya yung batang umiiyak sa likod ko kagabi. Ngayon, ang nakikita ko ay isang binata, seryoso at tila may halong pagkabahala sa mga mata niya.“Anong nangyari?” tanong ko, pilit inaalala ang huli kong nakita.“You passed out. You were shot.” Tumingin siya sa benda sa braso ko. “Don’t worry, minor lang naman daw. The bullet didn’t hit anything serious.”Hindi ko alam kung maiiyak ba ako o matatawa. Napaka-casu
HINDI ko alam kung nakatulog na ba ko o naka idlip pa lang, pero naalimpungatan ako dahil wala akong katabi, napadilat ako, at nakita na wala na si Macoy—Michael pala sa kama. Tinignan ko ang oras, alas tres na nang madaling araw.Tumayo agad ako, maliit lang ang kwarto ko kaya alam ko na wala sya dito, lumabas ako, patay ang ilaw maliban sa kusina, marahan akong bumaba, dahil nasa ilalim nang hagdan ang kwarto nila nanay, mabubugbog ako non pag nagising sila sa ingay ko.“Macoy?” mahinang tawag ko, habang hinanap siya nang mga mata ko. Pero wala, dumiretso ako sa kusina, kumunot ang noo ko nang marinig ko ang boses ni tatay.Dahan dahan akong pumasok sa kusina, at nanlaki ang mata ko nang makita ang libuhin na pera sa mesa, magkatapat si nanay at tatay sa mesa at abala sa pag bibilang.“Tangina, ang dami naman nito Gardo. Hindi ko inaakala na makakahawak ako nang ganito kalaking pera!”“Huwag ka na nga mag reklamo dyan at bilangin mo na lang, baka mamaya ginulunagan tayo nung matandan
FLASHBACKFIFTEEN YEARS AGO“Huwag ka nga makupad diyan, gayahin mo to si Naya, medyo tanga lang pero mabilis kumilos!”Umiling lang ako at hindi na nagsalita, habang patuloy sa pag sa-shine nang mga sapatos, bakasyon ngayon kaya naman naisip ko na mag hanap nang trabaho para may pang bili ako nang mga gamit ko sa pasukan, wala naman kasing ibang gagawa non kung hindi ako.“Baka pwede mo naman bagalan yang pag tatrabaho mo, para hindi ako makumpara sayo? Pasikat, tignan mo nga oh, hindi naman masyadong makinis yang gawa mo, mabilis ka lang,”Tumigil ako sa pagkakaskas at tumingin kay Magnolia, hindi iyon ang pangalan niya pero kasi laging madilaw ang ngipin at mabaho ang hininga, kaya ayun ang naisip ko itawag.“Alam mo, Magnolia, kung ako sayo, unahin mo kasi ang trabaho bago ka makipag te0xt sa boyfriend mo na hindi pa tuli,”Nakita ko kung paano umapoy ang mata niya at umusok ang ilong, buti na lang hindi binuka ang bibig, “How dairy—”“How dare me yun, mag aral ka mabuti, buti ka n
“You look lovely,” bungad ni Kalix nang lumabas ako mula sa kwarto, at nakita ko siya na hawak ang laptop niya, pero sa akin nakatingin, kumunot ang noo ko, “Oh, I’m just finalizing some papers, baby. Pero tapos na ko,” sabi niya at isinara ang laptop.“I’m just wearing my uniform, Kalix. Nothing lovely about this,” sagot ko at dumiretso sa kusina, nakita ko na may pagkain na sa table, kaya gumawa na lang ako nang kape.Past six-thirty na nang umaga, and I can’t still believe that I need to go to school. I am a third-year-college student.I did not really study actually, because I have to support my ‘family’, at basically, pinag aral ulit ako ni Kalix.“Don’t you want to just fasten your education to get your degree? You can just get an exam or assessment for that, right?” umirap lang ako sa kaniya.Nung isang araw pa niya sinasabi yon sakin, but the idea of going to school excites me. I mean, he’s right, I wasn’t able to finish my schooling because of the responsibilities I had to ca
R-18Warning: Please be advised that the following scenes may depict instances of sexual content, or other sensitive topics that may not be suitable for readers at young age. Reader discretion is advised.“Zy, calm down first,” tumango ako at pinipilit ikalma ang sarili ko, my panic and confusion won’t help me to solve my problems, but this is freaking confusing, what the actual— “Naya Zyle,”Napahinto ako, “Yes?”He sighed, “You haven’t fully rest since you were discharge, why don’t we spend this time relaxing? Let’s do an out of town, let’s breath, is that okay with you?” Nakita niya siguro na alanganin ang mukha ko, “Love, I’m not asking you to forget everything, all I’m asking is for you to breath, a two or three days is okay,”And finally, I agreed.Maybe, Kalix is right. I need a break from all of these overwhelming-roller coaster emotion and turn of events, and besides, I got a problem with my memories.“Let’s go shopping, then I’ll take care of everything, the only thing you n
I can’t still accept the fact that everything happend nine years ago. Na wala na ang mga anak ko, pero akala ko, iyon na ang pinaka masakit na pwedeng mangyari sa akin. Hindi pala, may isa pa pala, nakatayo ako sa harap nang dalawang puntod, puntod nang mga anak ko—at nang tatay ko. Isang linggo na simula nang pilitin ni Kalix na ipaalala sakin ang mga nangyari. I can't remember the memories, but the emotions, the prickling sensation, the shattering feeling--it lingers in my heart. Nine years ago, he was framed up and drugged, nalaman din niya na wala naman pala talagang nangyari sa kanila nang babae, nawalan ako nang memorya dahil sa trauma, at bumalik ako sa bahay namin sa probinsya, namuhay na akala mo hindi nag e-exist si Kalix sa buhay ko. And now, ang tatay ko. Pinag tulungan nang mga pinagkakautangan niya at pinatay. Ngayon, ako ang sinisisi ni nanay dahil aa pagkamatay nang tatay ko, o tatay ko nga ba talaga? Hindi. Hindi ko talaga siya ama, hindi ko talaga sila pam