“Sorry talaga boss, hindi ko naman alam na ikaw ang amo ko dito,” hinging paumanhin ko habang nilalagyan ng yelo ang ice pack, halos nakayuko na ko, at hindi ko na makita ang ginagawa ko dahil sa sobrang hiya.
“Weren’t you informed? My god, ano ba laman ng utak mo?” medyo nasaktan ako sa sinabi nya, pero hindi ko na lang pinansin, kasalanan ko naman din kasi, kaya sya nagagalit ngayon, at may malaki pa siyang pasa sa mukha.
“Sorry na po, hindi ko po talaga alam, hindi po ako nasabihan,” hindi ko na alam kung ilang beses na ako nag sorry.
“Whatever, what’s your name?” doon lang ako nakahinga nang maluwag, nag iba na sya ng topic, siguro naman tapos na sya magsalita ngayon.
“Naya Feliciano po, Naya na lang po para maigsi,” sagot ko, kinuha ko ang ice pack sa kanya dahil napansin ko na medyo ubos na ang laman non, kumuha ulit ako sa ice bucket, tsaka inabot sa kanya. Nakaupo lang ako sa sofa, at sya naman sa katapat ko na upuan.
Hindi na masyadong masama ang tingin nya sakin, hindi kagaya kanina. “I’m Kalix Alcantra, I bet you knew about me?” kunot noo akong tumingin sa kanya.
“Uh, hindi po, sorry, galing po ako probinsya, wala po akong masyadong kilala dito sa lungsod, pasensya na po,”
Niluwagan niya ang suot niya na necktie at agresibong sumandal sa kinauupuan nya, walang masyadong bukas na ilaw, pero bukas ang glass door, kaya pumapasok ang malamig na simoy ng hangin, at liwanag na nagmumula sa buwan.
Mukhang galing pa sya ng opisina, kitang kita ko sa mga mata nya ang labis na pagod at inis, siguro nga, marami lang syang trabaho ngayon, halata naman, kasi mayaman sya.
Nakita ko naman na umirap siya, at bumuntong hininga, “What else you don’t know, huh? I certainly instructed the agency that—”
Grabe, ang aga ko gumising kanina, at ilang oras pa lang ang tulog ko, nang magising ako, o baka hindi naman talaga ako nakatulog, dahil namamahay ako, at hindi talaga ako sanay na malambot ang kama at malamig ang kwarto? Hindi ko na maintindihan ang sinasabi nya, unti unti akong nilalamon ng antok ko.
“Are you even listening? Hey, damn it!”
KINABUKASAN, maaga akong nagising, martes pa lang, dahil marami na akong niluto kahapon, kumuha lang ako ng maliit na portion, at nilagay sa microwave, kumuha ako ng hotdog at itlog, tsaka ko dinurog ang bahaw na kanin para isangag.
Tinignan ko ang wall clock na nasa gilid ng glass door, five seventeen na ng umaga, hindi ko alam kung anong oras gumigising ang amo ko, mas okay nang maaga, kesa naman gisingin ako ng sigaw. Hindi ako pwede mawalan agad ng trabaho, kakaumpisa ko pa lang.
Kulang trenta minutos nang matapos ako sa pag luluto, nakarinig ako ng bumukas na pinto, kaya tumingin ako agad. Nakita ko ang boss ko na naka drift short at topless, may nakalagay na airpods sa magkabilang tenga nya, at may bimpo sa balikat nya.
“Good morning, bossing! Kain ka na,” yakag ko sa kanya, mukhang galing sya sap ag eehersisyo, basing basa ang buhok at katawan niya ng pawis, “Nagluto na po ako,”
Bahagya siyang napaatras at tumingin sa akin, sakto naman na natapos na ko sap ag sasandok ng sinangag, kaya nilagay ko na sa mesa.
“Coffee,” rinig ko na sabi nya, ngayon ko lang napansin na malalim ang boses niya, bagay na bagay sa matangkad at magandang katawan n—teka lang, ano ba iniisip ko? Mahalay ka, Naya.
Tumalima naman ako at ipinag gawa sya agad ng kape, pinilit ko maging pamilyar ako sa mga bagay sa loob ng bahay niya, nang sa ganon, hindi ko na kailangan magtanong, baka mamaya resbakan ako nang, diba ikaw ang katulong? Bakit sakin mo tinatanong? line.
“Did you cook this?” napatingin ako sa sa kanya, tinuro nya ang adobo na nasa magandang platito.
“Ah, oo bossing, di masarap?” nag aalangan na tanong ko, kasi baka hindi nya gusto yung timpla, edi babaguhin ko.
“It just, it taste weird, what is this called?” kunot noo pa sya, at tinikman ulit ang sarsa.
“Adobo bossing,” tumango lang sya at kumain. Nang maubos niya ang laman ng plato niya, ay tumayo na siya.
Diretso siyang pumasok sa kwarto niya, kaya naglinis na ko, at hinugasan ang mga ginamitan ko na kasangkapan, walang bente minutos ay lumabas siya ng kwarto niya, na pang-amerikana na siya, pero hindi nya pa lang suot ang suit nya.
“Make sure to clean the house, at huwag na huwag kang pupunta kung saan saan, don’t you dare enter my room, it’s lock anyway,” Tumango ako, at tinuloy lang ang ginagawa ko.
Wala naman akong lilinisin, dahil mukhang wala naman siyang kalat. Nagtataka lang ako, sobrang yaman nya, pero sa condo sya nakatira imbes na sa mansion? Afford naman nya yon
Narinig ko ang kumakalembang na ringtone ng cellphone ko, kaya tinakbo ko agad ang kwarto ko, at sinagot agad ang tawag, “Hello?”
“Hoy, gaga, ano kamusta dyan?” kunot noo na tinignan ang screen nang maliit na cellphone ko para malaman ang pangalan ng tumawag sakin, pero unregistered number ito.
“Sino to?” taking tanong ko.
“Tanga, si Charlotte to, nagtrabaho ka lang sa syudad, hindi mo na ko kilala,” sabi niya na sinundan ng tawa.
“Ah, sorry, hindi nakasave ang number mo,”
“Bagong number ko to, save mo, pag may problema ka dyan sa amo mo, at feeling mo papatayin ka na, tawagan mo ko ha!”
Hindi na ako nakasagot nang bigla niyang patayin ang tawag. Nag simula na akong maglinis, ng kwarto ko, sinunod ko ang work out room, nilagpasan ko ang kwarto ni sir Kalix, at ang huli ko na pinuntahan ay library.
Excited na pumasok ako, hindi na ko nakatapos ng pag aaral, dahil kailangan suportahan ang pamilya ko, dahil wala nang trabaho ang mga magulang ko, at parehas na nila ayaw maghanap, nang madiskubre na kaya ko naman daw pala silang buhayin, bakit pa daw sila magpapakapagod.
Maraming libro dito, karamihan ay fiction, romance, at mga tungkol sa business. Leisure room yata to ng boss ko, bukod sa workout room nya. Tinignan ko ang ilan dito, titignan ko, kung pwede ako makahiram ng libro, dahil wala naman akong pinag kakaabalahan pag tapos na ko sa mga gagawin ko dito sa bahay.
Napatigil ako nang makarinig ng sunod sunod na katok. Kaya agad na hinubad ko ang suot ko na gloves, at tumakbo sa front door. Pag bukas ko, bumungad sakin ang isang balinkinata na babae, muntik ko na syang bigyan ng kumot dahil sa sobrang ikli ng suot niyang red dress, pero hindi ko na ginawa, nang makita ko ang isang dangkal yata ang taas na stiletto.
Tinignan nya ko at tinaasan ng kilay, “Who are you bitch? Where’s Kal baby?”
Kal daw? Si sir Kalix ba? “Ah, wala po sya, nasa trabaho, kanina pa po umaga pumasok, sino po ba sila?”
“What?! And how dare you ask who I am? My god, and who are you, huh? Do I need to repeat myself? Really?”
“Ah, ano, bagong katulong po ako dito,” sagot ko, hindi ko alam kung aalukin ko ba sya pumasok, o huwag, dahil hindi ko naman sya—“Aray, mam, teka,”
Hindi na kailangan, dahil kusa syang pumasok at itinulak ako, prente siyang umupo sa sofa at inalis ang sunglasses na suot niya, “I’m Kalix’s girlfriend,”
Bahagyang nanlaki ang mata ko, at pasimple siyang pinasadahan ng tingin, mga ganitong klase pala ng babae ang gusto ni bossing, hindi ko naman alam.
“Ah, okay mam, sorry, hindi ko po kasi kayo kilala,” hinging paumanhin ko, medyo naiinis ako sa presensya nya.
“Get out,” biglang sabi nya, kaya napatingin ako sa kanya, umismid naman sya, “What, do you think, I’m stupid enough to be fooled? Alam ko na hindi ka muchacha dito, Kalix never hired a maid, babae ka nya? Lumayas ka dito!”
Nanlaki ang mata ko, “Ho? Hindi ho, katulong talaga ko dito,” pag pupumilit ko, dahil iyon naman ang totoo. Pero pagak lang siyang tumawa,
“I’m giving you one minute to grab any of your things, and get out of this house, bago pa kita ipakaladkad palabas! Ayaw mo naman siguro mapahiya?”
Nag panic naman ako bigla, “Mam, teka, hindi ho, katulong talaga ko dito, galing ako ng probinsya, ilang araw pa lang po ako dito,” pilit na ipinapaliwanag ko ang side ko, pero parang wala siyang naririnig at diretso lang sa pag pindot sa phone nya.
Pucha, hindi ako pwede umalis, saan ako pupulutin nito? Bumalik ako sa kwarto ko at tinawagan si sir Daniel, dahil emergency naman to. Nakailang tawag ako, pero hindi sya sumasagot, tangina, anong gagawin ko ngayon?
Muntik na akong matumba, nang biglang may humampas sa pinto ng kwarto ko, “Ipapakaladkad kita, o lalabas ka ng kusa?”
Ibinulsa ko kaagad ang cellphone ko, tska kinuha ang jacket ko, at lumabas ng kwarto ko, inis na inis na ang mukha niya, at parang anumang oras ay sasampalin nya ko, “Mam, sandali lang po, baka pwede naman po natin pag usapan to,”
“No, there is nothing to talk about, hindi ako papayag na lokohin nanaman ako ni Kalix! Once is enough! Lumayas ka, malandi ka!”
Wala na akong nagawa ng marahas niya akong hinalahin mula sa harap ng kwarto ko, hanggang papalabas ng condo, at tsaka niya isinarado ng malakas ang pinto. Hindi ko mapigilan na maluha, saan na ko pupulutin nito? Wala na akong pera, hindi ko alam paano umuwi.
Putangina na buhay naman to.
“Hindi ba talaga nito sasagutin tawag ko? Pasabi sabi pa sya na personal number nya daw to, paano kung sinaksak na ko? At wala ako mahingan ng tulong?”Para akong baliw na kausap ang halaman sa paso na nasa harap ng condominium. Dalawang oras na ko nandito sa labas. Balak ko sana kumain, pero hindi ko sigurado kung hindi ako maliligaw. Kailangan ko hintayin si bossing, dahil itatanong ko kung lalayas ba talaga ko.Dahil na rin sa sobrang gutom, naglakad na ko para makahanap ng tuhok tuhog sa labas, halos sampung minuto din ako naglakad bago tuluyang nakakita ng naglalako, nakisawsaw agad ako, at nakituhog. Isang daan ang naubos ko, sa sobrang gutom ko.Nag libot libot na rin ako, pero hindi ako masyadong lumayo. Napansin ko na parami na ng parami ang mga tao, tsaka ako napatingin sa mumurahin ko na relo, pasado alasingko na.May ilan na rin na estudyante, yung iba may kasamang mga magulang, napako ang tingin ko sa isang pwesto, kung saan may dalawang bata, kasama ang nanay at tatay ni
ISANG LINGGO matapos ang insidente na iyon, balik bossy at strikto na ulit si bossing, lagi akong pinapagalitan, pero tinuturuan din naman ako kung paano gawin.Ilang araw na rin akong hindi tumatawag sa probinsya, tinuon ko na lang ang atensyon ko sa trabaho, siguro nga tatawag na lang ako pag magpapadala na ko ng pera.Nagbilin na rin si sir Kalix na mamili ako ngayon, dahil may bisita siyang darating bukas, tinapos ko lang ang pag lilinis ko, tsaka ako naligo, at pumunta sa supermarket. Inilbas ko ang listahan ko, nakaready na ang pang tatlong araw na ulam ni bossing. Tinanong ko sya kahapon kung ano ang mga ulam na gusto niya.Gusto nya daw ng afritada, nilaga, bicol express, at syempre, adobong baboy. Naging instant favorite nya yon. Pumunta muna ako sa meat section at namili ng mga gagamitin ko, isinunod ko ang mga gulay, at rekado. Mas gusto ko sana kung sa palengke ako bumili, at least don, makakatawad ako, at makakapag ikot, kung saan mas mura, kaso sabi ni bossing, mas safe
KINABUKASAN, maaga pa rin akong nagising, hindi ko nga alam kung nakatulog ba ko ng ayos, medyo mabigat pa rin ang pakiramdam ko, siguro dahil sa nangyari kahapon. Hindi na muna ako ulit tumawag para makibalita, basta ang gusto ko, mag focus muna sa pag tatrabaho, bahala na muna sila don, tatawag na lang ako pag magpapadala ko, total alam ko naman na kung ano ang nangyayari sa kanila. Saktong alasingko na, nang tumayo ako, nag luto agad ako ng bacon, at itlog, nag gawa na rin ako ng crab soup, tsaka nag sangag ng bahaw na kanin. Nag init na rin ako ng tubig para sa kape, saktong alasais, narinig ko nang bumukas ang pinto ng work out room, maya maya pa ay pumasok na sa kusina si sir Kalix, mukhang nakaligo na rin sya, dahil naamoy ko pa ang . “Good morning, bossing, kain ka na po,” mahinang sabi ko at inilapag ang kape sa harap nya, kung saan sya uupo, umupo naman sya at walang sinabi, katulad lang din nang mga nakaraan na araw. Habang kumakain sya, naglinis ako ng kusina, at naghug
NARAMDAMAN ko na may mabigat sa bandang braso ko, kaya dahan dahan akong dumilat. Kisame na puti, hanggang sa wall ang sumalubong sa akin. May isang mahabang khaki na sofa, na may katapat na glass table, may side table din sa kama na hinihigaan ko, mula dito, ay naaamoy ko ang fresh na bulaklak.Nasan ba ko? Bakit ang sakit ng katawan at ulo, pati mata ko mainit?Tatayo sana ko, nang maramdaman ko na parang may nakadagan sakin, kunot noo akong napatingin sa lalaki sa tabi ko, kahit hindi ko tignan, alam ko na si bossing to, aba naman kasi, alam ko amoy ng shampoo nya, pag naglilinis ako.Gigisingin ko ba, o hayaan ko lang?Tumingin ako sa kaliwang kamay ko, doon ko nakita na may nakatusok sa akin na dextrose, nangangalahati pa lang ang laman. Kinapa ko ang noo ko, medyo mainit pa, pero hindi na katulad kaninang nang pumunta ko sa opisina ni sir.Balak ko sana mag banyo, pero gumalaw si bossing, akala ko matutulog pa sya, pero, bigla na lang sya nag inat at nag angat ng ulo, doon kami
DALAWANG BUWAN na ang nakakalipas, simula nang magtrabaho ako kay bossing, at ito ang pinaka gusto ko sa lahat, Pay day!“You look like an idiot, don’t smile, stupid,” at sa bawat istorya, meron talagang isang tao na ayaw maging maligaya ang mga bida, at siya yon, ew.“Payday bossing, sino hindi sasaya, ikaw ba, hindi masaya kapag sasahod ka na?”“I never got paid, I have business, I don’t do salary,”“Omg, you’re not doing salary,” I mimic him, tinignan nya lang ako ng masama, sanay na sya sa akin, kahit paano naman palagay na ang loob ko sa kanya. Minsan lang talaga magulo sya, minsan ako si yaya Naya, pero hindi Naya lang, buti na lang tama ang binigay na boss sakin ni Charlotte, speaking of Charlotte, madalas na sya tumawag sa akin.Dati naman kasi talaga kami magkaibigan, simula nang mga bata kami, sabay pa nga kami naliligo sa ilog, habang nakapanty lang, kaso nang mag asawa nang iba ang tatay nya, nag bago na rin sya, pero issue ng pamilya yon, kalaro lang ako, hindi kapamilya,
“Where do you plan next to go?” tanong ni bossing, kaya nag isip ako agad, dahil wala naman akong plano puntahan ngayon, “Mall? Cinema? Food park?”“May malapit ba na amusement park dito bossing?” kunot noo sya na tumingin sakin, at ibinalik din ang tingin sa daan, dahil nagmamaneho siya.“Yes, you want to go there?” sunod sunod ang tango na ginawa ko, narinig ko ang mahinang tawa ni bossing, at pag iling, “Crazy woman,”Gaya ng sinabi ni bossing meron nga talagang amusement park, wala pa masyadong bukas dahil alas dos pa lang ng hapon, “Bossing gusto mo muna ba kumain?”“Is there any place to eat here?” natatawa talaga ko sa mukha nya, halata kasi na hindi sya sanay sa ganitong lugar, akala mo first time nakapunta dito.“Oo, doon oh!” sabay turo ko sa kainan.“What?! There’s no way I’m eating that dirty thing,”Malakas ang tawa na pinakawalan ko, “Tara na, masarap yan! Hindi ka mamatay dyan!” hinila ko sya at tumakbo papunta saan pa nga ba.Edi sa ihawan!“Manong, apat na isaw, dalaw
“Tara bossing!” hindi ko na siya hinayaan na tapusin ang sasabihin nya, parang may kung anong dumurog sa puso ko nang makita ko ang kakaibang lungkot sa mga mata nya.“Where? I thought, we will wait?” gulong gulo na sabi nya.“Oo, nga, eh tignan mo, five thirty na, narinig ko kanina sabi nung student don sa ihawan, may fireworks daw ng alas nueve, dapat bago mag nine, nasakyan na natin lahat!”“What?! Are you crazy?! All of it? Do you even know how many rides are there?”“Huh? Hindi, kung ano kayanin ng oras! Tara na!” hinila ko na sya agad, syempre, pang warm up, octopus muna!Hindi nagsasalita si bossing sa buong ride, “Okay ka lang bossing?” tumango lang sya pero hindi tumingin sakin, naglakad na lang ako hanggang sa makarating kami sa caterpillar, puro mga bata nakasakay, pero gusto ko pa rin subukan.“What’s this ride? Is it like the first one that we rode?” mahinang bulong ni bossing nang makasakay kami, sasagot n asana ko, pero napansin ko na hindi nakaayos ang belt nya, aba, k
“Hello?” nakapikit pa ko nang sagutin ko ang tawag, antok na antok pa ko, “Sino ka ba, kupal?” iritang tanong ko, dahil istorbo sa pagtulog ko. Pagod pa ko, dahil kakaiba trip ni bossing kahapon, aba, nagpalit kami ng seating arrangement ng mga gamit nya, para daw may bago naman sa mata.Tuwing day off ko talaga, lagi sya may pakulo, sa anim na buwan ko, para kaming may bulletin board of achievements, aba kada lunes, iba iba, nasanay na lang ako, kasi mukhang bored si bossing pag wala ginagawa—“What the fuck? Kupal?” mabilis pa sa alaskwatro ang pagbukas ng mata ko, at pag upo ko, “Come and see me at my office, now,”“Ha?” tumayo ako agad, muntik pa ko mapatid dahil sa kumot ko na bumalalak sa nilalakaran ko, “Ay pakshet, aray naman, teka, bossing, ako na ba newly hired secretary mo?”“What the? Nagrereklamo ka nanaman? Bilisan mo na lang, naiwan ko yung file ko dyan sa kwarto ko, sa second drawer, yung susi alam mo naman nasaan, and it’s important, may meeting will begin at nine thir
As I finished preparing lunch for Kalix, I couldn’t shake off this strange feeling. I couldn’t exactly place it, but something about today felt different. I packed the adobo, rice, some vegetables, and a little dessert I made, and just like that, it was ready. I was excited to bring it to him. Cooking for him always felt… right.I quickly changed into something simple—just jeans and a blouse—nothing too formal but still presentable. I grabbed the lunch and headed out, feeling the warmth of the sun on my skin. The street was filled with people, each absorbed in their own world, and here I was, walking down the road, unsure of what exactly I was doing.I made my way to my car, alam ko naman ang way papunta sa office ni Kalix, Nag park na ako at pumasok sa building, the front desk officer greeted me as soon as I reached the lobby, kilala naman ako nang ilan sa mga employee ni Kalix. but as I was walking, I suddenly bumped into someone. I stepped back, looking up, and realized it was Jame
When I walked through the door, the weight of everything I was feeling hit me again. My mind was still foggy, unclear about so many things. The accident left gaps in my memory, things I couldn’t recall, and a lot of it felt like it didn’t belong to me. But there was one thing I felt, and that was this heavy, gnawing pain whenever I looked at Kalix. I didn’t understand why, but the discomfort in my chest wouldn’t go away. I couldn’t remember the incident that might have caused it, but it was there, lingering.Si Kalix, nakaupo sa sofa, relaxed na parang walang nangyari. Nang narinig niyang bumukas ang pinto, parang nag-freeze ako. Parang ang tagal ng katahimikan bago siya nagsalita.“Hey,” sabi niya, malambing ang tono. “How was your day?”Huminto ako sandali, parang hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Wala sa isip ko, pero ramdam ko ang bigat sa dibdib. Tumagal ang ilang segundo bago ko naisip mag-reply.“It was alright,” sagot ko, kahit na parang hindi ko maintindihan kung bakit.
“So, you’re really not gay or something?” Tanong ko kay Macoy habang magkasabay kami kumain sa cafeteria. May mga taon nang hindi kami nagkita, at marami pa akong hindi alam tungkol sa kanya. Kahit pitong taon na ang nakalipas.Napatingin siya sa akin, nagtaas ng kilay, at tumawa ng konti. “Huh? Seriously, Naya? Why would you even think that?”“Eh kasi… noong unang kita ko sa’yo, you were about to be given, and way too soft.” Sagot ko, medyo naiilang. “Kasi, you were always so quiet, and wala, basta!”Macoy smiled, pero parang may halong kung ano sa mga mata niya. “Naya, I’m not gay. I mean, if that’s what you’re asking.” Tumingin siya sa akin, parang sinisigurado na naiintindihan ko. “I was just… I didn’t expect you to remember me. And I didn’t really know how to reach out until now.”Napakunot ang noo ko. “Wait, what do you mean, ‘reach out’? Anong ibig mong sabihin?”Tumingin siya sa paligid, parang nag-iwas ng kaunti, bago siya nag-salita muli. “Naya, I’ve been looking for you for
FLASHBACK CONTINUATIONNapakislot ako nang maramdaman ang malamig na hangin mula sa aircon na tumatama sa balat ko. Unti-unti kong idinilat ang aking mga mata, naninibago sa liwanag ng puting kisame. Nang mapansin ko ang benda sa braso ko, para bang biglang bumalik lahat ng nangyari—ang dugo, ang sigawan, ang malamig na kamay ni Cosme na parang hahablot sa akin.“Nasa’n ako?” mahinang tanong ko, halos pabulong.“You’re in the hospital, Naya,” sabi ng boses mula sa gilid ko.Napatingin ako, at naroon si Michael—Macoy, nakaupo sa tabi ng kama. Hawak niya ang kamay ko, pero hindi na siya yung batang umiiyak sa likod ko kagabi. Ngayon, ang nakikita ko ay isang binata, seryoso at tila may halong pagkabahala sa mga mata niya.“Anong nangyari?” tanong ko, pilit inaalala ang huli kong nakita.“You passed out. You were shot.” Tumingin siya sa benda sa braso ko. “Don’t worry, minor lang naman daw. The bullet didn’t hit anything serious.”Hindi ko alam kung maiiyak ba ako o matatawa. Napaka-casu
HINDI ko alam kung nakatulog na ba ko o naka idlip pa lang, pero naalimpungatan ako dahil wala akong katabi, napadilat ako, at nakita na wala na si Macoy—Michael pala sa kama. Tinignan ko ang oras, alas tres na nang madaling araw.Tumayo agad ako, maliit lang ang kwarto ko kaya alam ko na wala sya dito, lumabas ako, patay ang ilaw maliban sa kusina, marahan akong bumaba, dahil nasa ilalim nang hagdan ang kwarto nila nanay, mabubugbog ako non pag nagising sila sa ingay ko.“Macoy?” mahinang tawag ko, habang hinanap siya nang mga mata ko. Pero wala, dumiretso ako sa kusina, kumunot ang noo ko nang marinig ko ang boses ni tatay.Dahan dahan akong pumasok sa kusina, at nanlaki ang mata ko nang makita ang libuhin na pera sa mesa, magkatapat si nanay at tatay sa mesa at abala sa pag bibilang.“Tangina, ang dami naman nito Gardo. Hindi ko inaakala na makakahawak ako nang ganito kalaking pera!”“Huwag ka na nga mag reklamo dyan at bilangin mo na lang, baka mamaya ginulunagan tayo nung matandan
FLASHBACKFIFTEEN YEARS AGO“Huwag ka nga makupad diyan, gayahin mo to si Naya, medyo tanga lang pero mabilis kumilos!”Umiling lang ako at hindi na nagsalita, habang patuloy sa pag sa-shine nang mga sapatos, bakasyon ngayon kaya naman naisip ko na mag hanap nang trabaho para may pang bili ako nang mga gamit ko sa pasukan, wala naman kasing ibang gagawa non kung hindi ako.“Baka pwede mo naman bagalan yang pag tatrabaho mo, para hindi ako makumpara sayo? Pasikat, tignan mo nga oh, hindi naman masyadong makinis yang gawa mo, mabilis ka lang,”Tumigil ako sa pagkakaskas at tumingin kay Magnolia, hindi iyon ang pangalan niya pero kasi laging madilaw ang ngipin at mabaho ang hininga, kaya ayun ang naisip ko itawag.“Alam mo, Magnolia, kung ako sayo, unahin mo kasi ang trabaho bago ka makipag te0xt sa boyfriend mo na hindi pa tuli,”Nakita ko kung paano umapoy ang mata niya at umusok ang ilong, buti na lang hindi binuka ang bibig, “How dairy—”“How dare me yun, mag aral ka mabuti, buti ka n
“You look lovely,” bungad ni Kalix nang lumabas ako mula sa kwarto, at nakita ko siya na hawak ang laptop niya, pero sa akin nakatingin, kumunot ang noo ko, “Oh, I’m just finalizing some papers, baby. Pero tapos na ko,” sabi niya at isinara ang laptop.“I’m just wearing my uniform, Kalix. Nothing lovely about this,” sagot ko at dumiretso sa kusina, nakita ko na may pagkain na sa table, kaya gumawa na lang ako nang kape.Past six-thirty na nang umaga, and I can’t still believe that I need to go to school. I am a third-year-college student.I did not really study actually, because I have to support my ‘family’, at basically, pinag aral ulit ako ni Kalix.“Don’t you want to just fasten your education to get your degree? You can just get an exam or assessment for that, right?” umirap lang ako sa kaniya.Nung isang araw pa niya sinasabi yon sakin, but the idea of going to school excites me. I mean, he’s right, I wasn’t able to finish my schooling because of the responsibilities I had to ca
R-18Warning: Please be advised that the following scenes may depict instances of sexual content, or other sensitive topics that may not be suitable for readers at young age. Reader discretion is advised.“Zy, calm down first,” tumango ako at pinipilit ikalma ang sarili ko, my panic and confusion won’t help me to solve my problems, but this is freaking confusing, what the actual— “Naya Zyle,”Napahinto ako, “Yes?”He sighed, “You haven’t fully rest since you were discharge, why don’t we spend this time relaxing? Let’s do an out of town, let’s breath, is that okay with you?” Nakita niya siguro na alanganin ang mukha ko, “Love, I’m not asking you to forget everything, all I’m asking is for you to breath, a two or three days is okay,”And finally, I agreed.Maybe, Kalix is right. I need a break from all of these overwhelming-roller coaster emotion and turn of events, and besides, I got a problem with my memories.“Let’s go shopping, then I’ll take care of everything, the only thing you n
I can’t still accept the fact that everything happend nine years ago. Na wala na ang mga anak ko, pero akala ko, iyon na ang pinaka masakit na pwedeng mangyari sa akin. Hindi pala, may isa pa pala, nakatayo ako sa harap nang dalawang puntod, puntod nang mga anak ko—at nang tatay ko. Isang linggo na simula nang pilitin ni Kalix na ipaalala sakin ang mga nangyari. I can't remember the memories, but the emotions, the prickling sensation, the shattering feeling--it lingers in my heart. Nine years ago, he was framed up and drugged, nalaman din niya na wala naman pala talagang nangyari sa kanila nang babae, nawalan ako nang memorya dahil sa trauma, at bumalik ako sa bahay namin sa probinsya, namuhay na akala mo hindi nag e-exist si Kalix sa buhay ko. And now, ang tatay ko. Pinag tulungan nang mga pinagkakautangan niya at pinatay. Ngayon, ako ang sinisisi ni nanay dahil aa pagkamatay nang tatay ko, o tatay ko nga ba talaga? Hindi. Hindi ko talaga siya ama, hindi ko talaga sila pam