Chapter 42

"Coffee... tinimpla ko ito para sa 'yo..." napailing ako. "Mali. Baduy!" Umubo muna ako bago muling nagsalita. "Alam ko na ayaw mo ng coffee, pero baka lang gusto mo... inumin mo na ito please..." Natatawa ako sa sinasabi ko hanggang sa...

"Fine. Give me the coffee." Bigla akong napalingon at namutlang bigla ng makita ko sa likod ko si Reyman. Namulang bigla ang mukha ko.

"Ka-kanina ka pa riyan?" tensyonado kong tanong.

"Bakit? Importante ba iyon?" Lumapit 'to at kinuha sa kamay ko ang kape.

"Ah... e... hi-hindi naman, nagulat lang ako. Ba-bakit ka ba biglang nasulpot? May sa multo ka rin e!" aniya.

Hindi ito nagsalita, bagkus ininom nito ang kape mismo sa harapan ko, matapos no'n ay napatingin 'to sa suot ko. Sinipat nito ang kabuoan ko kaya bigla akong nakaramdam ng kaba at pamumula ng mukha. "Nagagandahan na yata siya sa 'kin." Napatungo akong bigla, nahihiya ako sa suot ko.

"Saan galing iyang damit mo? Saka bakit ba ganiyan ang suot mo?" tanong nito na titig na titig sa akin.

"A.