Chapter 27

Napasulyap ako sa bintana, at lumapit ako roon upang tingnan ang madilim na kalangitan. Kung ilalarawan ko ang buhay ko para akong isang bituin. Nagniningning sa kalangitan pero napapalibutan nang madilim na kapaligiran. Hindi ko matanaw ang sikat nang araw, ang araw na siyang pag-asa ko sana. Buong buhay ko nakabihag ako sa desisyon ni Dad. Naging sunod-sunuran ako na parang walang sariling buhay. Oo siya ang nagbigay nang buhay sa akin. Kompleto ako sa lahat nang bagay, sagana sa pagkain, lahat nang naisin kong materyal na bagay ay naibibigay, ngunit isa lang ang hindi ko makamit. Ang kalayaan, ang kayaan na siyang magiging sanhi sana nang kasiyahan ko. Nakalaya nga ako, pero pakiramdam ko nakakulong pa rin ako, dahil ano mang oras ay makikita at matatagpuan na ako ni Dad. Lalo na ngayon na ipinakakasal pa ako sa hindi ko gusto, paano pa ako makakalaya sa kadiliman? Pero ngayon na wala nga ako sa amin, nakatakas nga ako sa kamay ni Dad, narito nga ako sa malayo at nakakagalaw nang m