Takipsilim.Pagsapit ng alas sais ng gabi, nakatanggap si Luna ng tawag mula kay Joshua. Gusto siyang sunduin ni Joshua papunta sa Orchard Manor. Sinabi ni Luna ang address ni Anne, hindi nagtagal, dumating ang kotse ni Joshua.Pagpasok ni Luna ng kotse, kumunot ang noo ni Joshua at tumingin ito sa maliit na bag na hawak ni Luna. “Anong dala mo?”Ngumiti si Luna. “Isang regalo.”Kumunot ang noo ni Joshua at tumingin siya sa mga regalo. Umupo ng komportable si Luna sa backseat. “Juice lang ito na ginawa ko.”Ngumiti si Luna. “Nasugat si John, kaya binisita ko siya. Naghahanap ng paraan kung paano gumawa ng iced tea at fruit juice si Anne, kaya’t nakisama ako at gumawa na rin ako.”Medyo kumalma si Joshua. “Meron ba para sa akin?”Ngumiti si Luna. “Hindi. Mula sa pagkakaalam ko, ayaw mo sa ganitong mga bagay, Mr. Lynch. Kaya’t naghanda lang ako para kela Nigel, Nellie, Granny Lynch, at Ms. Blake.”Tumaas ang kilay ni Joshua. “Gumawa ka rin para kay Fiona?”“Bakit? Hindi ba dapat
Sa likod ni Nellie ay Nigel, na papalapit sa kanila.Sa likod nila ay si Granny Lynch at si Fiona, na kinamuhian ang isa’t isa. Kinarga ni Luna si Nellie habang inabot niya ang maliit na bag kay Nigel.“Nigel, dinala ko ito lahat para sa inyong lahat. Ibigay mo sa kanila lahat. Ang peach juice ay para kay Nellie, para sayo ang orange juice. Ang herbal tea ay para kay Granny Lynch, at ang lemon iced tea ay para kay Aunty Fiona.”Tumango si Nigel. Dala niya ang maliit na bag at lumapit siya kela Granny Lynch at Fiona.Tinikom ni Nellie ang mga labi niya habang karga siya ni Luna. “Bakit po dalawang salita lang ang pangalan ng inumin namin, pero tatlo kay Aunty Fiona? Hindi po patas!”Bumaba si Nellie mula sa braso ni Luna at pumunta siya kay Nigel. “Sa tingin ko po ay si Granny Lynch ang dapat respetuhin kumpara sa lahat, kaya’t siya po dapat ang may inumin na may pinakamahabang pangalan!”Pagkatapos, ngumuso si Nellie at tumingala siya para tumingin kay Granny Lynch. “Lola, hindi
Lumingon si Luna kay Fiona, tapos ngumiti siya ng matikas. "Mabuti na ang mga bata ay may sariling opinyon. Tutol man sa akin ang anak ko o hindi, hindi mo kailangang mag-alala, Ms. Blake." Sabi ni Luna habang sinusukat si Fiona, “Kung may oras ka para guluhin ako, dapat mong gamitin ito para pangalagaan ang sarili mong kalusugan. Nabalitaan ko na mayroon kang nakamamatay na sakit at wala pang isang taon upang mabuhay?" Kinaway-kaway ni Luna ang kanyang mga daliri, kunwari ay taimtim. “Sayang naman. Kung hindi kayo magmamadali ni Joshua, baka hindi na kayo magkaanak bago ka mamatay." Agad na namutla ang mukha ni Fiona. Pinikit niya ang kanyang mga mata at malamig na tumingin kay Luna. May iba pa siyang gustong sabihin nang tumigil si Granny Lynch sa di kalayuan at sinalubong ng malamig na tingin si Fiona.“Diba sabi mo gusto mong ipakita sa amin ang galing mo sa pagluluto? Huli na. Hindi ba dapat simulan mo na?" Napaawang ang labi ni Fiona. Napilitan siyang lunukin ang mga sal
“Hindi ko sinusubukang tingnan ka ng mababa. Sa tingin ko lang, kahit ang isang taong may magandang memorya ay hindi maalala ang lahat ng mahahalagang punto nang sabay-sabay. Isa pa, hindi ako papayag na turuan ka sa pangalawang pagkakataon, Ms. Blake. Inilagay ko ang telepono dito para i-record ang proseso para mag-refer ka dito sa hinaharap." Natigilan si Fiona. Hindi matatawaran ang dahilan ni Luna sa sandaling iyon. Kinagat niya ang labi, medyo pangit ang ekspresyon niya. “T-tama ka. Dapat nating i-record ito." Pagkatapos, tumalikod siya at nagsimulang maghugas ng mga gulay. Sa isang anggulo kung saan hindi siya nakikita ni Luna, naging may sama ng loob ang mga mata ni Fiona. Si Luna, ang bruhang ito! Paano niya nalaman na dapat maglagay ng camera sa kusina! Ang gustong gawin ni Fiona noong gabing iyon ay i-droga si Granny Lynch at isisi ang lahat kay Luna! Gayunpaman, sa pagkuha ng video doon ng telepono, hindi na niya ito magagawa! Sa isiping iyon, palihim na napasulya
Matapos makabili ng mga prutas, hindi na nag-alala si Luna na bumalik. Tahimik siyang naglakad sa kalsada dala ang mga gamit niya. Sinamantala pa niya ang pagkakataong tawagan si Samson, na nagbigay sa kanya ng ilang patnubay. Sa huli, nakatanggap siya ng balita mula kay Nigel, tinitiyak na nagawa ni Fiona ang gusto niyang gawin sa kusina, pagkatapos ay dahan-dahan lang siyang bumalik. "Luna, ang tagal mong wala." Sa sandaling bumalik si Luna sa Orchard Manor, lumabas si Fiona mula sa kusina na may hawak na apron. Ngumiti siya ng husto. “Muntik ko nang palabasin si Joshua para hanapin ka. Akala ko nawala ka!" Napangiti ng mahina si Luna. "May tawag ako sa telepono sa daan pabalik, kaya mas mabagal ang lakad ko." Tinanggap ni Luna ang apron mula kay Fiona. Isinuot niya ito habang papasok sa kusina. Naiwan ang kusina sa parehong estado nang umalis si Luna. Maging ang camera na ginamit sa pagre-record ay tahimik pa ring nakalagay doon. Sinulyapan ni Luna ang Grilled Cajun Shrimp
“Hindi ganoon kagaling ang memorya ko. At saka, matagal ko nang hindi nakikita si Granny Lynch." Pagkatapos, napabuntong-hininga si Luna. Ipinagpalit niya ang Grilled Cajun Shrimp sa ulam sa harap ni Fiona. “Granny, eto, subukan mo na lang. Masarap din ito. Ginawa ko sila lalo na para sa iyo." Medyo lumuwag ang mga ekspresyon ni Granny Lynch. "Kain na , kain na tayo. Nagugutom na ako!" Nang makitang nakatitig pa rin si Joshua kay Luna na may madilim na ekspresyon, agad na ngumiti si Nellie at naglagay ng pagkain sa ulam ni Joshua. “Daddy, subukan mo ang Skinny Orange Chicken na ginawa ni Mommy. Ito ay talagang matamis at masarap!" Kumunot ang noo ni Joshua at tumawa ng bahagya. “Oo naman.” Si Fiona naman sa gilid ay napatingin sa eksenang nasa harapan niya. Lalong nanlamig ang mga mata niya. Tinawag ni Nellie si Joshua na Daddy at si Luna na Mommy. Idiniin pa niya ang mga salitang iyon. Malinaw niyang sinusubukang igiit ang pangingibabaw ni Luna! Parehong si Joshua at
"Mr. Lynch, pagkatapos ng paunang pagsusuri, nagpapakita sila ng mga palatandaan ng pagkalason." Nang dumating ang doktor ng pamilya, chineck up niya si Granny Lynch at inobserbahan ang dalawang bata. Ang kanyang konklusyon ay, “Kahit hindi sila nalason, tiyak na nakakain sila ng pagkain na gumagawa ng mga lason. Ang kanilang mga sintomas ay isang reaksyon sa pagkalason sa pagkain. Napakunot ng noo si Joshua. nalason? Pagkain na nakakagawa ng mga lason? Paano ito nangyari?Sina Fiona at Luna ay sabay na naghanda ng pagkain. Hindi man magaling magluto si Fiona, propesyunal si Luna. Paano nangyari ang ganoong bagay? "Ito ay ayon sa aking diagnosis. Tumawag na ako ng ambulansya, ngunit ito ay ang labas ng bayan, kaya kailanganin nating maghintay ng ilang sandali." Pagkatapos, tiningnan ng doktor ang handa sa hapag kainan. "Naghahapunan ba kayo ngayon?" Tumango si Joshua. "Oo." "Kung gayon, hayaan mo akong gumamit ng oras upang tingnan ang pagkain sa mesa." Bumuntong-hinin
“Pero salahat ng ito, sinasabi sa akin ni Granny na isa kang mabuting tao. Sabi niya, marunong kang mag-alaga ng mabuti ng iba! Paano mo…nagawang lasunin si Granny Lynch!” Napakunot ng noo si Joshua sa sinabi ni Fiona. Tinapunan niya ng malamig na tingin si Luna. "Ikaw ang gumawa ng ulam na ito, tama ba?" Umismid si Luna, “Ako nga.” Pumikit si Joshua. Lihim niyang naikuyom ang kamao. "Tama si Fiona. Bagama't dati ay hindi ka gusto ni Granny, sa buong panahon na ito, palagi niyang iniisip ang kabutihang ginagawa mo! Paano mo nagawa ito…" Bago pa matapos ni Joshua ang kanyang sinasabi, dumating na ang ambulansya. Sina Granny Lynch, Nigel, at Nellie ay inilagay sa ambulansya. Nag-alala si Joshua kaya binalak niyang sundan sila sa ospital. "Sasama ako." Nag-aalalang napakagat labi si Fiona. Tuloy-tuloy ang pagpatak ng mga luha. “Matanda na si Granny Lynch. Tiyak na hindi siya komportable." Tapos, hindi niya maiwasang mapatingin kay Luna. "Paanong naging malupit ka?" Bagama'