Saan ?Hindi rin alam ni Luna.Kahit anong mangyari ay ayaw niyang umuwi. "Kalimutan mo na iyan." Napabuntong-hininga si Christian at agad na pinaandar ang sasakyan. “Mukhang naging foul mood ka na naman sa paglitaw ni Joshua. Dapat ba kitang ihatid para mawala ang stress mo?" Nagsalubong ang kilay ni Luna. “Karera ulit?”Nagsimula nang magmaneho si Christian. "Hindi, gagamit tayo ng ibang paraan." Dinala ni Christian si Luna sa pinaka-abalang bar ng Banyan City at uminom kasama niya. Noong una, tumanggi si Luna sa pag-inom, hindi raw maganda ang kanyang alcohol tolerance at baka magsalita siya ng kalokohan kapag nalasing. Gayunpaman, nang makarating sila sa bar ay hindi na nakapagpigil si Luna. Nagsimula siyang uminom kasama si Christian. Sa ikatlong round, nag open si Luna at naging madaldal. “Pag-ibig sa unang tingin si Joshua. Sa sandaling nakita ko siya nagustuhan ko na siya. Gusto ko siyang pakasalan kahit anong mangyari. Gusto kong tumanda kasama siya, t
"At saka, ayon sa seniority sa pamilya, Ikaw ang aking nakatatandang pinsan, kaya huwag kang maglakas-loob na tingnan ang aking Mommy." Naaliw si Christian sa seryosong tingin ni Nigel. Ngumiti siya, lumakad, at yumuko para magtama ang mga mata niya kay Nigel sa kaparehong lebel. "Dude, sinabi na ba sa iyo ng Mommy mo na hindi dapat makialam ang mga bata sa mga gawain ng matatanda?" “Hindi.” Kinurap-kurap ni Nigel ang kanyang mga mata, nagkukunwaring inosente. “Sabi ng mommy ko, sa bahay namin, pantay-pantay ang mga matatanda at bata. Ang mga bagay niya ay bagay din namin." Tapos, humikab siya at seryosong tumingin kay Nigel. “Sabi ng Mommy ko, kung maghahanap siya ng boyfriend, pag-uusapan daw namin ito. Hindi ko hahayaang makasama ng Mommy ko ang isang mamamatay-tao, okay?” Mamamatay tao. Sa sandaling sinabi ni Nigel ang salitang iyon, agad na namutla ang mukha ni Christian. Agad siyang tumayo at umatras ng isang hakbang. Ang kanyang mga ekspresyon ay puno ng pa
Kinaumagahan, pagkagising ni Luna, sumakit ang ulo niya. Ni hindi niya naalala kung paano siya umuwi mula sa bar. Naalala lang niya ang sinabi ni Christian na gusto niya itong isama para makapagpalabas ng stress, pagkatapos ay pumunta sila sa isang bar... Pagkatapos noon, wala na siyang maalala.“Mommy.” May dalang bowl ng sopas si Nellie. Ipinasa niya ang bowl kay Luna at hindi niya napigilang makagat ang mga labi. "Hindi ka po dapat uminom ng ganoon karami sa hinaharap. Kinailangan pong alagaan ka ni Christian sa bahay hanggang madaling-araw.” Agad namang kinuha ni Luna ang sabaw at ininom ito. Nang bahagyang maibsan ang sakit sa kanyang ulo, nagpasalamat siya kay Nellie habang nakakunot ang kanyang mga kilay. “Bakit ikaw lang? Nasaan si Nigel?" Simula nang pumanaw si Neil, nakipagkasunduan sina Nigel at Nellie na kahit saan man sila magpunta o kung ano ang kanilang gawin, gagawin nila ito nang magkasama. Bakit nag-iisa si Nellie noong araw na iyon? "Natutulog
Ipinahayag din ng doktor ni Nigel na gumagaling nang mabuti si Nigel. Hindi na sana dapat magpakita ng anumang senyales ng pagtanggi. Magiging mas malusog lamang si Nigel mula noon. Sa sandaling iyon, natanggap din niya ang magandang balita ng paggaling ni Nellie. Kaya naman, habang papunta siya sa trabaho, bumili pa siya ng kendi at tsokolate, na gustong ibahagi sa iba ang kanyang pananabik. Nakabawi na sina Nigel at Nellie. Ito ang pinakamagandang balita na natanggap niya pagkatapos ng pagkamatay ni Neil! Tuwang tuwa si Luna sa opisina. Gayunpaman, nang dumating siya, napagtanto niya na ang departamento ng disenyo ay nagbago sa isang ganap na kakaibang hitsura. Pagpasok niya ay narinig niya ang mga boses na nagmumula sa desk ni Fiona. "MS. Blake, eto yung tea na tinimpla ko!" "MS. Blake, nakumpleto ko na ang form na hinihingi mo.” "MS. Blake, may kailangan ka pa bang tulong?" Halos lahat ng tao sa opisina ay nakapalibot kay Fiona, nagsisilbi sa kanya. Nagkunwari
“Ms, Luna, akala ko hindi ka papasok ngayon sa trabaho,” pumasok si Fiona at mayabang na sabi sabay upo sa upuan sa harap ni Luna. Ang kanyang mukha ay puno ng pagiging mataas at mayabang. “Iniisip ko pa kung hindi ka pupunta, kukuha sana ako ng assistant mo para tawagan ka para mamasyal dito. Marami ang kailangan kong itanong sa iyo tungkol sa disenyo.” Tapos, tumawa ng sobrang yabang si Fiona. “Luna, hindi ko akalain na magkakaroon ka ng mas malakas na karakter kaysa sa inaakala ko. Pumasok ka talaga sa trabaho." Ngumiti si Luna at sinulyapan ang mukha ni Fiona. "Syempre. Kung wala akong matibay na karakter, matagal ko na kayong kinaladkad ni Joshua sa pintuan ng Impiyerno." Saglit na natigilan si Fiona, saka siya tumawa. “Papayag ka ba?” Sabi ni Fiona habang inaabot ang litrato sa desk ni Luna. Larawan iyon ni Luna kasama sina Nigel, Neil, at Nellie. Dahan-dahan niyang ini-swipe ang kanyang mga daliri sa mukha ni Neil. "Kahit ano pa man, si Joshua ang ama ng
"Ang Banyan City ay hindi kung saan nananatili si President Calvin, ang organizer, hindi rin kung saan nagmula ang komite. Isa pa, hindi pa nag-organize ng ganoong kompetisyon ang Banyan City, wala silang karanasan dito, kaya bakit dito nila pinili?” Napakunot ng noo si Luna sa tanong ni Fiona. Sa lahat ng ito, naging abala siya sa paghahanda ng mga sketch ng disenyo ayon sa paksa at hinihingi ng kompetisyon. Hindi niya kailanman naisip ang tanong na iyon. Gayunpaman, nang sabihin ito ni Fiona sa sandaling iyon, hindi niya maiwasang maghinala din. Oo. Anuman ang mangyari, ang Banyan City ay hindi dapat maging unang pagpipilian ng mga organizers. "Dahil ito sa akin." Sa pagtingin sa pagkalito sa mga mata ni Luna, mas tumawa si Fiona. “Gusto ni Joshua na makilahok ako sa kompetisyon, pero ayaw niyang malayo ako sa kanya. Kaya, sinadya niyang makipag-ugnayan kay President Calvin at nag-invest sa ibang kumpanya niya. Hinikayat niya si Pangulong Calvin na sumalungat sa opiny
"Iyon ay pang-aapi!" Pagkaalis ni Fiona, pumasok si Shannon sa opisina ni Luna. Sa pagtingin sa script na ipinadala ni Fiona, nagalit si Shannon. "Malinaw na pwedeng siya mismo ang gumawa nito! Kahit na hindi niya magawa, maaari siyang kumuha ng isang sekretarya upang gawin ito! Ikaw ang Direktor ng Disenyo. Bakit kailangan mong gawin ito para sa kanya?" Pagkatapos, iniangat ni Shannon ang kanyang ulo at tumingin kay Luna. “Siya nga pala, Direktor Luna, hindi ba ang tunay mong pagkatao ang mahusay na taga-disenyo na si Moon? Sa iyong katanyagan, dapat kilalanin ka ng maraming mga miyembro ng internasyonal na hurado sa kompetisyon bukas, tama ba? Gusto mo bang gamitin ang iyong orihinal na pagkakakilanlan para hayaan silang matalo ang Lynch Group?" Habang nagsasalita si Shannon ay mas naramdaman niyang isa itong magandang ideya. "Kung hindi ka manalo, hindi mo din dapat hayaang manalo si Fiona!" Ngumiti si Luna at walang magawang umiling. “Bukod sa amin ni Fiona sa team,
“Narinig ko lang na kausap niya si Lucas. Sinabi niya na si Fiona ay may nakamamatay na sakit at wala nang isang taon upang mabuhay! Kaya...” Sa sandaling iyon, naglalaro si Luna sa backyard garden ng Blue Bay Villa kasama sina Nigel at Nellie. Nakahawak siya sa phone habang nag-sketch ng scenery ng garden. Siya'y ngumiti. "E ano ngayon?" Natigilan si Luna. "Ibig sabihin, si Presidente Lynch..." "Naniniwala ka ba sa kasinungalingang tulad ng si Fiona ay may nakamamatay na sakit?" Mula sa pagiging mayabang ni Fiona sa kanyang harapan noong umagang iyon, sabihin pa na gusto niyang magkaanak ng apat para kay Joshua... Si Luna ay hindi naniniwala kahit kaunti na si Fiona ay may nakamamatay na karamdaman. Si Nigel ay may nakamamatay na karamdaman noon. Napakalinaw ni Luna sa kung ano ang magiging hitsura ng isang pasyenteng may sakit na nakamamatay. At saka, kahit na may nakamamatay na sakit si Fiona, iyon ang dahilan para i-bully siya ni Joshua at magplano laban sa kanya.