Akala ni Luna noong una na ang gala sa kotse na tinutukoy ni Christian ay ang pagbaba ng bubong ng convertible at bibiyahe sila sa paikot na highway at mararanasan ang ihip ng hangin pag gabi.Hindi niya inaasahan na mabilis na patatakbuhin ni Chrisitan ang kotse sa highway.Ang bilis na ito ay hindi pa nararanasan dati ni Luna.Pakiramdam niya na hindi niya katawan ang katawan niya ngayon. Sa sobrang lakas ng tibok ng puso niya ay halos mabasag na ang ribcage niya!Humawak si Luna sa hawakan sa pinto at tumingin siya kay Christian.“Bagalan mo lang!”“Ayos lang ito, ‘wag kayong mag alala!” Ngumiti si Christian. “Pwede kayong mag relax ng ganyan!”Pagkatapos, muli niyang binilisan ang kotse.Umihip ng ng malakas ang hangin, wumagayway ang buhok ni Luna sa hangin. Sa matinding pagkasabik, nasanay na rin si Luna dito. Kumalma na siya ng kaunti.Sa huli, naenjoy niya na ang pagkasabik ng napakabilis na pagtakbo ng kotse.“Masaya, hindi ba?”Nang makita ni Christian na hindi na
“Kailangan niyo ibigay sa akin ang highway ngayong gabi.”Paano makakatanggap ang mga lalaking ito ng pagkatalo?Kaya naman, pinalibutan nila si Christian at sinigawan nila ito, na para bang gusto nilang bugbugin si Christian.Kinurot ni Luna ang noo niya.Nang mapalibutan sila ng mga lalaki, natakot si Luna na makipagaway si Christian sa kanila.Nagkatotoo ang mga pag aalala niya.Gayunpaman, hindi takot si Christian. Hindi lang siya matapang, lumingon pa siya kay Luna. “Pantanggal din ng stress ang pakikipaglaban. Gusto niyo bang sumali? Ayos lang kung ayaw niyo. Mabilis lang ako.”Nagbuntong hininga si Luna.Kahit na ayaw niyang lumaban…Noon, pagkatapos ng surgery niya, nagpayo ang mga doctor niya na matuto siya ng kickboxing para bumilis ang pag galing niya.Kahit na hindi niya ito ginamit sa totoong buhay, hindi niya hahayaan na bugbugin si Christian ng mag isa ngayong gabi.Kung sabagay, sinama siya ni Christian sa pagkarera para matanggal ang stress.Huminga ng mala
Nang sumapit ang 11 sa orasan, natapos na si Luna sa pagbigay niya ng statement.Nakaupo sila ni Christian kasama ang mga lalaking nilabanan nila.Habang nakatingin sa bawat isa sa kanila na tinawag ang mga magulang para piyansahan sila, namroblema si Luna.Sino ang magpipiyansa sa kanila ni Christian?Halos 11 na ng gabi, at tulog na siguro sina Anne at Bonnie. Hindi rin siguro gising sina Shannon at Arianna.Baka may oras sina Samson at Zayne, pero… naisip ni Luna na medyo nakakahiya para piyansahan siya.Habang problemado si Luna sa gagawin niya, pumasok ang pulis.“Luna, Christian Moore, may magpipiyansa sa inyo. Makakaalis na kayong dalawa.”Kumunot ang noo ni Luna at napatingin siya kay Christian.Nalilito rin si Christian.“Wala akong tinawagan.”Pareo silang sumunod sa pulis ng may inosenteng ekspresyon.Sa sandali na lumabas sila, nakita nila ang isang matangkad na lalaking nakatayo sa corridor. May suot itong ash-gray trench coat, ang ekspresyon nito ay malupit at
“Gusto ko na bata siya. Hindi ba pwede?”Pagkatapos, humikab si Luna. “Tulad ng kung paano mo gusto si Ms. Blake, Mr. Lynch, gusto ko rin ng mga kabataan.”Sumingkit ng malupit ang mga mata ni Joshua.“Dahil lang gusto mo ang mga batang lalaki, sinundan mo sila sa pag karera at sa pakikipag away ng ganitong oras ngayon at nasa ganitong edad ka na?”Ngumisi si Joshua at sinabi niya, “Masunurin at mabait ka pa nung mas bata ka, pero nung tumanda ka na, naging mas immature ka na.”Hindi mapigilan ni Luna na tumawa dahil sa mga sinabi ni Joshua. Lumingon siya at tumingin sa kanila.“Mr. Lynch, sa tingin mo ba talaga ay mature at masunurin ako noong labing siyam na taong gulang ako? Wala lang akong pagkakataon na mabuhay. Nakilala ko ang isang loko loko noong labing siyam na taong gulang ako. Ang iniisip ko lang araw araw ay paano pasayahin ang masamang lalaking ‘yun. Sinubukan ko maging ang taong gusto niya, pero hindi niya pa rin ako nagustuhan. Hindi niya ako nagustuhan kahit minsa
Saan ?Hindi rin alam ni Luna.Kahit anong mangyari ay ayaw niyang umuwi. "Kalimutan mo na iyan." Napabuntong-hininga si Christian at agad na pinaandar ang sasakyan. “Mukhang naging foul mood ka na naman sa paglitaw ni Joshua. Dapat ba kitang ihatid para mawala ang stress mo?" Nagsalubong ang kilay ni Luna. “Karera ulit?”Nagsimula nang magmaneho si Christian. "Hindi, gagamit tayo ng ibang paraan." Dinala ni Christian si Luna sa pinaka-abalang bar ng Banyan City at uminom kasama niya. Noong una, tumanggi si Luna sa pag-inom, hindi raw maganda ang kanyang alcohol tolerance at baka magsalita siya ng kalokohan kapag nalasing. Gayunpaman, nang makarating sila sa bar ay hindi na nakapagpigil si Luna. Nagsimula siyang uminom kasama si Christian. Sa ikatlong round, nag open si Luna at naging madaldal. “Pag-ibig sa unang tingin si Joshua. Sa sandaling nakita ko siya nagustuhan ko na siya. Gusto ko siyang pakasalan kahit anong mangyari. Gusto kong tumanda kasama siya, t
"At saka, ayon sa seniority sa pamilya, Ikaw ang aking nakatatandang pinsan, kaya huwag kang maglakas-loob na tingnan ang aking Mommy." Naaliw si Christian sa seryosong tingin ni Nigel. Ngumiti siya, lumakad, at yumuko para magtama ang mga mata niya kay Nigel sa kaparehong lebel. "Dude, sinabi na ba sa iyo ng Mommy mo na hindi dapat makialam ang mga bata sa mga gawain ng matatanda?" “Hindi.” Kinurap-kurap ni Nigel ang kanyang mga mata, nagkukunwaring inosente. “Sabi ng mommy ko, sa bahay namin, pantay-pantay ang mga matatanda at bata. Ang mga bagay niya ay bagay din namin." Tapos, humikab siya at seryosong tumingin kay Nigel. “Sabi ng Mommy ko, kung maghahanap siya ng boyfriend, pag-uusapan daw namin ito. Hindi ko hahayaang makasama ng Mommy ko ang isang mamamatay-tao, okay?” Mamamatay tao. Sa sandaling sinabi ni Nigel ang salitang iyon, agad na namutla ang mukha ni Christian. Agad siyang tumayo at umatras ng isang hakbang. Ang kanyang mga ekspresyon ay puno ng pa
Kinaumagahan, pagkagising ni Luna, sumakit ang ulo niya. Ni hindi niya naalala kung paano siya umuwi mula sa bar. Naalala lang niya ang sinabi ni Christian na gusto niya itong isama para makapagpalabas ng stress, pagkatapos ay pumunta sila sa isang bar... Pagkatapos noon, wala na siyang maalala.“Mommy.” May dalang bowl ng sopas si Nellie. Ipinasa niya ang bowl kay Luna at hindi niya napigilang makagat ang mga labi. "Hindi ka po dapat uminom ng ganoon karami sa hinaharap. Kinailangan pong alagaan ka ni Christian sa bahay hanggang madaling-araw.” Agad namang kinuha ni Luna ang sabaw at ininom ito. Nang bahagyang maibsan ang sakit sa kanyang ulo, nagpasalamat siya kay Nellie habang nakakunot ang kanyang mga kilay. “Bakit ikaw lang? Nasaan si Nigel?" Simula nang pumanaw si Neil, nakipagkasunduan sina Nigel at Nellie na kahit saan man sila magpunta o kung ano ang kanilang gawin, gagawin nila ito nang magkasama. Bakit nag-iisa si Nellie noong araw na iyon? "Natutulog
Ipinahayag din ng doktor ni Nigel na gumagaling nang mabuti si Nigel. Hindi na sana dapat magpakita ng anumang senyales ng pagtanggi. Magiging mas malusog lamang si Nigel mula noon. Sa sandaling iyon, natanggap din niya ang magandang balita ng paggaling ni Nellie. Kaya naman, habang papunta siya sa trabaho, bumili pa siya ng kendi at tsokolate, na gustong ibahagi sa iba ang kanyang pananabik. Nakabawi na sina Nigel at Nellie. Ito ang pinakamagandang balita na natanggap niya pagkatapos ng pagkamatay ni Neil! Tuwang tuwa si Luna sa opisina. Gayunpaman, nang dumating siya, napagtanto niya na ang departamento ng disenyo ay nagbago sa isang ganap na kakaibang hitsura. Pagpasok niya ay narinig niya ang mga boses na nagmumula sa desk ni Fiona. "MS. Blake, eto yung tea na tinimpla ko!" "MS. Blake, nakumpleto ko na ang form na hinihingi mo.” "MS. Blake, may kailangan ka pa bang tulong?" Halos lahat ng tao sa opisina ay nakapalibot kay Fiona, nagsisilbi sa kanya. Nagkunwari