Tama si Luna.Bukod kina Christian at Joshua, wala siyang ibang kaibigan sa Banyan city. Gabing gabi na, wala si Christian sa Banyan City at nasa hospital pa rin si Joshua, hindi pa rin malaman ang sitwasyon ni Joshua…Ayaw niya rin namang sumakay ng taxi ng mag isa. Gabing gabi na, isa siyang magandang babae, paano kung may masamang nangyari?Kahit na ayaw niya itong gawin, ang pagalok lang ni Luna na ihatid siya pauwi ang tanging pagpipilian niya.Umandar na ang makina at gumalaw na ang kotse.Humalukipkip si Fiona habang nakaupo siya sa backseat ng kotse, tumingin siya ng malamig kay Luna. “‘Wag mo isipin na may utang na loob ako sayo dahil lang hinatid mo ako pauwi.”Ngumiti si Luna, umupo siya ng mas komportable, sumandal siya sa kanyang upuan. “Hindi ko inaasahan na magkaroon ka ng utang na loob, ‘wag ka lang gumawa ng mga bagay na ikakasama ng loob ko.”Umikot ang mga mata ni Fiona at hindi na siya nagsalita.“Nagtataka lang ako.” Pumikit si Luna at humikab siya. “May ut
Bumaba ang bintana ni Luna at tumingin siya ng malamig sa lalaking nakatayo sa labas ng pinto. “Pero ayaw kitang kausapin.”Ngumiti siya at tumingin siya kay Joshua. “Gusto mo ba akong pasalamatan at hinatid ko pauwi ang mahal mong Ms. Blake? Walang anuman, hindi ko ito ginawa dahil bukal ito sa puso ko, nag aalala lang ako na baka patayin mo ako kapag may nangyaring masama sa kanya.”Pagkatapos, humikab siya. “Gabi na, kailangan ko nang umuwi. Mr. Lynch, sana ay itabi niyo ng kaibigan mo ang kotse niyo, ‘wag kayong humarang.”Pumangit ang ekspresyon ni Joshua dahil sa malamig na pag uugali ni Luna. Huminga siya ng malalim. “Luna, bakit ba pinipilit mong magpanggap na wala kang pakialam? Kung malupit ka talaga, hindi mo ipagpapalit ang alak sa mga normal na inumin. Dahil may malasakit ka pa rin sa akin, bakit ayaw mo akong kausapin? Bukod pa dito, gusto kitang kausapin tungkol sa kompetisyon.”“Ganun ba?” Tumaas ang mga kilay ni Luna. “Pero President Lynch, wala nang oras ng trabah
[Ayos lang kami, ‘wag kang mag alala.]Sino ang ‘kami’ na tinutukoy sa email?Kahit na gaano kalalim ang pag isip niya, wala siyang maisip na sagot, kaya’t nag send siya ng reply pagkatapos itong pag isipan.“Sino ka?”Walang sagot.Naipadala na ang email, ngunit parang isang bato na hinagis sa dagat, wala nang sumagot dito.Higit sa isang oras naghintay si Luna ng sagot, sa huli, nang halos makatulog na siya, may tumunog na notification sa laptop niya.Ngayon naman ay nagsend ito ng email gamit ang ibang email address. [Ang taong namimiss mo ng sobra.]Sumimangot si Luna dahil sa mga salitang ito.Ang taong namimiss niiya ng sobra? Wlaang ibang tao na namimiss niya ng sobra. Kung magiisip siya ng tao na namimiss niya ng sobra… Walang iba ito kundi si Neil. Ngunit patay na si Neil…Pumikit siya, trinato niya na isang prank ang email, dinielete ito, at pinatay na ang computer.Dahil sa email na ito, naalala niya ulit si Neil.Nakahiga ang babae sa kama at tumitig siya sa kis
Nakatayo lang sa pwesto si Luna, na para bang tinamaan ng kidlat.Sumisinag ang araw sa taas niya, ngunit gininaw at kinilabutan ang katawan niya.Si Aura Gibson. Ang tuyong bouquet ng baby’s breath ay mula kay Aura Gibson.Ang babaeng ito… ay nakabalik na sa Banyan City? Anong ibig sabihin niya ng pagbibigay kay Neil ng bulaklak?Nagdiriwang ba siya? Nang aasar ba siya? O hindi kaya… nag dedeklara siya ng digmaan kay Luna?Naalala ni Luna ang maraming eksena kung saan muntik nang patayin ni Aura sina Neil at Nellie. Kinagat niya ang labi niya ng sobrang diin, naramdaman niya na parang nalaglag siya sa isang malamig na lawa sa gitna ng taglamig.Kung nasa ibang bansa pa siya, sa tulong ni Malcolm, hindi siya mag aalala sa paghihiganti ni Aura. Ngunit ngayon, nasa Banyan City siya.May bagong girlfriend na si Joshua; imposible para kay Joshua na mahalin din sina Luna at ang mga anak nika. Walang mag poprotekta sa kanila. Wala.Habang nakatayo sa pwesto, kinagat ni Luna ang lab
Nakatayo ng walang kibo si Luna at humigpit ang kanyang mga kamao. Pagkatapos, tumalikod siya at pinanood niyang palayo sa kanya sina Joshua at Fiona, ngumisi siya.“Mr. Lynch. Wala sa magandang kondisyon si Ms. Blake, maipapayo ko na lang na ‘wag mo siyang dalhin sa mga ganitong lugar sa susunod. Hindi ba’t ayaw mong lumala ang kondisyon niya?”Aamin si Luna na malupit at walang puso siya ngayon, pero wala siyang magagawa para pigilan sina Joshua at Fiona sa pagbisita sa puntod ni Neil.Kinamumuhian ni Luna si Joshua dahil hinayaan nito na makita ang ganitong pag uugali ni Joshua at kinamumuhian niya lalo si FIona dahil gusto nitong bisitahin ang puntod ni Neil.Ito ang tanging paraan para mapigilan niya ang dalawa.Pagkatapos itong sabihin ni Luna, kumunot ang noo ni Joshua at tumalikod siya, tumingin siya ng malamig kay Luna. “Luna!” Nagalit siya, ang ekspresyon niya ay kasing dilim ng kalangitan.Nakatingin siya ng malamig na para bang hindi sila magkakilala. “May mga bagay n
Sumimangot si Joshua nang marinig niya ang mga sinabi ni Fiona.Yumuko siya para tumitig kay Fiona habang may bahid ng panunuri sa tingin niya. “Fiona, alam mo naman ang kondisyon mo; nahihirapan ka huminga at napupunta ka sa ospital dahil kapag nawawalan ka ng kontrol sa emosyon mo. Mas marahas sa katawan ang pagtatalik kaysa sa pakikipaglaban. Sa tingin ko ay hindi ito kakayanin ng katawan mo.”Kinagat ni Fiona ang labi niya at kumapit siya ng mahigpit sa damit ni Joshua. “Joshua, hindi mo pa nga sinusubukan. Paano mo naman nalaman na hindi ko kaya?”Yumuko siya, may bahid ng kahihiyan sa mukha niya. “Paano kung… Paano kung kaya ko?”Halos isang buwan na simula nang magkasama sila ni Joshua, ngunit wala pang ginagawa si Joshua kundi yakapin si Fiona. Hindi pa rin sila naghahalikan, paano pa kaya ang mag siping.Hindi kuntento si Fiona sa mga yakap ni Joshua. Gusto niya pa ng mas higit dito mula kay Joshua.Ang gusto niya, higit sa lahat, ay gamitin ang pagsisiping para mapunta
Lumingon si Luna at tumingin siya kay Shannon. “Oo, naaalala ko.”Tinikom ni Shannon ang mga labi niya at sinabi niya, “May kaibigan po ako mula sa college na reporter na ngayon, at lagi po siyang naghihintay sa harap ng mga airport. Nung kausap ko po siya kaninang umaga, sinabi niya po sa akin na nakita niya sa airport si Aura. Bumalik na po siya sa Banyan City.“Noong una, akala ko po ay baka nagkamali lang siya sa ibang Aura. Nagsend po siya sa akin ng litrato para patunayan na tama siya.”Pagkatapos, kinuha ni Shannon ang phone niya para ipakita kay Luna ang litrato. “Tingnan niyo po.”Nakakunot ang noo ni Luna at tumingin siya litrato na nasa phone ni Shannon.Si Aura nga talaga. Ilang buwan na simula nang makita nila si Aura, kaya’t ang unang napansin niya ay nabawasan ng timbang si Aura. Mas maganda na siya kumpara sa dati.May suot na pulang trench coat si Aura at nakangiti siya sa photographer, ngunit tila kinilabutan si Luna sa ngiti na ito.Tinikom niya ang mga labi n
Ngumisi si Luna.Lumapit siya kay Fiona at nang asar siya, “Bakit mo naman naisip na poprotektahan ka niya at aalagaan ka niya pagkatapos mong manganak?”Sumingkit ang mga mata ni Fiona. “Syempre gagawin niya ‘yun.”Nanunuya si Luna. “Gusto mo bang tulungan kita na magbilang ng mga babae na pinangakuan niya? Alam mo ba ang mga nangyari sa kanilang lahat sa huli? Wala kang alam.”Pagkatapos, tumalikod siya at aalis na sana siya ng kwarto nang marinig niya sa likod ang nanunuyang boses ni Fiona, “Ikaw ang walang alam. Alam mo ba kung bakit walang pakialam si Joshua sayo at kung bakit ayaw niya sa mga anak mo?”Tumayo ng elegante si Fiona. “Dahil ikaw ang may gustong magkaroon ng mga anak, habang siya hindi, pero iba ako.”Lumapit siya kay Luna at tumingin siya ng mapanglait na parang nanalo na siya. “Kaninang umaga, humiling sa akin si Joshua, sa harap ng puntod ng patay mong anak. Gusto niya na magkaroon kami ng anak.”Ngumisi si Fiona at nagpatuloy siya, nilagay niya ang buhok n
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya