“Nagkaganyan si Joshua dahil sayo, pero pumunta ka lang dito para pagalitan siya at umalis? Gaano ka ka walang puso?"Medyo nagulat si Luna sa hitsura ni Jude.Kung pag-isipang mabuti, sina Jude at Joshua ay napakabuting magkaibigan, normal lang na nandoon siya dahil walang malay si Joshua.Gayunpaman, hindi niya matanggap ang mga akusasyon nito."Dahil sa akin? Jude Smith, nagbibiro ka ba? Iinom kaya si Joshua ng ganito dahil sa akin? Kailan pa ako nagkaroon ng ganitong mahalagang lugar sa puso niya?"Sa mata ni Joshua, si Luna ay isang dispensable na karakter sa kanyang buhay. Kung ito ay sa nakaraan o sa sandaling iyon.Kung talagang inaalagaan niya ito, kahit kaunti lang, hindi niya sasabihin ang mga salitang gaya ng hindi pagbabayad ng mga medikal na bayarin ng kanyang mga anak.Hindi rin niya sasalakayin ang kumpanya ni Bonnie kapag tutulungan na niya si Luna. Pinilit si Luna na magmakaawa sa kanya na palayain si Bonnie.Alam ng lahat kung gaano siya kalupit kay Luna.Na
Napabuntong hininga si Jude."Luna, hindi ako nagsinungaling sayo!"Si Joshua ang palaging nagsisinungaling sa kanya!Ngumisi si Luna. Pinagmasdan niya si Jude.“Sinasabi nila na ang kasalukuyang pinuno ng pamilya Smith ay isang tapat na tao na bihirang magsinungaling sa iba. Sa nakikita ko, ibang-iba ka sa sinasabi ng mga tao.”“Pero totoo rin. Dahil mabuting kaibigan ka sa isang pathological na sinungaling tulad ni Joshua sa loob ng maraming taon, ang sinabi nila ay malamang isang tsismis lamang."Pagkatapos, umikot si Luna kay Jude at aalis na sana.Nakakailang hakbang pa lang siya nang si Jude, sa likod niya, ay kumunot ang noo at tinawag siya."Sandali lang."Kumunot ang noo ni Jude at hinabol si Luna. Hinila niya si Luna pabalik sa hagdanan.“Luna, dapat bang napakagaspang mo sa mga salita mo? May sariling paghihirap si Joshua, siguro maraming bagay ang hindi niya nasabi sa iyo at sa mga anak mo, pero totoo ang nararamdaman niya para sa iyo. Sasabihin ko ulit, hindi ako
Pagkatapos, tumalikod si Jude at umalis.Ngumiti ng mapait si Luna. Tumalikod siya at umupo sa hagdan.Niyakap niya ang kanyang mga tuhod, tahimik na nakatingin sa malinis na sahig sa kanyang harapan.Blangko ang isip niya.Pakiramdam niya ay may dapat siyang gawin sa sandaling iyon, ngunit hindi rin niya alam kung ano ang tamang desisyon o reaksyon.Pagkaraan ng mahabang sandali, tumulak pabukas ang mga pinto sa hagdanan.Si Nigel at Nellie ay nakahawak sa magkabilang gilid ng mga pinto. Nagkatinginan sila bago naglakad palapit kay Luna at umupo sa tabi nito, isa sa magkabilang gilid.Inabot ni Nigel ang kanyang mga kamay at hinawakan ang kamay ni Luna."Mommy, ano ang iniisip mo?"Natauhan si Luna. Pilit niyang ngumiti sa kanyang mga anak."Wala naman masyado." Pagkatapos, huminga siya ng malalim. “Uuwi na ba tayo? Umuwi na tayo. Ano ang gusto nyong kainin ngayong gabi?"Napaawang ang labi ni Nellie. Palihim niyang hinawakan ang kabilang kamay ni Luna.“Magpapahatid kami
"Pagkatapos mong sabihin ang lahat ng ito, hindi mo pa rin siya mabitawan."Kinagabihan, binabantayan ni Luna si Joshua. Pagkatapos magpalit ng IV drip, tumawag si Bonnie. Nang marinig ni Bonnie ang palusot ni Luna sa pananatili para alagaan si Joshua, hindi niya napigilang mapabuntong-hininga.“Walang bisa ang mga palusot mo. Ang karamdaman ni Nellie ay kailangan lang na maingat na pag-aalaga, siya ay gagaling maaga o huli.“Kailangan ng pera para sa sakit ni Nigel. Walang malay si Joshua. Buti na lang walang makakapigil sa akin. Kakayanin ko kahit ang sampung milyon, lalo naman ang isang milyong dolyar. Hindi ako naniniwala na hindi mo naisip ito."Gusto mo lang itong dahilan para manatili ka sa ospital para alagaan si Joshua."Bumuntong-hininga si Bonnie."Kalimutan mo na iyon. Wala akong karapatang sermunan ka. Noon, lagi akong nag-aalangan para lang sa isang masamang lalaki na tulad ni Jason. Kahit na si Joshua ay nakakatakot din sa iyo, ngunit kung ikukumpara sa masamang la
May bagong kasintahan na talaga si Joshua.Gayunpaman, ang kanyang bagong kasintahan, si Fiona, ay hindi pa nagpunta sa ospital upang bisitahin siya. Hindi kahit isang beses. Hindi man lang siya pumasok sa trabaho. Marahil ay naisip niya talaga na hindi na siya magigising?Binanggit ni Lucas si Fiona kapag binibisita niya si Joshua paminsan-minsan. Sinabi niya na si Fiona ay may sakit. Siya ay nagpapagaling sa bahay. Gayunpaman, kahit na lagi siyang nakikita ng mga katulong na mukhang malungkot, kumakain pa rin siya sa bawat pagkain at nakakatulog nang mahimbing.Nang marinig ng nurse ang sinabi ni Luna ay natigilan siya. Tapos, ngumiti siya ng walang magawa. "MS. Luna, alam mo kung paano hilahin ang paa ko. Sobrang in love kayong dalawa, paano kayo maghihiwalay? ang batang mag-asawa sa kabilang pinto ay hindi kasing-close mo at ni Mr. Lynch." Pagkatapos, nag-impake ang nars, tumalikod, at umalis."Sandali lang." Kinagat ni Luna ang labi at tinawag ang nurse. “May impo
Napakagat labi si Luna. Hindi makapaniwalang tumingin siya kay Rowena. “Ka ..kilala ko ang donor. Imposibleng hindi pumayag ang donor sa operasyon." Dumating pa si Christian para bisitahin si Joshua nang umagang iyon. Nakipag-chat pa siya kay Nigel ng napakatagal. Pumayag siyang ibigay kay Nigel ang pinakabagong modelo ng computer at keyboard pagkatapos ng operasyon. Mahigit 10 oras lang ang lumipas at tumalikod na siya sa kanyang deal?"Malamang nagkakamali ka." Kinagat ni Luna ang labi at seryosong tumingin kay Rowena. “Magkaibigan ang donor, ako, at ang ama ng mga bata. Paano nangyari ito…” Naisip ni Rowena kung paano naghi-hysterical na sinabi ni Fiona kung paanong walang kinalaman sa kanya ang pagkamatay ni Nigel. Hindi niya maiwasang mapabuntong-hininga.“Alam kong magkaibigan kayong lahat ng donor, pero Ms. Luna, ito ang katotohanan, Kailangan mong harapin ito. Ang katotohanan ay dalawang beses na kaming pumirma ng isang kasunduan sa donor. Kumuha pa kami ng video fo
“Inihanda na namin ng anak ko ang lahat. Nagawa ko pang humiram ng lump sum sa kaibigan ko para bayaran ang mga medical bills mo. Ngayong nagsisisi ka na, ano ang dapat nating gawin?" Dati, hindi ibinunyag ni Luna ang katotohanang si Christian ang donor dahil iginagalang niya ang katotohanang ayaw ibunyag ng donor ang kanilang pagkakakilanlan. Gayunpaman, ito ay isang desperadong sitwasyon sa sandaling iyon! Wala nang pakialam si Luna!Si Christian, sa kabilang dulo ng linya, ay natahimik sa sinabi ni Luna. Kinagat niya ang kanyang mga labi. Biglang hindi niya alam kung paano ito ipapaliwanag kay Luna. Hindi niya alam kung paano sasabihin na ang donor ay si Fiona. Dati, ang deal na ginawa ni Fiona kay Joshua ay kung si Joshua ay makakasama niya, ido-donate niya ang bone marrow niya kay Nigel. Sa sandaling iyon, halos araw na ng operasyon, ngunit wala pa ring malay si Joshua, hindi sigurado kung mamamatay na ba siya o mabubuhay pa.Walang magagawa ang sinuman sa pagtakas ni
Agad na natigilan si Luna nang marinig ang boses ni Joshua. Pakiramdam niya ay nakulong siya sa isang eskultura. Kahit na ang paggalaw ng isang bahagi ng kanyang katawan ay isang luho. Si Christian, sa kabilang dulo ng linya, ay gusto nang banggitin ang pangalan ni Fiona nang marinig niya ang mahinang boses ni Joshua.Hindi lumabas sa bibig ni Christian ang pangalan ni Fiona sa huli. Kinagat niya ang kanyang mga labi. Isang labis na kagalakan ang bumalot sa kanya! Gising na talaga si Joshua! Ito ay hindi masyadong maaga o huli! Ito ay nasa tamang oras! Kaya naman, huminga ng malalim si Christian. "Luna, ang naririnig ko ba ay boses ng tito ko?"Marahil, sinusubukan ni Joshua na sagutin ang tanong ni Christian. Nang tanungin ni Christian si Luna, si Joshua, sa kama, ay hindi napigilang sumigaw muli, “Fiona…” Sigurado si Christian na bumalik na si Joshua! Hawak niya ang phone niya at hindi maitago ang excitement sa mga mata niya. “Gising na ang tito ko! Luna, alagaan
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya