Dinala ni Christian si Luna sa malapit na hospital.May suot na manipis na damit si Luna dahil sa mainit na panahon, kahit na hindi malala ang mga sugat niya, may mga gasgas din siya. Pati, madumi ang sahig sa seafood market. Kung pumasok ang dumi sa sugat niya at hindi ito naasikaso, magiging malala ang kahihinatnan.Pagpunta nila ng hospital, agad na ginamot ng doctor ang mga sugat ni Luna.Gumawa ng bula ang disinfectant sa sugat ni Luna.Sumimangot ng malalim si Christian. Naramdaman niya ang sakit sa sugat habang nakatingin siya dito.Sa kabilang palad, si Luna, na ang sugat ay nililinis, ay hindi man umimik.Nabigla si Christian nang makita niya ito. Palihim siyang kumuha ng video at sinend niya ito kay Joshua.Nang matanggap ni Joshua ang video ni Christian, pauwi na si Joshua kasama si Fiona.Nakasandal siya sa backseat, at nakahiga sa kandungan niya si Fiona, tulog na ito.Pinanood ni Joshua ang video, at pinakita dito ang isang doctor na nililinis ang sugat ng isan
Ngumisi si Joshua.“Kahit na gaano pa kabata ang itsura niya, nanay pa rin siya ng mga anim na taong gulang na bata. Paano naman siya naging bagay sa isang 19-taong gulang na lalaki?”Kinagat ni Fiona ang labi niya. Biglang hindi niya alam kung ano ang sasabihin niya.Makalipas ang ilang sandali, huminga siya ng malalim. “Joshua, sabihin na lang natin na hindi ako magaling sa mga salita. Tama ka—hindi sila bagay. Kahit na bagay sila, hindi dapat natin sila tulungan. Kahit na magsama sila, dapat natin silang paghiwalayin. Kung hindi, sigurado ako na hindi ka komportable na makita silang magkasama.”Pagkatapos ay tumingin si Fiona kay Joshua ng luhaan. “Tama ba ako?”Tumigas ang katawan ni Joshua.Lumingon siya para tumingin na lang sa tanawin sa labas ng bintana.“Hindi ako magiging hindi komportable. Tapos na ang usapang ito.”Kinagat ni Fiona ang labi niya. May gusto pa siyang sabihin, ngunit tumigil siya nang makita niya ang madilim na ekspresyon ni Joshua.Yumuko si Fiona.
Habang naririnig na lalong lumalayo ang boses ni Mrs. Collins, nagmamadaling nagpalit ng damit si Luna, binuksan ang pinto, at hinabol siya sa direksyon ng boses nito.Gayunpaman, hindi niya ito makita, kahit ang anino nito.Napakagat labi si Luna. Gusto niyang ipagpatuloy ang paghahanap sa kanya nang umalingawngaw ang boses ni Christian mula sa likuran."Ano ang hinahanap mo?"Napaawang ang labi ni Luna. Muli siyang tumingin sa direksyon kung saan umalis si Mrs. Collins. Nang matiyak niyang hindi na niya ito makikita, napabuntong-hininga si Luna at sinabing, “Wala.”Nang sinama ni Luna pabalik sa Blue Bay Villa si Christian, ang kanyang dalawang anak ay nakaupo pa rin sa sofa habang naghihintay sa kanya gaya ng dati.Nang makita kung paano niya isinama ang isang estranghero, napakunot ang noo ni Nigel. Tumingin siya kay Christian na may kaunting poot.“Mommy, siya ay si…?”Kalmadong siyang ipinakilala ni Luna habang nilalapag ang mga masusustansyang pagkain sa mesa kasama si C
Binuksan niya ang social media ni Luna. Ang unang post na nakita niya ay kay Joshua.Ito ay isang larawan ng kalangitan sa gabi. Walang caption.Lihim na inirap ni Nellie ang kanyang mga mata.Isang kakaibang lalaki ang inuwi ng mommy niya, pero ang daddy niya ay nakatingin pa rin sa langit ng gabi na parang walang nangyari?Wala ba siyang nararamdamang krisis at pagkaapura?Napaawang ang labi ni Nellie at biglang may naisip. Kinuha niya ang larawan nina Christian, Luna, at Nigel na nag-uusap. Pagkatapos, ipinost niya ito sa social media ni Luna.Nang matanggap niya ang tawag ni Jude, si Joshua ay nasa ikalawang palapag na balkonahe sa Orchard Manor, nagtatrabaho sa kanyang laptop sa ilalim ng liwanag ng buwan."Joshua, anong nangyayari? Kailan pa nakilala ng pamangkin mong si Christian Moore si Luna? Nakita ko ang post niya sa social media. Mukhang malapit sila. Sabay silang kumakain at nagtatawanan! Magkasama ang pamangkin mo at ang dati mong asawa. Pati ang anak mo ay pumayag
Nang marating ni Joshua ang Blue Bay Villa, kahahatid lang ni Luna kay Christian sa labas.Nagtatawanan at nagkukwentuhan ang dalawa habang papalabas ng villa.Nagpark si Joshua sa isang madilim na sulok at ibinaba ang kanyang bintana. Naririnig niya ang kanilang mga boses sa simoy ng gabi.Si Luna ay nakasuot ng bagong biling damit habang naglalakad sa harapan. Ngumiti siya at naglakad kasama si Christian."Pasensya ka na ngayong araw. Gusto kong hayaan kang matikman ang aking luto, ngunit ang aksidente sa palengke…”Tapos, ngumiti si Luna at tumingin kay Christian. “Pero ayos lang. Walang ganap bukas. Bakit hindi ka pumunta bukas at subukan ito."Humalakhak si Christian. "Sige. Magandang ideya iyon. Hindi ako nagdala ng mga gamit ngayon. Ihahatid ko sila bukas para sa iyo."Tapos, nilingon ni Christian si Luna. “Oo nga pala, ano ang gusto nina Nigel at Nellie? Hindi ako makakapunta bukas ng walang dala."Walang magawa na tumawa si Luna, “Hindi mo na kailangan magdala ng mga r
Hindi lang sa hindi siya makawala sa pagkakagapos nito, kundi niyakap pa siya ng mas mahigpit.Si Luna, sa galit, ay ganap na ginulo ang kanyang mga paraan. Nagpumiglas siya at sinubukang kumawala nang walang pakialam sa anuman.“Joshua, bitawan mo ako!”“Tigilan mo nga ang pagyakap sa akin!”“Nandidiri ako sayo! Gusto kong sumuka!"Habang pinapagalitan niya ito, mas nanlamig ang tingin ni Joshua. Lalong humigpit ang yakap nito sa kanya.Ang galit na boses ni Luna ay hindi pangkaraniwang malakas sa tahimik na compound ng villa, kaya't nagkaroon pa ng ilang echo.Ipinikit ni Joshua ang kanyang mga mata. Kung magpapatuloy si Luna sa ganitong paraan, maririnig siya ang mga bata.Buti na lang at malapit lang ang sasakyan niya.Nagpasya si Joshua sa mismong lugar. Agad niyang binuhat si Luna na nagpupumiglas pa at humakbang papunta sa kanyang sasakyan.Binuksan niya ang pinto ng kotse niya at hinagis si Luna.Slam! Isinara niya ang pinto ng sasakyan.Ni-lock ni Joshua ang mga
“Anong bang nangyayari sa kanya?”Bago pa matapos ni Joshua ang kanyang pangungusap, malamig na pinutol siya ni Luna.Malamig niyang tiningnan ang lalaking minsan niyang minahal. Sa dami ng sinabi niya, mas lalo siyang nakaramdam ng kabalintunaan."Ang dami kong nasabi sa'yo, pero iniisip mo lang na sinasabi ko na nagpapanggap si Fiona ng kanyang sakit?"Medyo nanginig si Joshua. Bigla niya na hindi natuloy ang sasabihin.Kung titingnan kung gaano nag-aalangan si Joshua, nakaramdam ng katawa-tawa si Luna.Paano niya naisip na makikinig si Joshua sa kanyang sasabihin? Paano nga ba talaga mauunawaan ni Joshua kung gaano siya naagrabyado na hindi nga siya pinansin nito sa palengke?Kahit kailan ay hindi niya ito nakikita sa kanyang mga mata. Kahit minsan.Kaya, hindi mahalaga kung ano ang kanyang sinabi tungkol sa kung gaano kahabag-habag at kawalan ng kakayahan ang kanyang nadama nang siya ay muntik nang bugbugin sa palengke. Hindi nakikinig si Joshua.Narinig na lang niyang sin
Sabi ni Fiona sa mahina at agrabyado na tono, “Biglang umalis si Joshua na nagmamadali. Bagama't sinabi niya na magtatrabaho siya, hula ko na baka hinanap ka niya. Sa tingin ko ay sinisisi niya pa rin ako. Kasalanan ko ang lahat. Sana hindi sumiklab ang sakit ko.”"Ms. Luna, huwag mo sanang masamain si Joshua dahil sa pangyayari kaninang hapon. Hindi naman sa ayaw niyang iligtas ka. Siguradong nakonsensya siya na hindi ka niya pinuntahan at iniligtas. Salamat at wala kang anumang malubhang pinsala, kung may mangyari sa iyo, paano ako magpapatuloy sa buhay?"Pumikit si Luna at pinakinggan ang hindi taos-pusong mga salita ni Fiona. Ngumisi siya."Ms. Blake, sobrang iniisip mo naman ito. Hindi ako hinanap ni Joshua."Huminga ng malalim si Luna at malamig na tumingin kay Joshua na nasa driver's seat.“Matagal na naming tinapos ang aming relasyon. Isa pa, lantaran din niyang sinabi na hindi siya handang magbayad para sa mga medikal na bayarin ng aking anak. Matagal na kaming walang kin