Nang marating ni Joshua ang Blue Bay Villa, kahahatid lang ni Luna kay Christian sa labas.Nagtatawanan at nagkukwentuhan ang dalawa habang papalabas ng villa.Nagpark si Joshua sa isang madilim na sulok at ibinaba ang kanyang bintana. Naririnig niya ang kanilang mga boses sa simoy ng gabi.Si Luna ay nakasuot ng bagong biling damit habang naglalakad sa harapan. Ngumiti siya at naglakad kasama si Christian."Pasensya ka na ngayong araw. Gusto kong hayaan kang matikman ang aking luto, ngunit ang aksidente sa palengke…”Tapos, ngumiti si Luna at tumingin kay Christian. “Pero ayos lang. Walang ganap bukas. Bakit hindi ka pumunta bukas at subukan ito."Humalakhak si Christian. "Sige. Magandang ideya iyon. Hindi ako nagdala ng mga gamit ngayon. Ihahatid ko sila bukas para sa iyo."Tapos, nilingon ni Christian si Luna. “Oo nga pala, ano ang gusto nina Nigel at Nellie? Hindi ako makakapunta bukas ng walang dala."Walang magawa na tumawa si Luna, “Hindi mo na kailangan magdala ng mga r
Hindi lang sa hindi siya makawala sa pagkakagapos nito, kundi niyakap pa siya ng mas mahigpit.Si Luna, sa galit, ay ganap na ginulo ang kanyang mga paraan. Nagpumiglas siya at sinubukang kumawala nang walang pakialam sa anuman.“Joshua, bitawan mo ako!”“Tigilan mo nga ang pagyakap sa akin!”“Nandidiri ako sayo! Gusto kong sumuka!"Habang pinapagalitan niya ito, mas nanlamig ang tingin ni Joshua. Lalong humigpit ang yakap nito sa kanya.Ang galit na boses ni Luna ay hindi pangkaraniwang malakas sa tahimik na compound ng villa, kaya't nagkaroon pa ng ilang echo.Ipinikit ni Joshua ang kanyang mga mata. Kung magpapatuloy si Luna sa ganitong paraan, maririnig siya ang mga bata.Buti na lang at malapit lang ang sasakyan niya.Nagpasya si Joshua sa mismong lugar. Agad niyang binuhat si Luna na nagpupumiglas pa at humakbang papunta sa kanyang sasakyan.Binuksan niya ang pinto ng kotse niya at hinagis si Luna.Slam! Isinara niya ang pinto ng sasakyan.Ni-lock ni Joshua ang mga
“Anong bang nangyayari sa kanya?”Bago pa matapos ni Joshua ang kanyang pangungusap, malamig na pinutol siya ni Luna.Malamig niyang tiningnan ang lalaking minsan niyang minahal. Sa dami ng sinabi niya, mas lalo siyang nakaramdam ng kabalintunaan."Ang dami kong nasabi sa'yo, pero iniisip mo lang na sinasabi ko na nagpapanggap si Fiona ng kanyang sakit?"Medyo nanginig si Joshua. Bigla niya na hindi natuloy ang sasabihin.Kung titingnan kung gaano nag-aalangan si Joshua, nakaramdam ng katawa-tawa si Luna.Paano niya naisip na makikinig si Joshua sa kanyang sasabihin? Paano nga ba talaga mauunawaan ni Joshua kung gaano siya naagrabyado na hindi nga siya pinansin nito sa palengke?Kahit kailan ay hindi niya ito nakikita sa kanyang mga mata. Kahit minsan.Kaya, hindi mahalaga kung ano ang kanyang sinabi tungkol sa kung gaano kahabag-habag at kawalan ng kakayahan ang kanyang nadama nang siya ay muntik nang bugbugin sa palengke. Hindi nakikinig si Joshua.Narinig na lang niyang sin
Sabi ni Fiona sa mahina at agrabyado na tono, “Biglang umalis si Joshua na nagmamadali. Bagama't sinabi niya na magtatrabaho siya, hula ko na baka hinanap ka niya. Sa tingin ko ay sinisisi niya pa rin ako. Kasalanan ko ang lahat. Sana hindi sumiklab ang sakit ko.”"Ms. Luna, huwag mo sanang masamain si Joshua dahil sa pangyayari kaninang hapon. Hindi naman sa ayaw niyang iligtas ka. Siguradong nakonsensya siya na hindi ka niya pinuntahan at iniligtas. Salamat at wala kang anumang malubhang pinsala, kung may mangyari sa iyo, paano ako magpapatuloy sa buhay?"Pumikit si Luna at pinakinggan ang hindi taos-pusong mga salita ni Fiona. Ngumisi siya."Ms. Blake, sobrang iniisip mo naman ito. Hindi ako hinanap ni Joshua."Huminga ng malalim si Luna at malamig na tumingin kay Joshua na nasa driver's seat.“Matagal na naming tinapos ang aming relasyon. Isa pa, lantaran din niyang sinabi na hindi siya handang magbayad para sa mga medikal na bayarin ng aking anak. Matagal na kaming walang kin
Lalong bumigat ang kapaligiran sa sasakyan sa sinabi ni Luna.Hinawakan ni Joshua ang manibela at dahan-dahang pumikit.“Luna, paulit-ulit mong sinasabi na pinoprotektahan ko si Fiona, pero naglakas-loob kang sabihin na hindi mali ang mga tauhan mo?”"Mr. Lynch, kung talagang iimbestigahan mo ito, malalaman mo kung sila ba ay mali o hindi, ngunit gagawin mo ba ito? Gusto mo bang ilantad ang mga pakulo ni Ms. Blake? Hindi mo gagawin.”Huminga ng malalim si Luna.“Joshua, palagi kang ganyan. Kung gusto mo ang isang babae, hahayaan mo silang gawin ang lahat. Maging si Aura, Alice, o Fiona. Lahat ng babae mo, bukod sa akin, every one of them could use the fact that they are your woman to bully others.”“Ako lang ang hindi. Noong kasama kita lagi akong naglalakad sa manipis na yelo. Nag-aalala ako na baka masama ang loob mo. Nag-aalala ako na hindi kayanin ng iyong kalusugan dahil sa iyong sobrang pakikisalamuha.”"Pagkatapos makipaghiwalay sa iyo, palagi kong iniisip ang sarili ko s
Hinawakan ni Joshua ang kanyang telepono at tumahimik ng napakatagal bago sinabi sa paos na boses, "Sabi niya…hindi ko siya minahal."Sinabi ni Luna na sa kanyang puso, si Aura, Alice, at Fiona, ay mas mahalaga kaysa sa kanya, ngunit ang hindi niya alam ay...Mabait siya kay Aura dahil nagi-guilty siya. Akala niya ay pumanaw na si Luna kaya gusto niyang alagaang mabuti ang kanyang pinakamamahal na kapatid.Maganda ang pakikitungo niya kay Alice dahil nagpanggap si Alice bilang siya.Si Fiona naman...Pumikit si Joshua.Kung hindi ibinigay ni Fiona ang kanyang bone marrow kay Nigel at kung mamatay si Nigel...Mabubuhay pa kaya ng maayos si Luna?Gayunpaman, hindi na masabi ni Joshua ang mga bagay na iyon kay Luna. Hindi niya magagawa.Kahit na sabihin niya ito sa kanya, ano pa ang silbi noon?Iisipin pa rin ni Luna na nagsisinungaling siya sa kanya.Si Jude, sa kabilang dulo ng tawag, ay bumuntong-hininga.“Aalis na ako ngayon. Sa parehong lugar. Sasamahan kita."…Sa vill
Ang mga kamay ni Luna, habang karga-karga si Nigel, ay bahagyang umigting sa kanyang sinabi.Bumuntong hininga siya at pinabalik si Nigel sa kanyang kwarto.“Siguro miss na miss niyo na siya. Sobrang miss ko na rin siya. Madalas ko siyang napapanaginipan.”Napaawang ang labi ni Nigel na inilapag ni Luna sa kanyang kama.“Pero, Mommy. Hindi kami nananaginip ni Nellie. Kami ay…”"Alam ko." Napabuntong-hininga si Luna.Marahan niya itong kinumutan. "Gawin natin ito. Kayo ni Nellie ay kailangang gumaling kaagad. Kapag gumaling na kayong dalawa, isasama ko kayong dalawa para hanapin si Neil. Gusto mo ba yon?"Napakagat labi si Nigel. Alam niyang iisipin ni Luna, sa matanda niyang pag-iisip, na ang dalawa niyang anak ay nagsasabi ng walang kabuluhan.Gayunpaman…Hindi niya makukumbinsi si Luna sa ganoong kaikling panahon. Pagkatapos ng lahat, ang mga bagay tulad ng telepathic na koneksyon ay walang lohika o patunay upang suportahan ito.Napabuntong-hininga si Nigel at seryosong hin
"Si Ms. Luna ang direktor. Hindi siya komportable na pinag-uusapan ng iba, normal lang na bigyan niya ng sermon ang lahat. Ikaw…""Anong ibig mong sabihin? Ano ang ibig mong sabihin na hindi ako komportable na pinag-uusapan ng iba kaya nagbigay ako ng sermon sa lahat?"Nang marinig ni Luna ang sinabi ni Fiona ay napangisi siya. Napahalukipkip si Luna sa kanyang dibdib at malamig na tumingin kay Fiona."Ms. Blake, gusto mong magpaliwanag?"Halos magkaroon ng malinaw na pag-unawa si Luna sa karakter ni Fiona pagkatapos ng ilang maikling araw ng pakikipag-ugnayan.Si Fiona ay palaging gustong magpanggap na inosente. Kung tutuusin, maaaring pinapayapa niya ang sitwasyon, ngunit ang bawat salitang sinabi niya ay nag-aapoy.Katulad ng sinabi niya kay Charmaine sa ngayon.Kung tutuusin, gusto niyang tumigil na sa pagsasalita si Charmaine, pero ano ba talaga ang intensyon niya?Ipinapahiwatig niya na masama ang loob ni Luna dahil pinag-uusapan siya ng lahat, kaya inabuso niya ang kanya