“Hindi pa ngayon ang tamang oras.”Nagbuntong hininga si Joshua. “Hindi pa siya mabibitawan ni Nellie. Dapat maging mabagal ang pagpalit ng yaya niya.”Tumingin si Lucas kay Joshua at bahagyang kumunot ang noo niya. Nagdududa siya na si Nellie lang ang hindi maka bitaw ka Luna. Ganito rin si Joshua.Pagkatapos mawala ni Luna Gibson, wala pang babaeng nasa tabi ni Joshua sa halos anim na taon. Kung hindi buhay si Luna Gibson, nararamdaman ni Lucas na ang katulong na si Luna ay isang magandang pagpipilian. Gusto siya ni Nellie, at hindi rin siya ayaw ni Joshua.Gayunpaman...Huminga ng malalim si Lucas, Sa huli, hindi niya napigilan na ipaalala kay Joshua, “Sir, ‘wag niyo pong kalimutan na kailangan niyo pong makuha ulit ang asawa niyo.”Tumingala si Joshua at tumingin siya ng may kakaibang ngiti. “Tinuturuan mo ba ako kung anong dapat kong gawin?”Sa sobrang lamig ng tingin ni Joshua ay agad na nanginig si Lucas.“Naalala ko lang po. Aalis na po ako.”Pagkatapos, agad na binuks
“Okay, ganyan po kayo. Pwede niyo pong isipin na gumamit ng isang milyong dolyar para iwanan ako ni Luna dahil lang sinabi ito ni Aura, pero....”“Makinig po kayo, Granny Lynch. Kahit po wala na si Luna, kahit na kunin niya ang isang milyong dolyar at umalis na siya, babawiin ko pa rin po ang kasal kay Aura. Hindi po ito makakaapekto sa desisyon ko, kaya’t magtipid po kayo ng pera. Masasayang lang po.”Pagkatapos, tumayo si Joshua para umalis.“Joshua Lynch!” tumayo ang galit na Granny Lynch at kinuha niya ang tasa sa mesa at hinagis niya ito kay Joshua.Bang!Tumama ang tasa sa paa ni Joshua. Nabasag ito at tumapon ang tsaa sa pantalon niya.Tumigil sa paglalakad si Joshua, ngunit hindi siya tumalikod.Ginitgit ni Granny Lynch ang kanyang ngipin. “Ano bang sinusubukan mong gawin? Noon, pinilit mong magpakasal kay Luna Gibson sa pamilya Lynch kahit na tumanggi kami. Ilang taon na siyang nasa loob ng pamilya, pero hindi siya nagkaroon ng anak bago siya namatay sa aksidente.”“Pa
“Granny, the best po talaga kayo!”Sabik na binigay ni Aura ang box kay Granny Lynch. “Tingnan niyo po, Granny Lynch. Isa po ito sa mga design ni Mr. Y. Sa parehong koleksyon po ito ng necklace na nasa sa leeg niyo. Maganda po ba?”“Maganda siya.” nagustuhan ni Granny Lynch ang necklace. Hindi niya alam kung bakit, pero biglang narinig niya ang mga sinabi ng katulong.‘Pero, ang pekeng necklace sa leeg niyo ay wala pa po sa halagang isang milyon, hindi po ba?’Kumunot ang noo ni Granny Lynch at tumingin siya ng hindi komportable kay Aura. “Aura.. peke ba ang necklace mo?”Si Mr. Y ay isang jewelry designer na sumikat sa ibang bansa sa nakaraan na dalawang taon. Kasunod lang siya sa kasikatan ng sikat na designer na si Moon. Ngunit, biglang umalis si Mr. Y sa jewelry industry. Hindi na siya gumagawa ng mga design, kaya’t tumaas ang presyo ng mga alahas niya mula sa unang isang milyon, at naging higit sampung milyon na dolyar.Nakita ni Granny Lynch ang balita, ito ang rason kung b
Gayunpaman, habang iniisip na si Granny Lynch ang huling pag asa niya para manatili si Joshua sa tabi niya...Ginitgit ni Aura ang kanyang ngipin at pinadyak niya ang kanyang mga paa. “Tulungan mo akong hanapin ‘yun.”“Hindi na kailangan.” nagbuntong hininga ang babaeng nasa kabilang linya. “Sa simula pa lang, wala masyadong mga design si Mr. Y, at binili na natin ang lahat ng peke ng mga set na wala pang may-ari, at ang iba ay nasa kamay na ng ibang tao. Narinig ko na ang President ng Quinn Group na si Malcolm Quinn ang mayari ng isang set ng alahas. Tutulungan kitang magtanong.”“Sige.”…Sa Blue Bay Villa.Umulan kagabi ng tuloy tuloy. Malamig ang umaga, kaya’t buong umaga na inayos ni Luna ang aparador ni Nellie. Nilabahan at tinabi niya ang mga damit pang tag init.Kahit na saglit na panahon pa lang na magkasama sila Nellie at Joshua, sa loob ng isang buwan, ang bilang ng bagong damit ni Nellie ay higit na sa lahat ng mga damit niya noong nakalipas na taon.Napagod si Luna
Pagkatapos ng tawag mula kay Malcolm, humiga si Luna sa kama at nagpahinga siya dito ng ilang saglit. Hindi niya namalayan na nakatulog na siya.Nagkaroon siya ng panaginip.Ang panaginip na ito ay ang panahon na unang nakilala niya si Joshua. Sa isang manit at maaraw na tanghali.Nakaupo siya sa ilalim ng puno ng cherry blossom, hawak niya ang isang drawing board habang siya ay nag-sketch. Pagkatapos lumipad ng maraming cherry blossom, nakita niya ang isang lalaking nakasuot ng puti.Makisig ang lalaking ito at maganda ang mukha niya. Naging mas malamig at marangal ang lalaki dahil sa puti niyang damit.Nagbabasa ang lalaki sa ilalim ng puno sa nalalayo habang paminsan minsan na kumukunot ang noo nito.Hindi nag iisip na drinawing ni Luna ang lalaking ito.“Hindi na masama.” nung lalagyan niya na ito ng kulay, biglang narinig ni Luna ang mababang boses ng lalaki.Nanginig ang kamay ni Luna. Nakulayan niya ng itim ang mukha ng lalaki.Nabigla si Luna, hindi niya alam kung tata
Malamig siyang siningitan ni Joshua, “Nagdesisyon akong bawiin ang engagement ko kay Aura sa darating na tatlong araw sa birthday party ni lola.”Nanginig si Luna.Tumingin siya ng gulat kay Joshua. “Bawiin ang engagement?”Bakit niya planong bawiin ang engagement? Dahil ba ito kay Nellie, o dahil alam niya na buhay pa si Luna Gibson?Kakaiba ito kung paano siya tumigil sa wala pagkatapos ng pagpatay kay Luna para lang makuha niya si Aura sa nakalipas na anim na taon.Bakit niya binawi ang engagement matapos ang anim na taon, pagkatapos dumating ni Nellie?Hindi ito makatuwiran. May ibang rason siguro.Gayunpaman...Kinagat ni Luna ang mga labi niya at maingat siyang tumingin kay Joshua. “Dahil ba… sa akin?”Nitong mga nakaraan, tila laging dumidikit sa kanya si Joshua, kaya’t kung hindi ito dahil kay Nellie, ang tanging rason ngayon ay tinatrato siya ni Joshua na ang bago niyang pag ibig. Pagod na siya kay Aura Gibson.Tumawa ng mahina si Joshua. Hindi niya sinagot ang tanon
Pag alis ni Joshua, nagising si Nellie at bumaba rin siya ng hagdan.Nakasuot pa rin siya ng pink cartoon na pajama. Nakaupo siya ng awkward sa dining table.“Bakit po umalis ng maaga si Daddy?”Kumunot ang noo ni Luna. “Nellie.”“Hmm?”Tumingin si Luna sa paligid. Nang masigurado niya na walang ibang tao sa bahay, huminga siya ng malalim at nagsalita siya ng mahina, “Kapag wala si Mommy dito sa susunod, dapat mong alagaan ang sarili mo. Naiintindihan mo ba?”Nabigla si Nellie at binaba niya ang hash browns. “Mommy, bakit po kayo mawawala? Pinapalayas po ba nila kayo?”Hindi pinansin ni Luna ang tanong. “Gusto ko lang matutunan mo na maging independent.”Ngumuso si Nellie.“Ayaw ko po maging independent. Kapag independent po ako, hindi na po ako aalagaan nila Mommy, Neil, at Nigel,” ang bulong ni Nellie habang galit siyang ngumunguya ng hash browns. “Ayaw ko po maging independent! Ayaw ko po maging masunurin. Ayaw ko pong lumaki!”Nakaupo si Luna sa harap ni Nellie, tumingin
“Napunta ako sa hospital dahil galit na galit ako sayo. Hindi mo pa ba sinisante ang katulong na ‘yun?”Kumuha ng upuan si Joshua at elegante siyang umupo sa tabi ni Granny Lynch. “Gaano po kabuti ang pagtrato sa inyo ni Aura? Sapat po ba na gawin ang lahat ng ‘to para sa kanya?”Hindi natutuwa si Granny Lynch sa mga sinabi niya. “Joshua, anong ibig sabihin mo? Sa tingin mo ba ay pinepeke ko ito? Ang lahat ng ito ay dahil sayo!”Kinaway ni Joshua ang kamay niya. “Kukuha po ang ng mga pinakamagaling na doctor sa ibang bansa para tingnan kung may sakit po talaga kayo, pero wala po kayong sakit.”Lumingon si Joshua para tumingin kay Aura na nakatayo sa tabi ng pinto. “Namamaga ang mga mata mo mula sa pag iyak. Sa tingin mo ba ay sapat ito?”Yumuko si Aura at kinagat niya ang kanyang labi. “Nag aalala lang ako kay Granny…”Ngumisi si Joshua at hindi niya pinansin si Aura. Lumingon siya para muling tumingin kay Granny Lynch. “Matanda na po kayo. Ang pinaka masama po na gawin ay ang ba
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya