Nagkatinginan sina Luna at Theo sa sandali na marinig nila ang boses mula sa kabilang panig ng pinto. Pamilyar sila sa boses na ito.“Ito nga!” Sabik na tumayo si Nathan sa upuan niya, lumapit, at binuksan ang pinto.May batang magkasintahan na nakatayo sa labas ng pinto. Ang lalaki ay matangkad at malalaman na sopistikado siya, habang ang babae ay nakakaakit naman.“Kayo siguro si Mr. Lynch!” Agad na inabot ni Nathan ang kamay niya para makipag kamay kay Joshua. “Pumasok kayo!”Ngumiti ng maliit si Joshua at tumingin siya kay Luna, na nakaupo sa loob ng private room. May suot itong pormal at elegante na palda, at may makeup pa siya. Mukhang nakakabighani si Luna kumpara sa itsura niya sa trabaho.Halata na pinaghandaan talaga ni Luna na magmukhang maganda sa harap ng pamilya ni Theo.Sumingkit ang mga mata ni Joshua at hinila niya si Alice papasok ng kwarto.Pumasok si Alice ng may ngiti sa kanyang mukha, ngunit sa sandali na makita niya sina Theo at Luna sa isang sulok, nabigl
Sumimangot si Luna at tumingin rin siya kay Joshua. “Ano sa tingin niyo, Mr. Lynch?”Tumitig si Joshua sa mukha ni Luna at naalala niya at sinabi sa kanya ni Jude nitong hapon…“Maraming pwedeng mangyari, pero sana ay ang magandang empleyado mo ay hindi si Hailey Walter. Kung hindi, nakakasuklam para sayo na malaman na kasiping mo ng maraming beses ang babaeng kinamumuhian mo sa lahat.”Patuloy na tumitig si Joshua kay Luna. Walong taon na ang lumipas ng unang magkakilala sina Hailey at Luna Gibson.Tila napansin ni Theo ang kalupitan sa mga mata ni Joshua at agad siyang sumingit, “Hindi ba’t nandito kayo para pag usapan ang negosyo kasama ang mga magulang ko, Mr. at Mrs. Lynch? Bakit hindi ito ang pag usapan natin ngayon? Marami tayong panahon para makipag kwentuhan sa susunod.”Natatakot si Alice na aksidente siyang mabunyag ni Luna, kaya’t mabilis siyang pumayag kay Theo. “Tama siya, nandito sina Mr. at Mrs. Allen para makipag usap tungkol sa negosyo. Pakiusap, ‘wag natin hayaa
Tumahimik ang buong kwarto dahil sa mga sinabi ni Joshua.Matapos ang mahabang sandali, ngumiti si Nathan at sinabi niya, “Anong pinagsasabi niyo, Mr. Lynch? Magiging partners na tayo sa trabaho. Pati malapit na kaibigan ng asawa niyo si Luna. Hindi ba’t nararapat lang ang kasal? Bakit kayo—”“Dahil,” Sumagot siya habang nakaturo kay Luna, “Hindi siya nababagay kay Theo.”Sa sobrang tahimik ng private room ay maaaring marinig ang pagbagsak ng isang karayom.Nawala ang kulay sa mukha ni Luna, hindi rin maganda ang ekspresyon ni Theo.Nagkatinginan sina Nathan at Celeste, nalilito sila.“Joshua.” Sumimangot si Alice at umupo siya sa tabi ni Joshua. Pagkatapos ay hininaan niya ang boses niya at sinabi, “Nagkaroon na ng boyfriend si Luna, at parehong masaya ang mga magulang ni Theo para sa kanya… Bakit mo sinasabi ang mga ito? Alam mo ba ang mangyayari kapag sinira mo ang isang kasal?”Kahit na mahina ang boses ni Alice at tila bumubulong siya sa tainga ni Joshua, narinig siya ng la
Sa sandali na marinig nila ito, nagkatinginan sina Celeste at Nathan.“Bukod pa dito, tama si Mr. Lynch.” Huminga ng malalim si Luna. “Hindi ako bagay kay Theo. Isa siyang mabait at maginoong tao; sa tingin ko hindi ako nararapat para sa kanya. Iniisip ko na isang maliit na family dinner lang ito ngayong gabi, hindi ko inaasahan na magiging isang engagement ito. Pasensya na.”Pagkataps, tumalikod si Luna. Gayunpaman, sa sandali na paalis na siya, tumigil siya na para bang may naalala.“Mr. Lynch.” Mabagal na lumapit si Luna kay Joshua at ngumiti siya. “Masaya ka na ba?”Suminghal si Joshua ng galit at mabagal na binaba ang tasa niya. “Oo, masaya ako.”Tumitig si Luna kay Joshua, may bahid ng kasamaan sa kanyang mga mata. Makalipas ang ilang sandali, may sampal na dumapo sa mukha ni Joshua bago pa siya makakilos.Napalingon si Joshua sa sobrang lakas ng sampal.Binalik ni Luna ang kamay niya at sinabi niya, “Pwedeng isipin ng kahit sino na isa akong makati at hindi puro na babae,
Naramdaman ni Joshua na para bang lumamig ang dugo niya. Mahigpit ang hawak niya sa phone niya at sinabi niya ng mabagal, “Imposible.”“Pero…” Ang balisang boses ni Lucas ay tumunog mula sa kabilang linya ng phone. “Umakyat po siya sa baba ng railing ng Bay Bridge! Sir… dapat po ba akong tumawag ng pulis?”Sinubukan ni Joshua na kumalma, ngunit nang marinig niya ito, natibag ang kalmadong pagpapanggap niya. Sumigaw siya sa phone niya, “Bantayan mo siya!”Pagkatapos, binaba niya ang phone at lumabas siya ng kwarto.“Joshua… Josh—” Sa oras na bumalik na sa sarili si Alice, nawala na si Joshua sa dulo ng hallway.Sa sobrang galit niya ay agad niyang hinampas ang mga plato sa sahig.Luna! Walang hiya ka!Kung gusto niyang mamatay, hayaan na lang dapat siya!Dapat lang na mamatay siya! Namatay na dapat siya noong anim na taon na ang lumipas!Lumabas ng hotel lobby si Joshua at sumakay na siya sa kotse. Malupit niyang inapakan ang pedal ng gas at nagmadali siya papunta sa Bay Bridge
Gayunpaman, hindi alam ni Joshua kung ano ang ibig sabihin ni Luna at sa halip ay mali ang naisip niya.Sumingkit ang mga mata ni Joshua. “Magpapakamatay ka at ituturo mo na ako ang pumatay sayo… dahil pinigilan kita na magpakasal kay Theo?”Nabigla si Luna, pagkatapos ay tumawa siya. “Maganda ang imahinasyon mo, Mr. Lynch. Parang magandang ideya nga ‘yun.” Nagbuntong hininga siya at tumingin siya sa malayo. “Kung ang pagkamatay ko ay ang dahilan para matanggap mo ang kaparusahan na nararapat para sayo, mukhang maganda nga ‘yun.”Gayunpaman, alam ni Luna na hindi mangyayari ‘yun.Muntik na siyang mamatay noong nakalipas na maraming taon, ngunit hindi naapektuhan si Joshua dahil dito, nakipag engage pa siya kay Aura.Hindi lang nakakuha ng bagong babae si Joshua, nakakuha pa siya ng reputasyon na isang tapat at mapagmahal na asawa.Kaya naman, ayaw mamatay ni Luna. At least hindi bago mamatay si Joshua!“Gusto mong isugal ang buhay mo para lang maghiganti sa akin,” Ang malamig na
“Hindi na siya pwedeng magtamo ng isa pang sugat,” Ang babala ng doctor kay Joshua pagkatapos ulit tahiin ang sugat ni Luna. Dinagdag niya, “Narinig ko na isang jewelry designer si Ms. Luna. Dalawang beses niyang napunit ang tahi niya… Kapag nasaktan pa siya ng isang beses… baka hindi na muli siya makahawak ng pencil.”Nagbuntong hininga si Joshua at tumingin siya kay Luna, na nawalan ng malay dahil sa sobrang sakit na naramdaman niya. Nawala ang kulay sa mukha ni Luna, at ang kanang braso niya ay muling nakabalot ng makapal na bandage.Nagbuntong hininga si Joshua at umalis na siya ng ward.“Lucas, maglabas ka ng job recruitment notice ngayong gabi. Gusto kong kumuha ng ilang jewelry design assistant na may matatag na pundasyon, o kahit mga artist.”Nabigla si Lucas. “Hindi po ba’t kinuha na ni Luna ang boyfriend niya na si Theo bilang assistant? Bakit niyo po gusto—”Ngunit, bago niya matapos ang sasabihin , tumingin sa kanya ng masama si Joshua, agad na tumahimik si Lucas.Nan
“Sa tingin mo ba ay isa akong masamang boss na natutuwa na pinapahirapan ang buhay ng mga empleyado ko? O hindi kaya…” Tumitig si Joshua kay Luna ng may masamang ngiti. “Sa tingin mo ba ay ginagawa ko ito dahil mahal kita?”Tumigil sa paghinga si Luna.Gusto niyang sabihin kay Joshua na ayos sa mga nangyari kagabi, may isa pang posibilidad—isang baliw si Joshua na natutuwa na paglaruan ang mga tao.Para kay Joshua, si Luna ay isang tao na laging nandyan kapag tinawag niya, ngunit ngayon, kay Theo na si Luna. Kaya naman, ginawa ni Joshua ang lahat ng ito dahil sa sama ng loob.Gayunpaman, hindi ito kayang sabihin ni Luna.Hindi siya pwedeng mapunta sa masamang panig ni Joshua. Hindi pwede, bago siya mabuntis kay Joshua.“Sige pala, iisipin ko na lang na nag aalala si Mr. Lynch na magkaroon ng kompetisyon.” Nagbuntong hininga si Luna at yumuko siya. “Oras na ngayon para pumunta sa trabaho.”Sumimangot si Joshua, pagkatapos ay tumayo siya at inabot ang kamay niya kay Luna para tulu
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya