“Mommy!”Nang makapasok na si Luna sa kotse, agad pumasok si Nellie sa yakap niya. “Ayos lang po ba kayo?”Samantala, maingat na kinuha ni Neil ang mga grocery sa mga kamay ni Luna. Pagkatapos, tiningnan niya kung may mga galos ito.“Kaibigan ni Alice yung babae kanina,” Ang malamig na sinabi ni Joshua habang nakaupo sa driver’s seat. Binuksan niya na ang makina ng kotse.Nanginig ng kaunti si Luna.Bago dumating si Joshua, ang babaeng ‘yun ang namuno, umatake, at umapi kay Luna. Ang mga kalmot sa mukha ni Luna ay dahil rin sa babaeng ‘yun.Sinabi ni Joshua na kaibigan daw ‘yun ni Alice, ngunit ang babaeng ‘yun ay may accent na natural sa Banyan City. Mula siya sa bayang ito.Paano naman si Alice? Hindi siya mula sa Banyan City. Hindi pa siya pumunta sa Banyan City dati.Mababa ang chansa na maging magkaibigan sila. Parang itong ang kliente at ang binayaran.Dumiin ang kuko ni Luna sa mga palad niya.Una, siniraan ni Alice si Luna sa pagsira ng artwork ni Theo, pagkatapos ay
Habang nakatingin sa likod nila Luna at Nellie, tinikom ni Joshua ang mga labi niya. Malamig at malalim ang tingin niya.“Mr. Lynch.”Nasa likod si Neil, at pinasa niya ang mga grocery sa mga kamay ni Joshua. Pagkatapos, sadya siyang tumawa. “Ang saya naman po nito. Mr. Lynch, sa inyo po ang maganda na si Ms. Alice, habang kay Mommy po ang gwapong si Theo! Maganda po na pareho kayong masayang inlove!”Nagalit ang mukha ni Joshua.Tumingin si Neil ng malamig at naglakad siya palayo ng may masamang mukha habang hawak ang mga grocery.Habang nakasandal sa kotse, ngumiti si Neil at tumingin siya sa likod ni Joshua.‘Nagdurusa ka, no?’ Ang inisip ni Neil.…“Mommy, nasaan po ang first aid kit?”
“Syempre dahil ito sa anak nila.”Ngumiti si Luna. “Nag announce sila para sa akin na may magaganap na press conference para ipaliwanag ang nangyari.”“Pero.” Ngumiti si Luna at tumingin siya kay Joshua. “Gusto nila na umamin ako sa press conference na inakit kita at may affair ako sayo. Gusto rin nila ipaliwanag ko na ako nag naglabas ng surveillance footage, para ipahiwatig na inaapi ko si Alice sa online.”Kumunot ang noo ni Joshua. Nagpatuloy siya sa pag gamot ng mga sugat ni Luna. “Kalokohan.”Hindi mahalaga kung ginawa ni Luna ang mga ito o hindi, wala siyang obligasyon para iklaro ang pangalan ni Alice.Nababaliw na ba sila o iniisip nila na baliw si Luna?“Plano kong pumunta.” Tumingala si Luna at tumingin siya kay Joshua. “Dahil gusto nila akong pumunta, pupunta ako.”“Pero, plano kong iklaro ang pangalan ko.”Kumunot ang noo ni Joshua. Hinawakan niya ang braso ni Luna at nagpatuloy siya sa paggamot ng mga sugat. “Iklaro ang ano?”“Para iklaro na hindi kita inakit at
Yumuko si Joshua. Tumingin siya sa mukha ni Neil, na mas malaki lang ng kaunti sa palad niiya. “Anong sagot ang inaasahan mo sa akin sa tanong na ‘yan?”Sa sobrang talas ng tingin ni Joshua ay ramdam na mapanganib ito.Kahit na masama siyang lalaki, hindi mapigilan ni Neil na aminin na ang tingin ni Joshua ay kayang mabasa ang kahit ano.Tumingin siya palayo. Hindi niya kayang tumingin sa mga mata ni Joshua. “Kaswal na tanong lang po.”“Kung kaswal ka lang na nagtatanong, kaswal din akong sasagot.”Umupo ng mas komportable si Joshua sa sofa, ngumiti siya ng maliit. “In love pa rin ako sa kanya.”Pumikit siya at sinabi niya, “In love pa rin ako sa dating siya.”Lumaki ang mga mata ni Neil. Mahal niya ang dating siya?Ang dating Alice Gibson ay ang Mommy niya, si Luna, hindi ba? Agad na lumingon si Neil at tumingin siya ng seryoso kay Joshua. “Paano po ngayon?”Ang ngayon?Nagbago ng postura si Joshua. Nakapikit pa rin ang mga mata niya. Wala siyang sinabi.May ilang mga tanon
May ilang mga plato sa counter na hindi pa nalalagay sa mesa.Bumalik sa sarili si Luna at tumalikod siya para pumasok ng kusina. Maingat niyang dinala palabas ang mga plato.Sa isang iglap, ang maliit na mesa sa hapagkainan ay puno na ng mga plato.May apat na ulam at isang soup. Marami silang pagkain.Tumayo sa isang lugar si Joshua habang nakatingin sa mga pagkain sa mesa at sa busy na pagayos ni Luna ng mesa. Medyo sumikip ang puso niya.Noon, noong magkasama pa sila ni Luna Gibson, halos araw araw niyang pinaglulutuan si Joshua ng maraming pagkain at hinintay itong umuwi.Minsan, maghihintay pa siya ng hanggang hatinggabi. At kapag umuwi na si Joshua, makakatulog si Luna Gibson sa mesa o nakahiga siya sa sofa.Sa mga panahong ‘yun, kahit na sinasabi ni Joshua na hindi niya gusto si Luna Gibson, kapag nakikita niya ito, natutuwa siya.Pagkatapos, kakargahin niya paakyat si Luna Gibson. Ipapainit niya sa butler ang pagkain, at kakainin niya ang pagkain ng mag isa.Kahit na
Napahinto ng ilang saglit si Joshua habang hawak ang kanyang baso.Hindi niya inaasahan na may ganitong relasyon sina Luna at Malcolm.Tumingin siya ng malalim kay Luna. “Sikat ka pala, Ms. Luna.”Kumunot ang noo ni Luna. Ngumiti siya. “Salamat, Mr. Lynch.”Hindi niya itinanggi ang relasyon niya kay Malcolm Quinn. Mas nairita si Joshua dahil dito.Sa ibang bansa, namimiss siya ni Malcolm Quinn, pero sa kabilang pinto lang, nandoon naman si Theo.Habang iniisip ito, mas nairita pa si Joshua. Kinuha niya ang wine glass at inubos niya ito ng isang inuman.Nang makita ni Nellie ang bilis ng pag inom ni Joshua, nabigla siya. Bago pa niya ipagbuhos si Joshua, agad nitong kinuha ang wine bottle. Uminom si Joshua ng diretso sa bote.Nabigla si Luna at ang dalawang bata, nakatingin habang inubos ni Joshua ang bote ng isang inuman.Thud! Binaba niya ang bote sa mesa. “Meron pa ba?”Nagkatinginan sila Neil at Nellie. “Opo!”“Ako na po ang kukuha!” Agad na bumaba ng upuan si Neil at k
“Sa sobrang bait mo, halos…” Hindi niya tinapos ang pangungusap niya.Habang nakaharap sa titig ni Luna, tumawa ng lasing si Joshua. Niyakap niya ng mahigpit si Luna. “Matulog na tayo.”Ito ay isang gabi ng pagsinta.Sa sumunod na umaga, nagising si Luna sa pagring ng kanyang phone.Ito’y walang iba kundi ang nanay niya, si Natasha.“Ms. Luna.” Tila parang natataranta si Natasha. “Ngayong alas nueve ng umaga. May mga pinapunta na akong tao sa venue ng press conference. Alas nueve sa City Sports Center. Dapat nandoon ka. Nangako ka sa akin.”Kumunot ang noo ni Luna. Medyo masakit ang ulo niya. “Opo.”“‘Wag mong kalimutan! ‘Wag kang malate at ‘wag kang mawawala!”Pinaalala ito sa kanya ni Natasha. “Nirecord ko ang pag uusap niyo ni Theo sa opisina mo kahapon! Kapag hindi ka pumunta, ilalabas ko ang recording na ito sa media!”Medyo nanginig ang kamay ni Luna na nakahawak sa phone.Lumamig ang puso niya. “Nirecord niyo ang pag uusap natin?”“Syempre.” Huminga ng malalim si Nata
Umikot ang mga mata ni Luna kay Joshua. Inagaw niya ang photo album at binalik niya ito sa mesa sa tabi ng kama. “Alas nueve ng umaga. Mr. Lynch, pwede kang magtago, pero hindi sa bahay ko.”Pagkatapos, naglakad siya papunta ng pinto at binuksan niya ito. “Pakiusap.”Bahagyang kumunot ang noo ni Joshua. “Pinapaalis mo ba ako?”Umirap si Luna, “Hindi pa ba halata ang ginagawa ko?”Tumahimik ng ilang saglit si Joshua. Pagkatapos, kinuha niya ang mga damit niya at sinuot niya ito bago siya lumabas ng pinto.Nung malagpasan niya si Luna, tumigil siya sa paglalakad. “Ibang babae ka na kapag suot mo na ang damit mo.”Nabigla ng ilang saglit si Luna. Nung bumalik na siya sa kanyang sarili, tapos na maghilamos si Joshua sa banyo.Tumingin siya ng malupit kay Joshua bago tumalikod at pumunta ng kabilang kwarto.Ang apartment ay may dalawang bedroom at isang hallway. Alam niya na papunta na sina Nellie at Neil, kaya’t inayos niya ang kwarto sa kabilang pinto para tulugan nila.Hindi siy
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya