Akala ni Luna ay pareho lang ang sagot ni Joshua sa sagot niya.Tutal, noong nagpakasal sila, si Luna lang ang may gusto kay Joshua, at ginagamit lang siya ni Joshua para lumaban sa pamilya nito.Hindi minahal ni Joshua si Luna sa mga oras na ‘yun, kaya hindi magugulat si Luna kung walang naalala si Joshua tungkol sa kasal nila.Kaya naman, wala siyang inaasahan masyado mula sa sagot ni Joshua, ngunit sa ikinagulat niya…Ngumiti si Joshua dahil dito. “Syempre naman. Naaalala ko pa rin ang dress na suot mo noong araw na ‘yun; ito ay isang puting bedazzled dress.”“Sa mga oras na ‘yun, hindi pa ipinakita ni Aura ang tunay na kulay niya, at kayong dalawa ay magkasundo pa. Noong una, pumili siya ng puting satin strapless dress para sayo, pero naisip mo na kulang pa ito. Sinabi mo pa…”Tinaas niya ang kamay niya at niyakap niya si Luna at nilagay niya ang ulo nito sa balikat niya. “Sinabi mo pa na dahil minsan ka lang magpapakasal, ang dress na susuotin mo dapat ay maganda at nakakaak
Huminto si Luna at lumingon siya para tumingin kay Joshua. “Sigurado ka ba dito?”Kahit na ang kasal ni Adrian ay tamang pagkakataon para mabunyag ang tunay na kulay niya, ang lahat ng mga kamag anak at kaibigan ni Joshua ay nandoon. Ang gawin ito ay para mabunyag ang drama nila Adrian at Rianna sa harap ng lahat ng kilala sila.Ito ay walang pinagkaiba sa pagbukas ng bandage at ipakita sa lahat ang lumang sugat niya.Tama lang ba ito?“Sigurado ako dito.” Ang tingin ni Joshua ay tila nasa malayong lugar. “Si Adrian ay isang walang hiyang lalaki; kung hindi ko siya haharapin sa harap ng lahat, magpapatuloy siya sa katayuan niya bilang tatay ko at pagsasamantalahan niya silang lahat.”Nakita niya na ang tunay na kulay ni Adrian pagkatapos ng pagkamatay ni Granny Lynch noong nakalipas na taon. Pagkatapos nito, hindi lang sa binawi niya ang mga asset sa pangalan nila Adrian at Michael, tumanggi rin siya na ibigay kay Adrian ang kahit anong pera maliban sa basic na allowance.Sa kany
8 p.m. na nang makarating ang eroplano sa Banyan City.Sina Anne at John ay hinihintay na sila kasama ang baby nila.Nang makita niya si Luna, nilagay ni Anne ang baby sa braso ni John at tumakbo siya patungo kay Luna. “Luna!”Sina Luna at Joshua ay naglalakad ng magkahawak ang kamay palabas ng terminal, at nang makita nila na tumatakbo si Anne patungo sa direksyon nila, agad niyang binitawan ang kamay ni Joshua para salubungin si Anne.Yumakap ng malaki si Anne kay Luna. “Hindi ako makapaniwala na umuwi ka na! Balak ko sanang bisitahin ka sa Merchant City! Sinabi sa akin ni Bonnie na may mga bagay ka pang dapat ayusin at hindi ka pa makakabalik sa Merchant City. Sinabi ko pa nga sa kanya na mangako siya na sabihin sa akin kapag bumalik ka na para lilipad kami nila John at sosorpresahin ka namin! Bakit bigla kayong nagdesisyon na bumalik?”Hindi mapigilan ni Luna na ngumiti sa tunog ng sabik na boses ni Anne. “Bumalik ako kasi kailangan ko.”Pagkatapos, hinawakan niya ang kamay n
Tumango si Joshua. “Tara na.”Nakahinga ng malalim si John, pagkatapos ay naglakad siya patungo sa tabi ni Anne at kinuha niya ang bata mula dito. “Tara na, lahat tayo.”Sumagot si Anne at kumapit siya sa braso ni Luna. “Tara na pala! Ang lugar na inihanda namin ni John para sa inyo ay pribado at eksklusibo; walang makakahanap sa inyo doon!”Kumunot ang noo ni Luna at lumingon siya para tumingin ng kakaiba kay Anne. “Ikaw ang naghanda ng tutuluyan namin?”Ito ay ang Banyan City—teritoryo ni Joshua, at marami siyang pagmamay ari na lugar dito sa bayan, kaya bakit nag abala sina Anne at John na maghanap ng lugar na tutuluyan nila?Hindi lang ‘yun, nag abala pa sila na maghanap ng lugar na pribado at eksklusibo?“Ako ang nagrequest nito.” Ngumiti si Joshua nang makita niya na nalilito si Luna. “Tinawagan ko si John bago tayo umalis ng Saigen City dahil dito.”Kumunot ang noo ni Luna sa pagkalito. “Bakit?”“Dahil ayaw kong malaman ng kahit sino na bumalik ako.” Sinuot ni Joshua ang
Kakaiba ang pakiramdam ni Luna sa sinabi ni Anne. “Ang tunay na pagkakakilanlan ni Shelly?”‘Bakit hindi ko narinig kay Bonnie ang tungkol dito?’ Ito ang naisip niya.Habang sinasamahan niya si Gwen sa Saigen City, hindi siya tumigil sa pakikipag usap sa mga tao sa Merchant City. Sina Rosalyn at Charles ay tumutulong sa pag alaga ng tatlong mga anak niya. Lagi rin siyang kinakausap nila Bonnie at Jim.Nasa video call pa siya kasama si Bonnie nitong umaga at nag uusap sila tungkol sa lawsuit. Gayunpaman, hindi niya pa narinig si Bonnie na binanggit ang kahit anong tungkol sa tunay na pagkakakilanlan ni Shelly.“Oo…” Tinikom ni Anne ang labi niya at tumingin siya kay Joshua, pagkatapos ay kay Luna. “Hindi niyo… ba alam?”Si Shelly ang nawawalang anak nila Luna at ni Joshua; si Bonnie ang nagsabi sa kanya tungkol dito. Paano ito naging posible na hindi ito sinabi ni Bonnie kela Luna at Joshua?“Alam ko,” Sumagot si Joshua na tila wala siyang pakialam bago pa sumagot si Luna. “Babang
Baka inaasahan na ni Joshua na mangyari ito, sa punto na hindi na siya nagulat nang sabihin ito ni John sa kanya. Ang ginawa niya lang ay kumunot ang noo at tumingin sa tanawin sa labas ng bintana.“Tama ka. Ito ang rason kung bakit bumalik ako para tapusin ito ngayon,” Ang sabi niya.Nalito si John. “Tutulong ba kayo kay Adrian para ayusin ang utang niya?”Ngumisi si Joshua at sinabi niya ng malamig, “Siya dapat ang responsable sa utang niya dahil siya ang nanghiram ng pera. Anak niya ako, pero wala akong obligasyon para tulungan siya na bayaran ang utang niya.”Umupo siya ng mas komportable. Malamig ang mga mata niya. “Syempre, umaasa ako na makita kung paano siya kikilos kapag naipit siya ng mga inuutangan niya.”Nakilala din ni Adrian si Rianna noong naipit siya. Isang hindi magaling na businessman si Adrian, ngunit si Rianna ay isang henyo sa business. Sa tulong ni Rianna, lumago ang Lynch Group at lumaki ito.Sa mga oras na ‘yun, hindi inaasahan ni Rianna na ang buhay niya
Hindi nagtagal, ang kotse nila ay dumating sa lugar na inihanda ni John para kela Luna at Joshua. Isa itong lugar na nasa city center, may dalawang bedroom dito. Kahit na maliit lang ang lugar, ang disenyo ng lugar ay komportable, katulad nito ang buhay ni Luna noong nakatira siya sa ibang bansa kasama ang tatlong mga bata.“Si Anne ang pumili ng lugar na ito,” Ipinagmamalaki ito ni John nang makita niya ang pagkagulat sa mga mata ni Luna. “Sinabi niya na sa nakalipas na limang taon na tumira kayo sa labas ng bansa, tumira ka sa ganitong lugar. Ngayon at nakipag balikan na kayo ni Mr. Lynch, hindi ka na titira sa isang maliit na lugar. Magandang ideya na maalala mo ang mga panahong ‘yun sa maikling pagpunta niyo dito.”Tumingin siya ng natutuwa kay Anne pagkatapos itong sabihin. “Mapagmalasakit talaga lagi si Anne.”Namula si Anne nang marinig niya ang mga salita ni John. Habang karga niya si Sammie gamit ang isang kamay, ginamit niya ang kabilang siko niya para tulakin si John. “Ma
Ngumiti si Joshua nang mabanggit ni Luna ang nawawalang anak nila. “Ang anak natin ay babalik sa atin kapag naging isang taong gulang na siya.”Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya kay Joshua. “Bakit sigurado ka? May nahanap ka bang impormasyon tungkol sa kanya?”“Oo.” Tumango si Joshua ng hindi nagdadalawang isip, ngunit hindi niya sinabi ang katotohanan kay Luna. “Sinisigurado lang namin. Ang resulta ay lalabas sa loob ng ilang araw.”Sa totoo lang, ang resulta ng paternity test nila Joshua, Luna, at Shelly ay lumabas na. Si Shelly nga ay ang tunay na anak nila, at ang puso niya ay sabik nang makuha niya ang resulta. Hindi niya inaasahan na si Jim ang kumuha sa anak nila pagkatapos itong kidnapin ni Hunter.Sa mga oras na ‘yun, hindi pa maganda ang relasyon nila Luna at Jim, at mukhang hindi pagbibigyan ni Luna si Jim. Sa sitwasyon na ‘yun, hindi sasabihin ni Jim kay Luna o kay Joshua na kinuha niya si Shelly.Sino ang mag aakala na mawawala ang mga alaala ni Jim pagkatapos?
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya