Bago pa matapos magsalita si Luna, bumukas ang pinto sa kwarto ni Gwen. Lumabas ng kwarto si Gwen at desperado niyang hinawakan ang mga kamay ni Rachel. “Ano ang nangyari, Dr. Liddell? Si Steven ba ay…” Namuo ang mga luha sa kanyang mga mata at tumitig siya kay Rachel. “Siya… Siya ba ay si Luke?” Nang makita ni Rachel ang mga mata ni Gwen, kinagat niya ang labi niya at nagbuntong hininga siya. Pagkatapos, hinawakan niya ang kamay ni Gwen. “Gwen, bakit hindi mo muna sabihin sa akin kung kamusta ka na?” Kakatanggap lang ni Gwen ng heart transplant noong nakalipas na dalawang buwan, at nag aalala si Rachel na ang puso ni Gwen ay hindi kakayanin ang mga balita na ibabahagi niya. “Mabuti naman ang kalagayan ko.” Kinagat ni Gwen ang labi niya at tumulo ang luha sa kanyang mukha. “Pakiusap, sabihin mo sa akin ang totoo, Dr. Liddell. Pangako, kakayanin ko ito.” Kumirot ang puso ni Luna nang makita niya ito. Naglakad siya patungo sa kanila at kinuha niya ang tissue at pinunasan niya
Biglang tumahimik ang buong kwarto. Kumunot ang noo ni Rachel at lumingon siya para tumitig kay Gwen na para bang hindi siya makapaniwala. Si Rachel ay isang doctor na dalubhasa sa pag gamot ng mga pasyente na comatose, kaya’t marami na siyang nakita na ganito at kalmado siya sa mga nakakastress na sitwasyon. Sa totoo lang, ang unang impresyon ni Rachel kay Gwen ay hindi maganda. Naalala ni Rachel ang maraming beses na sinubukan ni Gwen na tumakas mula kay Luke habang nasa Merchant City. Hindi lang ‘yun, nasaksihan niya pa na sinubukan ni Gwen na kumbinsihin si Kate na tulungan si Gwen para alagaan si Luke kapag wala na si Gwen. Kaya naman, naisip ni Rachel na si Gwen isang emosyonal na taong mabilis magbago ang isip. Gayunpaman, ang babaeng ito ay kalmadong tinatanong siya tungkol sa pagkamatay ni Luke na kalmado at nagulat si Rachel. Tumingin ulit siya kay Gwen ng nakakunot ang noo. “Akala ko ay pagkatapos makausap si Steven, ang utak mo ay puno lang ng pag iisip kay L
Kung ito nga ang nangyari… maipapaliwanag nito kung bakit malamig ang ugali ni Steven. Kinagat ni Gwen ang labi niya at naramdaman niya na tila umiikot ang ulo niya. Kumirot ang kanyang puso, at napaatras siya. Mabilis na lumapit si Luna para saluhin siya at niyakap siya nito. Pagkatapos umupo sa sofa, lumingon si Luna para tumitig kay Rachel. “Dahil sinabi mo na ang utak ni Steven ay nasa katawan ni Luke ngayon… paano naman si Luke?” Kinagat niya ang labi niya dahil sa kaba at tumingin siya kay Rachel na parang humihingi ng sagot. “Paano pala ang utak ni Luke? Ano ang nangyari sa lahat ng isipan, nakaraan, at kabuuan niya?” Ito rin ang tanong ni Gwen, gusto niyang malaman ang sagot. Kinagat niya ang labi niya at tumitig siya ng puno ng pag asa kay Rachel, umaasa siya na marinig ang sagot na gusto niya, ngunit… Pumikit si Rachel at nagbuntong hininga siya. “Inalis siguro nila ito at inilibing nila ito kasama ang katawan ni Steven.” Pagkatapos, tumahimik siya ng matagal
Tumahimik ang buong kwarto. Kumunot ang noo ni Rachel at tumingin muna siya kay Gwen, pagkatapos ay tumingin siya kay Luna. Sa huli, tumikhim siya at sumagot siya, “Alam ko na pareho kayong ayaw itong tanggapin, pero kailangan ko pa rin itong banggitin sa inyo.” “Si Gwen ay ang girlfriend ni Luke, hindi ang asawa niya. Kaya naman, sa legal na salita, wala siyang karapatan para magsalita para sa organ transplant na ito. Bukod pa dito, hindi obligado si Luke o ang pamilya niya na sabihin ang impormasyon sayo, kaya baka siya o ang kamag anak niya ang pumirma sa kasunduan na ito ng hindi mo nalalaman.” Kinagat ni Luna ang labi niya. “Si Luke ay isang ulila at wala siyang pamilya.” Napahinto si Rachel. “Edi ang tanging tao na kayang makapag desisyon para dito ay si Luke.” “Pero, ayon sa orihinal na plano niya, balak ni Luke na idonate ang puso niya kay Gwen pagkatapos niyang mamatay. Kaya naman, hindi posible na pumirma siya sa kasunduan nito sa pamilya Hughes o pamilya Miller p
Hindi inaasahan ni Rachel na biglang yuyuko si Gwen sa kanya, kaya huminto siya ng ilang sandali dahil sa gulat bago kumunot ang kanyang noo. “Gwen, kaibigan ka ni Luna, kaya kaibigan rin kita.” “Kahit hindi ako mabait sa ibang mga tao, hindi rin gawa sa bato ang puso ko, kaya hindi mo kailangan maging masyadong mabait sa akin.” Nagbuntong hininga siya at idinagdag niya, “Maghintay muna tayo hanggang sa lumabas ang DNA report bukas bago tayo magdesisyon sa dapat natin gawin, ayos lang ba?” Tumango si Gwen. Lumingon siya para tumingin kay Rachel ng huling beses bago siya bumalik sa kanyang kwarto. Pagkatapos isara ni Gwen ang pinto sa likod niya, nagbuntong hininga si Luna at tinapik niya ang balikat ni Rachel. “Nabigla ako dito.” Hindi niya inaasahan na si Rachel, na siyang laging kamado at malamig, ay kakausapin si Gwen ng maamo pagdating sa pasasalamat nito. Hindi lang ‘yun… Sa sobrang paninibago ni Luna ay hindi niya mapigilan na isipin na hindi ito si Rachel, kundi
Naaliw si Luna sa nanginginig na boses ni Theo. Nagbuntong hininga siya at muli siyang tumingin sa banyo, pagkatapos ay bumulong siya, “Nakita ko si Rachel na tumanggi sa phone call mo kanina.” Kinurot niya ang noo niya sa pagkayamot. “Sa tingin ko ay hindi siya papayag na sumama sa akin sa airport para sunduin ka.” Nagbuntong hininga si Theo nang marinig niya ito. “‘Yun ang rason kung bakit tumawag ako sayo; umaasa ako na makukumbinsi mo siya na makita ako…” Napuno ng pagkadismaya ang boses ni Theo. “Tutal, pumunta ako dito para lang makita siya, at gusto kong malaman niya kung gaano siya kahalaga para sa akin—mas higit pa sa pagpapahalaga ng fiance niya.” Hindi alam ni Luna kung ano ang isasagot niya dito. Malapit siya kay Caleb. Kaya naman, alam niya na ang engagement nila Rachel at Caleb ay peke—silang dalawa ay magkaibigan lamang. Kailangan ni Caleb ang engagement na ito para itago ang katotohanan na hindi siya mahilig sa babae, at gusto lang ni Rachel na pigilan si
Naghintay si Theo sa entrance ng airport sa kanyang manipis na damit ng halos kalahating oras. Nang isipin niya na baka mamatay na siya sa lamig, may isang kotse na huminto sa harap niya. Lumabas si Thomas sa kotse, tumingin siya sa lalaking may suot na manipis na trench coat sa klima na ito, at hindi niya mapigilan na ngumisi. “Diyos ko, isa kang sikat na sikat na artist. Bakit ang laki mong tanga?” Tumingin si Theo sa kanya, nakakunot ang noo. Naaalala niya ang taong ito; isa itong celebrity na sabi-sabi ay kasintahan ang isang katulong na nagtatrabaho para kay Luna. Hindi lang ‘yun, nabunyag noong magtagal na isa siyang pinsan ni Joshua. Dumilim ang ekspresyon ni Theo nang mapagtanto niya ito. Dahil si Thomas ang pumunta, ibig sabihin ay nandito rin si Joshua, ngunit hindi naman siya tumawag kay Joshua para sa tulong. Ibig sabihin ay si Luna ang nagpadala sa kanya. Ang rason kung bakit humingi ng tulong si Luna sa kanila ay… hindi niya nabago ang isip ni Rachel tungk
Bumuka ang sugat na gustong iwasan ni Theo dahil sa sinabi ni Joshua. Dumilim ang ekspresyon, at lumingon siya para tumitig sa bintana, umiwas siya sa tingin ni Joshua. “Pareho.” Lumingon si Thomas para tumingin kay Joshua. “Bakit mo kailangan patamaan ang sugat niya ng ganun?” Pagkatapos, tumingin siya kay Theo ng naaawa at sinabi niya, “‘Wag kang mag alala. Kailangan ng oras at pasensya para hintayin na magbago ang isip ng babaeng mahal mo.” Ngumisi si Joshua at tumaas ang kilay niya kay Thomas. “Nagulat ako at ikaw ang nagsabi niyan.” Sinabi ni Thomas na kailangan maghintay para magbago ang isip ng isang babae, ngunit hindi siya nagpakita ng kahit anong senyales ng pasensya sa paghuli sa puso ni Yannie. Umikot ang mga mata ni Thomas kay Joshua, ngunit hindi siya sumagot. Si Lucas, na siyang nakaupo sa driver seat, ay tumawa dahil dito. “Ito po ang unang beses na nakita ko na nagbiruan kayo ni Mr. Howard, Sir.” Sina Joshua at Thomas ay naging busy sa trabaho nila simula