Umikot ang mga mata ni Neil at sumandal siya sa sofa na parang tinatamad. Nagbuntong hininga si Joshua. “Kasalanan lahat ito ni Luna. Pinamihasa ka niya.”“Wala pong kinalaman ito kay Mommy. Sige po, uupo na ako ng maayos.” Hindi matiis ni Neil na marinig na pinupuna ang nanay niya, kaya’t umupo siya ng diretso. “Sige po. Ano po ang gusto niyong pag usapan?”“Si Alice ang nanay mo.” Tumingin ng seryoso si Joshua kay Neil. “Siyam na buwan niya kayong dinala sa sinapupunan niya at napunta pa siya sa isang aksidente habang buntis siya. Hindi naging madali para sa kanya ang buhay. Alam ko na matagal na panahon na kayong pinalaki ni Luna, pero hindi ibig sabihin nito na pwede kayong maging bastos kay Alice. Siya ang tunay na nanay niyo. Pareho kayong matalinong bata, kaya’t sigurado ako na maiintindihan niyo kung bakit wala siya para sa inyo. Pero ngayon bumalik na siya, dapat niyo siyang tratuhin ng may respeto na tulad ng nararapat sa kanya.”Umikot muli ang mga mata ni Neil. Syempre,
Tumingin ng nalilito si Neil kay Joshua. “Akala ko po sinabi niyo na hindi namin siya pwede tawagan.:Ngumisi si Joshua. “Kailan ka pa ba nakinig sa akin? Sa tingin mo hindi ko napansin ang bagong signal-jamming device na nilagay mo sa bahay?”Agad na yumuko si Neil sa kahihiyan. Noong pinakawalan si Luna mula sa kulungan, inutusan sila ni Joshua na ‘wag tawagan si Luna at binalaan pa sila na ita-track ang cellular signals nila kapag kinausap nila si Luna ng palihim.Walang magawa si Neil kundi humingi ng tulong mula kay Nigel para maginstall ng signal jammer sa loob ng bahay. Kapag bumukas ito, ang signal na ginamit nila para tawagan ang nanay nila ay hindi madedetect.Ngunit, hindi inaasahan ni Neil na matutuklasan ni Neil ang tungkol dito.“Okay, kaya… Pwede ko po siyang tawagan?” Ang maamong tanong ni Neil, tila nahihiya siya na nabunyag na ang plano niya. Tumalikod siya at sinubukan niyang tumakas ng kwarto.“Sandali lang.” Istrikto siyang pinahinto ni Joshua bago siya nakal
Binaba ni Alice ang tasa sa mesa at yumakap siya sa balikat ni Joshua. Nagsalita siya ng mahina sa tainga ni Joshua. “Akala ko ba wala ka nang trabaho ngayong gabi?”Kumunot ang noo ni Joshua. Normal para sa mag asawa ang ganito, pero tila nainis at nairita siya sa pagkilos ni Alice. Baka dahil matagal na silang nalayo sa isa’t isa, o baka dahil may nagbago.Pinag isipan ito ni Joshua bago niya tinanggal ang mga braso ni Alice na nasa balikat niya. Nabigla si Alice. Tila hindi ito napansin ni Joshua at sa halip ay kinuha niya ang tasa para uminom.Pagkatapos ng ilang higop, bumalik na siya sa sarili. “Alice, matulog ka na ngayon. Gusto ko pang tapusin ang ilang trabaho…”Sumimangot si Alice at tumingin siya ng galit. “Joshua, mas importante pa ba ang trabaho mo kaysa sa akin? Simula nung bumalik ako, hindi mo pa ako sinamahan ng tayo lang! Akala ba malapit tayo dati. Bakit nagbago?”Agad na kumunot ang noo si Joshua. Sumingkit siya at tumingin siya ng malapit kay Alice. “Sa tingin
Pagkatapos tumalikod, nakita ni Joshua ang bakas ng dugo sa kumot kung saan nakahiga si Alice kanina.Nagbuntong hininga si Joshua at nagiwan siya ng note sa kama. Pagkatapos, umalis na siya ng kwarto.Samantala, sa loob ng banyo, natuklasan ni Alice na may period pala siya ngayon. Sa sobrang inis niya ay parang gusto niyang ihampas ang ulo niya sa pader.Hindi siya makapaniwala sa maling pagkakataon na ito. Plano niyang akitin si Joshua para siya na ang asawa nito, pero biglang nasira ang plano niya dahil sa menstruation.Nilinis ni Alice ang kanyang sarili at kinalkal niya ang medicine cabinet hanggang sa mahanap niya ang birth control pill. Ininom niya ang pill ng isang lunok. Gagawin niya ang lahat para makasiping niya si Joshua!Lumabas ng banyo si Alice habang nakangiti, ngunit hindi niya na matagpuan si Joshua. Sa halip, may isang bowl lang ng mainit na soup sa mesa sa tabi ng kama, kasama ang isang pack ng mga tampon.May katulong na busy sa pagpalit ng kumot at punda ng
“Wala naman.” Tinikom ni Anne ang mga labi niya. “Tulad ng alam mo, ang ospital namin ang may pinakamagandang plastic surgery department sa buong Banyan City. Nung nakaraan, maraming tao ang naghanap sa amin kung may nakakita sa amin kay Hailey. Iniisip nila na baka dumaan siya sa ospital namin.”Nagpatuloy siya, “‘Yun nga, nabalitaan ko na obsessed ang Hailey na ‘yun sa plastic surgery simula nung iniwan siya ng nobyo niya. Planado ang kasal nila, pero ayaw siyang pakasalan nung lalaki.”Kalmadong sumubo si Luna ng pagkain gamit ang tinidor. “Ang nobyo niya ay walang iba kundi si Joshua Lynch.”Natulala si Anne. “Ibig sabihin… ang taong umagay sa nobyo niya ay…”“Ako.” Ngumiti si Luna kay Anne. “Nakakagulat, hindi ba?”Tumingin pa rin sa kanya si Anne. “Nakakagulat nga talaga.”Natapos na si Luna sa pagkain at binaba niya na ang kanyang kutsara at tinidor. Tumayo siya, kinuha ang kanyang coat, at sinabi niya kay Anne habang sinusuot ito, “Tulad ko, si Ms. Walter ay isang kawawan
Nagkibit balikat si Luna at binalik niya ang phone kay Shannon. “Bumalik na kayo sa trabaho. Hindi dapat kayo tumitingin sa ganitong bagay kapag oras ng trabaho.”Natulala si Shannon. “Director Luna, ayaw niyo po ba… ipaliwanag?”Tumingin sa kanya si Luna. “Bakit ko kailangan magpaliwanag sayo? Baka ganito ko nalang sasabihin: Walang maniniwala sa inyo kahit na magpaliwanag ako, kaya’t bakit ko sasayangin ang lakas ko?” Pagkatapos, tumalikod siya at bumalik siya sa opisina niya ng nakangiti.Sa katotohanan, walang pakialam si Luna kung pumunta si Alice sa media. Wala siyang pakialam kung nakita ng lahat ang article at inisip nilang lahat na isang siyang sakim at selosang babae. Matagal nang wala ang Luna na may pakialam sa opinyon ng iba, na sinusubukan pasayahin ang lahat ng nakikilala niya.Ang gusto niya lang gawin ay tapusin ang mga sketch sa oras para madala niya sa labas sila Neil at Nellie na tulad ng pinangako ni Joshua.Busy ulit siya ng buong araw. Nung dumating na ang o
Mahigpit ang hawak ni Luna kay Granny Lynch habang nakatitig siya ng masama dito. “Peke ang painting na nasira ko. Hindi naman ‘yun ang tunay, kahit na ‘yun man ang tunay, wala kayong karapatan na sermonan ako tungkol dito!”“Director Luna…” Biglang may kumatok sa pinto, at pumasok si Courtney. “Gusto ni Mr. Lynch na…” Tumigil si Courtney nang makita niya ang eksena sa harap niya. Mukhang nag aaway ang dalawang babae. Napunta ang tingin ni Courtney sa galit na ekspresyon ni Luna habang nakahawak sa mga braso ni Granny Lynch.Kahit na nabigla si Courtney, bumalik din siya sa kanyang sarili. Agad siyang lumapit. “Director Luna, bitawan mo si Granny Lynch. Siya ang lola ng CEO!”Pagkatapos niyang sabihin ito, sumimangot si Granny Lynch at tumili siya. “Ang sakit! Masakit! Nabalian ata ako! Mahigpit ang hawak niya sa braso ko. Nabali ata ang buto ko!”Nakakuha ng atensyon ng lahat ng tao sa kwarto ang mga sigaw ni Granny Lynch. Lumapit ang mga empleyado sa pinto ni Luna, sinubukan nila
Dinala ni Courtney si Luna at Theo sa opisina ni Joshua. Nang makarating sila, nakaupo si Granny Lynch sa sofa habang gumagawa ng eksena. “Joshua, matanda na ako, at hindi na kasingtibay ng dati ang mga buto ko. Mahigpit ang hawak sakin nung babaeng Luna kanina. Akala ko mababali na ang mga buto ko!” “May halagang sampung milyong dolyar ang painting! Hindi maliit na halaga ‘yun. Paano mo nabayaran ‘yun ng basta basta lang? Alam mo ba na pwede kong bumili ng isang buong set ng alahas ni Moon sa ganung halaga?” Narinig nila Luna at Theo ang mga reklamo ni Granny Lynch mula sa labas ng pinto. Nakinig dito si Theo ng may seryosong ekspresyon. Ngunit, pagkatapos ng ilang saglit, tumingin siya kay Luna ng naaaliw. “Mukhang fan rin si Granny Lynch ng mga gawa mo.” Ngumisi si Luna ngunit hindi siya sumagot. Mahinang kumatok sa pinto si Courtney bago siya pumasok ng kwarto. “President Lynch, nandito na po si Director Luna.” Nakaupo si Joshua sa upuan niya habang kurot niya ang kanya
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya