Nang marinig ni Adrian ang balita tungkol dito, agad siyang nagpadala ng tao para hulihin sina Rianna at Eanne mula sa kindergarten. Bukod pa dito, pinahiya at ininsulto niya si Rianna sa harap ni Eanne bago niya pinadala si Rianna sa mental hospital. Pagkatapos ng tatlong araw, pinakawalan ni Adrian si Eanne, na siyang mabilis na pumunta sa mental hospital at natuklasan na nagpakamatay na si Rianna. Ang walang buhay na kamay ni Rianna ay nakahawak ng mahigpit sa isang liham na sinulat niya pagkatapos niyang mabaliw. Ito ay isang liham para kay Joshua, at may dalawang pangungusap lang dito. [Ako ang nanay mo. Joshua, mahal kita.] Yakap ni Eanne ang bangkay ni Rianna at umiyak siya ng matagal. Bago siya umalis ng Banyan City, nakita niya ang gusto sabihin ni Rianne kay Joshua bago ito mamatay, ngunit hindi siya piinayagan sa hiling niya. Ang mga tao na nagbalik ng mensahe ka Joshua ay sinabi na matagal nang pumanaw ang nanay niya. Sinabi niya pa na isang matalinong babae ang n
Kumunot ang noo ni Thomas at wala siyang nasabi sa mga salita ni Yannie. Iniisip ni Yannie na pinag iisipan ni Thomas ang lohika niya dahil sa pagiging tahimik nito, mabagal niyang kinumbinsi si Thomas, “Thomas, alam ko na hindi mo masyado gusto si Joshua, pero hindi mo pwedeng sabihin na masama siya dahil lang masamang tao ang tatay niya at wala siyang alam noong limang taong gulang pa lamang siya.” Kahit na nagdadalawang isip si Yannie kung maniniwala siya kay Thomas, hindi niya pa rin alam kung isang masamang lalaki si Joshua o hindi. Sa nakaraan, alam niya na ang ugali ni Joshua dahil sa pagtrato nito sa nanay niya, kay Luna, sa tatlong mga anak nito, at kay Riley. Bukod pa dito… si Thomas ay nasa Merchant City ng higit sa isang buwan na. Simula sa unang araw na dumating siya, pinuntirya niya sina Joshua at Luna, at ginamit niya pa ang pagiging ambassador sa jewelry company ni Luna para takutin si Luna. Kahit sa pananakot at hamon ni Thomas, walang ginawa si Joshua kundi an
Kumunot ang noo ni Thomas at sumandal siya sa upuan ng kotse. Pumikit siya at inutos niya, “Lumabas ka ng kotse!” Kinagat ni Yannie ang labi niya at tumingin ulit siya kay Thomas. Pagkatapos, habang luhaan ang mga mata niya, galit niyang sinabi, “Sige!” Bumukas ang pinto, bumaba siya ng kotse, at umalis siya ng hindi tumitingin sa likod. “Sir, ako…” Kumunot ang noo ng driver nang makita niya na naglalakad ng galit si Yannie. “Kailangan po ba natin siyang habulin?” Nainis dito si Thomas. “Bakit ko naman gagawin ‘yun? Kung gusto niyang umalis, umalis siya!” Pagkatapos, humina siya ng malalim. “Pupunta tayo sa bar.” Nanatiling tahimik ang driver bago siya sumagot, “Sir, hindi na po kayo pwedeng uminom base sa kondisyon niyo ngayon. Bakit hindi po… natin habulin si Ms. Yannie at ipaliwanag ito sa kanya?” Ngumiti ng mapait si Thomas. “Ipaliwanag ang ano?” Sinabi niya kay Yannie na ang pagkamuhi niya para kay Joshua ay dahil gusto niyang maintindihan siya ni Yannie at umaasa
Si Luna, na siyang nagluluto, ay huminto. “Nagtatrabaho si Joshua.” Noong umuwi si Luna, tumawag siya kay Joshua at tinanong niya kung uuwi ito para maghapunan. Minsan lang magluto ng hapunan si Luna, kaya’t umaasa siya na uuwi si Joshua para kumain ng hapunan kasama sila ng mga bata.” Gayunpaman, sinabi ni Joshua na may appointment na siya para makipagkita sa business partner niya sa Dark Night Bar ngayong gabi. Kaya naman, naawa si Luna kay Joshua dahil hindi siya makakakain ng masarap na pagkain niya ngayon. Si Luna ay hindi isang tao na aabalahin sa trabaho ni Joshua dahil lang gusto niyang umuwi ito para maghapunan ng sabay. Gayunpaman, hindi niya inaasahan na makita si Yannie dito, hinahanap si Joshua. Nag isip siya ng ilang sandali bago siya pumunta sa pinto habang tinatanggal ang apron. “Bakit hindi ko siya tawagan at pabalikin ko siya ngayon?” Agad na umiling si Yannie. “Hindi, ayos lang. Ayos lang na sabihin ko na lang sayo.” Kasal na sina Luna at Joshua, at mahal n
Naalala ni Yannie na galit na galit siya noong sinabi ni Thomas na anak niya si Riley. Pinagalitan niya pa si Thomas at tinanong niya kung ilang babae na ang nakasama nito. Bukod pa dito… Tumingin si Yannie sa puting shirt niya na may light green na palda. Nang ipasa ni Thomas kay Yannie ang damit na ito, sinabi niya na inihanda niya ito para sa nanay ni Riley. Kaya naman… ang damit na ito ay para sa kanya, hindi ba? Kinagat ni Yannie ang labi niya at tinanggap niya ang DNA paternity test report mula kay Luna. Nakalagay sa report na si Riley ang anak niya. Sila ni Thomas ay ang mga magulang ni Riley! Ang anak niya ay hindi pa patay! Buhay pa siya doon sa hospital! Naramdaman niya na dumadaloy ang dugo sa katawan niya habang iniisip ito, tumingin siya ng sabik kay Luna. “Luna… Nananaginip ba ako? Hindi ako nananaginip ngayon, hindi ba?” Si Riley, ang Riley niya! Sa simula na nakita niya si Riley, naisip niya na cute si Riley at nagustuhan niya ito. Gustong gusto niya si Ri
Samantala, sa Dark Sky Bar…Nakaupo si Thomas sa bar at sunod-sunod na tinungga ang baso. Ang kanyang pagdating ay biglaan kaya't ang may-ari ay walang oras upang alisin ang lahat sa bar.Hindi nagtagal, nakilala siya ng mga tao. Kumalat ang balita, at marami ang nagsimulang pumunta para tingnan ang superstar na umiinom sa bar. Ilang sandali pa ay dinagsa ng mga tao ang bulwagan sa unang palapag.Ang ilan ay humahanga sa kanyang alindog, ang ilan ay kumukuha ng kanyang mga larawan, habang ang iba ay humugot ng lakas ng loob at kinausap siya, pinalibutan siya.Gayunpaman, walang pakialam si Thomas sa kanila. Sumandal siya sa bar at nagpatuloy sa pag-inom. Ang tanging nakikita lang niya ay kung paano lumabas ng kotse si Yannie ng walang emosyon at kung paano nito ipinaglaban si Joshua.Bigla, nakaramdam siya ng labis na kalungkutan, labis na kahabag-habag, at walang magawa, na parang walang nakakaunawa sa kanya sa mundo.Noong bata pa siya, ang tiyahin niya ang pinahahalagahan niya
Ang mga kilalang tao sa mga araw na ito ay may posibilidad na mawalan ng kontrol. Alam nilang magdudulot sila ng kaguluhan sa pamamagitan ng pagpapakita sa publiko, ngunit gusto pa rin nilang lumabas nang walang anumang pagbabalatkayo."Mr. Lynch, wag na lang natin pansinin," sabi ni Nathan Allen habang itinataas ang baso. Siya ang may business appointment kay Joshua. "Kailangan kong magpasalamat sa iyo at kay Ms. Luna sa pag-aalaga kay Theo sa lahat ng oras na ito. Kung hindi dahil sa inyo, hindi namin malalaman na hindi na niya ginugulo si Ms. Luna at hinahabol ang isang doktor na ikakasal na. Sa pagkakataong ito, nandito kami ng nanay niya para ibalik siya."Napapikit si Joshua at tumingin kay Nathan. "Mr. Allen, inimbitahan kita dito para makipag-usap sa iyo tungkol sa negosyo, hindi dahil gusto kong panghimasukan mo ang relasyon ni Theo at Dr. Liddell."Pagkatapos noon, huminto siya saglit bago nagpatuloy, "Higit pa rito...maaaring may mga pagkakataong magkaayos pa para kay The
"Bitiwan mo ako..." Kahit na lasing na si Thomas, masasabi niyang hindi si Yannie ang babaeng nasa harapan niya. Tinulak niya si Wendy at pasuray na bumalik sa upuan niya. "Gusto kong uminom ng higit pa... hindi ako lasing! Hindi ko kailangan magpahinga!"Pagkatapos noon, kumuha siya ng pera at hinampas ito sa bar. "Ihain mo sa akin ang aking inumin!"Hindi nangahas ang bartender na kunin ang kanyang pera habang tinitingnan kung gaano kalasing si Thomas. Tiningnan niya ng masama si Wendy bago niya sinulyapan si Thomas. "Mr. Howard," mahina niyang sagot, "hindi ka na pwedeng uminom."Ngumisi si Thomas, "Bakit hindi? May pera ako!"Inilabas niya ang isang itim na kard mula sa kanyang bulsa at ibinagsak iyon sa mesa, na labis na ikinagulat ni Wendy na lumuwa ang mga mata nito.Nakilala niya ang itim na card na iyon. Ito ay isang limitadong itim na card na inisyu ng pinakamalaking bangko sa mundo 30 taon na ang nakakaraan!Dalawa lang ang kard na ganito sa mundong ito. Ang isa ay nas
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya