"Bitiwan mo ako..." Kahit na lasing na si Thomas, masasabi niyang hindi si Yannie ang babaeng nasa harapan niya. Tinulak niya si Wendy at pasuray na bumalik sa upuan niya. "Gusto kong uminom ng higit pa... hindi ako lasing! Hindi ko kailangan magpahinga!"Pagkatapos noon, kumuha siya ng pera at hinampas ito sa bar. "Ihain mo sa akin ang aking inumin!"Hindi nangahas ang bartender na kunin ang kanyang pera habang tinitingnan kung gaano kalasing si Thomas. Tiningnan niya ng masama si Wendy bago niya sinulyapan si Thomas. "Mr. Howard," mahina niyang sagot, "hindi ka na pwedeng uminom."Ngumisi si Thomas, "Bakit hindi? May pera ako!"Inilabas niya ang isang itim na kard mula sa kanyang bulsa at ibinagsak iyon sa mesa, na labis na ikinagulat ni Wendy na lumuwa ang mga mata nito.Nakilala niya ang itim na card na iyon. Ito ay isang limitadong itim na card na inisyu ng pinakamalaking bangko sa mundo 30 taon na ang nakakaraan!Dalawa lang ang kard na ganito sa mundong ito. Ang isa ay nas
Hindi alam ng maraming tao na nakakulong si Wendy. Kung magpasya si Joshua na sabihin sa lahat na siya ay nakakulong dahil inilantad niya ang privacy ng ibang tao sa isang live stream…hindi na siya magkakaroon ng pagkakataong magtrabaho sa industriya ng entertainment!Huminga ng malalim si Wendy at ibinalik ang tingin sa mga assistant niya. "Tara na."Sa sandaling ito, wala siyang lakas at tapang na labanan si Joshua. Kailangan niyang makapagtrabaho sa entertainment industry.Pagkatapos ng ilang hakbang, na bitter pa rin, lumingon siya at tumingin kay Joshua. "Kung tama ang pagkakaalala ko, ang negosyo mo sa Merchant City ay nagambala at pinakialaman ng isang tao mahigit isang buwan na ang nakalipas. Bakit ka lumabas ngayon?"Kitang-kita ang totoong tanong ni Wendy. Nakikialam si Thomas sa negosyo ni Joshua, kaya bakit paulit-ulit na gustong tulungan ni Joshua si Thomas?Alam ni Joshua ang itinatanong niya. Kinagat ni Joshua ang labi niya at ngumiti. "Kasi may pinsan ako. Howard a
Umuwi si Joshua at tumuloy sa study room. Nang itulak niya ang pinto para pumasok, nakita niya si Luna na nagbabasa ng impormasyong hinanap para sa kanya ni Nigel.Sinabi na ni Yannie kay Luna ang lahat ng sinabi ni Thomas sa kanya, kasama na ang katotohanan tungkol sa pagkamatay ng ina ni Joshua. Ang unang ginawa ni Luna pagkatapos makinig ay sabihin ito kay Joshua. Pangalawa, tinulungan niya si Nigel sa paghahanap ng anumang mga rekord.Masyado niyang naiintindihan si Joshua. Kung hindi niya hiningi kay Nigel na tumulong sa imbestigasyon, ipapagawa niya ito kay Lucas. Sa halip ay ginawa niya ito nang mag-isa at nagpatulong kay Nigel kaysa hintayin si Lucas mag-imbestiga o walang gawin tungkol dito.Nag-summer break na rin si Nigel. Hindi na niya kailangang pumasok sa paaralan at may maraming oras sa kanyang mga kamay."Anong binabasa mo?"Pagkapasok sa study room, hinubad ni Joshua ang kanyang kurbata at naglakad. Ipinatong niya ang isang kamay sa mesa at isa pa sa baywang ni Lu
Hindi alam ni Luna kung matatawa o maiiyak.Agad siyang kumawala sa yakap ni Joshua. "Nigel...""Magpatuloy kayong dalawa." Binuksan niya ang pinto ng study room. "Aalagaan ako ng mga kapatid ko."Nag-isip siya saglit bago sinabing, "Aalagaan din ako ni Tita Yannie."Pagkatapos, isinara niya ang pinto at umalis.Medyo namula si Luna. Bago pa siya makapagsalita ay yumakap si Joshua sa bewang niya mula sa likod. "Napakamaunawain ng bata. Hindi naman natin siya mabibigo ngayon diba?"Pagkatapos, marahan niyang hinalikan ang mga pisngi nito.Ramdam ang init ng kanyang puso, sumikip ang puso ni Luna. Lumingon siya para tingnan ang angular na mukha nito. "Joshua.""Hmm?""Nahanap na namin ang mga magulang ni Riley." Ngumuso si Luna. Sa huli, hindi pa rin niya maiwasang ilabas ang paksang ito. "Kailan... Kailan natin mahahanap ang anak natin?"Nangahas lang siyang ilabas ang paksang ito ngayong sila lang ni Joshua sa sandaling iyon..Noong araw na iyon, nang makita niyang magkasama
Natigilan si Luna habang hindi makapaniwalang nakatingin kay Joshua. "I—ikaw...ibinalik mo si Thomas?""Mhm. Lasing siya sa isang bar, at nabangga ko siya."Mas hinigpitan ni Joshua ang pagkakahawak kay Luna habang ipinatong ang baba sa ulo nito at marahang hinahalikan ang mabangong buhok nito. "Nasa baba siya ngayon. Si Yannie ang nag-aalaga sa kanya."Huminto sandali si Luna bago maalala na sa una ay gustong umalis ni Yannie ngunit pinipigilan siya ni Nellie, gusto niyang tingnan nito ang kanyang mga disenyo.Ibig sabihin...Nalaman ni Yannie na ibinalik ni Joshua si Thomas? Masyadong nagkataon iyon."Hindi ito nagkataon." Mukhang nahulaan na ni Joshua ang iniisip ni Luna at hindi niya maiwasang mapangiti. Marahan niyang inabot ang kamay at ginulo ang buhok ni Luna. "Nakuha ko si Nellie na mapanatili si Yannie."Mula sa taas ng ulo ni Luna ang malalim na boses ni Joshua. "Kung totoo nga ang sinasabi sa iyo ni Yannie, baka higit pa sa inaakala ko ang hindi pagkakaunawaan ni Thoma
Hanggang sa nagsara ang pinto ng study room ay tuluyang nagpakawala ng buntong-hininga si Joshua. Napasubsob siya sa upuan sa gilid na para bang nauubos ang lakas niya.Pumikit siya. Paulit-ulit sa kanyang tenga ang mga sinabi ni Luna sa kanya.'Si Thomas ay palaging may pagtatangi sa iyo. Ang totoo, dahil sa nanay mo.''Joshua, hindi namatay ang nanay mo sa panganganak. Pinatay siya ng iyong ama.''Tungkol sa mga bagay na nangyari noong ikaw ay limang taong gulang...hindi mo kasalanan. Hindi mo kailangang sisihin ang iyong sarili.'Napangiti si Joshua ng masama sa sarili.Paanong hindi niya kasalanan iyon? Paanong hindi siya masisisi?Bagaman hindi niya malinaw na matandaan ang kanyang mga alaala noong siya ay limang taong gulang, naalala niya ang isang baliw na babae na sumugod sa kanya, na humiling sa kanya na tawagin siyang kanyang ina.Noon, mature na siya para sa isang limang taong gulang. Alam din niyang pumanaw na ang kanyang ina at hindi na babalik. Gayunpaman, ang lah
"Joshua, alam kong hindi mo ako gusto. Naiinis ka pa nga sa akin, pero kung may pagpipilian pa ako, hindi na kita hahanapin."Nagsimulang magreklamo si Adrian, "Noong nakaraan, isang grupo na tinatawag na Orming Tech ang pumunta sa Banyan City para magnegosyo. Naghanap sila ng makakasama at nakita nila ako.”"Alam mo kung gaano ako kaingat. Nung una, hindi ko naisip na magtrabaho sa kanila, pero wala akong choice. Ang galing nilang mag-brainwash ng tao. Pagkatapos ma-brainwash ang tita mo, pinilit niya akong mag-invest sa kanya.”"Nagkaroon ako ng panandaliang paglipas ng paghuhusga, kaya pumayag ako at inilagay ko pa ang lahat ng pera ko dito.”"Akala ko noong una ay kikita ako diyan at magkaroon ng magandang buhay kasama ang tiyahin mo, ngunit..."Nang marinig ang sinabi ni Adrian, naningkit ang tingin ni Joshua. Mabilis siyang nag-type sa kanyang computer para hanapin ang kamakailang balita ng Banyan City.Matagal na niyang hindi pinapansin ang mga bagay-bagay sa Banyan City,
Kaya naman sa sandaling iyon, kahit na pumanaw na si Rianna ng halos 30 taon, halos hindi na maalala ni Adrian ang kanyang hitsura. Halos nakalimutan na rin ni Adrian ang lahat tungkol sa kanya.Kaya, pagkatapos ng ilang sandali na tumahimik, sa huli, isang beses na lang niyang nasabi, "Siya ay tunay na isang dakilang tao. Nakakalungkot lang na nagkaroon siya ng ganoong kaikling buhay."Umismid si Joshua na nakikinig sa nagsasalitang si Adrian. Naging malamig ang kanyang puso. "May iba pa akong gagawin, kaya tatapusin ko na ang tawag na ito."Huminga ng malalim si Joshua at kalmadong idinagdag, "Kukunin ko si Lucas na maglipat ng labinlimang libo sa iyo.""Labinlimang libo?" Biglang nagalit si Adrian. "Paano naging sapat ang labinlimang libo para sa sinuman? Nagbibiro ka ba Joshua? Mayroon kang mga ari-arian na nagkakahalaga ng bilyon, ngunit labinlimang libo lamang ang ibinibigay mo sa iyong ama? Hindi mo ba inisip na pagtatawanan ka ng ibang tao kapag narinig nila iyon?"Ngumisi