Hindi alam ni Luna kung matatawa o maiiyak.Agad siyang kumawala sa yakap ni Joshua. "Nigel...""Magpatuloy kayong dalawa." Binuksan niya ang pinto ng study room. "Aalagaan ako ng mga kapatid ko."Nag-isip siya saglit bago sinabing, "Aalagaan din ako ni Tita Yannie."Pagkatapos, isinara niya ang pinto at umalis.Medyo namula si Luna. Bago pa siya makapagsalita ay yumakap si Joshua sa bewang niya mula sa likod. "Napakamaunawain ng bata. Hindi naman natin siya mabibigo ngayon diba?"Pagkatapos, marahan niyang hinalikan ang mga pisngi nito.Ramdam ang init ng kanyang puso, sumikip ang puso ni Luna. Lumingon siya para tingnan ang angular na mukha nito. "Joshua.""Hmm?""Nahanap na namin ang mga magulang ni Riley." Ngumuso si Luna. Sa huli, hindi pa rin niya maiwasang ilabas ang paksang ito. "Kailan... Kailan natin mahahanap ang anak natin?"Nangahas lang siyang ilabas ang paksang ito ngayong sila lang ni Joshua sa sandaling iyon..Noong araw na iyon, nang makita niyang magkasama
Natigilan si Luna habang hindi makapaniwalang nakatingin kay Joshua. "I—ikaw...ibinalik mo si Thomas?""Mhm. Lasing siya sa isang bar, at nabangga ko siya."Mas hinigpitan ni Joshua ang pagkakahawak kay Luna habang ipinatong ang baba sa ulo nito at marahang hinahalikan ang mabangong buhok nito. "Nasa baba siya ngayon. Si Yannie ang nag-aalaga sa kanya."Huminto sandali si Luna bago maalala na sa una ay gustong umalis ni Yannie ngunit pinipigilan siya ni Nellie, gusto niyang tingnan nito ang kanyang mga disenyo.Ibig sabihin...Nalaman ni Yannie na ibinalik ni Joshua si Thomas? Masyadong nagkataon iyon."Hindi ito nagkataon." Mukhang nahulaan na ni Joshua ang iniisip ni Luna at hindi niya maiwasang mapangiti. Marahan niyang inabot ang kamay at ginulo ang buhok ni Luna. "Nakuha ko si Nellie na mapanatili si Yannie."Mula sa taas ng ulo ni Luna ang malalim na boses ni Joshua. "Kung totoo nga ang sinasabi sa iyo ni Yannie, baka higit pa sa inaakala ko ang hindi pagkakaunawaan ni Thoma
Hanggang sa nagsara ang pinto ng study room ay tuluyang nagpakawala ng buntong-hininga si Joshua. Napasubsob siya sa upuan sa gilid na para bang nauubos ang lakas niya.Pumikit siya. Paulit-ulit sa kanyang tenga ang mga sinabi ni Luna sa kanya.'Si Thomas ay palaging may pagtatangi sa iyo. Ang totoo, dahil sa nanay mo.''Joshua, hindi namatay ang nanay mo sa panganganak. Pinatay siya ng iyong ama.''Tungkol sa mga bagay na nangyari noong ikaw ay limang taong gulang...hindi mo kasalanan. Hindi mo kailangang sisihin ang iyong sarili.'Napangiti si Joshua ng masama sa sarili.Paanong hindi niya kasalanan iyon? Paanong hindi siya masisisi?Bagaman hindi niya malinaw na matandaan ang kanyang mga alaala noong siya ay limang taong gulang, naalala niya ang isang baliw na babae na sumugod sa kanya, na humiling sa kanya na tawagin siyang kanyang ina.Noon, mature na siya para sa isang limang taong gulang. Alam din niyang pumanaw na ang kanyang ina at hindi na babalik. Gayunpaman, ang lah
"Joshua, alam kong hindi mo ako gusto. Naiinis ka pa nga sa akin, pero kung may pagpipilian pa ako, hindi na kita hahanapin."Nagsimulang magreklamo si Adrian, "Noong nakaraan, isang grupo na tinatawag na Orming Tech ang pumunta sa Banyan City para magnegosyo. Naghanap sila ng makakasama at nakita nila ako.”"Alam mo kung gaano ako kaingat. Nung una, hindi ko naisip na magtrabaho sa kanila, pero wala akong choice. Ang galing nilang mag-brainwash ng tao. Pagkatapos ma-brainwash ang tita mo, pinilit niya akong mag-invest sa kanya.”"Nagkaroon ako ng panandaliang paglipas ng paghuhusga, kaya pumayag ako at inilagay ko pa ang lahat ng pera ko dito.”"Akala ko noong una ay kikita ako diyan at magkaroon ng magandang buhay kasama ang tiyahin mo, ngunit..."Nang marinig ang sinabi ni Adrian, naningkit ang tingin ni Joshua. Mabilis siyang nag-type sa kanyang computer para hanapin ang kamakailang balita ng Banyan City.Matagal na niyang hindi pinapansin ang mga bagay-bagay sa Banyan City,
Kaya naman sa sandaling iyon, kahit na pumanaw na si Rianna ng halos 30 taon, halos hindi na maalala ni Adrian ang kanyang hitsura. Halos nakalimutan na rin ni Adrian ang lahat tungkol sa kanya.Kaya, pagkatapos ng ilang sandali na tumahimik, sa huli, isang beses na lang niyang nasabi, "Siya ay tunay na isang dakilang tao. Nakakalungkot lang na nagkaroon siya ng ganoong kaikling buhay."Umismid si Joshua na nakikinig sa nagsasalitang si Adrian. Naging malamig ang kanyang puso. "May iba pa akong gagawin, kaya tatapusin ko na ang tawag na ito."Huminga ng malalim si Joshua at kalmadong idinagdag, "Kukunin ko si Lucas na maglipat ng labinlimang libo sa iyo.""Labinlimang libo?" Biglang nagalit si Adrian. "Paano naging sapat ang labinlimang libo para sa sinuman? Nagbibiro ka ba Joshua? Mayroon kang mga ari-arian na nagkakahalaga ng bilyon, ngunit labinlimang libo lamang ang ibinibigay mo sa iyong ama? Hindi mo ba inisip na pagtatawanan ka ng ibang tao kapag narinig nila iyon?"Ngumisi
Buong gabing natulog si Thomas. Pagkagising niya, hapon na pala.Sa sandaling imulat niya ang kanyang mga mata, bumungad sa kanya ang hindi pamilyar na silid na kinaroroonan niya, at agad na blangko ang kanyang isip.Inabot niya ang kamay niya at minasahe ang tumitibok niyang glabella. Hindi niya maalala, sa buong buhay niya, kung nasaan siya o kung paano siya nakarating doon.Itinulak niya ang sarili sa pag-upo at napagtantong nasa guest room siya na may mga simpleng dekorasyon. May painting sa dingding, at ang signature sa ibaba ng painting ay si Theo Allen.Kumunot ang noo ni Thomas. Si Theo Allen? Hindi ba iyon ang artistang malapit kina Luna at Joshua?Saan ang lugar na ito? Bakit nandito ang painting ni Theo?Sa sandaling iyon, narehistro niya na may dumidiin sa kanyang mga binti. Ibinaba niya ang ulo upang makita si Yannie, nakahiga sa tabi ng kanyang mga binti at mahimbing na natutulog. Ang braso nito ang nakadiin sa kanyang binti.Medyo magulo ang buhok nito. Mukha iton
Ibig sabihin mas pa ang utang na loob ni Thomas kay Joshua.Sa pag-iisip ng lahat ng iyon, ang gulo na ng isip ni Thomas. Ayaw niyang makialam pa kay Joshua at hindi rin niya gustong makita ang pagkukunwari niya."Hindi mo kailangang makaramdam ng hindi komportable tungkol dito."Parang nababasa niya ang nasa isip niya, napabuntong-hininga si Yannie. "Ayaw ni Mr. Lynch na sabihin ko sa iyo ang lahat ng ito. Mataas daw ang tingin mo sa sarili mo, kaya tiyak na tatanggihan mo ang anumang tulong. Kaya, umalis sila ni Luna ng madaling araw, tayong dalawa lang at ang tatlong bata sa bahay ang naiwan.”"Pinayagan ako ni Mr. Lynch na paalisin ka pagkatapos mong magising. Maaari kang magpanggap na hindi nangyari ang insidenteng ito."Pagkatapos, inilagay ni Yannie ang malinis na damit ni Thomas sa kanyang harapan. "Magbihis ka na at umalis ka na. Hihintayin kita sa labas."Pagkatapos, nang hindi naghihintay ng tugon mula sa kanya, tumalikod si Yannie at umalis.Nakasandal si Thomas sa u
Si Lucas ay nakatayo sa may entrance ng Lynch Group building, mukhang problemado habang may kausap sa telepono. Hindi niya napansin ang sasakyan sa malapit o si Thomas, na nasa kotse."Sir, walang kwenta ang pananakot sa akin. Mas alam mo kung ano ang ugali ni Mr. Lynch kaysa sa akin. Kung ang isang assistant na tulad ko ay madaling mabago ang kanyang mga desisyon sa ilang mga salita, hindi siya si Joshua Lynch."Pagkatapos, bumuntong-hininga si Lucas. "Pumayag si Mr. Lynch na bigyan ka ng labinlimang libo, at ipinapayo ko sa iyo na kunin mo ito. Dahil sa iyo, siya ay na-misunderstood ng ibang tao. Nakipag-ugnayan na siya sa pamilya Moore. Dapat mong...ipagdasal ang iyong sarili."Pagkatapos, bumuntong hininga si Lucas at agad na ibinaba ang tawag.Itinago niya ang phone niya. Nang tumalikod siya at babalik na sana sa gusali, napansin niyang nakaparada ang sasakyan sa malapit. Kumunot ang noo niya at walang malay na naglakad papunta sa sasakyan na para bang gusto niyang makita kung