Napuno ng pagdududa ang mukha ni Gwen nang itanong niya ito. Hindi mapigilan ni Luke na ngumiti habang tumingin siya sa kabadong tingin ni Gwen. “Ano ba ang dapat kong marinig?” Pagkatapos sumandal siya sa frame ng pinto at itinaas niya ang baba ni Gwen, pinilit niya itong tumingin sa kanya. May sinabi ka ba kay Luna na ayaw mong marinig ko?” Sinasadya itong itanong ni Luke, ngunit para kay Gwen, naisip niya na walang narinig kahit ano si Luke. Nakahinga na siya ng maluwag. “Wala. Kausap ko lang is Luna tungkol sa mga pambabaeng bagay na hindi mo dapat marinig.” Ngumisi si Luke at lumapit siya para halikan sa labi si Gwen. “Malapit na ang oras. Dapat niyo nang dalhin si Bonnie sa hall.” Pagkatapos, lumapit siya sa tainga ni Gwen at sinabi niya ng mababa at mapanuksong boses, “Kung may gusto kang pag usapan na pribado, pwede mo sabihin sa akin sa kama mamayang gabi.” Tumigas ang buong katawan ni Gwen nang marinig niya ito, at makalipas ang ilang sandali, namula ang kanyan
Nakakaaliw dapat ang makita ang mag-ama na magkasama sa altar, ngunit mahirap tumawa para sa kahit sino dahil sa seryosong mukha nila. Ang mood sa kwarto ay mabigat at mahirap huminga. Nang makita ni Jim na parating na si Bonnie, huminga siya ng malalim at lumapit siya dito, hawak niya ang bouquet sa kanyang mga kamay. Sa huli, lumuhod siya sa isang tuhod sa harap ni Bonnie at sinabi niya, “Bonnie, kapag nagkaroon ako ng pagkakataon, sana ay makita ulit kita sa susunod na buhay ko.” “Kapag dumating ang pagkakataon na ‘yun, pwedeng mawala ang mga alaala mo at makalimutan mo ang lahat ng tungkol sa akin; pwede mong gawin ang lahat ng gusto mo sa akin dahil ito ang utang ko sayo.” “Nangangako ako na kahit ano ang pagtrato mo sa akin, tatayo lang ako sa tabi mo hanggang sa dulo ng panahon.” Pagkatapos, nilagay niya ang bouquet sa kandungan ni Bonnie, pumikit siya, at hinalikan niya ang kamay ni Bonnie. Habang pinapanood ito, hindi mapigilan ni Luna na sumandal sa dibdib ni Josh
Nabigla ang lahat sa pangungusap na ito. Pakiramdam ni Luna na para bang may kamay na pumipiga sa kanyang puso. Paano nangyari ito? Hindi ba’t sinabi ni Rosalyn na hindi nalason si Bonnie at gigising si Bonnie ngayong gabi? Bakit wala pa ring malay si Bonnie, at ang malala ay… tumigil si Bonnie sa paghinga? “Bonnie…” Si JIm, na handa na sa sandaling ito, ay sinubukan na pakiramdaman ang paghinga ni Bonnie. Pagkatapos, nanatili siyang tahimik at sa halip ay niyakap niya ng mahigpit ang mga binti ni Bonnie. Maliban kela Jim at Harvey, ang lahat ng nasa kwarto ay may gulat na ekspresyon sa kanilang mga mukha, pati si Rosalyn. “Hindi—hindi maaari!” Sumingkit ang mga mata ni Rosalyn at tumayo siya mula sa wheelchair. Hindi siya magkakamali sa gamot niya! Maliban kung… Maliban kung may nilagay si Nikki sa injection noong nilason niya si Bonnie! Gayunpaman, ang alam ni Nikkie ay isang tunay na lason ito at hindi siya magdadagdag ng kahit ano sa gamot. Habang iniisip ito, s
“Saan po kayo pupunta?” Tumunog ang isang boses ng bata mula sa likod ni Joshua bago pa niya maibaba ang phone. Agad siyang tumalikod para makita si Neil, may suot na magandang suit. “Daddy, hindi po ba’t hindi tama na umalis kayo sa ganitong oras?” Kumunot ang noo ni Joshua bago siya ngumiti. Lumapit siya kay Neil at umupo siya para magpantay na ang mga tingin nila. “Ano ang hindi tama doon?”Naipit ang hininga ni Neil nang makaharap niya ang malamig na titig ng tatay niya, ngunit sumagot pa rin siya ng masunurin, “Daddy, nasa nakamamatay an sitwasyon po ang buhay ni Aunt Bonnie ngayon, at ginagawa po ng buong pamilya ni Mommy ang lahat para maligtas siya… kaya hindi po maganda kapag umalis kayo ngayon.” Sumingkit ang mga mata ni Joshua at tumingin siya sa batang nasa harap niya. Sa tatlong mga bata, si Nigel ang tahimik, at kahit na siya ay isang mature at mapagkakatiwalaan na bata, tila wala siyang pakialam sa balanse sa relasyon ng mga tao. Si Nellie ang pinakabata at
“Hindi ko po inaasahan na…” Nang makita niya ang lungkot sa mga mata ni Neil, hindi sigurado si Joshua kung paano niya patatahanin ang anak niya. Naiintindihan niya ang pagkadismaya at lungkot ni Neil, ngayon at sa isang punto, akala ng tatlong bata na magiging bagong tatay nila si Malcolm. Gayunpaman, hindi ito kasalanan ng mga bata; si Malcolm ang nanloko sa lahat. “Paano po kung ganito?” Lumingon si Neil at tumitig siya kay Joshua. “Pamilyar po ako kay Uncle Malcolm, kaya sa tingin ko po ay kailangan ko po siyang pigilan na kumilos habang nasa tabi kayo ni Mommy.” Sinubukan ni Neil na magpaliwanag ng kalmado at klaro. “Nabalitaan ko po na gusto niyong pumunta sa bahay ni Mr. Thomas para idemanda na isuko niya si Uncle Malcolm, pero sa tingin ko po ay mapanganib na desisyon ito, Daddy.” “Malabo po na ibibigay niya sa inyo si Uncle Malcolm, at kapag pumunta po kayo, mas lalala lang po ang tensyon sa pagitan niyo ni Mr. Thomas.” “Kahit na po wala kayong pakialam na pinsan
Binibigyan ni Rosalyn ng CPR si Bonnie sa tulong ni Yannie at ng ilang mga katulong. Pinagpapawisan ang maputlang mukha ni Rosalyn, habang nakatingin ng masama si Jim kay Charles mula sa malayo, nakatayo siya para depensahang ang sarili. “Tatay, Nanay, ano ang nangyayari dito?” Ang malamig na tanong ni Jim. Humigpit ang mga kamao niya habang tumingin siya ng masama kay Charles. “Jim, ‘wag mong sisihin ang Tatay at Nanay dahil dito; hindi nila alam na mangyayari ito…” Hawak ni Luna si Jim at sinusubukan niyang pakalmahin ito. Gayunpaman, habang ginagawa niya ito, mas nagiging balisa si Jim. “Anong ibig mong sabihin na hindi nila alam na mangyayari ito?” Sumingkit ang mga mata ni Jim, puno ng pagkamuhi ang mukha niya. “Alam niyong lahat na gigising mula sa coma si Bonnie ngayong gabi, pero hindi niyo sinabi sa akin, tama ba? At ngayon at may masamang nangyari, nagdesisyon na kayo na sabihin ang katotohanan sa akin? Kung alam ko lang…” “Kung alam ko lang na hindi mamamatay si
“Itong lahat ay dahil sayo.” Ang bawat salita na lumabas sa bibig ni Joshua ay matalas at malupit habang nagpatuloy siya na tumitig ng malamig kay Jim. “Ang lahat ng ito ay dahil sayo. Hindi mo matanggap ang katotohanan na niloko ka ni Charlotte, hindi mo matanggap ang katotohanan na sinasaktan mo si Bonnie, at hindi mo matanggap ang katotohanan na inabandona ka ng Aunt Lucy ko…” “Mabilis kang nagpapatakbo ng kotse sa highway dahil wala kang lakas ng loob para harapin ang katotohanan. Nag aalala sayo si Bonnie at sinundan ka niya gamit ang kotse niya para masigurado na ligtas ka.” “Alam mo na sinusundan ka niya at kasalanan mo ang lahat, pero makasarili ka na nakapokus sa mga emosyon mo at hindi ka huminto.” “Alam mo dapat na may mangyayari na aksidente, pero sa mga oras na ‘yun, sa sobrang pokus mo sa sarili mo ay hindi mo iniisip ang ibang tao, at ito ang rason ng pagka bangga ni Bonnie, kaya’t ang lakas ng loob mo para sisihin ang ibang tao para sa pagkakamali mo.” Ang baw
Lumuwag na ang mahigpit na mga kamao ni Jim. Lumingon siya para tumingin kay Joshua. “Dismayado… siguro si Bonnie sa akin ngayon.” Noong nakalipas na pitong taon, isinilang ni Bonnie ang mahal na anak ni Jim, at noong nakalipas na isang taon, dahil sa tadhana, nahulog si Bonnie para kay Jim. Hindi lang ‘yun, pero pagkatapos mawala ang mga alaala ni Jim, naniniwala pa rin si Bonnie na darating ang panahon na babalik ang mga alaala ni Jim. Gayunpaman, hindi narinig ni Bonnie ang paghingi ng tawad ni Jim, pati ang pag amin ni Jim ng pagmamahal kay Bonnie kahit hanggang sa dulo ng buhay ni Bonnie… Siguradong dismayado si Bonnie sa kanya, hindi ba? Baka sa sobrang lungkot ni Bonnie ay ayaw niya nang makita muli si Jim sa susunod na buhay niya. Samantala, si Jim naman ay patuloy na sinisisi ang iba dahil sa nangyari kay Bonnie, ngunit hindi niya nagawang pagsisihan ang mga pagkakamali niya. Kung… kung hindi dahil sa kanya, hindi mapupunta sa ganitong sitwasyon si Bonnie, kaya