“Sumosobra na ba ako dahil sa sinabi ko? Hindi ba’t nakakadiri at sinabi niya sa sakin na tanggapin ko siya bilang pamilya ko sa oras na dumating ako?” Nabigla si Yannie nang tumuro sa kanya si Thomas. Tumingin siya kay Thomas, pagkatapos ay tumingin siya ng maingat kila Luna at Joshua. Napuno siya ng takot sa mga sandaling ito. Mabilis na tumitibok ang puso niya sa sandali na makabangga niya ang assistant ni Thomas. Tutal, nakita niya na ang assistant na ito dati. Isang taon na ang nakalipas, noong gabi na yun, nakabangga niya ang isang lalaki habang nagmamadali siya na tumakas sa kwarto ni Thomas, at ang lalaking ito ay ang assistant ni Thomas! Noong gabing ‘yun, magulo ang itsura ni Yannie at punit ang mga damit niya. Akala ng assistant ay isa siyang pulubi, kaya’t galit siyang kinausap nito. Natatakot siya na baka makilala siya ng assistant niya ngayon at nabangga niya ito, natatakot siya na baka hanapin siya ni Thomas. Dalawang buwan na ang nakalipas, ipinanganak niy
Hindi nagulat si Thomas sa sagot ni Yannie. Tama lang na kakampi si Yannie kela Joshua at Luna, dahil isa siyang anak ng katulong na nagtatrabaho sa bahay nila. Gayunpaman, hindi niya mapigilan ang sarili niya na manuya, “Akala ko ay ipagtatanggol mo ako dahil nakatitig ka lang sa akin. Mukhang kahit gaano kaganda ang mukha ko at kahit na hinahangaan mo ako, hindi ito sapat para magtaksil sa katapatan mo para sa kanila. Hindi ba?” Sumingkit ang mga mata ni Thomas at galit niyang sinabi, “Tulad ng inaasahan ko, tapat ang lahat ng mga aso ni Joshua.” Tapat sila, tulad ng mga sumunod sa kanya para sundan sina Samuel at Mrs. Flores noong una. Pagkatapos, sinundan ng mga ito ang mga tauhan niya. Ang mga tauhan niya ay gusto sanang makinig sa pag uusap nila Samuel at Mrs. Flores, ngunit wala silang narinig dahil sa pakikialam ng mga tauhan ni Joshua. Kung magaling sa trabaho ang mga tauhan ni Joshua, hindi sana pupunta ng maaga si Thomas dito para hanapin sina Joshua at Luna, pati na
Habang iniisip ito, huminga ng malalim si Yannie at tumingin siya sa malamig na mukha ni Thomas. “Mr. Howard, hindi mo magugustuhan ang susunod kong sasabihin.” “Dahil sa tingin mo ay basta’t may kinalaman ang pera, ibig sabihin ay ang taong tumatanggap ng pera ay isang aso para sa amo nito. Kung tama ang pagkaka alala ko, pumirma ka ng kasunduan kay Ms. Luna kahapon, kaya’t ikaw ay magiging ambassador para sa mga alahas niya habang binabayaran ka niya.” “Ayon sa sinabi mo, hindi ba’t ikaw ay isang aso ni Ms. Luna?” Tumigil sa paghinga ang lahat ng nasa sala nang marinig nila ito. Nabigla si Thomas habang nakatingin siya sa babaeng nasa harap niya. Hindi niya inaasahan na sasabihin nito ang ganitong bagay sa kanya! Ang gwapong mukha niya ay sumimangot dahil dito. “Anong kalokohan ang pinagsasabi mo?” “Mali ba ako?” Naging matapang si Yannie laban sa malupit na aura ni Thomas, tumitig pa siya ng matapang sa mga mata nito. Bukod pa dito, may bahid ng lamig sa kanyang mga mata
“Gusto mo ba talaga mamatay?” Sumingkit ang mga mata ni Thomas. Pagtalikod niya, agad niyang nakita na natutuwa si Luna kay Yannie, kaya’t mas lalo siyang nainis. Noong una, gusto niyang patunayan na masama sina Joshua at Luna noong dinamay niya ang inosenteng babaeng ito sa away nila nila Joshua at Luna. Hindi niya inaasahan na ang cute at mukhang masunurin na babaeng ito ay malupit pala. ‘Walang hiya siya para sabihin na aso ako ni Luna dahil lang pumirma ako ng kontrata kay Luna.’ Galit na galit si Thomas. Hindi pa siya nakatanggap ng ganitong kahihiyan simula pa noong bata siya! Kahit pa noong bata pa siya, trinato siya ng mabuti ni Old Mrs. Howard. Kahit na kilala siya bilang anak sa labas, walang kahit sinong umaway sa kanya. Noong lumaki na siya, siya ay naging isang superstar na idolo ng libo libong mga tao. Kahit na lumagpas siya sa etikal na linya sa trabaho niya, siya pa rin ang sikat, walang talo na international superstar sa publiko, at libo libong mga babae ang na
“Simula sa araw na ito, kapag hindi ko siya nakita na kasama ni Luna, at hindi ko siya nakikita masyado na nagtatrabaho para kay Luna…” “Sasabihin ko sa mundong ito na ikaw, Joshua Lynch, ay isang lalaking hindi tumutupad sa salita, na nangako ka na bigyan ng trabaho ang babaeng ito, pero hindi mo ito tinupad,” Ngumisi si Thomas. Nagbago ang ekspresyon ni Yannie sa sandaling ito. Kinagat niya ang labi niya at humigpit ang kanyang mga kamao. Alam niya na hindi siya inalok ni Joshua ng trabaho dahil siya ay mature, tapat, at nakikita ang mga mahalagang bagay sa mga sitwasyon. Ginawa ito ni Joshua para galitin si Thomas. Nang sabihin ni Thomas na gusto niya makita si Yannie sa oras ng pakikipag trabaho niya kay Luna, na kung hindi ay sasabihin niya sa mundo na sinungaling si Joshua, hindi niya ito ginawa para tulungan si Yannie. Gusto lang ni Thomas na ipaalam kay Joshua na lagi siyang magbabantay para gumawa ng gulo para kay Yannie dahil sa desisyon ni Joshua. Kinagat ni Yannie
Krash! Dahil sa gulat, nabitawan ni Yannie ang baso ng tubig na hawak na inabot ni Mrs. Flores nang marinig niya ang sinabi ni Thomas. Lumaki ang mga mata niya at tumitig siya kay Thomas, hindi siya makapaniwala sa kawalang hiyaan ng lalaking ito. ‘Sinabi mo ba talaga ang tanong na ito?’ Ang naisip ni Yannie. Dahil lang gusto siyang alagaan ni Joshua sa pag alok sa kanya na maging assistant ni Luna… Dahil lang hindi hahayaan ni Joshua na apihin siya ni Thomas… May lakas ng loob si Thomas na sabihin na mistress siya ni Joshua! Hindi lang siya ang nahiya sa tanong na ito, pati sina Joshua at Luna! Galit na kinagat ni Yannie ang labi niya habang tumingin siya ng masama sa lalaking nakaupo sa sofa ng may nanunuyang ekspresyon. ‘Nagkamali ako. Akala ko ay isa siyang mabait, maamo, at gwapong lalaki na tulad ng papel niya sa mga palabas!’ Lagi niyang hinihimas ang tiyan niya habang sinasabi sa anak niya na ang tatay nito ay ang pinakagwapong lalaki sa mundo, pati maamo at cut
Ngumisi si Thomas at tinakpan niya ang mukha niya habang nakatitig siya sa ulo na lumabas mula sa likod ng balikat ni Mrs. Flores. “Bakit ka nagtatago ngayon at sinabi mo sa akin na sasampalin mo ulit ako kapag inulit ko ang sinabi ko?” Ngumisi siya. “Lumabas ka dito. Uulitin ko ang sinabi ko.” Kinagat ni Yannie ang labi niya habang tumitig siya ng tahimik kay Thomas. Sumingkit ang mga mata ni Joshua kay Thomas at sinabi niya, “Mr. Howard, hindi ba’t masakit pa rin ang mukha mo ngayon? Kapag sinabi mo ulit ito, baka sumama ako kay Yannie sa pagsampal sayo. Kapag ginawa ko ‘yun, baka hindi ka na makaupo ng komportable at takutin siya ulit.” Pagkatapos, ngumisi siya at sinabi niya ng malamig, “Thomas Howard, ipapayo ko sayo na tumigil habang kaya mo pa. Gumawa ka na ng kaguluhan sa pamilyang ito ngayong umaga, at kapag nagpatuloy ka pa sa ginagawa mo, hindi kita hahayaan na lumabas ng basta basta.” “Alam mo dapat na ang pamilya Lynch at pamilya Landry ang namumuno sa Merchant Cit
Nang makaharap ang malamig na titig ni Joshua, ito ay para bang ang malalim na mga mata ni Joshua ay kayang mabasa ang nasa isip ni Yannie. Kinagat ni Yannie ang labi niya at yumuko siya para tumingin sa mga paa niya, nagdadalawang isip siya kung magsasalita siya. Sa katotohanan, isa siyang duwag, at natatakot siya sa walang awang titig ni Joshua. Ito ang rason kung bakit hindi siya tumingala at tumingin sa mga mata ni Joshua. Natatakot siya na baka aksidente niyang masabi kay Joshua na dati niyang dinala sa sinapupunan ang anak ni Thomas. Isang sikreto na namatay ang kanyang anak, at si Father Samuel at ang obstetrician lang ang may alam nito. Hindi niya hinayaan ang kahit sino na makaalam ang tungkol sa anak niya. Ayaw niya na maawa o tawanan siya ng mga tao na para bang siya ang sentro ng chismis habang nag iinuman sila ng tsaa. May rason kung bakit ganito mag isip si Yannie; narinig niya na ang ganitong mga chismis tungkol kay Thomas dati. Ito ay isang chismis kung saan
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya