Krash! Dahil sa gulat, nabitawan ni Yannie ang baso ng tubig na hawak na inabot ni Mrs. Flores nang marinig niya ang sinabi ni Thomas. Lumaki ang mga mata niya at tumitig siya kay Thomas, hindi siya makapaniwala sa kawalang hiyaan ng lalaking ito. ‘Sinabi mo ba talaga ang tanong na ito?’ Ang naisip ni Yannie. Dahil lang gusto siyang alagaan ni Joshua sa pag alok sa kanya na maging assistant ni Luna… Dahil lang hindi hahayaan ni Joshua na apihin siya ni Thomas… May lakas ng loob si Thomas na sabihin na mistress siya ni Joshua! Hindi lang siya ang nahiya sa tanong na ito, pati sina Joshua at Luna! Galit na kinagat ni Yannie ang labi niya habang tumingin siya ng masama sa lalaking nakaupo sa sofa ng may nanunuyang ekspresyon. ‘Nagkamali ako. Akala ko ay isa siyang mabait, maamo, at gwapong lalaki na tulad ng papel niya sa mga palabas!’ Lagi niyang hinihimas ang tiyan niya habang sinasabi sa anak niya na ang tatay nito ay ang pinakagwapong lalaki sa mundo, pati maamo at cut
Ngumisi si Thomas at tinakpan niya ang mukha niya habang nakatitig siya sa ulo na lumabas mula sa likod ng balikat ni Mrs. Flores. “Bakit ka nagtatago ngayon at sinabi mo sa akin na sasampalin mo ulit ako kapag inulit ko ang sinabi ko?” Ngumisi siya. “Lumabas ka dito. Uulitin ko ang sinabi ko.” Kinagat ni Yannie ang labi niya habang tumitig siya ng tahimik kay Thomas. Sumingkit ang mga mata ni Joshua kay Thomas at sinabi niya, “Mr. Howard, hindi ba’t masakit pa rin ang mukha mo ngayon? Kapag sinabi mo ulit ito, baka sumama ako kay Yannie sa pagsampal sayo. Kapag ginawa ko ‘yun, baka hindi ka na makaupo ng komportable at takutin siya ulit.” Pagkatapos, ngumisi siya at sinabi niya ng malamig, “Thomas Howard, ipapayo ko sayo na tumigil habang kaya mo pa. Gumawa ka na ng kaguluhan sa pamilyang ito ngayong umaga, at kapag nagpatuloy ka pa sa ginagawa mo, hindi kita hahayaan na lumabas ng basta basta.” “Alam mo dapat na ang pamilya Lynch at pamilya Landry ang namumuno sa Merchant Cit
Nang makaharap ang malamig na titig ni Joshua, ito ay para bang ang malalim na mga mata ni Joshua ay kayang mabasa ang nasa isip ni Yannie. Kinagat ni Yannie ang labi niya at yumuko siya para tumingin sa mga paa niya, nagdadalawang isip siya kung magsasalita siya. Sa katotohanan, isa siyang duwag, at natatakot siya sa walang awang titig ni Joshua. Ito ang rason kung bakit hindi siya tumingala at tumingin sa mga mata ni Joshua. Natatakot siya na baka aksidente niyang masabi kay Joshua na dati niyang dinala sa sinapupunan ang anak ni Thomas. Isang sikreto na namatay ang kanyang anak, at si Father Samuel at ang obstetrician lang ang may alam nito. Hindi niya hinayaan ang kahit sino na makaalam ang tungkol sa anak niya. Ayaw niya na maawa o tawanan siya ng mga tao na para bang siya ang sentro ng chismis habang nag iinuman sila ng tsaa. May rason kung bakit ganito mag isip si Yannie; narinig niya na ang ganitong mga chismis tungkol kay Thomas dati. Ito ay isang chismis kung saan
“Ayos lang ba kung nagsimula magtrabaho si Yannie ngayong araw? May mga problema ba kayo?” Ang tanong ni Luna. Nabigla si Mrs. Flores noong una, ngunit mabilis siyang bumalik sa sarili at tumango siya. “Wala pong problema! Pwede na po siya magsimula kahit kailan niyo gusto; ayos lang po sa akin.” Pagkatapos ay lumingon siya at tumingin siya ng seryoso kay Yannie. “Yannie, dapat kang magsikap sa trabaho mo. Tratuhin mo ng seryoso ang trabaho mo, at ‘wag kang magiging tamad.” Itinikom ni Yannie ang mga labi niya at tumango siya. “Naiintindihan ko.” Sa oras na makuha ni Luna ang permiso ni Mrs. Flores, hinawakan niya ang kamay n Yannie at dinala niya ito palabas ng bahay. “Tara na.” Pagkatapos nila umalis ng bahay, pumasok ng kotse sina Luna at Yannie kung saan inutos ni Luna sa driver, “Dalhin mo kami sa isang clinic na malapit sa studio.” Nabigla si Yannie dahil dito, tumingin siya kay Luna. “Hindi po ba tayo pupunta sa studio?” Nagbuntong hininga su Luna at tumingin siya
"Anong ibig mong sabihing hindi kayo bagay?" Nagsalubong ang kilay ni Luna.Naisip niya na malamang ang tinutukoy ni Yannie ay dahil galing siya sa isang mahirap na pamilya, kaya naman hindi niya inaakala na magiging mabuting kapareha siya sa kaibigan ni Luna.Sa pag-iisip nito, tinapik ni Luna ang kanyang balikat na may nakakapanatag na ngiti at sinabing, "Huwag kang mag-alala; ang kaibigan kong ito ay hindi naman mayaman. Siya rin, ay ipinanganak sa isang pamilya na mahirap, ngunit ito ang nagtulak sa kanyang maging masipag, responsable, at mapagkakatiwalaang tao."Habang pinag-iisipan niya ito, parang mas magiging perpekto sina Yannie at Sean para sa isa't isa. Hindi niya maiwasang subukang marahang itulak si Yannie sa direksyong iyon habang nagpapatuloy siya, "Hindi lang 'yan, pero malayong kamag-anak din ni Joshua ang kaibigan ko, kaya kung magkakasama kayong dalawa, magiging pamilya na tayo sa hinaharap.”"Kapag nangyari iyon, walang maglalakas-loob na bastusin ka sa pamamagi
Walang choice si Luna kundi sabihin sa sarili na baka aksidente lang ito.Siya...malamang ay hindi na naloko sa pangalawang pagkakataon.Sa sandaling ito, tumunog ang kanyang telepono na may mensahe mula kay Joshua.Binuksan niya ito, nakasimangot.Isang hilera ng mga salita ang ipinakita sa screen, [Subukan mong alamin kung paano nagkakilala sina Yannie at Thomas.]Tinitigan niya ang mensaheng ito, nakasimangot dahil medyo nalilito siya.Ang dahilan kung bakit niya pinalabas ng bahay si Yannie ay para maiwasan niyang sagutin ang tanong ni Joshua, kaya paano niya itatanong iyon sa kanya?Sa pag-iisip nito, kinuha ni Luna ang kanyang telepono at nag-reply kay Joshua, [Hindi ko gagawin yun. Dahil ayaw niyang sagutin iyon, hindi na natin siya dapat tanungin pa.]Tapos, itinago niya ang phone niya at tatalikod na sana at ipagpatuloy ang pakikipag-usap kay Yannie.Nakakagulat, biglang sinabi ni Yannie, "Sa totoo lang, ma…masasabi ko sa iyo kung paano kami nagkakilala ni Thomas."T
Nawala ang kulay sa mukha ni Yannie nang marinig niya ito.Kinagat niya ang kanyang labi nang may kaba, ibinaba ang kanyang ulo, at sinabing may halong kalungkutan, "Ang bata..."Suminghot siya at sinabi sa makapal, galing sa-ilong na boses, "Ang bata ay...namatay ilang minuto lang pagkatapos ko siyang ipanganak."Napabuntong-hininga si Luna nang marinig ito at inabot ang kamay para hilahin ang kawawang dalaga. "Naiintindihan ko talaga ang nararamdaman mo."Sa nakamamatay na gabing iyon dalawang buwan na ang nakalilipas, naisip din niya na nawalan siya ng anak.Naaalala pa rin ni Luna ang kalungkutan at kawalan ng pag-asa sa kanyang puso, kaya lubos niyang nauunawaan ang lungkot na nararamdaman ni Yannie sa mga sandaling ito.Noong gabing iyon, sumagi sa kanyang isipan ang pag-iisip na wakasan ang kanyang buhay matapos malaman ang pagkamatay ng kanyang anak.Kung hindi dahil sa tatlong anak na nangangailangan pa sa kanya, nagpakamatay na lang si Luna para lang makasama ang baby
"Masyadong bata pa si Yannie, hindi pa nga siya nagkaka-boyfriend.”"Kung siya ay pinalad na makasal sa isang mabuting tao at magkaroon ng mga anak, hindi ko na ipagpapatuloy ang pagtatrabaho bilang isang babysitter. Ako ay mananatili na lamang sa bahay at aalagaan ang kanyang mga anak."Ang tugon ni Mrs. Flores ay nag-iwan ng pangmatagalang impresyon sa isip ni Luna na si Yannie ay isang konserbatibo at pormal na babae na ililigtas ang sarili para sa kasal.Ito ang dahilan kung bakit laking gulat ni Luna nang malaman niya ang tungkol sa illegitimate na anak nina Yannie at Thomas."Ang aking ina... ay walang ideya." Kinagat ni Yannie ang kanyang labi at sinamaan ng tingin si Luna. "Ms. Luna, pakiusap...wag mong sabihin sa nanay ko. M—matagal ko nang itinatago ito sa kanya."Tumulo ang mga luha sa kanyang pisngi habang nauutal, "Nakita mo mismo kung gaano ka-tradisyonal ang pag-iisip ng aking ina…”"Ang totoo, nagpunta ako sa Europa bilang kapalit niya, at kung nalaman niyang nawa
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya