Nagalit si Luna sa sagot ni Luke. Kahit na ayaw talaga ni Luke sa mga bata, at gusto lang gumawa ni Gwen ng kaswal na komento na walang ibig sabihin, hindi ba pwedeng respetuhin niya ang mga damdamin ni Gwen tungkol dito? Sinasabi niya na mahal niya si Gwen ng higit sa kahit ano, ngunit hindi man lang siya nagpapakita ng respeto kay Gwen sa harap ng ibang tao. Hindi lang ‘yun, buntis pa si Gwen kay Luke! Ito ba ay isang tamang komento na sabihin sa ganitong sitwasyon? “Sige na, sige na, kumain na tayo.” Nararamdaman ni Joshua ang galit ni Luna, kaya’t tinapik niya ng mahina ang balikat ni Luna, sumensyas siya na ‘wag magsalita ng basta basta.” Kinagat ni Luna ang labi niya, at kahit na galit siya, alam niya na hindi dapat siya magsalita ng nakakasira sa mood. Gayunpaman, habang kumakain, sinasadya niyang patunugin ang mga kutsara at tinidor niya sa plato para ipakita ang galit niya. Kinagat ni Gwen ang labi niya at tumingin muna siya kay Luna, pagkatapos ay tumingin siy
Noong bumalik si Riley sa tabi nila, naghanda si Joshua para sa DNA paternity match test na ginawa sa kanya, kay Luna, at kay Riley. Ayon sa DNA result, hindi anak nila Joshua o Luna si Riley. Ang kinaroroonan ng anak nila ay hindi pa rin nalalaman. Matagal na itong alam ni Luna. Kaya naman, medyo nalito ang doctor sa pag aalala ni Luna. Dahil alam niya na hindi niya tunay na anak ang sanggol, bakit nag aalala pa rin siya sa kalusugan ng batang ito. “Kahit na hindi ko siya anak, hindi naman pwedeng wala akong gawin at panoorin ko lang siyang mamatay, hindi ba?” Sumagot ng mabilis si Luna nang mapagtanto niya ang pinapahiwatig ng doctor. “Bukod pa dito, wala pa rin kaming ideya ng asawa ko kung nasaan ang tunay na anak namin o kung buhay pa siya o hindi, kaya para sa amin, naisip namin na kapalaran ang nagbigay sa amin ng batang ito para sa isang rason.” Habang sinasabi ito ni Luna, pumikit siya at sinabi niya ng pagod, “Lagi kong sinasabi sa sarili ko na kapag trinato namin n
Dumilim ang ekspresyon ni Malcolm nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya at sumagot siya ng mahina, “Wa… Wala akong pagpipilian!” Bigla siyang lumingon para tumitig kay Luna na para bang may naalala siya. “Lulu, kilala mo naman ako. Minsan akong nagiging isang duwag kapag kinakailangan, pero… mahal ko at mahalaga talaga para sa akin si Riley, tulad ng pagmamahal ko kila Nigel, Neil, at Nellie.” “Naaalala mo pa rin kung gaano ako kabait sa mga anak mo, HIndi ba? Kahit na marami akong ginawang pagkakamali dati, hindi mo maitatanggi na naging mabait ako sa tatlong mga anak mo, hindi ba?” Sumingkit ang mga mata ni Luna nang marinig niya ito. Kung nangyari ito, tatayo siya sa tabi ni Malcolm at tutulungan niya ito, ngunit sa mga sandaling ito… Ngumisi siya, tumingin siya sa mga mata ni Malcolm, at malamig niyang sinagot, “Ganun ba? Malcolm, sinasabi mo na lagi kang mabait sa amin ng mga anak ko, gusto mong tulungan kita na magpaliwanag kay Joshua na trinato mo rin ng ganito s
“Syempre alam ko ang sagot dito; nasa Merchant City si Nigel, sa bahay kung saan kayo nakatira ni Joshua, at sina Neil at Nellie naman ay nasa Banyan City at hinihintay ang pagbabalik niyo. Tama ba?” Pagkatapos, ngumiti siya ng matagumpay at sinabi niya, “Binabantayan ko sila, kaya ang mga tanong mo ay hindi mahirap sagutin.” Hindi mapigilan ni Joshua na tumawa nang marinig niya ito. Isa siyang magalang na lalaki at hindi niya tatawanan ang isang tao sa publiko ng ganito. Ngayon, tila hindi niya ito mapigilan. Kumunot ang noo ni Malcolm nang marinig niya ang pagtawa ni Joshua at tumingin siya sa direksyon nito. “Anong problema, Mr. Lynch?” “Wala, natatawa lang ako.” Ngumisi si Joshua at pinakita niya kay Malcolm ang isang article mula sa ilang araw na ang nakalipas gamit ang phone niya. Klarong nakalagay sa news article na ang mga anak ni Joshua ay lumipad papunta sa Merchant City para dumalo sa kasal ni Jim, ngunit dahil nadelay ang flight dahil sa masama ang panahon, hind
Naghintay sina Luna at Joshua sa labas ng operating room ng sampung oras. Sa mga oras na ito, dumating si Jim, at pagkatapos itanong ang tungkol sa kondisyon ni Riley, umupo siya kasama si Luna para samahan ito. Gayunpaman, hindi siya nagtagal, dahil alam niya na limitado na lang ang oras ni Bonnie sa mundong ito, at kailangan niyang pahalagahan ang bawat segundo na kasama niya si Bonnie. Pagkatapos ng 10 oras, lumabas ng operating room ang mga doctor, puno ng tuwa ang kanilang mga mukha. Sabik na hinawakan ng chief surgeon ang mga kamay ni Joshua at sinabi niya, “Congratulations, Mr. Lynch! Nagtagumpay ang surgery! Isang maswerteng bata si Riley, at maayos na ang kondisyon niya!” “Kapag inalagaan niyo siya ng mabuti, gagaling siya at lalaki siyang isang masaya at malusog na bata!” Nang malapit nang makatulog si Luna sa pagod, agad siyang tumayo nang marinig niya ang magandang balita na ito. Tumakbo siya palapit at hinawakan niya ang mga braso ng doctor. “Pwede niyo bang
Kinagat ni Luna ang labi niya at tumingin siya ng masama kay Luna, pagkatapos ay sinubukan niyang tumakas mula sa yakap ni Joshua. “Managinip ka, Joshua Lynch!” Dati, may punto na nag aalala siya dahil hindi siya nabuntis kahit na dalawang taon na niya itong sinusubukan, ngunit hindi ibig sabihin nito ay gusto niyang manganak!May tatlong anak na sila sa bahay, at kung sinama nila sa bilang si Riley at ang nawawalang anak nila, magkakaroon na sila ng limang anak, at higit na ito sa sapat! Walang hiya si Joshua para humingi pa ng isa? Managinip siya! “Pero, gusto ko pa ng isa.” Muling niyakap ni Joshua si Luna at hinalikan niya ito sa tainga. “Lulu, binigyan mo na ako ng apat na magagandang anak, at hindi ko pa nasaksihan ang himala na ito at hindi pa kita naalagaan, kaya…” Ang mainit na hininga niya ay dumaan sa tainga, sa batok, at sa leeg niya. “Gusto ktang alagaan at gusto ko panoorin na lumaki ang tiyan mo araw araw. Kapag nanganak ka na, gusto kitang makasama, at kapag lu
Sa oras na dumating sina Luna at Joshua sa ICU, halos nawalan na ng kontrol ang sitwasyon. Ang mga doctor, mga nurse, at mga security guard ay nakapalibot na sa lalaki. Ito ay walang iba kundi si Malcolm, na umalis pagkatapos mabigo na gawin ang kanyang misyon, hawak ang isang kamera habang hinuhuli siya ng mga guard. Mahigpit ang hawak niya sa camera gamit ang parehong mga kamay. “Hindi ko hahayaan ang kahit na sino na kumuha ng memory card sa camerang ito! Nandito ang mga litrato ng anak ko! Kailangan ko itong protektahan!” “Ninakaw nila Joshua at Luna ang mga sandali na makakasama ko dapat ang anak ko. Hindi man lang nila ako hinayaan na bisitahin ang anak ko pagkatapos ng surgery!” “Hindi sana magkakasakit ang anak ko kung hindi dahil sa kanila! Bakit hindi ako pwedeng kumuha ng ilang litrato ng anak ko? Mga masasamang tao kayo—mga masasamang tao!” Bahagyang kumunot ang noo ni Luna. Ito ang unang beses na naintindihan niya kapag gumagawa ng kwento ang ibang tao. Ang tangi
“Hindi ko…” Namula ang mukha ni Malcolm dahil sa mga sinabi ni Joshua. “Hindi ko alam ang sinasabi mo!” “Ah, hindi mo alam ang sinasabi ko?” Mabagal na lumapit si Joshua kay Malcolm. Ang bawat hakbang niya ay nakakastress at nakakatakot para kay Malcolm. Sa huli, tumayo si Joshua sa harap ni Malcolm. Tumawa siya ng mapanglait habang tumitig siya ng masama kay Malcolm. “Malcolm, sa tingin mo ba talaga ay perpekto ang pagacting mo? Kung sinabi ko sayo na sa sandali na dumating kami ni Luna dito, inasikaso na ng mga tauhan ko ang mga reporter na inihanda mo, magpapatuloy ka pa rin ba sa pagsisinungaling? Walang camera na nakarecord sayo ngayon, at walang nakakakita na nagdadabog ka dito. Sigurado ka ba na gusto mo pang magpatuloy?” Namutla si Malcolm dahil sa ilang simpleng tanong lamang. Kinagat niya ang labi niya at tumitig siya ng malupit kay Joshua. “Paano nangyari ‘yun?” ‘Paano nangyari ‘yun? Naghanda ako ng ilang tao…’ Ang naisip ni Malcolm. Nilabas ni Joshua ang phone niy