Tumingin si Luna sa likod ni Joshua at inisip niya ang mga oras na nagtanong siya kay Joshua tungkol sa hacking at kung kaya ni Joshua gawin ito. Nabigla si Luna dahil dito at hindi niya na ulit ito binanggit kay Joshua. Anim na taon na ang nakalipas, nagkita na ulit sila. Gayunpaman, may punto na nabasag ang puso niya nang malaman niya na mahusay si Joshua sa hacking at akala niya na hindi nag abala si Joshua na ipakita ito sa kanya. Kahit na nabanggit niya na naisip niya na astig ang pagiging isang hacker at matutuwa siya kung ang asawa niya ay isang hacker, tumanggi si Joshua na ipakita ito sa kanya. Nasa harap na ni Luna ang katotohanan; inaral ni Joshua ang lahat ng ito dahil kay Luna! Naaalala ni Joshua ang sinabi ni Luna. Hindi lang ‘yun, inaral niya pa ito. Sa mga panahong ito, ito ay isang hindi pagkakaunawaan. Akala ni Luna ay kinamumuhian siya ni Joshua. Habang iniisip ito, naramdaman niya na nilalamon siya ng konsensya. Isa siyang tanga para maniwala sa sinasabi n
Hindi nagsisinungaling si Christopher. Nakatanggap siya ng email mula kay Bonnie. Ang taong nagpapanggap na si Bonnie ay nagpaliwanag ng sitwasyon ni Bonnie: tinurukan ng gamot, nasugatan, at pinilit. Gusto niyang tumanggi sa marriage arrangement kay Jim, pero hindi niya alam kung paano tumanggi. Ang tanging pagasa niya ay si Christopher habang humiling siya na pumunta si Christopher sa Merchant City para maligtas siya nito. Ang mga detalye sa email ay tulad ng kondisyon ngayon ni Bonnie, maliban sa parte na nasa coma siya. Hindi lang sa alam ng gumaya kay Bonnie ang kondisyon ni Bonnie, alam pa nila ang relasyon sa pagitan ng pamilya Landry at ni Bonnie. Alam pa ng gumawa nito kung alin sa mga media company ang may alam ng kasal nila Jim at Bonnie! Kahit si Luna ay hindi alam ang mga detalye nito. Paulit ulit na binasa ni Luna ang email para makahanap ng pagkakamali, ngunit wala siyang nakita. Alam ng nagpapanggap ang lahat ng kagawian, mga salita, at tono sa buong email. Madali
Tumibok ng mabilis ang puso ni Luna nang mabasa niya ang pinapahiwatig ni Gwen. ‘Si Sean nga ba talaga?’ Sa kasamaang palad, ayaw itong paniwalaan ni Luna. Ilang oras na ang nakalipas, nakatayo si Sean sa pagitan nila Jim at Christopher at pinigilan niya ang pagsaksak ni Christopher na nakakasakit dapat kay Jim. Kung si Sean nga talaga ang may sala, bakit niya kailangan pigilan si Christopher? [Gwen: Baka hindi niya inaasahan na magiging seryoso ito.] [Gwen: Sa tingin ko ay hindi isang masamang tao si Sean. Baka akala niya na kapag sinabi niya ito kay Christopher, mapipigilan niya na magpakasal sina Bonnie at Jim.] [Gwen: Hindi niya inaasahan na mababaliw si Christopher at sinubukan nitong patayin si Jim, sa tingin ko.] [Gwen: Baka pinigilan niya si Christopher dahil nakonsensya at nagsisi siya.] Kinagat niya ang labi niya at hinawakan niya ng mahigpit ang phone niya habang binabasa niya ang mga message. Alam niya na sinusuri lang ni Gwen ang buong pangyayari ng walang katu
‘Sa Landry Mansion?’ Biglang bumalik sa sarili si Luna. Tumalon siya mula sa sofa at tumingin siya ng gulat kay Joshua. “Sigurado ka ba?” Ang IP address ba talaga ng email ay mula sa Landry Mansion? “‘Yun ang nakalagay dito.” Uminom ng tsaa si Joshua, at dumilim ang kanyang mga mata. “Maraming beses na pineke ang IP address na ito. Marami akong ginawa para mahanap ito. Ang Landry Mansion ang eksaktong lugar ng tunay na IP address.” Pagkatapos, kumunot ang noo niya at tumingin siya kay Luna. “Sino sa tingin mo ang nag send ng email na ito?” Walang masabi si Luna. Kinagat niya ang labi niya at pumikit siya para mag isip. Simula nang maklaro ang hindi pagkakaunawaan ng pamilya Landry at pamilya Lynch, nakatira na siya sa bahay na ito kasama si Joshua. Sa ibang salita, hindi na siya tumira sa Landry Mansion. Maliban sa butler, mga katulong, at mga bodyguard, sina Jim, Charles, at Rosalyn lang ang nakatira sa mansion. Syempre, hindi naman pwedeng si Jim ang nagsend ng email, at
Pagkatapos sabihin ito, nagbuntong hininga si Luna. “Bukod pa dito, ang resulta mula sa IP address ay nagpakita ng email na sinend mula sa Landry Mansion. Nagkataon rin na lumipat si Sean kahapon.” Muling nagbuntong hininga si Luna at tumayo siya para maglakad papunta kay Joshua, tumitig siya sa mga numero sa laptop na hindi niya alam kung ano ang ibig sabihin. “Kaya ba itong mahanap kung saang kwarto nanggaling ang email?” Kumunot ang noo ni Joshua at mabilis niyang nilabas ang floor plan ng Landry Mansion. “Ito dapat ay mula sa huling kwarto sa ikalawang palapag… Kung saan natutulog dati si Heather?” Nabigla si Luna sa sagot na ito, kaya’t huminga siya ng malalim. Kinagat niya ang labi niya. “Sinabi ni Butler Fred na si Sean ang nakatira sa kwarto kung saan ang dating kwarto ni Heather.” Kumunot ang noo ni Joshua. “Baka may ibang tao na nagsend nito mula sa kwarto niya. Hindi ako naniniwala na siya ‘yun.” Kinurot niya ang noo niya para mabawasan ang sakit ng ulo niya dahil
Kumunot ang noo ni Joshua habang tumitig siya sa cute na mukha ni Luna. “Hindi ito dahil magkadugo kami…” “Ano pala?” Ngumisi si Luna. “Gaano katagal na ba kayong magkakilala ni Sean? Pareho lang naman natin, hindi ba? Paano ka nakakasiguro na isa siyang mabuting tao? Ginagawa ko lang ang makakabuti sayo. Ayaw kong makita na malungkot ka kapag tinupad niya ang mga kagustuhan niya, kaya’t gusto kong lumayo ka sa kanya. Hindi lang sa hindi mo pinasasalamatan ang ginagawa ko, sinasabi mo pa sa akin na naniniwala ka sa kanya.” Huminga ng malalim si Luna. Nilabas niya ang phone niya at tumalikod siya. “Sige. Pwede mo siyang paniwalaan. Hindi ko na ulit ito babanggatin!” Pagkatapos, binuksan niya ang pinto at naglakad siya palayo. Kinurot ni Joshua ang noo niya dahil sa sakit ng ulo habang pinapanood na umalis si Luna.… Ang tanging iniisip ni Luna ay ang sinabi ni Joshua habang umalis siya ng hospital. Habang iniisip niya ito, mas lalo siyang nagalit. Ginawa niya ang lahat ng m
‘Alas kwatro ng umaga? Ito ang oras na natanggap ni Christopher ang email! Hiningi niya ang password sa wifi sa sandali na dumating at gumawa siya ng dahilan para magpost sa online… Nagbigay siya ng maraming tanong kay Fred at nanatili pa siyang gising ng hanggang alas kwatro ng umaga…’ Ang bawat impormasyon ay nagsasabi na si Sean nga talaga ang gumaya kay Bonnie at ang nagsend ng email kay Christopher, at nagalit si Luna habang iniisip ito. “Ano pa ang naaalala mo, Butler Fred?” Dahil hindi naniniwala si Joshua na si Sean ay isang tao na gumagawa ng pakana, hindi ito mapapatunayan ni Luna kay Joshua. Pagkatapos, nang makuha nila ang lahat ng impormasyon, gusto niyang humingi ng tawad kay Joshua. “Iisipin ko po…” Tumahimik ng ilang sandali si Fred bago ito dumating sa isip niya. “Tinanong niya po ako kung anong simbahan ang pinili para sa wedding ceremony at kung anong media company ang mga tinawagan. Wala po akong ideya kung ano ang iniisip niya. Kakaiba po talaga.” Nagbunton
Biglang sinabi ni Luna kay Gwen ang lokasyon niya nang malaman niya na may bagong impormasyon si Gwen. Makalipas ang ilang sandali, nagkita na ang dalawang babae. May suot na puting dress si Gwen at nakababa ang buhok niya. Maganda siya, parang isang babasagin na manika.Napatingin si Luna sa likod ni Gwen nang mapagtanto niya na mag isa siyang pumunta. “Hinayaan ka ni Luke na umalis ng mag isa?” “Hinanap niya si Joshua.” Nagkibit balikat si Gwen at tumuro siya sa bintana sa ikalawang palapag ng hospital. “Doon.” Tumingin si Luna sa direksyon kung saan nakaturo si Gwen, at nakita niya si Luke, ang suot niya ay itim at nakatayo siya sa tabi ni Joshua. Mukhang may pinag uusapan sialng dalawa. Nakasandal sa railing si Luke gamit ang isang kamay at lumingon siya para tumingin kay Joshua habang may sinasabi. Samantala, nakasandal si Joshua sa mga kamay niya sa railing at tumingin siya kay Luna. Nang makita niya na nakatingin si Luna sa kanya, ngumiti siya at kumaway siya. Samanta
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya