“‘Wag kang mag alala.” Nangako si Sean na poprotektahan niya si Nikki ngayon. “Kahit na nandito na ang mga pulis, wala kaming kakatakutan dahil hindi namin ito ginawa, kaya…” Bago pa matapos magsalita si Sean, lumapit sa kanila ang mga pulis at pinakita nila kay Nikki ang ID badge nila. “Ms. Wheeler, may sapat na ebidensya kami para patunayan na gumawa kayo ng krimen sa pagtatangka sa buhay ni Ms. Craig, pati na rin ang pag gahasa kay Mr. Terry Simmons. May awtoridad kami para arestuhin ka. Pakiusap, sumunod ka sa amin.” Nabigla si Sean nang marinig niya ito. Huminto siya at tumingin siya sa mga pulis na para bang hindi siya makapaniwala, tumayo siya sa harap nila at protektahan niya si Nikki. “N—Nagkakamali ba kayo?” Si Nikki ang biktima, hindi ba? Hindi ba’t si Jim ang nanakit kay Nikki, at si Terry ang umagaw ng pagiging puro ni Nikki? Bakit baligtad ang sinasabi ng mga pulis? “Sir, kung wala kaming matibay na ebidensya, hindi namin aarestuhin ang kahit sino,” Ang sagot ng
Huminto ng ilang sandali si Jim. Baka hindi alam ni Sean kung kanino ang boses na ito, ngunit pamilyar si Jim dito. Sa sandali na natulala si Jim, tumama ang kamao ni Sean sa mukha niya, at halata kung gaano kalakas ang suntok na ito. Binigay ni Sean ang lahat ng makakaya niya dito. Lumabas ang dugo mula sa ilong ni Jim habang napaatraas siya ng ilang sandali bago siya tumayo ng maayos. “Jim!” Tumakas si Rosalyn mula sa suporta ni Charles, at tumakbo siya papunta kay Jim. Gayunpaman, masyadong mahina ang katawan niya para suportahan ang sarili niya, bumigay ang mga binti niya pagkatapos tumakbo ng ilang hakbang at bumagsak siya sa sahig, tumama ang mukha niya sa sahig. Tumayo siya agad pagkatapos at tumakbo siya papunta kay Jim na para bang wala lang ito sa kanya. “Jim! Ayos ka lang ba?” Ang tanong ni Rosalyn. Nandoon si Assistant Coleman para suportahan si Jim. Medyo malabo ang paningin ni Jim, ngunit alam niya na nag aalala na lumapit sa kanya si Rosalyn. Uminit at huma
“Mas mabuti ka kaysa sa tatay ko, ito ang masasabi ko.” Nilagpasan ni Sean si Charles at naghanda na siyang umalis. Habang nasa malayo, kumunot ang noo ni Jim at tumingin siya kay Sean. Bumilis ang tibok ng puso niya. Hindi niya pa nabanggit kila Charles at Rosalyn ang tungkol sa hindi pagkamatay ni Lucy sa nangyari, kahit na alam ng lahat na namatay doon si Lucy. Natatakot siya na babanggitin ni Sean ang tungkol kay Lucy at sa sitwasyon ng pamilya nila pagkatapos sabihin kay Charles na mas mabuting tatay si Charles kaysa sa tatay ni Sean. Sa hindi inaasahan, hindi na nagsalita si Sean pagkatapos nito, ngunit hinawakan ni Charles ang kamay ni Sean at sumingkit ang mga mata niya. “Hindi rin naman masama ang tatay mo, bata. ‘Wag mong maliitin ang sarili mo; masyado kang mapagkumbaba,” Ang sabi ni Charles, tila maamo at tapat ang kanyang boses. “May espesyal sa inyo ng tatay mo kaya’t sinukuan kami ni Lucy.” Tumahimik ang buong hallway pagkatapos masabi ang mga salitang ito. Gul
“Pero…” Tumingin si Sean kay Charles, pagkatapos ay tumingin siya kay Jim, na siyang mas malayo mula sa kanya. “Inabandona kayo ni nanay! Kung…” Tinikom niya ang mga labi niya. “Kung hinarap lang kayo ni nanay, kung hindi lang siya nagtago, hindi sana nagkaroon ng mga masasamang pangyayari sa pagitan ng pamilya Landry at pamilya Lynch.” Mula sa pakikipag-uusap ni Samuel sa iba, naiintindihan na ni Sean ang lahat. Ang nanay niya na si Lucy Hamilton ang ugat ng paglalaban ng pamilya Landry at pamilya Lynch. Kung hinanap niya lang ang mga alaala niya at hinarap niya ito ng matapang, baka hindi magkakaroon ng trahedya na tulad ng nasa kasalukuyan. Pagkatapos ng maraming taon, maraming beses na nagkabanggaan ang mga pamilya dahil sa negosyo, at namatay si Colin dahil dito. Medyo responsable ang nanay niya sa lahat ng nangyari. Kahit na nangyari ang lahat ng ito, nagdesisyon si Charles na patawarin ang nanay ni Sean ng basta basta? “Nakalipas na ang nakaraan,” Ang maamong sinabi
“Sigurado ako na hindi naman ito sinasadya ni Jim. Sana ay ‘wag kang magalit sa kanya.” Binigay ni Rosalyn ang hawak niyang bote ng gamot kay Sean at sinabi niya, “Maganda ang analgesic na ito; ginagamit ko ito mismo. Kung masakit pa rin pag uwi mo, dapat kang uminom nito.” Napuno ng init ang puso ni Sean sa tunog ng mahina at maamong boses ni Rosalyn. Tumigil siya ng ilang sandali bago niya kinuha ang bote mula kay Rosalyn. “Salamat… Maraming salamat.” “Nabalitaan ko na nakatira kayo ng kapatid mong babae sa mahirap na parte ng bayan.” Nagbuntong hininga si Charles. “Kung ayos lang sayo, tutulungan ko kayo ng kapatid mo na humanap ng bagong tirahan, at pwede rin kitang hanapan ng bagong trabaho.” “Tutal, anak ka ni Lucy, at sayang naman kung nagpatuloy ka na magtrabaho bilang isang mekaniko.” Sa huli, sinabi niya, “Nalaman din namin na may sakit ang kapatid mo, kaya’t kung may kailangan ka, ‘wag ka mahiya na lumapit sa amin.” Mas natuwa si Sean nang makita ang mabait na al
“Hindi magsisinungaling sa akin si Nikki,” Ang kampanteng sagot ni Sean, pagkatapos ay binuksan niya ang recording device. Gusto niyang malaman kung anong ‘ebidensya’ ang ginawa ng pamilya Landry para ibrainwash siya para maniwala na isang masamang tao si Nikki! Nang pipindutin niya na ang ‘play’, pinigilan siya ng butler. “Mr. Wheeler, sa tingin ko ay mas maganda kung pakinggan niyo ito sa isang pribadong lugar. Ang lugar na ito ay…” Tumingin siya sa mga doctor at mga nurse na dumadaan sa hallway. “Baka hindi ito ang pinakamagandang lugar para makinig sa recording na ito.” Tumingin ng malamig si Sean sa butler. “Anong problema kung dito ko ito papakinggan?” Hindi siya naniniwala na may ginawang masama si Nikki. Sigurado siya dito. Gusto niyang iplay ang recording na ito sa harap ng pamilya Landry para mabunyag sila sa mga kasinungalingan nila. Maipapakita niya sa mga ito na hindi siya isang uto-uto na inaakala nila! Habanag iniisip ito, tinulak ni Sean ang butler at pini
Nagpadala nga talaga ng isang lalaking maaasahan si Mr. Chapman para tingnan ang kondisyon ni Nikki. Totoo nga ang sinasabi ni Terry; napilitan lang siya na gawin ang lahat ng ito. Bigla niyang naalala ang phone call na natanggap niya mula kay Mr. Chapman, pinagalitan siya nito sa pagiging malupit niya kay Terry ngayon at ito ay isang maling pagkakaunawaan lang. Sa mga panahong ‘yun, akala ni Sean ay isang sakim na lalaki si Mr. Chapman na binabali ang katotohanan para tulungan ang paboritong empleyado nito. Sinabi niya na hindi ito patas para kay Terry, ngunit naging patas ba ito para kay Nikki? Ngunit, sa puntong ito… Naiintindihan ni Sean kung bakit galit na galit si Mr. Chapman. Ito ay dahil mali talaga ang pagkakaunawa niya kay Terry, at nabulag siya sa mga kasinungalingan ni Nikki. Siya… Hinayaan pa niya si Luke Jones, ang boyfriend ng kapatid ni Bonnie, na putulin ang ari ni Terry. Pumikit si Sean at bigla niyang naramdaman na bumigat ang kanyang puso, nahira
Nabigla ang lahat sa sinabi ni Sean. Hindi lang ‘yun, kahit si Sean ay tila nabigla dahil dito. Hindi maitatanggi na naiinggit siya kay Jim at may mabait at mapagmahal na nanay ito, ngunit… Nanay ni Jim si Rosalyn, kaya’t bakit niya tinawag na ganito si Rosalyn?Kahit na magkapatid sila ni Jim, wala siyang koneksyon kay Rosalyn!Sa sandali ng katahimikan, ang unang bumalik sa sarili ay si Rosalyn. Ngumiti siya at tumitig siya kay Sean. tumitig siya kay Sean. “Narinig ko mula kay Samuel na pumanaw si Lucy noong labing isang taong gulang ka pa lang. Isang bagay ang lumaki ng walang magulang at ibang bagay ang malaman na ang mahal na kapatid mo, na ang tanging pamilya mo, ay nagsisinungaling sayo…” “Malungkot at mag isa ka siguro ngayon, hindi ba?” Hinawakan niya ang kamay ni Sean at sinabi niya, “Kung ayos lang sayo, kayong dalawa na ni Jim ang mga anak kong lalaki simula ngayong araw.” “Wala pa akong sariling anak na lalaki, at ang totoong anak ko lang ay si Luna. kahit