Lumamig ang mga mata ni Jim dahil sa pangaasar ni Nikki, at humigpit ang hawak niya sa leeg ni Nikki. “Nilason mo si Bonnie?” Ang liwanag sa mga mata ni Jim ay kakainin ng buo si Nikki. Wala pa siyang nakita na kahit sino na may malakas na aura na tulad ni Jim! Gayunpaman, kahit nanginginig siya, nag ipon ng lakas si Nikki at tumitig siya sa mga mata ni Jim. “Kung hindi? Sa tingin mo ba ay mabait ako para alagaan siya para bumalik siya sa dati?” Tumingin si Nikki sa mukha ni Jim at tumawa siya. “Ikaw si Young Master Landry, hindi ba? Kamukha mo ang kapatid ko, pero isa ka lang tanga! Sa talino mo, hindi ka nararapat na maging tunay na kapatid ng kapatid ko at hindi ka nararapat maging tunay na anak ni Ms. Hamilton!” Ang mga salitang ito ang sumira sa huling lubid na pumipigil sa pagwawala ni Jim. Tumingin siya ng galit kay Nikki na para bang papatayin niya ito sa pagtitig niya. “Anong kalokohan ang pinagsasabi mo ngayon?” Ang pinaka ayaw niya marinig sa sandaling ito ay ang
Nabalisa ng sobra si Sean. ‘Ano ang nangyayari? Nasa loob pa ba ng ward si Bonnie? Ayos lang ba siya? Kasama niya pa ba ang sanggol niya? Siya… Kahit pagkatapos ng mga nangyari, pipiliin niya pa rin ba si Jim?’ Biglang nagring ng malakas ang emergency alarm. Nilagay ng doctor ang emergency button para ang mga tao sa ward ay pwede itong pindutin para ipaalam sa hospital staff na may emergency na nagaganap. Tumunog ng malakas ang alarm sa buong hallway, natakot ang mga guard sa labas at nagising sila. Ngunit, bago pa sila makakilos, may lalaking may suot na janitor uniform na mabilis na pumasok ng ward. “Ano ang nangyari?” Si Sean ang unang pumasok sa ward. Ngunit, hindi niya inaasahan ang nakita niya, sinasakal ni Jim si Nikkie habang nakahiga si Bonnie sa kama. “Nikki!” Agad na lumapit si Sean at hinila niya si Jim palayo kay Nikki at niyakap niya ito, ang mukha ng babaeng ito ay naging kulay asul na. “Ano ang ginagawa mo sa kapatid ko, Jim?!” Napa atras si Jim dahil sa pag
Tumahimik ang buong ward pagkatapos nila marinig ang mga sinabi ni Nikki. Hindi lang sa nagulat sina Jim at ang assistant niya; mahirap din para kay Sean na tanggapin ito. ‘Bakit naman gugustuhin ni Jim na lasunin si Bonnie?’ Ang naisip ni Sean. “Sean, dapat kang magtiwala sa akin.” Mang mapansin na hindi naniniwala si Sean, napuno ng kasamaan ang mga mata ni Nikki bago siya kumapit sa dibdib ni Sean, nagpanggap siya na siya ang biktima. “Sean, sinasabi ko sayo ang katotohanan! Nilason ni Jim Landry si Bonnie at sinabi niya na kapag patay na si Bonnie, walang makakaalam na nakasama niya si Bonnie dati.” “Kapag namatay na si Bonnie, malulungkot ka ng sobra. Ginagamit niya ito para maghiganti sayo… dahil pinili ka ni Ms. Hamilton sa halip na siya!” Ang bawat salita na sinabi ni Nikki ay parang isang kutsilyo sa puso ni Sean. Tumitig siya sa lalaking nasa harap niya, ang lalaki na dapat niyang tawagin na kapatid. Gaano kalaki ba ang pagkamuhi ni Jim kila Lucy at Sean para subuka
Dapat manatili si Sean dito para alagaan niya si Bonnie. Kahit na… Kahit na hindi gumaling si Bonnie, gusto manatili ni Sean sa tabi niya at samahan siya nito sa natitirang mga araw ng buhay niya. “Walang makakaalis sa inyo!” Nanunuya si Jim habang nakatingin siya ng masama sa mukha ni Nikki. “Ano ang magagawa ng pagsisinungaling mo. Alam mo kung sino ang nagturok ng lason kay Bonnie.” Tinikom ni Nikki ang mga labi niya. “P—Pero hindi ako marunong gumamit ng injection!” Kinagat niya ang labi niya at tumingin siya ng nagpapaawa kay Sean. “Sean, kilala mo ako. Noong dinala ako sa hospital, sobrang takot ako tuwing iniinjectionan ako ng nurse. Paano ko naman masisikmura na gumamit ng injection sa ibang tao?” Suminghot siya. “Pero iba si Mr. Landry. Ang nanay niya ay isang kilalang researcher na specialized sa mga lason, at ang bestfriend niya ay isang doctor. Normal lang na alam niya kung paano gumamit nito.” Sumingkit ang mga mata ni Jim nang matapos si Nikki. “Tama yun.” M
Medyo nabigla si Nikkie nang marinig niya ang sinabi ni Sean. Kinagat niya ang labi niya at kumapit siya sa braso ni Sean, “Hayaan na natin ito, Sean. Umalis na tayo!” “Hindi na natin kailangan makita ang surveillance footage o marinig ang voice recording. May matibay na ebidensya na para patunayan na pinatay ni Mr. Landry si Ms. Craig. Walang kwenta na para itanggi niya ito! Tayo ay…” Kinagat niya ang labi niya. “Umalis na tayo ngayon. Hindi natin siya pwedeng hayaan na magkaroon ng pagkakataon na sabihin niya na magkasintahan sila ni Ms. Craig, at pareho tayong estranghero na nagsabwatan para isetup siya.” Gayunpaman, hindi kumbinsido si Sean. “Kung ganun, dapat tayong manatili hanggang sa dumating ang mga pulis, mapapatunayan nila na inosente tayo!” Tumingin siya kay Jim, proud siya sa pagiging makatarungan niya. “Gusto kong makita na maaresto ang lalaking ito!” Suminghal si Jim dahil sa sinabi ni Sean. Habang nakahalukipkip, sinabi niya, “Malalaman din natin kung ako o an
“Tara na, Sean.” Kumunot ang noo ni Sean. “Nikki, bakit mo ba ako pinipilit na umalis?” ‘Hindi ba’t dapat silang manatili para mapanood nilang maaresto si Jim ng mga pulis para mapatunayan ni Nikki na inosente siya? Bakit paulit ulit na gusto ni Nikki na umalis?’ Ang naisip ni Sean. “Natatakot siya na baka maaresto siya,” Sumingit si Assistant Coleman. “Mr. Wheeler, paanong hindi mo alam ngayon at halata ang kinikilos ng babaeng ito? Siya ang tumurok ng lason sa katawan ni Ms. Craig. Bakit pa ba siya matatakot sa mga pulis? Bakit niya pipilitin na umalis kayo?” Sumingkit ang mga mata ni Sean at binitawan niya ang kamay na nakahawak kay Nikki. Naisip niya na hindi mabuti ang mga tao na nagtatrabaho para kay Jim, ngunit… may katuturan ang sinasabi ni Assistant Coleman. Kung inosente talaga si Nikki, bakit niya pagpipilitan na umalis? Bakit hindi niya hihintayin na dumating ang mga pulis? “Kasi…” Kinagat ni Nikki ang labi niya at tumahimik siya ng ilang sandali. Sa huli, hindi
Tumawa si Jim. “Tinulak ko ba ang paratang sa kapatid mo, o kabaliktaran ito?” Tumingin si Jim sa luhaang mukha ni Nikki. “Ah, tama. Ano nga ba ang sinabi mo? Ayaw mong pumunta ng police station para hindi mo maalala ang panahon na ginahasa ka, ganun ba?” “Nikki Wheeler, pinagsamantalahan ka ba talaga ng isang lalaki?” Ang mga salita ni Jim ay parang martilyo na dumurog sa puso ni Sean. Lumingon si Sean para tumingin ng galit kay Jim. “Ano ang sinabi mo?” Napuno ng galit si Sean, binitawan niya si Nikki at lumapit siya para hawakan sa kwelyo si Jim, puno ng galit ang mga mata niya. “Kinulong mo sa kotse si Bonnie, at kinailangan ko siyang iligtas. Ito ang rason kung bakit nagahasa ang kapatid ko! Walang hiya ka para sabihin ito! Jim Landry, isa ka bang tao talaga?!” Sumingkit ang mga mata ni Jim at ngumisi siya, “Hindi ako isang tao?” Tumingin siya kay Nikki. “Sigurado ako na alam mo kung totoo ang sinasabi ko.” Ang malupit na tingin ni Jim ay masyadong mabigat para kay N
“‘Wag kang mag alala.” Nangako si Sean na poprotektahan niya si Nikki ngayon. “Kahit na nandito na ang mga pulis, wala kaming kakatakutan dahil hindi namin ito ginawa, kaya…” Bago pa matapos magsalita si Sean, lumapit sa kanila ang mga pulis at pinakita nila kay Nikki ang ID badge nila. “Ms. Wheeler, may sapat na ebidensya kami para patunayan na gumawa kayo ng krimen sa pagtatangka sa buhay ni Ms. Craig, pati na rin ang pag gahasa kay Mr. Terry Simmons. May awtoridad kami para arestuhin ka. Pakiusap, sumunod ka sa amin.” Nabigla si Sean nang marinig niya ito. Huminto siya at tumingin siya sa mga pulis na para bang hindi siya makapaniwala, tumayo siya sa harap nila at protektahan niya si Nikki. “N—Nagkakamali ba kayo?” Si Nikki ang biktima, hindi ba? Hindi ba’t si Jim ang nanakit kay Nikki, at si Terry ang umagaw ng pagiging puro ni Nikki? Bakit baligtad ang sinasabi ng mga pulis? “Sir, kung wala kaming matibay na ebidensya, hindi namin aarestuhin ang kahit sino,” Ang sagot ng
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya