Nung lumabas si Luna ng kwarto, nakasandal pa rin si Joshua sa upuan habang nakatingin sa mga dokumento sa phone.Nang makita ni Joshua na lumabas na si Luna, kalmado niyang tinabi ang kanyang phone. Tumayo siya ng elegante. “Tapos na?”“Hmm,” Tumawa ng mahina si Luna, “Mr. Lynch, gusto mo rin bang kausapin ang dating nobya mo?”Kumunot ang noo ni Joshua sa mga salitang ‘dating nobya’.Matapos ang ilang saglit, ngumiti siya. “Syempre.”Tumingin siya sa sinag ng araw sa labas ng bintana. “Hintayin mo ako sa kotse, hindi ako magtatagal.”Nagkibit balikat si Luna, tumalikod siya at umalis.Wala siyang pakialam kung ano ang pag uusapan ni Joshua at ni Aura, at wala rin siyang pakialam kung matagal silang mag uusap o hindi.Inabot niya ang kanyang bulsa at pumisil siya ng mahigpit sa bagong recording device. Nakuha niya na ang kailangan niya mula kay Aura.Bago pa siya pumunta dito, gusto niyang magsalita pa si Aura, pagkatapos ay kumuha ng mga ebidensya kasama si Neil, at iabot it
Kung hindi lang dahil kay Luna Gibson, si Aura na sana ang asawa ni Joshua!Noon, inagaw ni Luna ang posisyon niya bilang asawa ni Joshua.At ngayon, nagbago ng pagkakakilanlan si Luna Gibson, at muli niyang inagaw si Joshua sa kanya.Nararapat talaga kay Luna na namatay.“May pinadala akong mga tao para bantayan ka.”Tumingin si Joshua sa mukha ni Aura. ”Noon, pagkatapos mamatay ni Luna, pumunta ka sa Obstetrics and Gynecology department para sa isang operasyon, hindi namin makita ang mga detalye ng operasyon.”Tumingin siya ng malupit kay Aura. “Tinatanong kita, anong operasyon ang naganap sa hospital?”Sumingkit si Aura.Walang pagdududa, sinabi siguro ito ni Luna Gibson sa kanya.Nanunuya siya. Malinaw na may ginampanang pagkakakilanlan pa rin na iba si Luna Gibson, kung hindi, hindi ganito magrereakt si Joshua.Habang iniisip ito, ngumiti si Aura. “Joshua, gusto mo bang marinig ang totoo?”Sumingkit si Joshua. Wala siyang sinabi.Tumawa ng parang baliw si Aura. “Pumunt
“Joshua, matagal na panahon na kitang gusto! Mas matagal pa kaysa kay Luna!”Mainit ang tingin ni Aura kay Joshua, na parang isang pulubi na nakatingin sa isang masarap na pagkain.Kabaliwan, kasakiman, at kawalan ng pasensya.Tumingin siya ng malapit kay Joshua. “Kung kaya mong magustuhan si Luna, bakit ako hindi? Kung sabagay, pinagtataksilan mo rin naman si Luna Gibson. Hindi ba’t ayos lang kung pagtaksilan mo siya ng isa o dalawang beses?”Ang sabi niya habang gumagalaw ang mga kamay at paa.Napuno ang kwarto ng nababaliw na boses ni Aura, kasama ang tunog ng kadena.Kumunot ng malalim ang noo ni Joshua.“Mukhang bagay sayo ang lugar na ito.”Tumayo siya at tumingin siya kay Aura ng puno ng lamig sa kanyang mata. “Pero, dapat ko pa rin ipaalam sayo. Isa, lagi mong sinasabi na patay na si Luna Gibson. Hindi pa siya patay. Ikalawa, maghihintay ako sa pagbabalik niya. Ikaw din. Huli sa lahat…”Tumingin siya ng malamig kay Aura. “Hindi ko pinagtaksilan si Luna Gibson.”Aamin
Gayunpaman, kung nanggaling ang hindi pagkakaunawaan na ito kay Luna Gibson, dapat ipaliwanag ni Joshua ang sarili niya.Sa ngayon, hindi niya matatawagan si Luna Gibson, kaya’t maaasahan niya lang na ipasa kay Luna ang mensahe.Nangutya si Luna, “Sa tingin mo ba maniniwala siya sayo?”Nangutya si Joshua, “Kung hindi, tatanggapin ko na iklaro niya sa akin.”Agad na nilunok ni Luna ang mga salita niya.Huminto siya ng ilang saglit. Matapos ang ilang saglit, nangutya siya, “Sasabihin ko sa kanya.”Sigurado si Joshua na hindi magpapakita si Luna Gibson, kaya’t mayabang siya tungkol dito.Iklaro ito para sa kanya? Kapag bumalik siya sa pagiging Luna Gibson at hinarap niya si Joshua, hindi niya alam kung mabubuhay pa siya para ikwento ito!Tumahimik ang loob ng kotse. Pareho silang tahimik.Hindi nagtagal, dumating na sila sa Blue Bay Villa.Nung tumigil ang kotse, agad na bumaba si Joshua sa kotse.Nagbuntong hininga si Luna at binuksan niya ang pinto ng kotse, sumunod siya kay
Muling huminto ang itim na Maserati sa entrance ng mental hospital.Bumaba si Luna sa kotse at tumakbo siya papunta sa mental hospital!Masama ang kutob niya. Hindi bumaba ang elevator mula sa pinakamataas na palapag. Kumunot ang noo ni Luna at agad siyang umakyat ng hagdan.Nasa ika-walong palapag ang kwarto ni Aura. Tumakbo siya paakyat. Kumapit siya sa pader, naghihingalo habang hinahanap ang namumuno ng lugar.Lumakad siya at bumukas ang elevator. May matangkad na lalaki na naglakad palabas ng elevator.Tumingin ang lalaki sa kanya ng kalmado. “Mali ang dinadaanan mo.”Pagkatapos, lumingon ang lalaki at naglakad sa kabilang direksyon.Naghihingalo si Luna sa sobrang pagod. Umikot ang mga mata niya at agad siyang humabol kay Joshua.Dinala ni Joshua si Luna sa opisina ng doctor na namamahala kay Aura.Nang makita ng doctor sina Joshua at Luna, kumunot ang noo niya. “Bakit bumalik po kayo?”“May cute po bang babae na bumisita kay Aura Gibson?”Tumango ang doctor. “Oo.”“S
Huminga ng malalim si Luna at binuksan niya ang pinto gamit ang susi.Tahimik sa loob ng kwarto.Suminag ang araw sa maliit na bintana sa kisame, bumuo ito ng isang linya ng ilaw.May babaeng nakasuot ng hospital gown na may magulong buhok ang nakaupo sa sulok habang nakabaon ang ulo sa kanyang mga hita. Sa sobrang tahimik niya ay parang wala siya dito.Kumurap si Luna.Ang babaeng ito ay hindi sil Aura. Hindi magiging tahimik at masunurin si Aura.Matapos ang ilang saglit, nagbuntong hininga siya at sinabi, “Bonnie.”Medyo nabigla ang babae, pagkatapos ay tumingala ito ng mabagal.Sa ilalim ng magulong buhok, nakita ang malinis na mukha ni Bonnie.Ito ang unang pagkakataon na makita niya si Bonnie ng walang salamin. Hindi niya inaasahan na makikita niya ito sa ganitong sitwasyon.“Ikaw nga talaga.” tumingin si Bonnie kay Luna at ngumiti siya ng mapait. “Akala ko walang magiging problema.”Hindi niya inaasahan na mabubunyag agad siya ng wala pa sa kalahating oras.Nang maki
Ngumiti ng mapait si Luna.“Naniniwala ka sa kanya?”“Hindi naman, pero…”Yumuko si Bonnie. “Nilabas ko ang phone ko para i-dial ang bagong phone number ng kapatid ko. Narinig ko. ‘Yun ang boses niya.“Sinabi ni Aura na nung inutusan niya ang kapatid ko na maghatid ng shipment sa kanya, may nabangga yung kapatid ko. Dahil natatakot siyang maparusahan ng batas, kinuha niya ang pera at tumakas na siya. Namumuhay pa rin siya ng komportable sa ibang bansa, pero natatakot siya na may manloko sa kanya para pabalikin siya at harapin ang mga krimen niya, kaya’t maliban kay Aura, hindi siya makikinig sa ibang tao.”Habang sinasabi ito ni Bonnie. Tumulo ang mga luha niya.Umiyak siya, “Namimiss ko talaga ang kapatid ko. Isa akong reporter. Sa mga nakalipas na taon, hinanap ko na ang lahat ng paraan para makuha ang balita tungkol sa kanya, pero dahil hindi ko talaga siya mahanap, si Aura na ang nilapitan ko. Nagsimula akong mag report ng masamang balita tungkol kay Aura. Ngayon at narinig k
Tumingin sa kanya si Joshua ng malamig. “Obsessed at paranoid.”Ngumiti ng peke si Joshua. “Ako ba o siya ang tinutukoy mo?”Huminto ng ilang sagli si Luna bago niya napagtanto na pwede niya rin sabihin kay Joshua ang sinabi niya kay Bonnie.Nagkibit balikat si Luna. Ngumiti siya ng maliit kay Joshua. “Mr. Lynch, marami ka lang iniisip. Paano naman kita ilalarawan na ganun? Gusto ko pa rin na tulungan mo ako na hanapin kung saan pumunta si Aura.”Kumunot ang noo ni Joshua dahil sa mga sinabi ni Luna. Nagbuntong hininga siya, “Hindi namin siya mahanap. Pagkatapos niyang lumabas ng mental hospital, tumawag siya ng taxi.”Nakatayo si Lucas sa likod ni Joshua at nagbuntong hininga siya. Muli niyang inulit kay Luna ang sinabi niya kay Joshua.“Pumunta siya mga lugar kung saan walang mga surveillance camera. Maging sa traffic o public transport surveillance, hindi na namin siya mahanap.”Nagbuntong hininga si Lucas, “Nasa Banyan City pa rin siguro siya, para naman sa lokasyon niya, hi
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya