"Sagutin mo na lang ako."Sa totoo lang, hindi alam ni Bonnie kung bakit itinanong niya ito sa kanya.Parang biglang pumasok sa utak niya ang tanong na ito nang walang babala nang sabihin sa kanya ni Jim na alam nito ang tungkol sa kanya at kay Harvey.Kahit na wala siyang pakialam kung payag si Jim na pakasalan siya o hindi…gusto niyang marinig ang sagot na lumalabas sa bibig nito."Tama ka," matipid na sagot ni Jim sa kanya, na wala ring balak na i-sugarcoating ang katotohanan. "Bonnie, hindi laro ang pag-ibig. Hindi kita gusto, at walang magbabago sa katotohanang iyon.”"Hindi kita pakakasalan dahil lang sa nanay ka ni Harvey; hindi ito makatarungan sa iyo o sa akin.."Nanigas ang buong katawan ni Bonnie nang marinig ito.Pagkaraan ng mahabang panahon, napangiti siya at sinabing, "Sige."Natuwa siya sa sagot niyang ito.Hindi niya kailangan ang simpatiya nito. Kahit na hindi niya kusang-loob na ipinanganak si Harvey, hindi niya naisip na tama para sa isang bata na maging ka
Tumalon ang puso ni Bonnie papunta sa kanyang lalamunan nang marinig niyang binanggit nito ang Number-9.Kinagat niya ang labi at bahagyang itinagilid ang ulo para makarinig sa usapan nila Jim.Gayunpaman, napansin ito ni Jim at sa halip ay nanuya at tumalikod sa kanya upang hindi siya makarinig ng anuman.Hindi siya makapaniwala na kahit hanggang sa sandaling ito ay hindi pa rin sumusuko si Bonnie sa pakana nitong mapalapit sa kanya.Kung malalaman nito ang tungkol kay Number-9, tiyak na sasamantalahin nito ang pagkakataong gayahin si Number-9 at pilitin si Jim na pakasalan si Bonnie.Nalinlang na siya ni Charlotte, kaya hindi siya papayag na gawin ng sinuman ang parehong bagay!Sa sandaling naisip niya ito, bumaba si Jim sa kotse. "Sige, pwede ka nang magsalita ngayon."Lungkot ang bumalot sa puso ni Bonnie habang pinapanood niya si Jim na may kausap sa telepono sa labas, na iniwan siyang naka-lock sa kotse.Narinig niya ang ilang piraso ng kanyang pag-uusap.Hinahanap niya
Umupo si Bonnie sa kanyang upuan at tulala na nakatingin sa direksyon na iniwanan ni Jim.Saan siya pupunta? Iniwanan ba niya ang sasakyan niya dito?Ano ang gagawin niya?Kumunot ang noo ni Bonnie at agad na kinuha ang phone niya para tawagan si Jim."Paumanhin, hindi available ang numerong na-dial mo..." umalingawngaw ang malamig at walang emosyong boses ng operator mula sa kabilang dulo ng linya.Dinayal muli ni Bonnie ang kanyang numero, at sa tuwing dumaan ang tawag, ang parehong awtomatikong boses na nag-e-echo.Kausap pa rin ni Jim ang kanyang assistant sa telepono nang makarinig siya ng pangalawang tawag na papasok. Kumunot ang kanyang noo at sumulyap sa screen.Ang screen ay nagpakita ng numero ni Bonnie, at siya ay likas na umismid.Gaano kawalanghiya ang babaeng ito? Alam niyang ayaw ni Jim na malaman niya kung ano ang gagawin niya rito, pero tumatawag siya para abalahin siya.Habang ginugulo siya nito, lalo siyang naiinis sa kanya!Dahil doon, binlock ni Jim ang k
Kumunot ang noo ni Sean at tinapunan ng masamang tingin si Nikki. "Nikki, nasa panganib ngayon si Ms. Craig, at kailangan ko siyang iligtas."Pagkatapos, itinaboy niya ang braso niya at siniko, "Umalis ka sa daraanan ko!"Nang makita kung gaano siya nag-aalala, suminghot si Nikki at inabot siya para sunggaban siya. "Hindi ba pwedeng hindi ka pumunta, Sean? Hindi ba kahapon lang kayo nagkita ni Ms. Craig? Kung gayon, bakit siya humihingi ng tulong sa iyo kaysa sa mga kaibigan o pamilya niya?”"Kagabi mo lang siya nakilala, pero ang dami mo nang natamo na pinsala dahil sa kanya. Tama na! Wala kang utang sa kanya, kaya pakiusap wag ka nang umalis!"Nagsimulang tumulo ang mga luha habang idinagdag ni Nikki, "Sean, nag-aalala talaga ako sayo. Mukhang hindi mabuting tao si Ms. Craig. At saka..."Ngumuso siya. "At saka, ngayong nanghihina ako, hindi ka ba natatakot sa mangyayari sa akin kung iiwan mo akong mag-isa? Pwede bang huwag ka nang pumunta..."Bakas sa mga mata ni Sean ang pagka
ang makaalis si Sean ng bahay sampung minuto ang nakalipas, si Nikki ay ganap na maayos, na walang kahit isang pahiwatig ng isang nalalapit na pag-atake.Hindi lang iyon, parang malakas at matibay ang pagkakahawak niya sa braso niya.Mula sa kanyang karanasan, palaging may mga babala si Nikki bago siya atakihin, at ang kanyang mga pag-atake ay hindi kailanman lumabas sa asul.Kinagat ni Sean ang kanyang mga labi at saglit na nakinig ng mabuti. Biglang, narinig niya ang isang pahiwatig ni Nikki na pinipilit ang sarili na maging mahina kaysa sa aktwal niya.Alam na niya agad ang balak ni Nikki, kaya napabuntong-hininga siya at sumagot, "Nikki, hindi magandang magsinungaling sa ibang tao."mahinang sabi ni Nikki, "Sean, nagsasabi ako ng totoo. Kailangan kong pumunta sa ospital... Pwede bang..."Nang makitang nagpapanggap pa rin siya, nawala lahat ng pasensya ni Sean. "Nikki, Hindi ko pinag-isipan nang kumilos ka ng ganito kadalasan, ngunit ang sitwasyon ni Ms. Craig ay isang emergen
Nang tuluyang marating ni Sean ang ospital, nanghihina na ang buong katawan ni Bonnie."Hindi na siguro siya makakaligtas kung dumating ka kahit isang minuto lang," sabi ng doktor. Matapos suriin si Bonnie para masiguradong humihinga pa siya, hindi niya napigilang iangat ang kanyang ulo upang tignan ng masama si Sean. “Anong klaseng boyfriend ka? Paano mo siya hahayaang makulong sa kotse sa init ng tag-araw?”"Kung mamamatay siya ngayon, magiging mamamatay tao ka!"Kinagat ni Sean ang kanyang labi nang marinig niya ito. "Doktor, hindi ako...""Hindi ka ano? Hindi mamamatay-tao?" Tinapunan siya ng malamig na tingin ng doktor. "Kung may mangyari sa kanya, mamamatay-tao ka, at walang paraan para makaligtas ka dito!"Pagkatapos, inihagis niya kay Sean ang isang slip ng reseta at tumahol, "Bayaran mo ito sa counter!"Tumigil sandali si Sean, pagkatapos ay mabilis na tumakbo, alam niyang walang oras siya na dapat sayangin.Hindi man lang siya nagdalawang isip bago niya inilabas ang ka
Pinilit ni Sean na manatiling kalmado at muling idinayal ng numero.Muli, walang sagot.Bawat nota ng dial tone ay parang isang splash ng kerosene sa nag-aalab na puso ni Sean.May nangyari kaya kay Nikki?Paulit-ulit na tinawag ni Sean ang parehong numero.Pagkatapos ng mahabang labanan sa loob, sa huli ay nagpakawala siya ng hininga at tumayo.Sa pagpasok ni Bonnie sa operation room, ililigtas pa rin ito ng mga doktor kahit wala siya, ngunit si Nikki…Hindi mapigilan ni Sean na mag-alala tungkol sa kanya ngayong wala siyang balita tungkol sa kanya.Paano kung nagkamali siya? Paano kung nagsasabi ng totoo si Nikki? Paano kung hindi siya nadala ng lalaki sa ospital sa tamang oras...Pakiramdam ni Sean ay gumagapang ang kanyang balat sa mga isiping ito.Sa huli, bumigay siya sa kanyang pag-aalala at tumayo, nagbabalak na bumalik sa bahay at hanapin si Nikki."Hoy, saan sa tingin mo pupunta?" Nakakailang hakbang pa lang si Sean nang lumabas sa operation room ang doktor na suma
Nanlamig ang buong katawan ni Sean sa gulat nang marinig ang mga hikbi ni Nikki.Pakiramdam niya ay nanigas ang buong katawan niya, hindi makahinga o makagalaw man lang.Parang nawalan ng kakayahang mag-isip ang utak niya.Malayo-layo ang boses ni Nikki habang umiiyak, "Sean, ayoko nang mabuhay! Nineteen lang ako, at mahaba pa ang buhay ko, pero hindi ko nagawang isalba ang unang pagkakataon ko para sa lalaking minahal ko ng totoo. Ako ay…"Halos hindi maintindihan ang boses niya habang humihikbi, "Ano ang dapat kong gawin ngayon... Sean, uuwi ka ba para makita ako sa huling pagkakataon?”"Wala akong dapat panghawakan sa mundong ito. Ang tanging tao na gusto kong makita bago ako mamatay ay ikaw, kaya please umuwi ka na. Malapit na akong mamatay..."Kinagat ni Sean ang kanyang labi at pilit na pinipigilan ang pagsilakbo ng mga emosyon sa kanyang isipan. "Nikki...wag...wag kang magbiro sa mga ganitong bagay."Hindi ba niya sinabing inaatake siya habang nasa bahay siya? Paano… Paan