Nanlamig ang buong katawan ni Sean sa gulat nang marinig ang mga hikbi ni Nikki.Pakiramdam niya ay nanigas ang buong katawan niya, hindi makahinga o makagalaw man lang.Parang nawalan ng kakayahang mag-isip ang utak niya.Malayo-layo ang boses ni Nikki habang umiiyak, "Sean, ayoko nang mabuhay! Nineteen lang ako, at mahaba pa ang buhay ko, pero hindi ko nagawang isalba ang unang pagkakataon ko para sa lalaking minahal ko ng totoo. Ako ay…"Halos hindi maintindihan ang boses niya habang humihikbi, "Ano ang dapat kong gawin ngayon... Sean, uuwi ka ba para makita ako sa huling pagkakataon?”"Wala akong dapat panghawakan sa mundong ito. Ang tanging tao na gusto kong makita bago ako mamatay ay ikaw, kaya please umuwi ka na. Malapit na akong mamatay..."Kinagat ni Sean ang kanyang labi at pilit na pinipigilan ang pagsilakbo ng mga emosyon sa kanyang isipan. "Nikki...wag...wag kang magbiro sa mga ganitong bagay."Hindi ba niya sinabing inaatake siya habang nasa bahay siya? Paano… Paan
Inangat ng doktor ang ulo niya para sulyapan si Bonnie. "Dapat kang tumawag ng kaibigan na makakasama mo."Tumango si Bonnie at magsasalita na sana nang tumunog ang kanyang telepono na nagcha-charge sa tabi ng kanyang kama.Mabilis niyang sinagot ang tawag. "Luna?""Anong problema, Bonnie?" Bakas sa boses ni Luna ang pag-aalala. "Si Joshua, Nigel, at ako ay nasa isang video call kasama sina Nellie at Nigel sa kwarto, at pareho naming iniwan ang aming mga telepono sa study room. Sa sobrang abala namin sa aming tawag ay wala ni isa sa amin ang nakarinig ng tawag mo. May...problema ba? "Napakunot ng noo si Bonnie dahil sa pagkabigo.Dapat alam niya.Nangangahulugang ang katotohanan na hindi makontak ni Joshua o Luna na malamang na may ginagawa silang magkasama, ngunit hindi niya naisip ang posibilidad na magkasama sila sa isang family video call."Naayos na ito ngayon." Napabuntong-hininga si Bonnie. "Wala naman, basta muntik na akong mamatay, yun lang."Napabuntong-hininga si Lu
Mahigpit na hinawakan ni Nikki ang lubid, tumangging bumitaw, at nagpumiglas sa pagkakahawak ni Sean. "Sinungaling ka! Hindi naman ako mahalaga sayo!”"Mas mababa pa ang halaga ng buhay ko kaysa sa daliri ni Ms. Craig!"Kumunot ang noo ni Sean, inilabas ang buong lakas ng katawan para hilahin si Nikki pababa. Sa wakas, naputol ang lubid, at dumapo ang katawan ni Nikki sa kanya."Kailan ko ba sinabi sayo na hindi ka mahalaga? Kailan ko ba sinabi sayo na mas mababa pa ang halaga ng buhay mo kaysa sa daliri ni Ms. Craig?”“Nikki, sabay tayong lumaki, at kahit hindi tayo tunay na magkapatid, para na kitang kapatid! Huwag ka nang magsalita ng mga ganito sa hinaharap, at huwag kang magalit sa akin, okey? "Tumulo ang luha sa pisngi ni Nikki nang marinig niya ito.Ipinulupot niya ang kanyang mga braso sa balikat ni Sean at humikbi, "Pero Sean, alam mo naman na ..."Hindi ako naging kontento sa pagiging little sister mo. Ako ay—""Tama na," pigil ni Sean sa kanya.Hinapit siya nito sa
Kasalanan niya ang lahat!Hindi nagtagal ay dumating na ang sasakyan sa ospital.Matapos dalhin si Nikki sa ospital, mabilis na ipinaliwanag ni Sean kung ano ang nangyari sa mga doktor at nars, na nagpatuloy sa pagpapaalis sa kanya para sa isang serye ng mga pagsusuri, na mukhang naaawa para sa kanya.Gayunpaman, dahil pribado ang lahat ng mga checkup na kinailangan sumailalim ni Nikki, hindi pinayagan si Sean na sumama sa kanya, kaya kailangan niyang maghintay sa lobby ng ospital.Habang naghihintay ay patuloy pa rin siyang tumatawag sa numero.Wala pa ring sagot.Nang malapit nang mawalan ng pasensya si Sean, may tumawag.Sa pag-aakalang ito ang bastard na sekswal na nanakit kay Nikki, sinagot ni Sean ang tawag at sumigaw nang hindi man lang tinitingnan kung sino iyon, "Ano ba ang problema sa iyo, Terry Simmons? Paano mong nagawa ito sa kapatid ko nung inutusan ka ni Boss natulungan mo siyang ipadala sa ospital?”"Nasaan ka ngayon? Wag ka nang mangahas na magtago dahil hahana
Sa isang kisapmata, hindi alam ni Bonnie ang isasagot.Hindi napigilan ni Sean na mapabuntong-hininga nang makita kung gaano siya mukhang natalo. “Hindi mo dapat sisihin ang sarili mo. Ang taong nanakit kay Nikki ay ang bastard na iyon, at wala itong kinalaman sa iyo.”"Kung may dapat managot sa nangyari, ang taong iyon ay ako."Inilagay ni Sean ang kanyang kamay sa kanyang noo, tinakpan ang kanyang buong mukha, at sinabi sa paos na boses, "Sinabi na sa akin ni Nikki ang tungkol sa kanyang napipintong pag-atake nang umalis ako ng bahay, ngunit hindi ko siya sineryoso. Akala ko sinabi lang niya iyon para pigilan ako sa pagpunta upang iligtas ka, ngunit dapat naniwala ako sa kanya, o at least kaya ay…”"Dapat isinama ko siya noong pumunta ako para tulungan ka. Sa ganoong paraan, hindi lang siya magiging ligtas, ngunit nakatulong din ako sa iyo sa parehong oras… “"Kasalanan ko ang lahat. Dapat ay naging mas matalino ako tungkol dito, at kung ginawa ko, hindi sana nasaktan si Nikki..
“Ang lalaking gumahasa sa kapatid mo ay si Terry Simmons, hindi ba?” Si Luke, na siyang nakatayo sa likod ni Gwen, ay biglang nagtanong. Huminto ng ilang sandali si Sean, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, ang pangalan niya ay Terry Simmons. Isa siyang lalaki na kasama ko sa trabaho noong nasa factory pa ako…” “Nahuli ko na siya.” Tumingin si Luke kay Sean at nagpatuloy siya sa kalmadong tono, na para bang pinag uusapan lang nila ang kakainin para sa hapunan, “Ano ang plano mong gawin sa kanya? Gusto mo bang putulin ko ang binti niya? O hindi kaya… gusto mong putulin natin ang ginamit niya para gahasain ang kapatid mo?” Ngumisi siya at idinagdag niya, “Hindi mo kailangan na ikaw ang gumawa nito; tutulungan ka ng mga tauhan ko na gawin ito para sayo.” Tumigas ang buong katawan ni Sean nang marinig niya ito. Tumitig siya ng nakatulala kay Luke, hindi siya makapaniwala. Hindi niya pa nakita ang lalaking ito dati, at hindi niya kilala ang taong ito, ngunit base sa itsura at mga g
“Hindi.” “Hindi.” Sabay na nagsalita sina Sean at Bonnie sa sandali na matapos magsalita si Gwen. Sa sandali na sabihi niya ito, huminto silang dalawa na para bang may sasabihin sila. Sa huli, tumingin si Bonnie kay Sean, sumenyas siya sa mauna na ito. Akala niya ay itatanggi ni Sean ang pagiging boyfriend niya, ngunit sa ikinagulat niya… Umakbay si Sean kay Bonnie at sinabi, “Oo, boyfriend niya ako ngayon, pero hindi ako kapalit ni Jim.” “Kahit na magkamukha kami, wala kaming relasyon sa isa’t isa, at ayaw kong maging parte ng buhay niya.” “Dapat lumayo ang lalaking ‘yun kay Bonnie. Pati—” Tumingin siya kay Gwen at nagpatuloy siya, “Sana ay huwag mo na ulit banggitin ang pangalan niya kay Bonnie. Hindi siya nararapat kay Bonnie, kahit konti.” Napahinto sina Gwen at Bonnie nang marinig nila ito. Sobrang nagulat si Gwen sa announcement ni Sean. Samantala, nabigla si Bonnie at umamin si Sean na boyfriend siya nito… at sinabi niya ito na parang isang boyfriend. May
Gayunpaman, hindi niya inaasahan na… hindi pinatay ni Luke si Terry dahil gusto niyang mabuhay si Terry sa kulungan para marinig niya ang hatol sa kanya. Tama si Luke: ang pinakamagandang parusa ay ang ipadala si Terry sa kulungan, kung saan magdurusa siya ng habang buhay, kumpara sa madugo at mabilis na pagkamatay. Sa sandali na maisip niya ito, ang kalupitan sa mga mata ni Sean ay napalitan ng paghanga kay Luke. “‘Wag mo akong tingnan ng ganyan. Tumutulong lang ako.” Ngumisi si Luke nang maramdaman niya ang titig ni Sean, pagkatapos ay yumuko siya para tumingin kay Gwen. “Gusto mo pa bang manatili dito?” Kumunot ang noo ni Gwen, pagkatapos ay tumingin siya kay Bonnie at Sean. “Hayaan mo na,” Sumagot siya at tumitig kay Bonnie. “Bonnie, sinabi sa akin ni Luna sa phone na galing ka sa surgery at halos namatay ka dahil nakulong ka sa loob ng kotse…” “Sino naman ang gumawa sayo nito? Kailangan mo ba ang tulong ni Luke para maghiganti?” Hindi mapigilan ni Bonnie na tumawa ng