“Oo”Inangat ni Luna ang kanyang ulo, at ngumiti. "Mr. Lynch, nagulat ka ba?"Napakunot ng noo si Joshua.The next second, agad niyang inabot ang kamay niya at hinawakan si Luna sa wrist.Para siyang nabaliw. Hinawakan siya nito sa pulso at kinaladkad palabas ng design department.Hindi man lang sila sumakay ng elevator. Siya ay brutal na hinila paakyat sa lahat ng hagdan papunta sa itaas na palapag..Ang katawan ni Luna ay parang sirang manika, kinakaladkad at hinihila niya.Nang marating nila ang pinakataas na palapag, siya ay naupos. Wala nang natitirang lakas sa kanya.Yumuko siya at inalalayan ang sarili sa tuhod gamit ang kamay, humihingal."Joshua Lynch, nabaliw ka na ba?""Galit ako! Mababaliw ako dahil sayo!” Hinila ni Joshua si Luna papasok sa kanyang opisina.Slam! Sabay sarado ng pinto, marahas na humampas ang likod ni Luna sa pinto ng opisina.Puno ng galit ang titig ni Joshua sa sandaling iyon.Marahas siyang tumingin kay Luna. “Kilala mo si Luna Gibson, di
“Imposible, imposible!”Sinakal ni Joshua si Luna. "Nagsisinungaling ka!"Napakalakas niya. Sinakal niya si Luna kaya nasira ang boses nito. "Joshua Lynch, baliw ka!""Ikaw ang baliw!" Pinandilatan siya ni Joshua na namumula ang mga mata. "Kung hindi, paano mo nasasabi ang mga bagay na iyon!"Tok! Tok! Tok!Sakto namang halos mapatay na sa sakal ni Joshua, may kumatok sa pinto sa likod niya.Bang! Padabog na bumukas ang pinto ng opisina.Nakatayo sa labas sina Zach at Yuri. Nasa likod nila sina Neil at Nellie.Pagkabukas ng pinto ay agad na kumalas si Luna kay Joshua. Napasubsob siya sa lupa, napahawak sa leeg, at hingal na hingal.Si Joshua, na nabulag sa galit, ay nagsimulang magkamalay pagkatapos ng kaguluhang ito.Nanatili siya sa lugar. Tumingin siya kay Luna, saka tumingin sa dalawang bata sa labas. Ito ang unang pagkakataon na nakaramdam siya ng kawalang-magawa. Hindi niya alam kung ano ang dapat niyang gawin.“Auntie!”Nang makitang masama ang hitsura ni Luna, gal
"Anak ni Aura?"Napakunot ng noo si Joshua. "Simula kailan pa siya nagkaroon ng anak?""Joshua, ano ang silbi ng ipagpatuloy ang pagkukunwari sa yugtong ito?" Napatingin si Luna sa mapagpanggap na mukha na iyon. Nanlamig ang kanyang tingin. "Kung hindi dahil nabuntis si Aura, hindi na sana nagpasya si Luna na umalis."Sa pagtingin kay Luna na nagsasalita ng walang kapararakan, nakita ni Joshua na katawa-tawa ito.“Sinusubukan mong sabihin na hindi lang nabuntis si Aura, ipinanganak pa niya ang anak ko, ganun ba? Sinusubukan mo ring sabihin na dahil dinadala ni Aura ang anak ko, kaya naisipan ni Luna na iwan ako?"“Hindi ba?”Nakita ni Luna ang pangungutya sa mga mata ni Joshua. Sobrang sakit ng puso niya na para bang may brutal na sumaksak sa kanya!Bakit ang lalaking ito ay magpapanggap pa ring inosente kahit sa yugtong ito?Noon, sabay silang nabuntis ni Aura. Upang mapasaya si Aura, dumating ang isang aksidente upang patayin siya.Gumawa pa sila ng pekeng testamento para si
“Hindi.”Tumingala si Neil at tumingin siya sa dalawang matangkad na lalaki sa entrance. “Hindi ba kayo kakain?”“‘Wag mo kaming alalahanin, Boss. Samahan mo na muna kumain si little princess.”Ngumiti si Yuri kay Neil. “Mga lihim ang pinag uusapan niyong dalawa, masama kapag may nakarinig sa inyo.”Tumango rin si Zach. “‘Wag kang mag alala, kapag nandito tayo, walang nakakarinig ng pinag uusapan natin.”“Tingnan mo.” Tumingin ng mayabang si Neil kay Nellie. “May mga tao pa rin na gusto ako.”Ngumuso si Nellie at hindi na siya nagsalita.Matapos ang ilang saglit, nagbuntong hininga siya. “Namimiss ko na si Nigel.”Huminto ng kaunti ang kamay ni Neil na may hawak na kutsara.Nigel...Nagbuntong hininga si Neil at sinabi niya, “Hahanap tayo ng paraan.”…Nagpahanda ng tanghalian si Joshua sa cafeteria ng kumpanya.Nung hawak niya ang kamay ni Luna habang pumapasok ng cafeteria, parang isang mahika ito.Inisip niya na dalhin sana siya ni Joshua sa mas romantiko at komportabl
“Mukha nga po talagang love at first sight…”Umubo ang reporter. “Sino po ang nanligaw?”Tumingin si Joshua kay Luna. Gusto niya sanang magsalita, ngunit nauna si Luna.Ngumiti si Luna at tumingin siya sa reporter at sa camera. “Ako ang nanligaw sa kanya, pero nung nililigawan ko siya, wala akong pakialam sa katayuan niya, ang background niya, o ang kayamanan niya. Gusto ko lang ang pagkatao niya. Para sa kanya, ibibigay ko ang lahat. Kahit na malaman ko na wala ako sa puso niya, gusto ko itong gawin at umasa. Kaya kong kalabanin ang mundo. Wala akong pakialam kung sabihin ng mga tao na pera lang ang habol ko. Wala akong pakialam kung tumanggi ang pamilya ko sa relasyon na ‘to. Ang mahalaga sa akin ay gusto niya ako. Ito ang pag asa ko.”Tinikom ni Joshua ang mga labi niya.Mula sa halos perpektong mukha ni Luna, tila nakita ni Joshua si Luna Gibson.Noon, talaga nga na gumawa ng maraming desisyon si Luna Gibson na hindi maintindihan ng iba para lang pakasalan si Joshua.Ang mga
Umalis na ang mga reporter na parang hindi sila makapaniwala.Nang makaalis na ang lahat ng reporter, tumingin ng malamig si Joshua kay Luna. Hinagis niya papunta kay Luna ang tissue na nasa tabi niya. “Magaling ang pagpapanggap mo.”Naramdaman ni Luna na para bang isang biro lang ang mga luha niya, nang marinig niya ang mga salita ni Joshua. Tinanggap niya ang mga tissue at pinunasan niya ang kanyang luha. “Magaling din ang pagpapanggap mo, Mr. Lynch.”“Hindi ako nagpapanggap.” Tumingin si Joshua ng malalim kay Luna. “Nakita ko lang sayo si Luna Gibson kanina.”Halos matawa si Luna dito. “So, ang mga bagay na sinabi mo kanina ay mula sa puso?”Hindi siya naniniwala sa kahit isang salita!Tinala nabasa ni Joshua ang isip niya. Kalmadong tumayo si Joshua. “Pwede mong paniwalaan ang kahit anong gusto mo.”Pagkatapos, tumayo siya at umalis na.Nakaupo pa rin si Luna sa upuan.Pagkatapos ng ilang hakbang, tumigil sa paglalakad si Joshua. “Bakit hindi ka pa kumikilos, hindi ba’t gu
Tumawa si Luna.Kapatid.Sino ang nakakita ng kapatid na buntis sa anak ng asawa ng sarili niyang kapatid, at nagawa pang niyang ipapatay ng bayaw niya ang sarili nitong asawa?Sino ang nakakita ng kapatid, na maraming beses nang sinubukan na patayin ang anak ng sarili niyang kapatid?Minsan, nagtataka siya kung anak ba talaga si Aura ng mga magulang niya.Sabay silang lumaki at pareho rin ang natanggap na edukasyon, bakit ibang iba si Aura sa kanya?“Sundan mo ako.” Natanggap na ng mental hospital ang pera ni Joshua, at nilagay nila si Aura sa isang istriktong pagbabantay na 24-oras.Nang makita ng mga staff na dumating na sila, maligaya sila nitong binati.“Nasa loob po si Ms. Gibson.”Dinala ng staff sina Joshua at Luna sa kwarto sa dulo ng corridor at magalang na sinabi, “Soundproof po ang kwarto. Natatakot po kami na baka umatake siya, kaya’t pinosasan po namin siya. Pwede po kayong pumasok ng walang problema.”“Salamat.” Pinasalamatan ni Luna ang staff, pagkatapos ay tu
Pinahinga ni Luna ang mukha sa kamay niya. Ngumiti siya ng maliit at tinanong niya, “HIndi ba’t anak ng kapatid mo si Nellie? Bakit sadya mong sinubukan na patayin si Nellie sa ferris wheel? Hindi mo rin naman kailangan sunugin ang bahay namin.”Tumingin si Aura sa saradong pinto.Ngumiti siya.“Maganda ang soundproof dito. Alam ko. Sasabihin ko sayo ang totoo. Pwede kong tratuhin na anak ang kahit sino. Pwede ko rin magustuhan ang anak ng kahit sinong babae, maliban kay Luna. Hindi ko kaya!”Nang makita ni Luna ang tunay na kulay ni Aura, medyo humigpit ang puso niya.Nangutya siya, “Bakit? Trinato ka ba ng masama ni Luna Gibson?”“Hindi, pero ang mali niya ay masyado siyang magaling.”Tumingin ng masama si Aura kay Luna. Tila tumagos kay Luna ang titig niya, nakatingin pa sa kalayuan.Makikita sa mga mata ni Aura na parang nababaliw na siya. “Mula pa nung bata ako, lagi lang ako sumusunod sa mga tagumpay ni Luna, sinasabi nila na hindi ako kasing galing niya. Hindi ako narara
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya