Sinabi ni Luna ang kanyang kahilingan nang kalmado at walang pagkabahala.Ang kanyang maaliwalas na mga mata, sa sandaling ito, ay nakaukit na may kahanga-hangang determinasyon at kasipagan, kaya't kapwa hindi napigilan nina Jim at Charlotte ang paglamig nang makita nila ang hitsura sa kanyang mukha.Napakaseryoso niya na para bang tumangging bumaba sa CEO ng Landry Group maliban kung sumang-ayon sila sa kanyang mga tuntunin.Nagpalitan ng tingin sina Jim at Charlotte.Makalipas ang ilang segundo, nagpakawala siya ng hininga at malamig na tinitigan si Luna. "Well, kung ipipilit mo, hindi kita pwedeng puwersahin.”"Hinding-hindi ko ibibigay sa iyo ang jade ring na iniwan sa akin ng nanay ko at ang kwintas na pinang-propose ko noon kay Charlotte."Kinailangang aminin ni Jim na ang posisyon ng CEO ay talagang mahalaga sa kanya, ngunit ang ilang mga bagay ay mas mahalaga kaysa sa kapangyarihan.Ang jade ring ang huling iniwan sa kanya ng kanyang yumaong ina na si Lucy.Hindi pa nak
"Huhubarin ko ang kwintas para sa iyo ngayon din!"Nagpakawala si Charlotte ng buntong-hininga nang inabot niya ang kanyang leeg at agad na hinubad ang kwintas.Ito ay nagkakahalaga lamang ng siyam na milyong dolyar, kung tutuusin, samantalang ang titulo ng Mrs. Landry, asawa ng CEO ng Landry Group, ay higit pa riyan!Matapos hubarin ang kwintas, humakbang si Charlotte kay Luna at itinulak ito sa kanyang kamay. "Kuntento ka na ba ngayon?"Sinulyapan ni Luna ang kwintas na nasa kanyang kamay na may bakas ng ngiti na naglalaro sa kanyang mga labi. Pagkatapos, inangat niya ang kanyang ulo para titigan si Jim na may masamang tingin. "Nasaan ang jade ring ko?"Pinikit ni Jim ang mga mata habang hindi gumagalaw, nakatitig kay Luna. Tila marami siyang gustong sabihin, ngunit nang mapaharap siya sa titig ni Luna, bigla niyang hindi mahanap ang mga salitang sasabihin."Jim!" Biglang napabalik sa realidad ang boses ni Charlotte.Ibinaba ni Jim ang kanyang ulo at humarap sa isang desperado
Napaikot ng mata si Charlotte nang marinig iyon. "Syempre ginagawa namin ito para sa pamilya Landry. Kung tutuusin, ang pagkuha ng titulo ng CEO ay magbibigay-daan sa amin na pagsilbihan ang pamilya Landry!"Mahinahong ibinaba ni Luke ang kanyang tasa at sinabing, "Ayon sa aking kaalaman, ang titulo ni Luna bilang CEO ng Landry Group ay palaging walang laman at wala talagang kapangyarihan sa pamamahala ng kumpanya.” "Si Mr. Jim Landry ang palaging nag-aalaga sa mga inning at outing ng kumpanya."Kung talagang ginagawa mo ito para sa ikabubuti ng pamilya Landry, bakit ka desperado na makuha ang iyong mga kamay sa posisyon na ito na hindi nagtataglay ng anumang kapangyarihan?"Naningkit ang mata ni Jim nang marinig iyon.Samantala, nagdilim ang ekspresyon ni Charlotte.Hindi na niya hinayaang ipagpatuloy ni Luke ang paksang ito!Kinagat ni Charlotte ang kanyang labi, inikot ang kanyang mga mata, at sumulyap kay Luke, nakangiti. "Hindi ko akalain na magiging ganoon ka kainteresado
Ang nakatayo sa likod ni Luna ay si Bonnie!Habang tumatagal si Charlotte na nakatitig sa kanya, mas lalo siyang lumakas sa kanyang hula.Sa sandaling naisip niya ito, napangiti si Charlotte at sinabing, "Sa kasamaang palad, limitado lang ang bilang ng mga katulong namin dito, at karamihan sa kanila ay abala sa kanilang trabaho."Napasulyap siya sa teapot at tasa ng tsaa na nakaupo sa harap nina Luna at Luke. "Naubos na ang tsaa, at wala pang dumating para mag-refill nito."Kasama niyon, inangat niya ang kanyang ulo para tumingin kay Luna. "Dahil sinabi na ni Ms. Luna na si Ms. Larson ay isa sa dalawang nakabalatkayo dito, then surely yung nakatayo sa likod ni Ms. Luna ay ordinaryong katulong, tama? Maaari mo bang hilingin sa iyong lingkod na sumama sa akin sa pantry para kumuha pa ng tsaa?"Nang matapos niya ang kanyang pangungusap, kumunot ang noo ni Luna at nakipagpalitan ng tingin kay Luke.Medyo hindi mapakali si Luke sa hiling ni Charlotte. Nagtaas siya ng kilay at nagtanon
Ngumiti si Bonnie at tinanggal niya ang mask niya, nakita ang magandang mukha niya. Pagkatapos, ngumiti siya kay Jim, na siyang nagulat sa biglang nakita nito, at sinabi niya, “Tinatanong kita: ibibigay mo lang ang singsing ng nanay mo kay Luna ng basta basta lang?” Patuloy sa pagtitig si Jim, nalilito siya sa babaeng nakatayo sa harap niya. “Bonnie?” Ano ang ginagawa niya dito? “Kung ikaw si Bonnie, sino pala ang babaeng kasama ni Charlotte—” “Si Gwen ‘yun.” Sa sandali na marinig niya ito, kumunot ang noo ni Jim at tila may napagtanto siya. Naintindihan niya kung bakit pinilit ni Charlotte na dalhin ang babaeng ‘yun sa pantry. Ito ay dahil pagkatapos takutin nila Luna at Luke, hindi natutuwa si Charlotte sa hindi patas na pagtrato na ito, kaya’t gusto niyang ilabas ang galit niya sa babaeng akala niya ay isang katulong lang.” Tutal, hindi niya pwedeng saktan si Luna, Luke o kahit si Gwen, kaya’t ang tanging pwede niyang labasan ng galit ay ang taong nahanap niya na h
Gayunpaman, hindi alam ni Bonnie kung paano niya ipapaalam kay Jim ang lungkot niya, paano pa kaya ang bumalik ang mga alaala ni Jim sa nakalipas na taon nilang magkasama. Hindi niya alam ang gagawin niya. Ang lalaking mahal niya ay hindi na siya nakikilala, at sa halip, ang isip nito ay puno ng pekeng delusyon sa ibang babae at sinabihan pa siya nito ng masasakit na salita. Walang ordinaryong babae ang magiging kalmado pagkatapos nito. Hindi naiiba si Bonnie. Tutal, isang ordinaryong babae lang siya… Nang makita na paalis na si Jim, huminga ng malalim si Bonnie at kinuha niya ang lahat ng lakas niya para habulin si Jim. Pagkatapos, hindi niya pinansin ang sakit ng tiyan at baling daliri niya, niyakap niya sa likod si Jim at tinanong niya, “Nabasa mo ba ang note na binigay ko sayo nitong umaga?” Ginagamit niya ang buong lakas niya para yumakap siya sa baywang ni Jim. “Sinabi ko na sayo. Basta’t imbestigahan mo ang mga petsa na sinulat ko para sayo, malalaman mo kung nagsama
Tumigas ang buong katawan ni Jim nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya at tumingin siya ng malamig kay Bonnie. Gumanda na ang impresyon niya sa babaeng ito kanina pagkatapos niya humingi ng tawad dahil aksidenteng nasugat ang babaeng ito dahil sa kanya. Pagkatapos lang ng ilang segundo, tumalikod ang babaeng ito at sinabi na buntis siya at nagpanggap pa sa pagiging inosente. Hindi lang ‘yun, sinasabi pa ng babaeng ito na ang anak niya ay kay Jim! Wala bang hiya ang babaeng ito? Ang kabaitan ba ni Jim ay isang dahilan para kay Bonnie na sumakay sa tagumpay ni Jim? Nang maisip ito ni Jim, dumilim ang kanyang ekspresyon. Naglakad siya papunta kay Bonnie at sinabi niya ng may ngisi sa kanyang mga labi, “Sinasabi mo ba na buntis ka?” Hinawakan niya ang baba ni Bonnie, pinilit niya itong tumingin sa mga mata niya. “Humingi na ako ng tawad dahil nasaktan ka at mali ang pag unawa ko sayo… pero ngayon, sinasabi mo na buntis ka nga talaga? At sa akin ang bata?” Tumingi
Sumingit ng malamig si Jim kay Bonnie bago pa matapos magsalita si Bonnie. Tumingin siya ng malamig sa maputlang mukha ni Bonnie at sinabi niya ng may malamig at walang emosyon na boses, “Kahit na mangyari talaga ito, hindi ako papayag na isilang mo ang bata sa mundong ito, baka gamitin mo pa siya para takutin ako.” Pagkatapos, pwersahan niyang inalis ang braso ni Bonnie. Nawalan ng balanse si Bonnie, at ang buong katawan niya ay tatama sa poste. Nang tatama na siya sa poste, nilabas niya ang kamay niyang may sugat at hinawakan niya ito para ibalanse ang katawan niya. May tumunog na may nabali, ang buong katawan niya ay dumagan sa dating baling daliri, at muli itong nabali. Ngayon naman, mas masakit ito kaysa sa dati. Mabagal na nilipat ni Bonnie ang bigat niya palayo sa kamay niya, at kumapit ang mga braso niya sa poste, Kumirot ang buong katawan niya, at ang mukha niya ay mas maputla pa kaysa sa pader na nasa likod niya. Tumingin siya ng galit kay Jim habang patuloy