Tumigas ang buong katawan ni Jim nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya at tumingin siya ng malamig kay Bonnie. Gumanda na ang impresyon niya sa babaeng ito kanina pagkatapos niya humingi ng tawad dahil aksidenteng nasugat ang babaeng ito dahil sa kanya. Pagkatapos lang ng ilang segundo, tumalikod ang babaeng ito at sinabi na buntis siya at nagpanggap pa sa pagiging inosente. Hindi lang ‘yun, sinasabi pa ng babaeng ito na ang anak niya ay kay Jim! Wala bang hiya ang babaeng ito? Ang kabaitan ba ni Jim ay isang dahilan para kay Bonnie na sumakay sa tagumpay ni Jim? Nang maisip ito ni Jim, dumilim ang kanyang ekspresyon. Naglakad siya papunta kay Bonnie at sinabi niya ng may ngisi sa kanyang mga labi, “Sinasabi mo ba na buntis ka?” Hinawakan niya ang baba ni Bonnie, pinilit niya itong tumingin sa mga mata niya. “Humingi na ako ng tawad dahil nasaktan ka at mali ang pag unawa ko sayo… pero ngayon, sinasabi mo na buntis ka nga talaga? At sa akin ang bata?” Tumingi
Sumingit ng malamig si Jim kay Bonnie bago pa matapos magsalita si Bonnie. Tumingin siya ng malamig sa maputlang mukha ni Bonnie at sinabi niya ng may malamig at walang emosyon na boses, “Kahit na mangyari talaga ito, hindi ako papayag na isilang mo ang bata sa mundong ito, baka gamitin mo pa siya para takutin ako.” Pagkatapos, pwersahan niyang inalis ang braso ni Bonnie. Nawalan ng balanse si Bonnie, at ang buong katawan niya ay tatama sa poste. Nang tatama na siya sa poste, nilabas niya ang kamay niyang may sugat at hinawakan niya ito para ibalanse ang katawan niya. May tumunog na may nabali, ang buong katawan niya ay dumagan sa dating baling daliri, at muli itong nabali. Ngayon naman, mas masakit ito kaysa sa dati. Mabagal na nilipat ni Bonnie ang bigat niya palayo sa kamay niya, at kumapit ang mga braso niya sa poste, Kumirot ang buong katawan niya, at ang mukha niya ay mas maputla pa kaysa sa pader na nasa likod niya. Tumingin siya ng galit kay Jim habang patuloy
Samantala, sa loob ng pantry sa Landry Mansion, nakahalukipkip si Charlotte at tumuro siya sa kumukulong takure ng tubig sa kalan. “Kunin mo ‘yun para sa akin. Hindi mo ba alam na dapat kang gumawa ng tsaa para sa mga bisita?” Suot pa rin ni Gwen ang cap at mask niya, kumunot ang noo niya nang marinig niya ito. Kahit na medyo naiirita siya sa pagtrato sa kanya, alam niya na tinatrato siya ng ganito ni Charlotte dahil napagkamalan siya nito na si Bonnie. Gusto niyang alamin ang plano ng babaeng ito para kay Bonnie! Sa sandali na sabihin niya ito, lumapit si Gwen at mabagal niyang hinawakan ang kumukulong takure mula sa kalan. Gayunpaman, sa sandali na hawakan niya ang hawakan ng takure, tinulak siya sa likod ng malakas ni Charlotte, napunta ang buong katawan ni Gwen papunta sa mainit na kalan. Hindi niya napigilan sa oras, humawak si Gwen sa dulo ng kalan gamit ang isang kamay at tumama ang isang kamay sa mainit na takure. May nakakabingi na sigaw na tumunog mula sa loob n
Makalipas ang ilang sandali, tumitig si Charlotte kila Luna at Luke, na silang nakatayo sa harap niya. Kanina lang, sa sala… Pagkatapos hilahin si Gwen, ang mga taong natira lang sa kwarto ay sina Luna, Luke, Jim, at… si Bonnie na may disguise. Ngayon at nakatayo dito sina Luna at Luke, ibig sabihin ay magkasama sina Jim at Bonnie! Kinagat ni Charlotte ang labi niya at naintindihan niya na ang lahat; pakana ito lahat ni Luna! Nahulaan ni Luna na iisipin ni Charlotte na ang taong nakatayo sa likod ni Luna ay si Bonnie at na sadyang hihilahin ni Charlotte si Bonnie palabas ng kwarto para saktan ito, kaya’t pinagpalit niya ng pwesto sina Gwen at Bonnie bago ang lahat ng ito. Dahil aksidenteng sinaktan ni Charlotte si Gwen, hindi lang sa may atraso siya kay Luke, gumawa pa siya ng pagkakataon para magkita ng pribado sina Bonnie at Jim! Nang malaman niya na ang nangyayari, kinagat ni Charlotte ang ngipin niya sa galit. Balang araw, papatayin niya ang mapang lokong si Luna!
Tumigas ang katawan ni Luna nang marinig niya ito. Tumitig siya ng galit kay Charlotte, na siyang umiiyak na. Ano ang ginagawa ng babaeng ito, nagpapanggap na inosente kahit na wala si JIm sa paligid? Sinabi niya ba na wala siyang mas kinakatakutan sa mundo kundi si Luna? Sino ang niloloko niya? “‘Wag ka nang umarte.” Ngumisi si Luna. “Sinasabi mo na takot ka sa kin? Magaling na actress ka siguro, dahil hindi ko pa ito nakita.” Pagkatapos, lumapit siya kay Charlotte at sinabi niya, “Bakit hindi mo ipakita sa akin kung ano ang kinakatakutan mo?” Kinagat ni Charlotte ang labi niya at napaatras siya, napuno ng takot ang kanyang mukha. “Ikaw… ‘Wag mong gawin ito sa akin, Luna…” Muli siyang umiyak at sinabi niya, “Alam ko na iniisip mo na pera at kapangyarihan lang ang hanap ko kay Jim, pero hindi ito totoo, Luna.” “Mag-sweethearts kami ni Jim simula pa noong bata kami, at kilala namin ang isa’t isa simula pa noong bata kami. Ako…” Hindi mapigilan ni Luna na ngumisi nang m
Habang sinasabi ito, umiyak ulit si Charlotte. “Pwede kong ibigay ang lahat ng gusto mo, pero pakiusap… ‘Wag niyong kunin si Jim mula sa akin…” “Para sa akin, walang ibang bagay na mas mahalaga sa mundo kaysa kay Jim!” Ang tila madamdamin na pag amin ni Charlottee ay tila panlalait sa mga mata ni Luna. Alam ni Charlotte na sa puntong ito, paniniwalaan ni Jim ang lahat ng sinasabi niya. Kaya naman, noong sinabi niya na ang tanging tao na gusto at mahalaga sa kanya ay si Jim… pinapakita niya lang ang kapangyarihan niya. Bukod pa dito, kahit na umiiyak si Charlotte, ang mga mata niya ay puno ng tagumpay at ligaya. Kumunot ang noo ni Luna at sinabi niya, “Ang taong nakilala ni Jim sa bahay ampunan at nangako na pakasalan ay si Bonnie! Walang hiya ka para nakawin ang pagkakakilanlan niya at binali mo ang katotohanan. Saan ka nakakuha ng lakas ng loob para umiyak sa harap ko ngayon?” Pagkatapos, naglakad siya papunta kay Charlotte. Gayunpaman, bago pa man siya makapagsalita,
Hindi mapigilan ni Luna na huminga ng malalim para ayusin ang tayo niya nang makita niya na determinado si Jim. Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng malamig sa lalaking nasa harap niya. “May ideya ka ba kung ano ang sinasabi mo?” Nasaksihan ni Luna kung gaano kamahal ni Jim si Bonnie sa nakalipas na taon. May ilang beses na pagkatapos makipagtalo kay Bonnie, lalapit si Jim kay Luna, malungkot at may hawak na bote ng alak sa mga kamay niya, humihingi ng payo kay Luna. Gayunpaman, sa mga oras na ‘yun, buntis pa rin si Luna, kaya’t hindi siya pwedeng uminom kasama si Jim. Ang tanging magagawa niya lang para makatulong ay ang gawing panatag ang loob ni Jim na mahal talaga ni Bonnie si Jim tulad ng pagmamahal ni Jim dito. Minsang may panahon na si Bonnie ang pinakamahalagang tao para kay Jim. May isang beses pa na palihim na sinabi ni Jim kay Luna habang lasing na naisip niya pa na basagin ang pangako niya kay Harvey para kay Bonnie. Ito ay dahil nangako siya dati kay Ha
“Kahit alam niyo ito, nilagay niyo pa rin sa panganib si Ms. Larson.” “Kaya naman, kahit na dapat managot si Charlotte sa pananakit kay Ms. Larson, hindi siya ang dapat sisihin dito.” Sa huli, tumitig ng malamig si Jim sa mukha ni Luna at marahang sinabi, “Bilang mastermind ng scheme na ito, dapat lang na masisi rin si Luna sa nangyari.” Sumingkit ang mga mata ni Luna at lumingon siya para salubungin ang tingin ni Jim. Kalmado ang tingin sa mga mata niya tulad ng dati, ngunit sa halip na malambing ang tingin niya tulad ng isang kapatid, puno ng pagkamuhi ang mga mata ni Jim.” Humalukipkip si Luke at sinabi niya, “Paano kung sinabi ko sayo na wala akong pakialam kung ano ang nangyari bago ang lahat ng ito?” “Si Charlotte ang nagtulak kay Gwen papunta sa kalan noong sinubukan niyang kunin ang takure kanina, kaya’t ang gusto ko lang malaman ay paano mo paparusahan si Charlotte para sa ginawa niya.” “Sa tingin mo ba ay paparusahan ko ang babaeng pinakamahal ko sa mundong ito?
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya