Napansin ni Lucas kung paano nakatingin si Joshua kay Luna at palihim niyang inatras ang kotse sa orihinal na pwesto. Pagkatapos ay kinumbinsi niya si Joshua, “Sir, bakit hindi po… kayo pumasok? Halos isang buwan niyo na rin pong hindi nakikita ang mga bata.” Kumunot ang mga kilay ni Joshua. Muli siyang tumingin sa message sa phone niya bago siya bumaba ng kotse. Habang nakasandal sa kotse, nilabas ni Joshua ang phone niya at tumawag siya kay Luna habang nakatingin kay Luna sa balkonahe. Sinagot ni Luna ang phone. “Akala ko ay iisipin mo na makakasira lang ako sa kasiyahan.” Kumunot ang noo ni Luna. Tumingin siya sa dalawang bata na nakatingin sa kanya mula sa malayo. Nagbuntong hininga siya at sinabi niya, “Miss ka na rin nila.” Kung ayaw nila na sumama sa pagsasalo si Joshua, hindi sana palihim na sasabihin ni Nigel kay Luna na pumunta ng balkonahe para makita ang kotse ni Joshua. Hindi sana sisilip sina Nellie at Neil na may ekspresyon na puno ng pag asa. Nasa awkwa
Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya kay Joshua. Nanatili siyang nakaupo. “Kailangan ko bang magpaalam sayo, Mr. Lynch?” Akala niya ay ang pag imbita kay Joshua ay higit sa sapat na. Tumingin sa kanya si Joshua at sinabi niya ng kalmado, “Ngayong araw ang araw ng pagkamatay ni Granny. Balak ko siyang bisitahin.” Nabigla si Luna dahil dito, at napatingin siya sa petsa. Mukhang ang araw na ito ay araw nga talaga ng pagpanaw ni Granny Lynch noong isang taon na ang nakalipas. Bumalik si Joshua sa Banyan City sa araw na ito hindi dahil kay Luna, kung hindi dahil araw ng pagkamatay ni Granny Lynch? Iniisip pa rin ni Luna na sinasadya siyang sinundan ni Joshua… Habang iniisip ito, namula ang mukha ni Luna. Ang pakiramdam niya ay para bang isa siyang narcissist. Tumayo siya at sinabi niya, “Sasama ako sayo.” Minsan naging masama ang ugali ni Granny Lynch sa kanya at sinaktan pa nito ang pamilya niya. Gayunpaman, bago namatay si Granny Lynch, binigay niya ang antidote kay Ne
Nilagay ni Joshua si Luna sa likod niya, prinotektahan niya ito. “Gusto ni Granny si Luna noong buhay pa siya, kaya’t dinala ko siya dito.” Tumingin ng sobrang lamig si Joshua kay Adrian na para bang kaya niyang gawin na yelo ang kahit sino. “Paano ka naman? Ang asawa mo ngayon ang pinaka ayaw ni Granny noong buhay pa siya, pero dinala mo pa rin siya dito para dumalaw. Kapag nakita ito ni Granny mula sa langit, baka multuhin ka niya habang natutulog ka.” Pagkatapos, kumunot ang noo ni Joshua at tinanong niya, “Bakit kayong dalawa lang ang nandito? Nasaan ang mahal niyong anak, si Michael?” Pagkatapos, nagpanggap si Joshua na naalala niya. “Ah, oo nga pala! Nasa kulungan pa siya.” Nang mabanggit si Michael, namutla ang mukha nila Adrian at Celia. Isang taon na ang nakalipas, sinentensyahan ng habang buhay na pagkakakulong si Michael sa pagpatay kay Granny Lynch. Kasabwat si Adrian, pero hindi siya sumama sa araw ng pagpatay, kaya’t nasentensyahan lang siya ng ilang buwan sa
Palihim na humigpit ang mga kamao ni Joshua dahil sa mga sinabi ni Celia. Nang maramdaman ang pagiging seryoso ni Joshua, kinagat ni Luna ang labi niya. Alam niya na ginagawa ni Joshua ang lahat para pigilan ang galit niya. Parang kutsilyo ang mga salita ni Celia, lumilipad papunta sa mga sensitibong ugat ni Joshua. Nakita ni Luna kung gaano kahigpit ang kamao ni Joshua. Kumunot ang noo niya at lumapit siya kay Joshua. “Joshua, kumalma ka,” Kinumbinsi niya si Joshua ng may mahinang boses habang hinawakan niya ang braso nito. Sa mga sandaling ito, wala siya sa posisyon para ipagtanggol si Joshua, kaya’t ito lang ang pwede niyang gawin. Gayunpaman, kumalma ng kaunti si Joshua dahil sa boses at hawak ni Luna, at humupa din ang nagliliyab na galit sa mga mata niya. Nang makita na pinapakalma ni Luna si Joshua, tumawa lalo si Celia. Kung sabagay, wala na ang buhay mayaman niya at hindi niya na makikita ang anak niya. Sasabihin niya ang kahit anong gusto niya. Wala na siyang paki
Nabigla si Luna sa mga tanong ni Joshua. Kinagat niya ang labi niya, hindi niya alam kung paano siya sasagot. Siya… ang lalaki na ang prayoridad ang pagaaway ng pamilya kaysa sa relasyon niya. Kung hindi niya binalewala, pinalayo, at laging binasag ang puso ni Luna, hindi pipiliin ni Luna na bumalik sa mga Landry. Nangyari ang lahat ng ito, at may lakas ng loob si Joshua na itanong kay Luna kung mas importante ang pagaaway ng pamillya kaysa sa kanya. Kung dati, sasabihin pa ni Luna na mas importante si Joshua para kay Luna, ngunit… matagal na panahon na silang magkahiwalay. Nasa magkabilang panig na sila ngayon, at hindi madaling pagbibigyan ng mga Landry ang pagkamatay ni Colin. Samantala, ang mga Lynch ay hindi palalampasin ang pagkamatay nila Lucy at Granny Lynch. Walang kwenta na para isipin kung si Joshua o ang pagaaway ng pamilya ang mas mahalaga. Nagbuntong hininga si Luna at sinabi niya, “Hindi na ito mahalaga.” Saglit na huminto ang kamay ni Joshua na nilal
Makalipas ang ilang sandali, binitawan ni Joshua si Luna ng may madilim na ekspresyon. Sinabi ni Joshua na may utang sa kanya si Luna dahil lamang galit siya dahil pumunta si Luna sa party ni Mr. Hanson ng mag-isa, pagkatapos ay gumawa lang siya ng dahilan kailangan makipagtalik ni Luna sa kanya para gumawa ng kasunduan. Paulit ulit itong binanggit ni Joshua dahil gusto niyang ipaalala kay Luna na ‘wag gamitin ang katawan nito para sa mga kasunduan. Hindi niya inaasahan na gagamitin ito ni Luna para galitin siya, nang yakapin niya si Luna, nang hindi niya mapigilan ang mga damdamin niya para kay Luna. Tumingin si Joshua sa mukha ni Luna at ngumiti siya ng malamig. “Umaamin ka na ginagamit mo ang katawan mo para sa kasunduan?” Pagkatapos, ngumisi si Joshua. “Dahil isang kasunduan ito, ako ang magdedesisyon kung kailan at saan.” Lumapit si Joshua sa tainga ni Luna, sinabi niya ng may mababang boses na puno ng panlalait, “Mamayang gabi, alas diyes. Sa Orchard Manor. Hihintayin
Nabigla si Luna. Tulala siyang nakatitig kay Joshua, na siyang nakatayo sa harap niya. “Ikaw…” Hindi inaasahan ni Luna na palihim na inimbestigahan ni Joshua ang pagkamatay ni Colin. “Oo.” Nang marinig ang sinabi ni Joshua, nagbuntong hininga si Adrian at sinabi niya, “Nang mamatay si Colin sa aksidente, sinisi ng lahat si nanay. Sinisi niya rin ang sarili niya. Hindi niya na dapat pinakialaman ang sasakyan ni Colin. “Pero ang katotohanan, galit lang si nanay kay Colin dahil sa pagkamatay ni Lucy. Gusto niya lang turuan ng leksyon si Colin, pero hindi niya naisip na patayin siya.” Pagkatapos, tumingin ng seryoso si Adrian sa puntod ni Granny Lynch. Sinabi niya, “Ayon sa pagkatao niya, kung gusto niyang pumatay ng tao para kay Lucy, si Charles Landry ang papatayin niya, hindi ang mabait nitong batang kapatid na si Colin.” Kinagat ni Luna ang labi niya. Oo, may punto ito. Kahit na may mga hindi siya magandang pakikipagtalo kay Granny Lynch, naiintindihan niya pa rin ang p
“Kahit na wala kang pakialam dito, basta’t ikaw ang namumuno sa pamilya Lynch, hindi mo ito pwedeng hayaan lang. Madidismaya ang lahat sayo kapag ginawa mo ito.” Sumingkit ang mga mata ni Joshua. Kalmado siyang tumalikod at tumingin siya kay Adrian, malamig ang tingin niya. “Hindi ka dapat mag alala sa mga bagay na ito; wala ka nang pakialam dito. Ginagawa ko ito para iklaro ang pangalan ni Granny at para maging payapa na siya.” Pagkatapos, umalis si Joshua. Kumunot ang noo ni Adrian. Nang makita niya na paalis si Joshua, agad niyang hinabol ito. “Joshua, bigyan mo ako ng pera, kahit kaunti! Nasaktan ang Aunt Celia mo dahil sa akin. Hindi ko mababayaran ang medical bills…!”…Medyo maraming iniisip si Luna nang lumabas siya ng sementeryo. Nasa loob siya ng kotse, nakatingin sa tanawin sa labas ng bintana, puno siya ng iba’t ibang emosyon. Sa huli, maliban sa patuloy na pag atake sa mga Landry at sa mga Quinn, tumutulong si Joshua sa imbestigasyon ng pagkamatay ni Heather pa