Napatalon si Luna, natakot siya kay Jim na nasa likod niya. Nataranta siya at napatingin siya sa direksyon kung saan umalis ang kotse ni Charlotte, at pagkatapos ay nahihiya siyang tumingin kay Jim. “Jim! K—Kailan ka pa dumating?” “Nang gumawa ka ng kasunduan kay Charlotte na makipagkita sa kanya pagkatapos mo bumalik mula sa Banyan City.” Sumandal ang matangkad na katawan ni Jim sa pinto, puno ng lamig ang mga mata niya habang nakatingin siya sa mukha ni Luna. “Hindi ba’t binalaan na kita dati na ‘wag mo nang kausapin ang mga tao na tulad ni Charlotte? Hindi mo lang binalewala ang babala ko, kausap mo pa rin siya at dinala mo pa siya sa bahay.” Kinagat ni Luna ang labi niya, hindi niya alam kung ano ang sasabihin niya ngayon. Gusto niyang sabihin kay Jim ang tungkol sa bata. Naniniwala siya na kung alam ni Jim ang problema niya kaya’t dinala niya si Charlotte sa Landry Mansion, maiintindihan ni Jim ang sitwasyon niya. Gayunpaman, hindi niya ito pwedeng sabihin kay Jim.
Pagsapit ng tanghali, dumating na ang eroplano sa Banyan City Airport. Pagbaba ng eroplano, nalungkot si Luna nang makita niya ang mga naglalakad na tao. Sa higit sa nakalipas na isang taon, sumakay din siya mula Merchant City papuntang Banyan City. Noon, dala niya sina Neil at Nellie, puno siya ng pag alala kay Nigel at pagkamuhi kay Joshua. May plano siya para sa lahat, ngunit nang muli siyang bumalik sa tabi ni Joshua, nawalan ng kontrol ang lahat. Napuno siya ng mga alaala ng nakaraan. Naramdaman niya na nanatili sa dati ang lahat, ngunit nagbago rin ang lahat. Kung sabagay, noong nakalipas na isang taon, kahit anong mangyari, hindi inaasahan ni Luna na siya ang magiging tagapagmana ng pamilya Landry. Hindi niya rin inaasahan na magiging ganito si Joshua. "Luna!" Sa exit, si John at ang buntis na si Anne ay kumaway sa kanya ng sabik. “Dito!” Nang marinig ang pamilyar na boses, huminga ng malalim si Luna habang puno ng pagkasabik. Hinila niya ang bagahe niya at lum
Sa oras na napansin ni Luna si Joshua, napansin din ito ni John. Agad niyang binati si Joshua. “Mr. Lynch!” Umalis ng trabaho si John pagkatapos magpakasal kay Anne, nagsimula siya ng maliit na negosyo sa Banyan City. Walang ideya si John kung bakit maganda ang trato sa kanya ni Joshua, at akala niya pa ay dahil ito kay Luna. Ano man ito, sa nakalipas na kalahating taon, maganda ang pag unlad ng negosyo ni John. Kahit na hindi malaki ang negosyo niya, ang negosyo niya ay naging isa sa mga partner ng Lynch Group, at malaking karangalan ito. Kaya naman, nang makita ni John si Joshua, kahit na alam niya na hindi magkasundo sina Joshua at Luna, binati niya pa rin si Joshua. May ugat na lumabas sa noo ni Luna. Gusto niyang magpanggap noong una na hindi niya nakita si Joshua at aalis siya kasama ang lahat. Sa mga sandaling ito, binati ni John si Joshua, kaya’t hindi na pwedeng magpanggap si Luna na hindi niya na napansin si Joshua. "Mr. Young." Habang nag iisip si Luna sa probl
Gayunpaman, kahit gaano kabait at matulungin ang mga katulong ni Luna, hindi sila ang tatay ng bata. Itong kakulangan sa pagiging metikuloso ng mga tao na ito ang rason kung bakit hindi niya alam ngayon kung patay na o buhay pa ang bata. Habang iniisip ito ni Luna, dumating na ang kotse ni John. Bumalik sa sarili si Luna at tinulungan niya si John na dalhin si Anne papunta sa kotse. Gumalaw na ang kotse. Nagmamaneho si John habang nasa passenger seat si Christopher sa tabi niya. Nasa backseat sina Luna at Anne. Mabigat ang traffic sa airport kapag tanghali. Mabagal ang andar ng kotse ni John. Pagkatapos ng kalahating oras, nakalabas na sila ng paikot na kalsada sa paligid ng airport. Huminga ng malalim si John at binilisan niya na ang kotse. Gayunpaman, hindi niya inaasahan na ang pagpapabilis niya ng kotse ay magdadala ng gulo. Maayos ang lahat nang masiraan ang kotse sa harap nila. Hindi nakahinto sa oras ang kotse ni John, at nabunggo niya ang likod ng kotse na nasa ha
Nagalit si Luna kay Courtney. Nasa likod ni Courtney si Joshua sa kotse. Ang kailangan niya lang naman gawin ay buksan ang pinto, pumasok sa kotse, at ipaliwanag ito kay Joshua. Bakit nito kailangan ng limang minuto? Halata na gumagawa ng gulo si Courtney. Gusto niyang pahirapan si Luna! Kung ibang araw ito, baka nakipagtalo na si Luna kila Courtney at Joshua, pero hinihintay siya ngayon ni Anne. May nakasalalay na buhay dito, at hindi pwedeng magsayang ng oras si Luna.! Kaya naman, nilagpasan ni Luna si Courtney at binuksan niya ang pinto ng kotse. “Ms. Johnson, masyadong matagal ang limang minuto para kausapin si Mr. Lynch tungkol dito, ako na mismo ang kakausap sa kanya!” Pagkatapos, agad na binuksan ni Luna ang pinto. Sa loob ng RV, eleganteng naka de kwatro si Joshua, nakasandal siya sa upuan. Ang malamig niyang mga mata ay nagbabasa ng mga dokumento sa mga kamay niya. Nang marinig niya na may pumasok ng kotse, humihingi sa kanya ng tulong, binuksan niya ang dokument
Ano ang nasa isip ni Luna noong ipinapanganak niya ang triplets nila? Iniisip niya ba ang kaligtasan ng mga anak niya, o kinamumuhian niya ang tatay ng mga anak niya? Pumikit si Joshua. Habang iniisip niya ito, mas naging guilty siya. Hindi niya talaga naabutan ang marami sa pinakamahalagang mga sandali sa buhay ni Luna na noong kailangan siya nito, maging sa triplets nila noong anim na taon na ang nakalipas, o sa anak nila nitong nakalipas na buwan. “Maingay talaga.” Nang makita na nakapikit si Joshua habang hawak ang mga dokumento, akala ni Courtney ay hindi makapag pokus si Courtney dahil sa ingay. Kaya naman, agad siyang nagreklamo ng mahina, “Alam niya na manganganak na siya, pero sa halip na maghintay sa hospital, sumama pa siya sa airport. Tingnan mo ang nangyari ngayon. Manganganak na siya!” “Isang bagay ang maging isang tanga, pero pinigilan nila ang kotse ni Mr. Lynch sa gitna ng kalsada. Naghanda po ako ng RV para makapagpahinga kayo, Mr. Lynch, hindi po para isilang
Habang nakatingin sa nalilitong ekspresyon ni Courtney, kalmadong sinabi ni Joshua, “Hindi ba’t naiingayan ka?” Tumingin siya kay Courtney mula sa gilid ng mga mata niya at sinabi niya, “Dahil maingay para sayo, lumabas ka na.” Sa mga sandaling ito, huminto ang sasakyan sa tabi ng kalsada. Nang makita na hindi kumikibo si Courtney, tumingin ulit sa kanya si Joshua. “Nagmamadali kami papunta sa hospital. Lumabas ka na. ‘Wag kang mag aksaya ng oras.” Agad na namutla ang mukha ni Courtney dahil sa malamig na mga salita ni Joshua. Kinagat niya ang labi niya, sinubukan niyang ipaliwanag ang sarili niya. “Mr. Lynch, sinasabi ko lang po ito para sa inyo. Hindi po ba’t naiingayan kayo? Kakabalik niyo lang po ng Banyan City, at marami po kayong kailangang gawin at nagtatrabaho pa po kayo habang nasa biyahe. Ngayon po, nasasayang po kasi ang oras dahil sa kanila…” Ngumiti si Joshua. Malamig ang boses niya habang sinabi niya, “May magiging nanay na tinitiis ang sakit ng panganganak. H
Ang mga panahon na wala si Joshua ay nakalipas na. Ano pa ang punto at binanggit niya ang mga ito? Hindi na magkasintahan sina Luna at Joshua. At hindi rin sila estranghero sa isa’t isa. Magkalaban sila. “Gusto ko lang maintindihan.” Ngumiti ng maliit si Joshua. Tumigil siya sa pakikipag usap kay Luna, uminom siya ng tubig mula sa isang bote ng tubig. Pagkatapos ng isang oras, tumunog ang iyak ng isang sanggol mula sa delivery room. Sa sobrang sabik ni John ay halos tumulo ang mga luha niya. Mahigpit ang hawak niya sa braso ni Christopher at sinabi niya, “Magiging isang tatay na ako! Magiging tatay na ako! Christopher, magiging tatay na ako!” Ngumiti ng awkward sa kanya si Christopher. Tumayo rin ng sabik si Luna sa tabi ng pinto ng delivery room, hinihintay niya para dumating sina Anne. Nanatiling nakaupo si Joshua. Habang nakatingin sa pagiging sabik ni John, ngumiti siya ng mapait. Kung nandoon siya nang manganak ng triplets si Luna noon, magiging sabik siguro siya t