Pagdating ni Luna at Theo sa kwarto ni Gwen, pigil siya sa kama ng isang galit na Luke, ang kamay nito ay nasa leeg niya. "Luke Jones... hinding-hindi ... hinding-hindi kita patatawarin..." Namumutla ang buong mukha ni Gwen, ngunit paulit-ulit pa rin niyang binibigkas ang parehong mga salita ng pagkapoot. "Luke!" Pasugod na pumasok si Luna sa kwarto at hinawakan ang braso ni Luke. "Bitiwan mo siya! Hindi pa siya gumagaling sa pagdurugo niya ngayon.Sinusubukan mo ba siyang sakalin hanggang mamatay?" Napapikit si Luke nang marinig ang galit sa tono ni Luna at binitawan si Gwen. Napasandal si Gwen sa kanyang kama, humihingal, at humagalpak ng tawa habang nakatitig sa kisame sa itaas ng kanyang ulo.”Bakit mo siya pinigilan? Dapat hinayaan mo na lang siyang patayin ako." Nagpatuloy siya sa pagtitig sa kisame na may masamang tingin. “Bulag ako. Lahat ng lalaking minahal ko ay mas masama kaysa sa huli, kaya dahil alam ko ito, mali ba na gusto kong magpakamatay?" Napasinghot siya h
Gayunpaman, hindi sinasadya ni Luna na mamilit at sa halip ay niyakap na lamang si Gwen at hinayaan itong humikbi sa kanyang mga bisig. Umalingawngaw sa buong silid ang iyak ni Gwen. Napaiyak na rin si Luna habang inaalo si Gwen. Siya ay nahihirapan din, na nahaharap sa isang lalaking hindi na siya mahal at isang ganap na bagong kapaligiran sa pagtatrabaho na may mga gawain na hindi niya alam kung paano tuparin. Akala niya nandito si Charlotte para tulungan siya, pero ano ang nangyari? Ginagamit lang pala siya ni Charlotte para mapalapit kay Jim at wala man lang pakialam sa mga kahihinatnan ng kanyang mga aksyon kay Luna. Naiintindihan na niya ang bawat salitang gustong sabihin sa kanya ni Jim. Isa lang siyang pawn sa laro ni Charlotte. Gayunpaman, kanino niya aasahang makipaglaban kay Joshua, kung hindi kay Charlotte? Hindi man lang niya kayang patakbuhin ang kumpanya, ngunit anak siya nina Charles at Rosalyn, kaya kinailangan niyang umakyat at kunin ang responsibili
Nanigas ang buong katawan ni Luna nang marinig niya ito. Natahimik siya saglit, saka umiling. Paano ito naging posible? Nanganak ako sa bahay ko, samantalang si Heather ay nanganak sa Central Hospital, kaya hindi posibleng malito sa dalawang sanggol." Pinanlakihan siya ng mata ni Gwen. "Hindi ko sinasabing may nalito sa mga sanggol.” "Paano kung sinadya nilang i-switch out sila? Naisip mo na ba ang posibilidad na si Heather ang namatayan ng anak? “Pagkatapos ng lahat ng masasamang bagay na ginawa niya, posibleng mas gugustuhin ng sanggol na mamatay kaysa tawagin siyang ina!" Hindi napigilan ni Luna ang matawa nang marinig iyon. "Imposible 'yan." Gayunpaman, hindi sumuko si Gwen. Napatingin siya sa wristband na suot niya. Ang ospital na kinaroroonan nila ay Merchant City Central Hospital, ang mismong ospital kung saan nanganak si Heather! Kinagat niya ang labi niya at hinawakan ang braso ni Luna. “Dahil sabay kayong naririto ni Joshua, bakit hindi mo hanapin ang mga do
Biglang nakatanggap ng tawag si Heather mula sa isang banyagang numero pagkasakay niya sa kotse pagkalabas niya sa DNA Diagnostic Center. Nakakunot ang noo niya nang sinagot niya ang tawag. “Heather, ikaw ang dahilan kung bakit nadiskubre ni Jim na nandito ako,” ang hindi nasisiyahang boses ni Charlotte ay umalingawngaw mula sa kabilang linya. Ngumisi siya at mahinang idinagdag, “Masyado ka kasing abala gaya ng anim na taon na nakalipas!" Hindi napigilan ni Heather na mapangiti ang mga labi nang marinig niya kung gaano kagalit si Charlotte. "Ito ang nakuha mo sa hindi pagbabayad sa akin, Charlotte." Pinaikot niya ang kanyang mga labi sa isang matagumpay na ngiti. “Sinabi ko na sayo dati. Kahit hindi na ako ang heiress ng pamilya Landry, hindi pa rin okay na utusan mo ako ng ganito.” "Hindi ko pa nasasabi kay Jim ang iyong pagkakasangkot sa pagtulong sa amin na patayin si Luna.” "Kung tutuusin, ang dahilan lang kung bakit namin nakilala si Jason ay dahil sa iyo, hindi ba?"
Tumingin si Luna sa archive ng Central Hospital ngunit hindi niya nakita ang mga file tungkol kay Heather na may anak doon noon. Nagtanong ulit ni Luna sa mga tauhan doon. Sinabi nila sa kanya na mayroon lamang isang archive room sa ospital. Kung may file si Heather, siguradong nandoon iyon. Sa huli, pagkatapos ng ikalawang round ng walang kwentang paghahanap, sumuko si Luna. Pag-alis sa archive, mas iniisip ni Luna, mas naramdaman niyang tama si Gwen. Sa lohikal na pagsasalita, ang impormasyon tungkol sa panganganak ni Heather ay dapat nasa archive. Kung wala ito, tiyak na may kumuha. Kung walang hindi tamang nangyari sa panganganak ni Heather, na totoo ang sinabi nila tungkol sa maayos na panganganak ni Heather kay Riley, bakit nila inalis ang mga file sa kanyang operasyon sa ospital noon? Bumalik si Luna sa ward ni Gwen na puno ng kalituhan. Sinabi niya kay Gwen ang tungkol sa mga nawawalang file nang sa mga sandaling iyon, galit na galit na sumugod si Lucas mula sa labas.
Napabuntong-hininga ang doktor at marahang tinapik si Luna sa kanyang mga balikat. "Ang kanyang utak at karamihan sa kanyang mga organ ay nasira nang husto, at wala nang makakapagligtas sa kanya. Wala na siyang gaanong oras. Dahil kapatid ka niya, puntahan mo siya sa huling pagkakataon." Laking gulat ni Luna kaya nawalan siya ng masabi. Paano ito nangyari? Ilang araw lang ang nakararaan, mayabang na hinanap siya ni Heather sa kulungan, sinabi sa kanya na alam niya kung nasaan ang kanyang anak. Gayunpaman, sa sandaling iyon… "Huwag ka nang mag-aksaya pa ng oras." Tiningnan ng doktor si Heather sa emergency room at walang magawang nagbuntong hininga. “Patuloy ka niyang hinahanap. Naniniwala ako na baka may gusto siyang sabihin sa iyo." Napakagat labi si Luna at walang malay na tumingin sa kwarto. Sigurado na, si Heather, na nasa kama, ay napako ang tingin sa kanya. Ang kanyang mga mata ay tila nagsasabi ng isang milyong bagay. Bahagyang gumagalaw ang mga braso niya na para
Natigilan si Luna habang nakikinig sa sinasabi ni Heather, at bakas sa mukha niya ang hindi paniniwala. Sa pagbanggit kay Jason, naghintay ng matagal si Luna, ngunit hindi nagpatuloy si Heather. Kumunot ang noo ni Luna at nagtanong sa pinipigilang tono, "Ano si Jason?" “Pagod na ako,” bumuntong-hininga si Heather. Napangiti siya ng bahagya at mahinang sinabi ang huling pangungusap, “walang kinalaman si Joshua Lynch sa bagay na nangyari kay Rosalyn. Siya ay isang mabuting tao." Pagkatapos, nanlambot ang ulo ni Heather, at huminto siya sa paghinga. Napaangat ng ulo si Luna sa gulat. Tiningnan niya kung humihinga pa si Heather. Wala na siya. Tumingin si Luna sa mga mata ni Heather na tulala na nakatingin sa kisame, at nakaramdam siya ng hindi maipaliwanag na pagkadurog ng puso. Tahimik na tumulo ang mga luha, ngunit hindi dahil sa pagsisisi niya kay Heather. Napunta si Heather sa ganoong paraan dahil sa karma, at marapat lang iyon sa kanya. Nalungkot si Luna sa karupukan n
Hindi naisip ni Charlotte na iiwanan siya ni Heather ng napakalaking regalo bago siya namatay! Hindi ba anak nina Heather at Malcolm si Riley? Pinikit ni Charlotte ang kanyang mga mata at kinuha ang kanyang telepono. "Roanne, ikuha mo ako ng mga bodyguard para samahan ako sa mansyon ni Heather." Kung kukunin niya ang bata kay Malcolm, hindi siya matatakot na baka suwayin siya ni Luna. Gayunpaman, hindi inaasahan ni Charlotte na nang dumating sila ni Roanne, at ng mga bodyguard sa mansyon na tinutuluyan nina Heather at Malcolm ay wala na itong laman. Pinangunahan ni Roanne ang mga tauhan upang maghanap sa paligid ng mansyon, ngunit walang nakitang tao. Balisang bumalik siya kay Charlotte. "Anong gagawin natin ngayon?" Napapikit si Charlotte. "Dahil walang nananatili dito, sunugin mo ang gusali hanggang sa lupa." Hindi ba iniimbestigahan nina Joshua at Jim ang pagkamatay ni Heather? Kung gayon, bibigyan niya sila ng direksyon! Kamamatay lang ni Heather at nawala si Ma
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya