Naalala ni Nigel ang mga oras na nagigising si Luna na umiiyak sa kalagitnaan ng gabi. Sa tuwing nangyayari ito, bumabangon siya at inaakbayan niya si Luna sa pagtatangkang aliwin ito.Napakaraming pinagdaanan ng kanyang ina para lang dalhin silang tatlo sa mundong ito. Dumaan siya sa napakaraming paghihirap upang mabago ang kanyang hitsura at ipalagay ang isang bagong pagkakakilanlan. Ang lahat ng ito ay upang makapagsimula siya ng isang bagong buhay, ngunit dahil sa kanya at kay Nellie, kailangan niyang mapalapit muli sa lalaking iyon-ang lalaking nagdala sa kanya ng lahat ng ito sa simula pa lang.“Mommy.” Tumigil si Nigel at huminga ng malalim bago niya tuluyang sinabi, "Mahal po kita."Hindi siya magsasabi ng anumang bagay na ikakabigo muli ni Luna.Hindi inaasahan ni Luna na marinig ang isang taos-pusong pag-amin na ganoon mula sa kanyang karaniwang mahiyain at mapagtimpi na anak. Tumawa siya bilang sagot. "Alam ko. Kayong tatlo ang best things na nangyari sa akin, at gagawin
Huminga si Luna sa kanyang lalamunan. Tama ang hula niya; Nagsimula nang pumasok si Nellie sa paaralan sa parehong kindergarten na pinuntahan ni Neil."Mr. Lynch, naniniwala akong nagkakamali ka po, "simula ni Luna. "Ang pagpupumilit po ni Nellie na pumasok sa school kasama si Neil ay dahil sa pagiging close nila sa isa't isa. Sa palagay ko po, wala itong kinalaman sa akin. Hindi ko po nabanggit kay Nellie ang ideyang ito. "Bahagya siyang ngumisi at idinagdag, “Mr. Lynch, mayroon po akong isang payo para sa iyo: Sa halip po na subukang sisihin ang iyong mga problema sa ibang mga tao, bakit hindi ka po talagang umupo at makipag-usap sa inyong anak na babae upang malaman kung ano po talaga ang gusto niya? Si Nellie at Neil po ay matalik na magkaibigan, at normal po para sa kanila na nais na sabay na pumasok sa school. "Naningkit ang mga mata ni Joshua ng marinig ang sagot ni Luna. Ang babaeng ito ay isang piece of work. Hindi lamang siya biglang tumigil sa kanyang trabaho sa Blue Ba
Nagulat ang guro ng kindergarten sa biglaang reaksyon ni Luna. Natigilan siya sandali bago niya dahan-dahang itinuro ang direksyon ng office ng nars. "Si Nellie po ay nasugatan ngayon lang, at si Neil po ay kasalukuyang kasama niya sa office ng nars”Pagkatapos ng sinabi nito, agad na nagtungo si Joshua sa direksyon na itinuro ng guro. Si Luna ay walang ibang magawa kundi ang sumunod sa likuran niya. Ang dalawa ay sumugod sa tanggapan ng nars sa sobrang gulat.Sa loob ng office ng nars, tinanong ni Neil, "Aling flavor ang gusto mo: original o garlic?" Nakapatong siya sa examination bed habang ngumunguya siya ng isang drumstick ng manok."Pareho silang masarap!" sagot ni Nellie na puno ang bibig. Hawak niya ang isa pang drumstick ng manok sa kanyang kamay."Sige, pagkatapos ay lumabas muna tayo at mag-order pa ng marami bukas," napangiti si Neil. Inabot niya ang isang may langis na kamay upang kurutin ang pisngi ni Nellie. "Bukas, magkukunwari tayo na nasaktan ako, at maaari mo ak
Parehong napatigil sina Joshua at Luna nang marinig ang pagtatapat ni Neil. Kahit na ang guro na nakatayo sa likuran nila ay napanganga sa biglaang pagbabago ng mga pangyayari.Sino ang mag-aakalang mangyayari ang ganoong bagay? Kinusot ni Luna ang kanyang mga kilay sa sobrang pagkainis, iniisip ang sarili, 'Anong uri ng mga batang nakikipag-sabwatan ang ipinanganak ko? Hindi ko ba sinabi sa kanila ng hindi mabilang na beses na hindi sila dapat kumain ng junk food tulad nito? '"Kasalanan ko po lahat, Daddy," nakasimangot si Nellie. "Nakaka boring po talaga ang klase, at ang lunch na mayroon ako ay hindi naman po masarap. Narinig ko po ang isa pang bata na nagsasalita tungkol sa pagkain ng fried chicken kasama ang kanyang mommy at daddy, kaya gusto ko na rin ng fried chicken, ngunit… ”Ang pagkadismaya ay binago ang tingin ni Nellie. "Alam ko pong hindi nyo ako papayagang magkaroon ng fried chicken dahil hindi ito healthy, kaya hiniling ko po kay Neil na tulungan ako…"Nawala ang
Nang oras na lumabas sina Joshua, Luna, Neil, at Nellie mula sa kindergarten, ang karamihan ng mga magulang na naghihintay sa labas ay naghiwa-hiwalay na rin.Si Lucas, na naghihintay sa labas, ay natigilan sandali sa gulat nang makita niya ang dalawang matanda at dalawang bata na lumabas ng gusali.‘Bakit magkasama na naman sina Joshua at Luna? Kakahiwalay lang nila kagabi at nag-away pa nga kaninang umaga.’ Napaisip si Lucas sa sarili, nalilito sa nakikita. Naaninag niya pa rin ang mataimtim na pagmumukha ni Joshua nang bumalik siya sa ward kaninang umaga. Nagawa ba nilang mag-ayos sa loob lamang ng ilang oras?Binuhat ni Joshua si Nellie at dinala ito sa backseat.Si Neil, na tila sinusubukang iwasan si Joshua, ay mabilis na binuksan ang pinto sa passenger side at umupo sa bandang gitna.Huminto si Luna. Pagkatapos ng ilang sandali, binuksan niya ang pinto ng kotse at pumasok sa backseat. Si Joshua ay nasa kaliwa habang si Luna ay nasa kanan, kasama si Nellie na naka- pagitan s
Nagulat si Luna ng marinig ang mga sinabi ni Lily. Bakit gusto ni Adrian Lynch na kausapin si Joshua tungkol sa kanya? Hindi ba siya ay isang nagresign na kasambahay lang sa pamilyang Lynch? Ano ang pag-uusapan?Nagulat din si Joshua. Sinimangutan niya si Luna at muling tumingin kay Lily. "Sabihan ang mga chef na maghanda ng fried chicken," utos niya.Tumango si Lily pagkatapos ng ilang sandali na pag-aalinlangan. Hinawakan niya ang dalawang bata, at sabay na pumasok ang tatlo sa bahay. Umalis na rin si Lucas para iparada ang kotse sa garahe.Si Joshua at Luna na lang ang natitirang dalawang tao na nakatayo sa harap ng Blue Bay Villa, pero mukhang hindi nagmamadali si Joshua. Kumuha siya ng isang pakete ng sigarilyo mula sa kanyang bulsa at nagpatuloy sa pagsindi ng isa. Pagkatapos, kaswal siyang sumandal sa haligi at humitit sa kanyang sigarilyo. Ang usok ay mas nagpalamig sa walang bahid ng ngiting mukha nito.Itinuon ni Joshua ang kanyang bakal na tingin kay Luna at nginisian, "
"Nabanggit ni Lily na higit sa isang oras ka na naghihintay ngayon?" Hinubad ni Joshua ang jacket niya at ibinigay sa isang katulong. Umupo siya sa sofa at idinantay ang kamay sa leather na armrest. “Gusto mo akong makausap?"Oo," sagot ni Adrian. Sinulyapan niya si Luna at ngumiti. "Okay lang, sa susunod na lang tayo mag-usap.""Baka hindi na ako interesadong marinig ang tungkol dito sa susunod," sabi ni Joshua habang naka-dekwatro. "Sabihin mo na sa akin ngayon."Si Joshua ay hindi kailanman naging mahilig sa kanyang ama, lalo na ang magkaroon ng isang malapit na relasyon sa kanya. Ang paraan ng pakikipag-usap niya sa kanyang ama sa sandaling iyon ay hindi naiiba sa pakikipag-usap sa isang nasasakupan.Hindi inaasahan ni Adrian na ganoon ang ugali ni Joshua; hindi man lang siya nag-abalang magpakita ng respeto sa kanya. Saglit na nanahimik si Adrian bago ngumiti. "Sige, lalabas lang ako at sasabihin ko na."Sumulyap siya kay Luna at tumahimik. "Tungkol ito kay Ms. Luna. Sigurado
Tumunog ang mga alarm bell sa ulo ni Luna. "Wala akong ideya sa sinasabi mo," agad niyang itinanggi."Alam na alam mo kung ano ang sinasabi ko." Inilipat ni Adrian ang kanyang posisyon at matikas na sumandal sa sofa. "Ms. Luna, huwag kalimutan. Dati akong isang jewelry designer bago pumanaw ang ina ni Joshua. Bukod dito, marami akong koneksyon sa industriya na ito. "Napangiti bago siya nagpatuloy, “Nabasa ko ang iyong résumé. Sinubukan mong itago ang tunay mong pagkatao, kaya sigurado akong ang huling bagay na gusto mo ay ilantad kita rito."Kumunot ang noo ni Luna. Matapos lumipas ang unang alon ng pagkabigla, nakaramdam siya ng kakaibang kapanatagan. Maingat siyang tumingin kay Adrian at sinabi sa mahinang boses, "Paano nyo po nalaman?"Bakit siya iniimbestigahan ni Adrian?"Kung nagtataka ka, hindi ko sinasadyang imbestigahan ka." Isang mahinang tawa ang pinakawalan ni Adrian. "Alam ko na si Nellie ang totoong pagkakakilanlan ng sikat na taga-disenyo ng alahas na kilala bilang
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya