Pakiramdam ni Heather na tila kakainin siya ng buhay mula sa tingin sa mata at tono ni Jim. Kahit na umiwas siya sa tingin ni Jim, ramdam niya pa rin ang kamuhian at lamig ng tingin nito. Hindi niya mapigilan na manginig habang sumagot siya, “Anong—Anong kalokohan ang pinagsasabi mo? Paano ko… paano ko naman…” “Hindi ba’t klaro ang ebidensya ng pagpatay ni Joshua kay nanay? ‘Wag mo akong sisihin para lang makatakas ng walang parusa ang pinsan mo!” Ngumisi si Jim at sinabi niya, “Sana nga ganun. Kung hindi, hindi ko masasabi ang kahihinatnan.” Pagkatapos, binitawan niya na si Heather at naglakad siya palayo. Sumandal si Heather sa pader habang nakatitig siya kay Jim. Nakahinga na ng maluwag at dumulas pababa ng pader si Heather nang pumasok na si Jim ng elevator. Mabilis ang tibok ng puso niya. Kahit na may mga plano siya dati para patayin ang ibang tao sa tulong ni Aura, maging si Luna noong anim na taon na ang nakalipas o si Granny Lynch noong nakaraan… Hindi niya gi
Sumingkit ang mga mata ni Jim. Tapat ang ekspresyon sa mukha ni Joshua, walang bahid ng pagpapanggap. Nagbuntong hininga si Jim at sumagot siya, “Nakaligtas siya, pero…” Lumingon siya para obserbahan ang ekspresyon ni Joshua at nagpatuloy siya, “Parang lantang gulay siya ngayon, at hindi na siya makapagsalita o makagalaw. Sinabi ng mga doctor na malabo na gumising siya mula sa kondisyon niya.” Tumigas ang katawan ni Joshua. Makalipas ang ilang sandali, pumikit siya at sinabi niya, “Mabuti na lang at buhay siya. Basta’t buhay siya, may pagasa pa.” Sumingkit ang mga mata ni Jim nang marinig niya ito. Sinabi rin ni Joshua ang mga sinabi ni Luna kanina. Nagbuntong hininga ulit si Jim at tumitig siya kay Joshua. Hindi pa siya nakakita ng isang mamamatay-tao na gustong makaligtas ang kanilang biktima. Maaaring hindi si Joshua ang killer, o magaling lang talaga siya sa pagpapanggap. Mas maniniwala si Jim na hindi si Joshua ang killer. Lumingon siya at tumitig siya kay Josh
Nanatiling walang kibo si Jim at sumingkit ang mga mata niya habang pinanood niyang umalis si Joshua. Dati, tuwing nakikita niya si Joshua, laging mukhang mahina at malungkot si Joshua dahil kay Luna. Gayunpaman, pagkatapos masaksihan ang malamig at mayabang na lalaking nasa harap niya, napagtanto ni Jim na hindi niya kilala ang tunay na Joshua. Ang malupit at walang pusong lalaking ito ba ay ang tunay na Joshua Lynch? Bumalik ang pagiging kalma ni Jim, at paglabas niya ng pinto ng police station, nakasalubong niya sina Charles at Heather, na kakalabas pa lang ng kotse. Nagalit si Charles sa oras na makita niya si Jim. Lumapit siya ng galit at tinaas niya ang kamay niya para sampalin si Jim sa mukha. “Anong ginagawa mo dito? Nandito ka ba para makita si Joshua Lynch at tulungan siya na matakasan ang krimen niya?” Sinalo ni Jim ang kamay ni Charles gamit ang kamay niya at sinabi niya habang hawak niya ang kamay ni Charles ng mahigpit, “Ano ang pakialam mo kung ano ang gina
Sa loob ng police station. Mag isang nakaupo si Joshua sa maliit na kulungan at nakatitig siya sa langit. Biglang tumunog ang boses ng gwardya sa likod niya, “Mr. Lynch, nandito sina Mr. Landry at Ms. Heather para makita kayo.” Ngumisi si Joshua. Tumalikod siya at tumingin siya sa gwardya. “Ayaw ko silang makita.” Nagdalawang isip ng ilang sandali ang gwardya, pagkatapos ay sumagot ito, “Pero… sila po ang pamilya Landry. Kapag tumanggi po kayo, papahirapan nila ang buhay niyo kapag umalis kayo ng kulungan.” “Hindi po kayo nagmula dito, kaya’t hindi niyo naiintindihan ang tunay na kapangyarihan ng pamilya Landry sa Merchant City… lalo na po si Ms. Heather. Wala pong kayang umaway sa kanya kahit na gumawa po siya ng gulo kahit saan.” Yumuko si Joshua at sinabi niya, “Para sayo lang ‘yun. Pag lumabas na ako dito…” “Hindi ko masasabi kung kaninong buhay ang papahirapan ng sino.” Pagkatapos, umupo siya ng mas komportable at sinabi niya, “Sabihin mo sa kanila na ayaw ko silan
“Kawawa naman si nanay, parang lantang gulay na siya ngayon at nasa kama na lang siya, pero hindi pa naparusahan ang tunay na killer dahil kulang sa ebidensya…” Tumulo ang luha sa mga mata ni Heather habang sinasabi niya ito. “Wala na bang ibang paraan? Kawawa naman si nanay…” Sumingkit ang mga mata ni Charles nang marinig niya ito. Suminghal siya at sinabi niya, “Paano naman mawawalan ng ibang paraan?” Dahil hindi niya kayang parusahan si Joshua gamit ang batas, gagamit siya ng ibang paraan! Nabalitaan ni Charles na ang isang gangster na may pangalan na Luke Jones, na sikat dahil sa mga krimen nito, ay dumating nitong nakaraan sa Merchant City. Ngayong gabi, hahanapin niya si Luke Jones at uutusan niya ito na patayin si Joshua, kahit ano ang mangyari! “Kung may plano po kayo, tatay, mabuti po ‘yun…” Nagbuntong hininga si Heather, pinagaan niya ang loob ni Charles, at pinauwi niya na ito. Pagkatapos ihatid si Charles sa Landry Mansion, umalis siya ng nagmamadali. Habang nak
Pagsapit ng 8 a.m., umalis na si Luna ng ward ni Rosalyn pagkatapos ng pagkukumbinsi ni Jim. Ang tao na pumalit sa pagbabantay kay Rosalyn ay si Charles. Kahit na nagtalo sila kanina ni Charles, binigyan pa rin ni Luna ng instruction si Charles sa mga bilin ng doctor at sinabi niya kay Charles na magbigay ng ilang message kay Rosalyn ng paminsan minsan. Nang masigurado na na naiintindihan niya ito, tumalikod si Luna at umalis na siya. Pagsara ng pinto sa likod niya, nakita niya na hawak ni Charles ang kamay ni Rosalyn, may luha sa kanyang mukha. Napuno ng kalungkutan ang puso ni Luna nang isara niya ang pinto. Sinabi sa kanya ni Rosalyn dati na naiinggit ito kay Lucy. Nang pumanaw si Lucy, si Charles, ang isang matatag na lalaki, ay umiyak para sa kanya. Akala ni Rosalyn ay iiyak lang ang isang lalaki para sa isang babae na mahal niya ng buong buhay. Ngayon at parang lantang gulay na si Rosalyn, umiiyak din si Charles para sa kanya. Hindi na mahalaga kung mahal ni Cha
Plano ba ni Jim na sumuko sa business ng pamilya na pinasa sa kanila ng maraming henerasyon? Alam ni Jim ang iniisip ni Luna. Ngumiti siya at sumagot siya, “Nakalimutan mo na ba na may isa pang anak ang pamilya Landry?” Pagkatapos, umupo siya ng komportable at nagpatuloy siya, “Dumadaloy ang dugo ng pamilya Lynch sa mga ugat ko, at may dala kang anak na galing kay Joshua, kaya’t syempre magagalit sa atin pareho si tatay, ngayon at wala dito si nanay para protektahan tayo.” “Sa mga sandaling ito, aakyat ng kapangyarihan si Heather… at ang kinabukasan ng Landry Group ay baka maging Gibson Group na.” Pagkatapos, sinara ni Jim ang pinto ni Luna at sinabi niya, “Umuwi ka muna at magpahinga ka.” Umalis na ang kotse ng driveway. Nanatiling walang kibo si Luna at kinagat niya ang labi niya habang pinapanood niyang umalis ang kotse. Si Heather… Hindi naniniwala si Luna na iisipin ni Heather na isa siyang Landry, at hindi niya rin mapapatakbo ng maayos ang Landry Group. Huminga
Kumunot ang noo ni Luna at nilagpasan niya ulit si Heather. “Ayaw kong lunurin ang kalungkutan ko sa alak.” Pagkatapos, naglakad siya pababa ng hagdan. Pagkatapos niyang humakbang, muli siyang pinigilan ni Heather. Bakit ka ba natatakot na uminom kasama ko, Luna? Hindi kita tatawanan kung mahina ka uminom?” Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito. Tumingin siya ng masama kay Heather at sinabi niya, “Kung alam mo na mahina akong uminom, bakit mo ako pinipilit na uminom? Ano ang binabalak mo?” Tumigas ang buong katawan ni Heather nang marinig niya ito. Bigla niyang napagtanto na dahil desperado siya, may aksidente siyang sinabi na mali. Tinikom niya ang mga labi niya at hinawakan niya si Luna, ngumiti siya. “Syempre wala akong binabalak. Naisip ko lang na baka masyado ka ng busy dahil sa lahat ng nangyari. Kung sabagay, pinalaki ako ni nanay simula nung bata pa, malungkot din ako na makita siyang ganito.” “Naisip ko na wala tayong pagkakataon na maghapunan ng magkasam
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya