“Kapag nakita po ni Ma’am na pagod at hindi kayo nakapag ahit, sasama po ang loob niya!” Tumango si Joshua, pagkatapos ay humiga na siya sa kama. Makalipas ang ilang sandali, narinig ni Lucas na naging maayos ang paghinga niya. “Ang bilis naman…” Huminga ng malalim si Lucas at naglagay siya ng isang jacket sa katawan ni Joshua. Sa sandali na makarating siya sa Merchant City, inatake na ni Joshua ang Landry Group ng walang konsiderasyon sa kahihinatnan nito. Hindi rin siya kumain ng ilang beses para maligtas niya si Luna mula sa pamilya Landry ng mas madaling panahon. Nakipagkasundo siya sa ilang miyembro ng pamilya Landry… at sa sobrang busy niya ay hindi man lang siya kumain o natulog. Maraming beses nang sinubukan ni Lucas na kumbinsihin si Joshua na kumain o matulog, ngunit nabigo siya. Nang mabanggit niya ang pangalan ni Luna, dito lang pumayag na magpahinga si Joshua. Kung sabagay, ayaw ni Joshua na mag alala si Luna para sa kanya. Pagkatapos isara ang pinto, huming
“Imbitado ang lahat para sumama sa engagement party namin ni Malcolm ngayong gabi!” Ang nasa screen ay isang video clip ni Luna na nakasuot ng pula, nakangiti ng mabait sa camera. Tahimik na sumandal si Joshua sa pinto habang hinimas niya ang imahe ni Luna sa screen. “Peke ito. Peke ang lahat ng ito.” Peke siguro ang lahat ng ito! Plano siguro ito na ginawa ng mga pamilya Quinn at Landry! Sa sobrang desperado ba ng pamilya Landry na pinadala nila si Luna sa pamilya Quinn para sirain si Joshua? Pinadala nila si Luna sa pamilya Quinn para pilitin siya na iannounce ang engagement nila ni Malcolm! Hinagis ni Joshua ang phone sa sahig, pagkatapos ay nag suot siya ng coat at slippers bago siya pumunta sa pinto. “Lucas, ihanda mo ang kotse! Hahanapin ko ang pamilya Quinn at sasabihin ko sa kanila na ibigay sa akin si Luna!” Kinagat ni Lucas ang labi niya at hindi niya mapigilan na mapuno ng simpatya nang makita niya ang masamang itsura ni Joshua habang lumabas ito ng pinto. Ma
“Pwede ko pong tawagin si Mrs. Quinn para sa inyo… Pero, naglalagay po siya ng dekorasyon sa yard ngayon, kaya’t baka medyo busy po siya.” Sa oras na marinig ito ni Joshua, mas nagalit pa siya lalo. Sinabi niya ng may malamig at walang ekspresyon na mukha, “Inutos ba ito sayo ng pamilya Quinn? Ang lakas ng loob mo para magsinungaling.” Pumayag lang si Luna na magpakasal kay Malcolm dahil tinakot siya, kaya’t paano siya naglalagay ng dekorasyon ng sarili niyang desisyon? Higit pa dito, paano siya papayag na tawagin siyang Mrs. Quinn? Gumulong ang mga mata ng katulong kay Joshua at sinagot nito, “Ano po ang ibig niyong sabihin, nagsisinungaling ako?” Pagkatapos, inutusan niya ang isa sa mga batang katulong para tawagin si Luna, “Tawagin mo si Mrs. Quinn dito. Sabihin mo sa kanya na may tao na gustong gumawa ng gulo!” Si Joshua, na hindi pa nakapag pahinga ng halos isang linggo, naramdaman niya na para bang mabibiyak na ang ulo niya. Sumandal siya sa poste sa entrance ng Quinn
Nabigla si Joshua sa malamig na pag uugali at walang emosyon na tono ni Luna. Umatras si Joshua at tumitig siya kay Luna, malungkot at hindi siya makapaniwala. Pagkatapos, hirap at namamaos niyang sinabi, “Luna… Ikaw…” Ito ang unang beses na nakita ng kahit sino ang pagkabalisa sa mukha ni Joshua. “Nagbibiro ka, hindi ba?” Siya… Paanong hindi siya sasama kay Joshua para umalis? Bakit niya pipiliin na sumama at magpakasal kay Malcolm? Hindi ba’t nangako si Joshua na iuuwi niya ngayong araw si Luna? May tatlong anak sila na magkakasama, at ang maraming taon na hindi pagkakaunawaan ay natapos na sa pagitan nila. Marami pa siyang magagawa para bawiin ang mga pagkakamali niya… Bakit biglang nagdesisyon si Luna na magpakasal kay Malcolm? Huminga ng malalim si Luna at lumingon siya para tumitig kay Joshua ng may malamig na ekspresyon. “Sa tingin mo ba ay nagbibiro ako, Mr. Lynch?” Tumitig siya sa gwapong mukha ni Joshua, pati ang pagod sa mukha nito, at biglang nagdalawa
Gayunpaman, naalala pa rin ni Joshua ang sinabi ni Luna na prayoridad niya ang paghihiganti kaysa kay Luna. Huminga ng malalim si Joshua at sinabi niya, “Luna, mali siguro ang pagkakaunawa mo sa akin… Para sa akin, mas mahalaga ka para sa akin kaysa sa paghihiganti. Gu…” “Gu—Gusto kitang iuwi sa madaling panahon, pero alam ko na kung hindi ko tinalo ang pamilya Landry, hindi kita makikita—” “Tama na!” Sumingit si Luna, puno ng lamig ang mga luhaan niyang mga mata. “Anong ibig mong sabihin, hindi mo ako makikita hanggang hindi mo natatalo ang pamilya Landry?” “Joshua, anong klaseng dahilan ang ginagawa mo para ipaliwanag na wala kang malasakit para sa akin?” “Sinabi ko sayo sa simula pa lang na nasa Quinn Mansion ako at kinidnap ako ng pamilya Quinn pabalik ng Merchant City! Matagal ka nang dumating sa Merchant City, pero hindi mo man lang ako pinuntahan!” Kinagat niya ang labi niya at pilit niya ang masakit at malamig na ngiti. “Binigyan kita ng maraming pagkakataon. Akala
Agad na kumunot ang noo ni Joshua nang marinig niya ito. Tumitig siya ng malamig kay Malcolm at sumagot siya, “Alam mo siguro na hindi ka mahal ni Luna.” “Ayos lang sa akin.” Ngumisi si Malcolm at tumitig siya kay Joshua. “Masaya na ako basta’t makasama ko siya.” Sumingkit ang mga mata ni Joshua at sinara niya ang mga kamao niya. Mula sa malayo, nakita ni Luna na humigpit ang kamao ni Joshua pati may lumabas na ugat sa noo nito. Nag aalala siya na sasaktan ni Joshua si Malcolm dahil sa galit, kaya’t mabilis siyang lumapit at hinila pabalik ang wheelchair ni Malcolm, pagkatapos ay prinotektahan niya ang katawan nito gamit ang katawan niya. “Joshua, hindi ko pinilit o tinakot ni Malcolm para gawin ito. Ang lahat ng ito ay kusa kong ginagawa.” “Kung galit ka dahil dito, sa akin ka magalit. ‘Wag mong saktan ang isang tao na paralisado!” Lumingon si Joshua at tumitig siya sa babaeng nasa harap niya. Malamig, determinado, at masama ang tingin ng babaeng ito, na para bang si Jo
Napabuntong hininga si Malcolm. Malabo ang mukha niya dahil madilim ang ilaw, hindi makita ni Luna ang ekspresyon ni Malcolm. “Luna, ayaw ko na mahirapan ka. Kung…” Nagbuntong hininga siya at nagpatuloy siya sa namamaos na boses, “Kung hindi mo talaga kayang bitawan si Joshua, hahayaan kita. Hindi mo kailangan mag alala para sa akin.” Dinala niya ang sarili niya papunta sa glass window at tumitig siya sa malayo katabi ni Luna. “Nasa masamang kondisyon na ako; hindi na mahalaga kung itatrato nila ako ng mas masama. Hindi nila ako bubugbugin hanggang sa mamatay ako tulad ng sinasabi nila.” “Para sa akin, ang kaligayahan mo ang pinakamahalaga sa lahat.” Kumirot ang puso ni Luna nang marinig niya ito. Kinagat niya ang labi niya at umiling siya. “Hindi. Hindi kita hahayaan na masaktan dahil lang sa akin.” Dati, hindi alam ni Luna kung bakit napunta sa aksidente si Malcolm. Gayunpaman, pagkatapos marinig ang sinabi ni Granny Quinn kahapon, natuklasan niya na… Napunta sa aksidente
Mahaba ang masamang panaginip ni Luna. Sa panaginip niya, nakaluhod si Joshua sa harap niya, puno ng dugo at walang tigil sa paghingi ng tawad. Tumalikod siya at tumulo ang mga luha sa mukha niya. Sa ikinagulat niya, nakatayo sa likod niya ang pumanaw na si Granny Lynch. Tinanggal ni Granny Lynch ang kutsilyo na nakasaksak sa dibdib niya at mabagal siyang lumapit kay Luna. Biglang nagkaroon ng masama at malamig na ekspresyon sa mukha ni Granny habang galit niyang sinabi, “Ano ang ipinangako mo sa akin, Luna?” “Nangako ka na kahit ano ang mangyari, hindi ka susuko kay Joshua! Gaano katagal na ba simula nang sabihin ko ito sayo? Nakalimutan mo na ito!” Hinawakan ni Luna ang dibdib niya at dumura siya ng dugo. “Granny, hindi ko po nakalimutan ang pangako ko sa inyo… Hindi po ako sumuko sa kanya! Siya po ang sumuko sa akin!” “Siya po ang unang sumuko sa akin!”…“Granny—!” Biglang nagising si Luna. “Nanaginip ka ba ng masama?” Tumunog ang mababang boses ni Malcolm sa ta