Lumingon si Luna at tumitig siya sa mga mata ni Granny Quinn. “Syempre papayag po ako.” “Luna!” Si Malcolm, na nakadapa sa mesa, ay biglang nagalit nang marinig niya ito. Tiniis niya ang sakit sa buong katawan niya at hinawakan niya ang braso ni Luna. “Nababaliw ka na ba? Kapag naghost ng engrandeng seremonya, ibig sabihin ay matutuklasan din ito ni Joshua! Kapag nalaman niya ang lahat ng tungkol dito, mabibigla siya…” Kinagat ni Luna ang labi niya at inalis niya ang kamay ni Malcolm. Pagkatapos ay naglakad siya para hindi na muli siyang mahawakan ni Malcolm. “Malcolm, sapat na at isinasapuso mo ang mga kagustuhan ko, pero bakit mo rin isinasapuso ang mga nararamdaman ni Joshua?” “Nagsakripisyo ka na ng sobra para sa ibang tao. Dapat mo ring isipin ang sarili mo.” Pagkatapos, huminga siya ng malalim at tumitig siya kay Granny Quinn. “Granny, kayo na po ang bahala kung paano niyo gustong ihost ang engagement party bukas. Ngayon, hindi ako tatakas o babawiin ang pangako ko.” Tu
“Kapag nakita po ni Ma’am na pagod at hindi kayo nakapag ahit, sasama po ang loob niya!” Tumango si Joshua, pagkatapos ay humiga na siya sa kama. Makalipas ang ilang sandali, narinig ni Lucas na naging maayos ang paghinga niya. “Ang bilis naman…” Huminga ng malalim si Lucas at naglagay siya ng isang jacket sa katawan ni Joshua. Sa sandali na makarating siya sa Merchant City, inatake na ni Joshua ang Landry Group ng walang konsiderasyon sa kahihinatnan nito. Hindi rin siya kumain ng ilang beses para maligtas niya si Luna mula sa pamilya Landry ng mas madaling panahon. Nakipagkasundo siya sa ilang miyembro ng pamilya Landry… at sa sobrang busy niya ay hindi man lang siya kumain o natulog. Maraming beses nang sinubukan ni Lucas na kumbinsihin si Joshua na kumain o matulog, ngunit nabigo siya. Nang mabanggit niya ang pangalan ni Luna, dito lang pumayag na magpahinga si Joshua. Kung sabagay, ayaw ni Joshua na mag alala si Luna para sa kanya. Pagkatapos isara ang pinto, huming
“Imbitado ang lahat para sumama sa engagement party namin ni Malcolm ngayong gabi!” Ang nasa screen ay isang video clip ni Luna na nakasuot ng pula, nakangiti ng mabait sa camera. Tahimik na sumandal si Joshua sa pinto habang hinimas niya ang imahe ni Luna sa screen. “Peke ito. Peke ang lahat ng ito.” Peke siguro ang lahat ng ito! Plano siguro ito na ginawa ng mga pamilya Quinn at Landry! Sa sobrang desperado ba ng pamilya Landry na pinadala nila si Luna sa pamilya Quinn para sirain si Joshua? Pinadala nila si Luna sa pamilya Quinn para pilitin siya na iannounce ang engagement nila ni Malcolm! Hinagis ni Joshua ang phone sa sahig, pagkatapos ay nag suot siya ng coat at slippers bago siya pumunta sa pinto. “Lucas, ihanda mo ang kotse! Hahanapin ko ang pamilya Quinn at sasabihin ko sa kanila na ibigay sa akin si Luna!” Kinagat ni Lucas ang labi niya at hindi niya mapigilan na mapuno ng simpatya nang makita niya ang masamang itsura ni Joshua habang lumabas ito ng pinto. Ma
“Pwede ko pong tawagin si Mrs. Quinn para sa inyo… Pero, naglalagay po siya ng dekorasyon sa yard ngayon, kaya’t baka medyo busy po siya.” Sa oras na marinig ito ni Joshua, mas nagalit pa siya lalo. Sinabi niya ng may malamig at walang ekspresyon na mukha, “Inutos ba ito sayo ng pamilya Quinn? Ang lakas ng loob mo para magsinungaling.” Pumayag lang si Luna na magpakasal kay Malcolm dahil tinakot siya, kaya’t paano siya naglalagay ng dekorasyon ng sarili niyang desisyon? Higit pa dito, paano siya papayag na tawagin siyang Mrs. Quinn? Gumulong ang mga mata ng katulong kay Joshua at sinagot nito, “Ano po ang ibig niyong sabihin, nagsisinungaling ako?” Pagkatapos, inutusan niya ang isa sa mga batang katulong para tawagin si Luna, “Tawagin mo si Mrs. Quinn dito. Sabihin mo sa kanya na may tao na gustong gumawa ng gulo!” Si Joshua, na hindi pa nakapag pahinga ng halos isang linggo, naramdaman niya na para bang mabibiyak na ang ulo niya. Sumandal siya sa poste sa entrance ng Quinn
Nabigla si Joshua sa malamig na pag uugali at walang emosyon na tono ni Luna. Umatras si Joshua at tumitig siya kay Luna, malungkot at hindi siya makapaniwala. Pagkatapos, hirap at namamaos niyang sinabi, “Luna… Ikaw…” Ito ang unang beses na nakita ng kahit sino ang pagkabalisa sa mukha ni Joshua. “Nagbibiro ka, hindi ba?” Siya… Paanong hindi siya sasama kay Joshua para umalis? Bakit niya pipiliin na sumama at magpakasal kay Malcolm? Hindi ba’t nangako si Joshua na iuuwi niya ngayong araw si Luna? May tatlong anak sila na magkakasama, at ang maraming taon na hindi pagkakaunawaan ay natapos na sa pagitan nila. Marami pa siyang magagawa para bawiin ang mga pagkakamali niya… Bakit biglang nagdesisyon si Luna na magpakasal kay Malcolm? Huminga ng malalim si Luna at lumingon siya para tumitig kay Joshua ng may malamig na ekspresyon. “Sa tingin mo ba ay nagbibiro ako, Mr. Lynch?” Tumitig siya sa gwapong mukha ni Joshua, pati ang pagod sa mukha nito, at biglang nagdalawa
Gayunpaman, naalala pa rin ni Joshua ang sinabi ni Luna na prayoridad niya ang paghihiganti kaysa kay Luna. Huminga ng malalim si Joshua at sinabi niya, “Luna, mali siguro ang pagkakaunawa mo sa akin… Para sa akin, mas mahalaga ka para sa akin kaysa sa paghihiganti. Gu…” “Gu—Gusto kitang iuwi sa madaling panahon, pero alam ko na kung hindi ko tinalo ang pamilya Landry, hindi kita makikita—” “Tama na!” Sumingit si Luna, puno ng lamig ang mga luhaan niyang mga mata. “Anong ibig mong sabihin, hindi mo ako makikita hanggang hindi mo natatalo ang pamilya Landry?” “Joshua, anong klaseng dahilan ang ginagawa mo para ipaliwanag na wala kang malasakit para sa akin?” “Sinabi ko sayo sa simula pa lang na nasa Quinn Mansion ako at kinidnap ako ng pamilya Quinn pabalik ng Merchant City! Matagal ka nang dumating sa Merchant City, pero hindi mo man lang ako pinuntahan!” Kinagat niya ang labi niya at pilit niya ang masakit at malamig na ngiti. “Binigyan kita ng maraming pagkakataon. Akala
Agad na kumunot ang noo ni Joshua nang marinig niya ito. Tumitig siya ng malamig kay Malcolm at sumagot siya, “Alam mo siguro na hindi ka mahal ni Luna.” “Ayos lang sa akin.” Ngumisi si Malcolm at tumitig siya kay Joshua. “Masaya na ako basta’t makasama ko siya.” Sumingkit ang mga mata ni Joshua at sinara niya ang mga kamao niya. Mula sa malayo, nakita ni Luna na humigpit ang kamao ni Joshua pati may lumabas na ugat sa noo nito. Nag aalala siya na sasaktan ni Joshua si Malcolm dahil sa galit, kaya’t mabilis siyang lumapit at hinila pabalik ang wheelchair ni Malcolm, pagkatapos ay prinotektahan niya ang katawan nito gamit ang katawan niya. “Joshua, hindi ko pinilit o tinakot ni Malcolm para gawin ito. Ang lahat ng ito ay kusa kong ginagawa.” “Kung galit ka dahil dito, sa akin ka magalit. ‘Wag mong saktan ang isang tao na paralisado!” Lumingon si Joshua at tumitig siya sa babaeng nasa harap niya. Malamig, determinado, at masama ang tingin ng babaeng ito, na para bang si Jo
Napabuntong hininga si Malcolm. Malabo ang mukha niya dahil madilim ang ilaw, hindi makita ni Luna ang ekspresyon ni Malcolm. “Luna, ayaw ko na mahirapan ka. Kung…” Nagbuntong hininga siya at nagpatuloy siya sa namamaos na boses, “Kung hindi mo talaga kayang bitawan si Joshua, hahayaan kita. Hindi mo kailangan mag alala para sa akin.” Dinala niya ang sarili niya papunta sa glass window at tumitig siya sa malayo katabi ni Luna. “Nasa masamang kondisyon na ako; hindi na mahalaga kung itatrato nila ako ng mas masama. Hindi nila ako bubugbugin hanggang sa mamatay ako tulad ng sinasabi nila.” “Para sa akin, ang kaligayahan mo ang pinakamahalaga sa lahat.” Kumirot ang puso ni Luna nang marinig niya ito. Kinagat niya ang labi niya at umiling siya. “Hindi. Hindi kita hahayaan na masaktan dahil lang sa akin.” Dati, hindi alam ni Luna kung bakit napunta sa aksidente si Malcolm. Gayunpaman, pagkatapos marinig ang sinabi ni Granny Quinn kahapon, natuklasan niya na… Napunta sa aksidente
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya